Wat fijn dat je niet aan de monitor hoeft en dus in bad kan bevallen! Lekker in je eigen bubbel komen op die manier!
Gaan jullie allemaal borstvoeding geven trouwens? Ik bedoel deze vraag echt uit nieuwsgierigheid hoor. Heb er geen mening over. Gaat nu zo opschieten voor iedereen! Ik wil een inleiding als onze dame blijft zitten tot 41 weken (ik vind 4 kilo echt zwaar genoeg namelijk ). Dus ik bedacht me dat de dame over 4 en halve week zou mogen komen en dat ze er met 9 weken sowieso al is . Word zo blij van die gedachte! Nog twee weken werken en dan verlof! Hoera!
Ik wil het proberen, maar ga er niet voor lopen martelen. Vorige keer 4 maanden aanklooien en nooit echt gelukt. Werd toen enorm gepusht door de verloskundige en de lactatiekundige. Achteraf had ik gewoon moeten stoppen. Heb toen gekolft, want aanleggen ging niet. Ga het wel weer proberen. Mag een week voor de keizersnede beginnen met kolven, in de hoop dat het beter op gang komt. Als aanleggen weer niet lukt ga ik me daar dus niet meer druk om maken, dan kolf ik alleen. En als dat ook niet gaat is het jammer. Er worden hele volksstammen groot op onze poedermelk, die van mij zal dat ook wel overleven.
Vind het altijd zo naar om te horen dat professionals lopen te pushen op borstvoeding.. volgens mij is het vooral belangrijk dat een kind gevoed wordt. Of dat nou met de borst is of met de fles. Zelf kies ik voor de fles. Borstvoeding vind ik een mooi iets maar door bepaalde omstandigheden is het beter dat ik het niet geef. Na de geboorte van de oudste bleef de verpleegkundige mijn shirt maar omhoog doen tijdens het eerste uur op mijn buik. Ik denk omdat ze wilde dat mijn dochter de borst kon vinden terwijl mijn wens voor de fles meer dan duidelijk was. Vond dat heel naar. Er ligt al genoeg druk op nieuwe mama's. Voel me bij deze zwangerschap wel een stuk sterker. Zou beter voor mezelf op durven te komen.
Zo jammer dat je daarvoor eigenlijk een 2e ronde nodig hebt. Wij merken het nu ook qua zorg. Vorige keer waren we blij met de ondermaatse hulp die we kregen. En maar vriendelijk blijven, omdat je weet dat je toch van zorgprofessionals afhankelijk bent. Ondanks dat je steeds over je grenzen gaat en weet dat het niet goed zit. Nu staan we samen veel sterker, geven beter aan wat wel/niet gaat en daar wordt nu ook naar geluisterd. Hier werd de vorige keer echt hardhandig in mijn borsten geknepen in de hoop er melk uit te krijgen. Blauwe plekken stonden er in. Dat gaat nu echt niet meer gebeuren, terwijl ik toen dacht dat het echt nodig was om de boel op gang te krijgen. En als ik niet alles probeerde dat ik een slechte moeder was. Wat je zegt: als ze maar gevoed worden. Ik verwacht dat als het lukt, ik ga kolven ipv aan de borst ga voeden. Dan kan man ook een deel op zich nemen. En ik vind het nogal heftig om in mijn eentje verantwoordelijk te zijn voor het feit of mijn kind genoeg te eten krijgt. Dus als het aangevuld moet worden met een fles vind ik dat prima. Vorige keer was het ook klein beetje mama, groot deel flesvoeding.
Wow het maakt me zo boos wat je schrijft! Hoe kunnen ze zoiets doen! Blij dat je nu ook goed kan aangeven wat je wel en niet zou willen. Maar bizar. Zeker na de zwangerschap die je al achter de rug had..
Hier hoop ik borstvoeding te mogen geven, maar net als jullie ga ik inderdaad niet lopen pushen. Lukt het niet, wil ik wel kijken of het met een lactatiekundige wel lukt en anders maar niet. Echt stom hoe sommigen zo door kunnen drammen. Echt niet oké!
Ik ga ook weer borstvoeding geven. Bij mijn eerste zoon ging het heel moeilijk, aanleggen lukte niet omdat ze eigenlijk al begonnen waren met flesjes geven (omdat ik onder narcose was geweest en heb hem dus de eerste halve dag niet gezien), dus heb 2 maanden exclusief gekolfd. Maar dit was zo intensief dat ik dat absoluut niet meer wou bij de 2de. Bij wonder ging de 2de super goed. Meteen genoeg melk en aanleggen ging ook goed, dus was echt wel een verademing. Nu hoop ik natuurlijk dat alles weer zo verloopt, zo niet dan gaan we niet te veel stressen en gaan we gewoon over op flesjes.
Hey meiden mag ik hier lekker mee kletsen ik ben uitgerekend begin april maar ik beval altijd vroeger dan de verwachte datum dus in maart dan. Ik verwacht mijn 5 de kindje een meisje. Ik heb al 2 meisjes van 15,12 jaar en 2 jongens van 4,2 jaar. Ik ben getrouwd en 37 jaar leeft in België.
