Precies dit. Zo is het voor ons ook geweest. Wij wisten niet beter dan hoe het was en is. Dat dat net een beetje anders is als anders zagen we niet. Voor ons was het normaal. De grootste verrassing moet misschien nog komen. Omdat het bij ons zeer waarschijnlijk is dat het in de genen zit, werd er ook gevraagd naar broers/zussen. We hebben idd ook een dochter (ouder, zij is 11 en zit nu in groep 8). Er werd e.e.a. uitgelegd en vooral dat de kans zeer aanwezig is dat ook zij HB kan zijn. Wij hebben dit natuurlijk nooit zo gezien, omdat we 2 compleet verschillende kinderen hebben. Meisjes zijn kennelijk ook veel beter in het verbergen/aanpassen naar wat zij denken dat normaal moet zijn. Maar beetje bij beetje komen er ook bij haar toch wel dingetjes naar voren die er bij passen. Zij staat inmiddels ook ingepland voor een intake. De wachttijd is vrij lang. We denken niet dat dat nog voor het einde van het schooljaar al rond is, maar zij wordt aangemeld met een open profiel op haar middelbare school. Het advies daarvoor hebben we nl. al gekregen. De school waar ze heen wil heeft in ieder geval alles in huis mocht daar een hoger advies uitkomen. Zij is nu ingezet op Mavo/Havo, waar we overigens ook heel trots op zijn. Voor haar maakt het voor het basisonderwijs ook niet meer uit, maar evt wel voor in de toekomst mochten we daar tegen dingen aanlopen.
Meisjes zijn vaak inderdaad beter in aanpassen en bij een oudste kind is het sowieso vaak nog wat lastiger om signalen te herkennen. Wij hebben bij de tweede ook veel eerder aan de bel getrokken dan bij de eerste. Deels omdat de eerste beter is in aanpassen, deels omdat we wisten hoe ontzettend fout het dan sluimerend kan lopen. Als er kans is op HB, dan is het wel heel belangrijk om dingen aan te geven op haar toekomstige middelbare school. Er zijn heel veel hoogintelligente mensen die met moeite een VMBO diploma halen omdat ze zo druk zijn met aanpassen, zich zo afwijkend voelen dat ze niet kunnen functioneren, toetsen juist heel slecht maken omdat ze te moeilijk denken, enz. Dat is zonde omdat ze daardoor ontzettend veel faalervaringen opdoen. Met betere begeleiding kan veel ellende worden voorkomen. Voor de duidelijkheid, er is niets mis met een VMBO-diploma, als iemand daar gelukkig van wordt en zijn/haar vaardigheden in kwijt kan, is dat helemaal prima, ook als je HB bent. Maar wat je vaak ziet is dat HB-ers afstromen omdat ze niet de juiste begeleiding krijgen, mede daardoor heel faalangstig worden en steeds ongelukkiger, waardoor ze ook steeds slechter presteren. En dat is zonde. Dus zeker als je nog twijfels hebt of ze momenteel haar vaardigheden voldoende kan inzetten, kun je dat beter zo snel mogelijk aankaarten.
over het dikgedrukte : ja of niet hoor Zo spannend is het niet echt , hij is niet anders dan hij was / hij wordt niet anders dan hij is. En jullie hebben (mede-) hbers in de familie waardoor hij in die zin niet (heel erg) opvalt denk ik? In positieve zin bedoel ik dat allemaal trouwens hoor! Ik vind het namelijk echt fijn dat mijn kinderen niet opvallen in mijn familie, dat er niet over elke ontwikkeling wordt gesproken en/of dat men zich verbaasd. Er is geen over-analyseren, geen taboe op IQ testuitslagen of leersnelheid en uitschieters. Er wordt in die zin weinig waarde gehecht aan het hb zijn waardoor men gewoon kan zijn zoals men is. Verstandig om je oudste ook te laten testen vind ik. Je kan in die zin alleen maar winnen denk ik! Kennis is power! Ik ben het verder ook eens met wat @femkes zegt
Toen duidelijk werd dat er genoeg reden was om zoon te laten testen (en we dat ook daadwerkelijk doorzetten) heeft school dit ook opgepakt voor dochter. De IB-er en haar eigen juf kijken nu met andere ogen en zien idd ook raakvlakken. Het kan nog steeds dat zij niet HB is hoor, maar er wordt rekening mee gehouden dat het anders zou kunnen zijn en daarom word ze met open profiel aangemeld op het voortgezet onderwijs. Zij zullen op de hoogte gebracht worden van haar situatie. Pas later zal de test uitwijzen of zij ook HB is. De school waar zij graag heen wil kan haar dan nog in een andere groep plaatsen met de juiste begeleiding. We vinden het helemaal prima als ze haar eigen pad bewandeld. Vanaf Mavo/Havo kan je ook nog steeds verder. Zal ze ook wel moeten als ze archeoloog wil worden Helemaal niet erg als dat een beetje langer duurt.
