Nee dat is het niet, ik ben wetenschapper, weliswaar op een ander gebied dan de psychologie waarin ik op dit moment bovengemiddelde interesse heb, maar ik ben oprecht geinteresseerd in het 'waarom'. Dus waarom in de betekenis van een onderzoeksvraag en niet in de betekenis van een veroordeling. Dat haal je er zelf uit.
Bespaar je de adem. Die zit helemaal vast in een eigen enge denkwijze. Toen laatst iemand tegen haar zei dat ze de voorkeur gaf aan een intellectuele partner (in dat vrijgezellen weekend discussie) vroeg ze van welke universiteit dat lid en haar man waren afgestudeerd. Alsof je enkel intellectueel bent als je op een universiteit gezeten hebt. Echt lachwekkend. Maar dat is de manier van denken. Die gaan jij en ik dus nooit overtuigen.
Als je wetenschapper bent dan weet je heel goed dat: ik kan gewoon niet begrijpen waarom een man kantooruren en reistijd prioriteert boven meer tijd met de kinderen. Want dit is echt geen goede start van onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek.
Oh oh oh, wat zijn beide kampen weer lekker op dreef zeg. "Nee ik doe het beter, nee ik, nee ik". En de inhoudelijke berichten over de inrichting van de maatschappij van bijvoorbeeld @femkes waarin niemand persoonlijk wordt aangevallen of ter verantwoording wordt geroepen, worden vervolgens bekritiseerd. Jammer hoor.
Maar vraag je jezelf dan ook af waarom je de behoefte hebt om die vraag überhaupt te stellen? Als ik je berichten nog eens teruglees zie ik daarin toch echt een aantal (voor)oordelen en ik vraag mij dan ook oprecht af je er open genoeg in zou kunnen staan. Vergeet ook niet dat dit ook vaak gevoelsmatige kwesties zijn. Ik zou zelf als moeder nooit 4 of 5 dagen willen werken (tenzij financieel noodzakelijk uiteraard). Het is echter nooit bij mij opgekomen om mijzelf af te vragen waarom anderen dit wel willen. Dat gaat mij ook niks aan, vind het niet belangrijk, ze zullen er hun redenen voor hebben en daar hebben ze alle recht toe.
Mijn man en ik hebben ook allebei een universitaire opleiding dus wat dat betreft... maar ja onze levensstijl past vast niet in haar perfecte plaatje
Hahaha jep ontzettend. Mooi dat dat er nu bij wordt gehaald. Want als je niet gelovig bent, kun je natuurlijk nooit ervoor kiezen om vrijwillig (oh de horror) met je kindjes thuis te willen zijn.
Wat bedoelde je dan als ik vragen mag? Want dat haalde ik wel uit je bericht, maar als ik het mis heb, mag je dat ook zonder irritante smileys zeggen hoor.
Snap wat je bedoelt hoor, je kunt het als vrouw eigenlijk nooit goed doen. Hier in dit topic is het echter vrij eenzijdig.
Het kamp "je moet financieel onafhankelijk zijn" en het kamp "je hoeft helemaal niet financieel onafhankelijk te zijn". Ik heb het helemaal niet gehad over thuisblijfmoeders. Dat is een aanname die jij zelf doet. Wat is er irritant aan die smiley?
Die smiley is neerbuigend en denk dat je zelf ook wel weet gezien de manier waarop je hem gebruikte. En was idd een aanname van mijn kant. Kan gebeuren toch?
Maar dan snap jij de essentie van de discussie niet. Er is nl alleen een kamp: je moet financieel onafhankelijk zijn. Wij zeggen nl niet dat je niet financieel onafhankelijk moet zijn. Wij zeggen enkel dat je dat niet voor een ander moet bepalen. Laat elk stel, elke man/vrouw dat zelf bepalen.
Denk dat iedereen het hier wel mee eens is in dit topic (op miss een uitzondering na...) Mijn keuzes zijn ook niet altijd hetzelfde geweest. Gaandeweg hoe mn leven loopt, richt ik mn werk in. Toen dochter kleiner was, juist wat minder gaan werken. Nu ze bijna 9 is, weer wat meer, en een opleiding erbij aan het doen. Nu voel ik die ruimte wel, eerder niet. Toen vond ik 4 dagen werken ook teveel.
Dat is vast nog erger een hele berg stufi gevangen om je studie te doen zeker? Dan 'hoor' je toch echt wat met die studie te doen. Nu heb je de maatschappij alleen maar geld gekost