Lief!! Ik wilde jou ook nog wat vragen, wat was jouw dosis voor ICSI? Ze willen bij mij starten met 150, wel een ander middel (FSH en LH), maar het voelt zo laag! Zeker omdat er met 125 (alleen FSH) ook nauwelijks wat gebeurde...
Zo iets had ik eerlijk gezegd ook verwacht! Nouja, we gaan het zien. De laatste twee rondes met 125 zijn afgebroken omdat er opeens 4/5 eitjes groeide. Hoop dat er toch wel meer zijn voor een punctie... Eerst maar eens even donderdag afwachten of we uberhaupt mogen starten
Ja, misschien doen ze het omdat je vorige ronde ineens 4 eitjes had groeien en zijn ze bang voor overstimulatie met hogere dosis? Hoe voel je je nu? Zenuwachtig voor donderdag of niet?
Ja dat is het inderdaad. Maar het voelt niet helemaal lekker deze dosis, maar goed. Eerst maar eens zien dat ik überhaupt mag starten Merk dat ik een beetje apathisch van het hele gebeuren wordt. Ik weet dat veel mensen al lang en langer bezig zijn, maar ik heb januari 2023 de boel weer opgepakt met zh enzo, het is december en ik heb1 kans gehad. En nu staat de hele start van ivf weer op de tocht en dat vertellen ze gister tussen neus en lippen door, terwijl ik al weken wacht op die afspraak! Vind het lastig op t moment. Maar hopelijk goed nieuws donderdag en dan met volle moed starten! Wanneer verwacht jij je tp? Spannend hoor! We gingen ongeveer tegelijk door naar icsi/ ivf, dus voelt toch mega spannend
Ik snap je gevoel helemaal hoor! Het is steeds maar weer wachten voor een nieuwe kans.. en dat maakt zo moedeloos soms. Hier was onze laatste kans in juli, voelt ook al zo lang. En dan zeiden ze gisteren aan de telefoon doodleuk "ga maar gewoon door met slikken van medicatie, kom de 22e maar voor een echo en dan hoor je wel of er plek is voor tp of dat je maandje moet wachten wegens feestdagen". Dan denk ik ook echt van "ik wil gewoon weer een kans". In jouw geval heb je ook steeds tegenslag na tegenslag als het steeds niet werkt en op gegeven moment word je er beetje moedeloos van en is het moeilijk positief te blijven, dat is helemaal logisch!
Ik duim heel hard. Kan me goed voorstellen dat een kans in een jaar gewoon frustreert. Ik zit dan weer aan de andere kant. Elke maand een mega pijnlijke ovulatie eisprong maar steeds niet raak. Maar voel wel dat ik dus elke maand een kans maak wat bij jou gewoon veel vervelender is. Toch merk ik dat ik soms denk dat ik een medisch traject in moet, zijn nu ook een jaar bezig. Maar omdat ik in mei een miskraam heb gehad moet je dan langer wachten volgens mij. Ik heb bij start van mn vorige menstruatie de huisarts gebeld en mocht meteen langskomen. Was echt een trut die de verkeerde dingen zei voor mij. Kwam erop neer dat ik in iedergeval een gezond kindje heb en daar blij mee moest zijn. Dat ze het kende. Dus zat zichzelf waarschijnlijk op mij te projecteren. Dus heb haar even flink de waarheid gezegd en ik wil nooit meer bij haar. Inwendige echo vond ze niet nodig want als ik niet schoon zou zijn na mijn mk moet ik vaker bloed verliezen. Pijnlijke eisprong Kwam door veranderende hormonen, het vocht wat vrij komt en na een mk of bevalling kan je lichaam daar dan anders op reageren. Mocht wel bloedprikken, breed onderzoek, en alle waardes waren goed. Dat is dan wel weer fijn. Dus nu maar weer afwachten. Zit nu op 8dpo en voel me grieperig, rugpijn, zware benen enz. Maar goed, dat heeft half Nederland. Nogmaals, ik duim enorm hard voor je.
Ik ga keihard voor je duimen dat er plek is! Heel spannend dat je ook echt pas bij je echo te horen krijgt of je een tp krijgt... Hopelijk PUPO het jaar uit!
He wat vervelend dat je met zo'n rotgevoel bij je huisarts weg bent gegaan! Zit je in een verzamelpraktijk? Is het geen optie om bij een andere huisarts nog een poging te doen? En ik denk dat iedereen die een onvervulde wens heeft, dezelfde pijn voelt. Of je nou kansen hebt of niet, je wil gewoon ook zwanger zijn (of, in mijn geval nog een kindje. Hekel aan zwanger zijn ). Fijn dat je bloedwaardes in ieder geval goed waren, maar als je echt zo'n last hebt van je eisprong, zou ik (desnoods) via een andere huisarts een doorverwijzing naar de gyn vragen. En hopelijk doet die dan ook gelijk een inwendige echo... Ik blijf voor je duimen, hopelijk niet meer nodig en deze week een positieve test !
Weer iets positiever . Gister lekker door de tuin mooie dennetakken enzo verzameld en met dochter een mooi kerststukje gemaakt. Dan voel ik echt weer dat ik mezelf zo ontzettend gelukkig mag prijzen met zo'n prachtig lief meisje ♡ Vandaag hoor ik meer, dus spannend! Ik laat het weten. Hoe is het met jou? Ik volg je stiekem in je NOD topic, maar ik lees alleen goede verhalen! Is het vertrouwen er al dat je gewoon hartstikke zwanger bent van een nieuw wonder? Ik word gewoon blij als ik je banner zie, het is je zo gegund!