Dat klopt, het is helemaal niet erg als kinderen hun eigen weg lopen als die langer is. Het is wel belangrijk dat het echt hun pad is en niet een pad vanwege onbegrip bij zichzelf of bij anderen. Want dat is geen fijn pad om te lopen.
We merken wel dat bij niet HB-ers meer onbegrip is. Dit maakt wel dat je er idd niet makkelijk over praat. Je voelt je gauw een opschepper, terwijl dat helemaal niet zo bedoeld is. We hebben altijd gezegd dat we een bijzonder manneke hadden en dat blijft zo. Het is een lekker ventje, ontzettend lief
Ik heb hier in het verleden wel eens gepost, maar ik denk dat ik me toch maar bij jullie moet voegen De laatste dag voor de kerstvakantie hadden we nog even een gesprekje met de juf van zoonlief (7, groep 4). Zijn leesniveau is dat van een volwassene en qua rekenen bieden ze hem inmiddels wat basis wiskunde en algebra aan. Hij verveelt zich niet hoor En zijn school is geweldig; hij gaat er elke dag met plezier heen en geniet van zijn klas Dus daar boffen we zo ontzettend mee. Maar ik merk dat ik begin te twijfelen of het niet verstandig is om een IQ test te laten doen? Of is het beter om de boel de boel te laten, aangezien hij een hartstikke happy kind is? Heeft het dan meerwaarde? School is ook bezig om een speciale projectklas op te zetten voor de kids die graag leren of net wat verder zijn. Dus zijn juf wil hem daar ook graag voor aanmelden. Hij kan dan bijv. wetenschappelijke proefjes doen e.d.
Onze ervaring was dat groep 4 best nog wel basis stof is en vooral veel op lezen en rekenen gericht is. Er werd destijds tegen ons gezegd dat groep 5 wel wat uitdagender zou worden. In ons geval maakte het geen verschil, maar als je zoontje zich (nog) niet verveeld en hij kan aansluiten bij de projectklas dan zou ik me voor nu geen zorgen maken. Houd goed in de gaten dat hij zich idd niet verveeld of aan gaat passen.
Bij ons in de familie is er niet overal begrip. Weinig hb in de familie. Aan mijn kant alleen mijn zus maar daar heb ik geen contact mee maar heeft verder geen kinderen. Man is niet getest maar kan met grote zekerheid zeggen dat die hb is. Aan mijn kant van de familie snappen ze niet eens dat we hem van de oude school hebben gehaald en naar hb onderwijs hebben gedaan. Doe ook geen moeite meer. Aan mijn man zijn kant zeggen ze dat ze het begrijpen maar ze zien niet in dat hij wat meer sturing nodig heeft en toch wat extra begeleiding op het sociale vlak. Zoon heeft heen broertjes/zusjes of neefjes/nichtjes.
Even wat leuks! Zoon had deze vakantie afgesproken met een klasgenoot en ze vonden het beide super! Hij was thuis gebracht en speelde zo hier weer door Zo blij dat hij dit toch durfde en zo leuk heeft gehad. (Vond het heel spannend)
Jammer he, en je vraagt je af waarom. Iedereen is toch zoals hij/zij is?! Of dat nu een naampje heeft of niet.
We zeggen tegen elkaar zo lang wij maar op 1 lijn staan redden we het samen. Hij is ook nog eens lang voor zijn leeftijd dus zijn er bepaalde verwachtingen. Dan kun je wel slim zijn maar blijft nog steeds een jongen knul van 9. Een vriendin snapt bepaalde dingen ook niet en dat is niet erg. Toen ze hoorde waar de struggle zat begreep ze het veel beter. Die doet tenminste haar best.
ik denk dat het ligt aan de verwachtingen die je hebt van een IQ test of het meerwaarde heeft. De boel blijft de boel zolang hij tevreden is lijkt me. Een IQ test verandert daar niets aan. Hij wordt ook niet happier of minder happy in die zin dus daarom hoef je het niet te laten. Een test is ook niet belastend (tenzij je zoon faalangstig is / grote verwachtingen legt op zichzelf / snel druk voelt , enz. Dan zou ik hem uitstellen totdat hij echt nodig is voor bijvoorbeeld school) Voor school en plusgroepen is het niet nodig begrijp ik? Dus dan zou de reden persoonlijk zijn (interesse, voor de leuk, een beter beeld krijgen, altijd handig om te weten , of iets) Wat ik trouwens prima redenen vind hoor. Dus nja.. aan jou / jullie de keus haha
jeetje zeg hoe moeilijk kan het zijn om je een beetje in te leven, en anders om het gewoon te accepteren. Waarom doen mensen toch vaak zo moeilijk toevoeging : niet jij maar zij hè?
