Ooooohh zeer begrijpelijk!! Ik durfde toen ook echt niet meer te slapen. Brrrr dit laat ik man maar niet lezen. Heeft een fobie voor spinnen.
Ik ben ook echt zo bang voor spinnen. De kleinere dunnere gaan inmiddels op zich wel maar die grote brrrr.
Zelf ben ik er bang voor zodra ze lopen. Of sommige springen Omdat ik alleen bang ben moet ik het oplossen. Meestal zet ik ze buiten met een insektenpotje.
Tijdje terug kwam ik terug van een late dienst en wilde in bed stappen. Man lag al te slapen. Ik zette een klein lampje aan aangezien ik mijn oordopjes niet kon vinden. Normaal leg ik ze altijd klaar was ik toen vergeten. Toen ik keek zat er echt een giga bruine spin met harige poten op mijn kussen! Ik heb mijn man nog nooit zo snel ons bed uit zien vliegen Stofzuiger gepakt en daar papier ingepropt nadien. Volgende dag buiten stofzuiger open, zoon wilde wel eens zien waar die paniek over ging. Hij zou wel niet bang zijn hij sprong bijna een meter de lucht in beest leefde nl nog en was niet bang aangelegd. Ik check dus voortaan altijd mijn kussen voor ik ga liggen
al die spinnen verhalen. Die echte joekels vind ik niet echt fijn, maar die worden weggehaald en dan weer door hoor. (Of lekker naar bed) Oudste dochter is een beetje net als jullie. Die heeft ons wel eens uit bed getrommeld omdat ze een spin zag. Echt fijn als je lekker ligt te slapen
Ik heb mijn man zelfs op zijn werk wel eens gebeld voor een spin Ik had een nachtdienst gedraaid en er zat echt een reusachtig monster boven het bed toen ik thuiskwam. Ik moest daar slapen en was doodsbang. Hij was al naar zijn werk maar kon gelukkig nog even terugkomen
Spinnen en ik zijn het er in het algemeen over eens dat we elkaar gewoon negeren of hooguit van een afstandje bekijken. Man en dochter pakken ze wel zo op, en duwen ze dan het liefst nog even onder mijn neus
Haha, mijn dochter juist het tegenovergestelde van jouw oudste.. Tijdje geleden zuig ik een spin op, dochter was daarbij. Helemaal in tranen en dat mocht niet, want zielig voor die spin. Paar weken later: een hele dikke spin op de bank. Ik de stofzuiger weer pakken. Dochter over de zeik, want ze had toch gezegd dat dat niet mocht Dus ik zo: ja, wat moet ik er anders mee? Zij: staat op, pakt een plastic bakje, een kartonnetje en wipt dat beest erin en in de tuin er weer uit. Ze is mijn held
hopelijk blijft ze zo stoer. Volgens mij was mijn oudste als klein kind ook niet zo bang voor spinnen, maar nu....
Dat moeders tegen haar nieuwste 'date' heeft gezegd: mijn schoonzoon brengt ons wel hoor! Ik zei: hij wil niets met je gedate te maken hebben, dat verteld hij keer op keer en al helemaaaal niet weer een nieuwe kerel ontmoeten. Je kan t vragen maar ik kan je het antwoord wel geven. NEE! 'Dan breng jij ons wel even?' Eh nee. Sorry. Gewoon NEE. Ik ben er zo klaar mee met al die verschillende mannen. Ik wil niet gelijk weer 1 ontmoeten en jullie 1e date taxi moeten spelen.Jullie pakken maar de bus! 'Ja maar dat doe je toch wel even' NEE! BUS! Nu kan ze haar date opbellen dat haar plan mislukt is (Met pruillip vertrok Hyacinth )
Pff, je schrijft het grappig, maar ik denk dat er toch onder de oppervlakte wel een stuk pijn zit. Daarom een knuffel voor jou. Knap dat je zo je poot stijf houdt tegenover je moeder
Ik kon hier zelf wel om lachen. Victorie moment haar gezicht erbij was goud waard Deze man heeft ze goddank niet online leren kennen maar via een gezamelijke sport. En ze is ondertussen heel terughoudend met vertellen over mannen Tenminste naar mij toe. Ik ving al op in gesprek met mijn zus "dat hij net zulke ogen als papa heeft". Tja daar kan je niets mee als kind. (Ik hou ook wel van donkere humor hoor, ik kan met zus heel erg geinen over de nieuwe stiefpapa. Of dat ik haar moest bellen ivm iets van mam en dat ik zei 'ik trek deze belkosten wel van jouw deel van de erfenis af. We hebben ook wel een functionele vorm om met disfunctioneren om te gaan, niet alles doet pijn )
Heel goed om die humor erin te houden. Houd je op de been en aan de gang. Juist als de humor over de pijn gaat. Hier zijn de Alzheimer-grappen ook aan de orde van de dag.
Fijn dat je samen met je zus stoom kan afblazen! Mijn moeder is opnieuw getrouwd, ongeveer drie jaar na het overlijden van mijn vader. En dat is nu na 13 jaar nog af en toe lastig. Meestal kan ik hem wel dulden en gaat het goed. Maar af en toe vind ik het zo'n oetlulPas zat hij weer enorm te zeiken dat hij zo weinig meer kon en hij is pas 85 en zijn vriend fietst nog vrolijk rond terwijl die al 90 is. Dan moet ik me echt inhouden hoor, je zit @#€€@ op de plek van mij pa die slechts 57 mocht worden. Je hebt niks te zeiken
Alzheimer grappen zijn ook best geniaal. Lopende grap in de familie is nog steeds als iemand iets vergeet 'zo begon oma/moeder/tante'ook, zal ik ze alvast even bellen dat je naar huize X kan?' Oma is al 25 jaar dood. De grap niet (Oom heeft nu dementie, maar ma krijg je snel op de kast.... ik mis pa daarin. Die had ook zo veel humor om en met zn broertje. Maar goed zus heeft ook humor van pa zn kant. Dus we gaan los ) De erfenis is ook vaste grap. Dat mam een schilderij kocht, druk was op de verjaardag en zus en ik ineens zeiden: heb jij je sticker er al op geplakt? 'Nee ik dacht deze is zo lelijk, mag schoonzus wel hebben' 'o ik dacht mee in de kist!' Past niet.... daar moeten al haar 1000 kussentjes nog in. In t kader van dementie zei ik altijd tegen pa: met jouw genen, zul je vast vergeten dat je kinderen hebt. Bij deze, ik ben je enige kind. Vergeet de rest maar. Krijg ik meer