Jaa ik begrijp je gevoel helemaal. Ik heb dat ook als ik naar mijn kinderen kijk en ik gewoon al dankbaar moet zijn voor hun in mn leven. Het besef dat ik echt zwanger ben is er wel maar toch ook nog niet. Denk dat een eerste echo dat gevoel definitief veranderd. We hopen zo dat alles goed mag blijven gaan en we in augustus 2024 een kindje van ons samen mogen verwelkomen. Pas dan voelt het alsof onze liefde echt compleet is. Het voelt ook allemaal heel anders dan met mn vorige partner. Daar deed ik alles alleen en kwam eigenlijk de kinderwens ook alleen vanuit mij. Nu ervaar het al heel anders. Iets wat we samen echt willen en voor gaan. Hopelijk verdwijnt het gevoel van et niet erbij horen ook, zodra we wat verder in dr zwangerschap zijn en de baby er eenmaal is, ten opzichte van mijn stiefkind dat bij ons woont. Voor mij voelt het als zij (mn man en zn kind) een partij zijn en ik met mn kinderen het andere. En ik meer alleen op een eiland sta, omdat mijn kinderen mn man echt als hun vader zien en we een gezin vormen. Zijn kind is heel afstandelijk naar mij en vraagt veel van zn aandacht, zoals dat ook gewend is van voor mij tijd. Alsof ik er ben voor erbij zeg maar en alles om het kind draait. Mn man gaat hier gelukkig niet zoveel meer in mee, maar behandelt zijn kind soms toch nog wel anders als die van mij. (andersom doe ik dat ook en ben voor zijn kind makkelijker dan die van mn eigen omdat ik geen zin heb in conflicten en gestook) Klinkt jaloers als ik het zo terug lees Maar het is gewoon lastig uit te leggen.. Misschien hoort dit wel even bij samen gestelde gezinnen en moeten we hier onze draai ook nog gewoon in vinden.. En misschien is het ook gewoon de irritatie dat het al die tijd niet gelukt is om zwanger te worden en hij wel kinderen heeft met zn ex. Zo heeft hij dat ook naar mij en mn kinderen. Maar hij ervaart het niet dat mijn kinderen hem niet mogen en hem wel gewoon accepteren en nog beter hem ook als vader zien en behandelen. Afijn.. Te ver afgeweken van je vraag.. De testen lopen goed op. Vandaag nog even een testje gedaan. Bijna een week over tijd en het ziet er goed uit. Succes vandaag en laat het maar weten❤️
Prachtige test hoor! En ik begrijp je beschrijving van het samengestelde gezien heel goed, zelf ook een stiefbroertje en stiefzusje en in het begin was dat inderdaad heel erg passen en meten. En aftasten van grenzen, maar uiteindelijk goed gekomen. Ik hoop heel erg dat deze baby een mooie verbindende factor kan zijn! Ik wacht nog steeds om mijn belletje. Zou in de ochtend gebeld worden #duurtlang
Zoals verwacht wéér een prachtig witte test. Dus stoppen met Utrogestan en afwachten tot we bloed zien. Dan afspraak maken bij gynaecoloog voor echo en vanaf dag 3 tot 7 denk ik Letrozol nemen. En dan hopen dat ik bij de gynaecoloog geraak want het is vakantie en dan is mijn zoontje thuis en het zal juist met de feestdagen zijn. Als ik er, op het juiste moment, geraak waarschijnlijk ovitrelle en na eisprong weer utrogestan denk ik. Ik vraag me dikwijls af waarom ik nog de moeite doe. Het is een heel gedoe om er te geraken, het kost handenvol geld en het heeft blijkbaar toch allemaal geen zin. En dan elke keer de stress om de eisprong niet te missen, de verplichte seks, er is niks spontaan meer aan. Maar dat kennen de meeste hier waarschijnlijk ook allemaal. Zucht...
Aah jeetje wat ontzettend jammer! En helemaal rot dat de volgende eisprong dan rond de feestdagen is… Is er een reden dat je de behandeling zelf moet betalen? Of misschien niet Nederland? Dat is dan een extra overweging inderdaad. Ik heb het geluk dat het ‘gratis’ is, maar anders wordt de overweging wel anders. Misschien heb je het al wel verteld hoor, maar ik heb het even niet helder: zijn jullie al wel beiden onderzocht waarom het niet lijkt te lukken? En over die verplichte seks, ik vind het daarom stiekem wel lekker om naar IVF te gaan. Ik vond dat het vervelendste in het traject voor dochter, dus ik snap je helemaal! Ik denk aan je meid. Slopend is dit… Kwam deze tegen, wel treffend….
Ik mag niet starten Geen idee wanneer wel, moeten het volgende meetmoment (voor prolactinoom) afwachten, maar ze kon me ook niet vertellen wanneer dat is. Ik ben even helemaal klaar. Zoveel ziekenhuisbezoeken, al een jaar bezig voor 1 eisprong en nu wordt deze deur ook weer keihard dichtgegooid. Ik wist niet eens dat die waarde een voorwaarde voor de start was. Is me nooit verteld en het onderzoek was toevallig nu, bij de voortplanting hebben ze er nooit naar gekeken of naar gevraagd. Het was gewoon een reguliere controle. Wat een schijtzooi zeg... Iedere keer dat sprankje hoop, iedere keer de deksel op je neus. Ik zit op kantoor achter mijn pc maar voel de tranen achter mijn ogen branden. Bah!