Haha bedankt voor de toevoeging Ik snap het ook niet. Neem aan dat ze kunnen denken dat we het beste over hebben voor onze schat. Wissel is niet voor de lol. Had ook geen vriendjes dus ook dat was niet de moeite waard. Maar trots dat hij toch wil blijven proberen om vriendjes te maken. Wel heel sneu dat hij aan de andere kant geen zin heeft om weer naar school te gaan omdat hij bang is dat die ene jongen blijft pesten
Ja nou precies dat. Ik ga er vanuit dat ze weten hoe hij zich voelde op regulier onderwijs, dan is overstappen naar een ander soort onderwijs toch goed voor hem? nja.. whatever.. sommige mensen zal ik nooit snappen denk ik Het doorzettingsvermogen van jullie zoon is me vaker opgevallen. Zo’n gave eigenschap! <3 Heb je het idee dat school iets aan het pesten doet? Dat ze enigszins grip hebben op de situatie?
Aahh dankjewel! Dat doet me echt veel!! Ze zitten er nu echt op. Maar het is een stiekem kind. Net wanneer de juf er even niet is of niet kijkt. Wanneer ze vraagt er over liegen. Andere kinderen ontstoken. Daar waren ze zo van geschrokken dat ouders gesprek hebben gehad met de juf. Het is niet opgelost maar ze zijn er mee bezig, ze luisteren wanneer hij het zegt. Maar het is lastig want hij klaagt, de ander doet als of dingen perongeluk zijn. Juf kan niet alles zien. Zoon had al heel vroeg door dat zo lang juf het niet ziet het zijn woord tegen de ander is ( eerste keer dat hij dat zag was hij 4 waardoor hij niks meer tegen juf zei)
dat is een gevaar inderdaad. Hb kinderen hebben dit soort dingen vaak op vroegere leeftijd door , reageren op die leeftijd ook anders op plagen/pesten, en de aanpak van een juf die op zich leeftijd gepast is is niet altijd gepast voor deze kinderen. Een kind voelt zich vervolgens niet serieus genomen, voelt zich niet veilig en voelt onrechtvaardigheid die niet altijd goed wordt aangepakt en opgelost. Dat begint al heel vroeg, maar het is ook iets wat op zekere hoogte wel blijft denk ik, want we zijn nou eenmaal in de minderheid en dus is onze manier niet de standaard. C’est la vie, maar ook belangrijk om mee te leren omgaan. Perspectief plaatsen, communiceren, enz. Sterkte voor je zoon wel! Ik hoop op snel rust in de tent
Dit exact! Sinds de overstap naar een hb profielschool hebben wij eindelijk wat mensen om ons heen die zonder veel woorden, soms alleen een blik, precies snappen hoe je je voelt. In de familie is er weinig begrip. Mijn moeder vindt dat we te hard/streng zijn voor de oudste terwijl die juist die afbakening van grenzen heel hard nodig heeft. Aan de andere kant van de familie roept er iemand telkens dat het zo zielig is dat de kinderen "zo veel aan hun lot worden overgelaten" (serieus??) omdat ze in de middag - na eerst anderhalf uur bij mij aan tafel, eten, drinken, kleuren, knutselen - een uurtje in de woonkamer spelen zonder dat ik er bij ben (batterij even opladen) en het nog geen schermtijd is (scherp afgebakende grenzen weer, 17:00 mogen de schermen aan). Zij ziet niet in dat autonomie ook belangrijk is en ik kan ze niet verplichten bij mij te blijven terwijl ik in de keuken het eten sta voor te bereiden of een was ophang bijv. even een uurtje zelfstandig spelen is prima lijkt mij, het zijn ondertussen geen baby's meer (13, 9, 5). Nu we ouders van hb kinderen om ons heen hebben, vinden we eindelijk dat begrip, kunnen we samen sparren hoe de ander bepaalde situaties aanpakt. Plus het feit dat diezelfde ouders vaak ook hb of in ieder geval iets intelligenter dan doorsnee zijn, ook dat zorgt voor fijnere gesprekken wanneer je wat meer op niveau kunt communiceren.