Het behang zit er op, en het is zo leuk geworden conclusie: wij zijn niet heel goed in de trendy neutrale-kleuren kinderkamer. Moet nog een hoop puin ruimen, stoffen en soppen. Maar daar hebben we het weekend voor. Kamertje werd toch ook wel flink als opslag gebruikt Bedje en stoel in elkaar zetten, lamp ophangen en andere gordijntjes. En dan de commode inpakken. Behang in onze slaapkamer is ook echt heel mooi geworden. Voelt toch als een soort nieuw beginnetje, nog voor de baby er is. Fijn om de laatste 33-40 nachtjes een beetje een ander gevoel te hebben in de kamer. De bekleding van het wiegje is gewassen en hangt te drogen. Het wordt zo wel steeds echter dat er straks (als alles goed gaat) een baby is.
Hoe gaat het hier? Ik begin nu toch wel heel ongeduldig te worden hoor . Nog twee weken werken. Babykamertje is af. Box gaat naar beneden als ik met verlof ga. Komende werk mijn ziekenhuistas en de logeertas van mijn dochter inpakken. Van mij mag de tijd nu wel sneller gaan .
Mijn moeder is begonnen aan het grote was offensief, alle kleertjes maat 50/56 hangen te drogen. Mijn man heeft vandaag enorm geklust in de babykamer. Bedje staat, schommelstoel zit in elkaar, commode wordt langzaam ingepakt, de lamp hangt. We hebben een antiek wiegje, dat is opnieuw bekleed voor onze dochter. De bekleding is lekker gewassen en gestreken, en het staat nu op onze slaapkamer te wachten op een kindje We moeten nog even de laaste spulletjes lokaliseren hier in huis, laatste dingen afstrepen en dan is het klaar. Dan alleen nog de ziekenhuis tas inpakken en bedenken wat de baby aan moet Mijn moeder kwam toch aanzetten met een vreselijk truttig paars-met-kant rompertje maat 46/50 Over 18 dagen krijgen we te horen wanneer ik mag gaan bevallen (week 37 of week 38). De donderdag ervoor komt de definitieve planning. Komt in eens heel dicht bij. We weten vrij zeker dat ik over 40 nachtjes niet meer zwanger ben, en dat het waarschijnlijk tussen de 30 en 38 nachtjes duurt tot de baby er is. Merk wel dat ik het zwanger zijn langzaam zat wordt. Uit bed komen is een soort workout an sich. Die enorme toeter maakt dat ik mijn eigen sokken bijna niet meer aan kan trekken, heb mijn voeten al een hele tijd niet meer gezien en qua kleding wordt het er ook allemaal niet makkelijker op. Nouja, het voordeel is dat ik de ruggenprik straks minder eng vind dan de gedachte zwanger te blijven Hier in huis is iedereen een beetje griepig/verkouden/hoesterig. Hoop dat dat voor die tijd klaar is. Lig als een soort zeehondje te hoesten in bed. Eten/drinken gaat nu nog lastiger. Dus met de artsen overlegd dat ik gewoon 1.5liter per dag in laat lopen, zodat ik in ieder geval niet uitdroog. Super fijn dat we dat soort dingen gewoon thuis kunnen (en zelf mogen) regelen, dat ik daar niet voor opgenomen hoef te worden.
Deze groep is wel voor begin maart. Er is ook een groep voor de tweede helft van maart dacht ik. Misschien is dat wat passender aangezien je in april bent uitgerekend haha.
Woooow dat is echt een supertof behang geworden! Heel tof! Wat fijn dat het nu steeds dichterbij het einde komt en dat het steeds echter wordt hihi.
Helemaal mee eens! Hier nog zes werkochtenden (verspreid over twee weken, dus ook nog twee weken werken). En dan kan ik ook lekker niksen. Ik merk dat ik op mijn werk steeds sneller aan het dagdromen ben als ik de kleine voel schoppen of bewegen langs de baarmoederwand. Luv it! Gelukkig heb ik het niet druk op mijn werk en dat ga ik ook zo houden. Hier staat de koffer ook klaar om vanaf deze week wat meer in te pakken. Zeker de spullen die ik thuis weinig tot niet gebruik kan er al in (heb bv. een fleecedeken die mijn man heeft gekregen met kerstpakket netjes opgerold gelaten, de kleur komt namelijk toevallig overeen met het geboortepakje van onze kleine meid dus ik dacht gelijk: DIE WIL IK MEE! Hahaha! - heb thuis nog genoeg andere fleecedekens die ik kan gebruiken). Of bv. van die lekkere sok-sloffen die ik heb gekregen met babyshower. Heb thuis al eentje die wel aan het verslijten is inmiddels, maar dacht: dan laat ik de nieuwe gewoon lekker als nieuw voor in het ziekenhuis. Mag het daar beginnen). En natuurlijk even briefjes maken met de spullen die later er wel in moeten zodat hij straks precies weet wat hij nog moet pakken als we moeten vertrekken (bv. iPad, eReader, laders etc.). Hihi.
Wat een goed vooruitzicht, het aftellen is hiermee echt heel duidelijk voor jou! Hier hoop ik maximaal 44 nachtjes te hebben (uitgerekende datum). Beterschap voor iedereen in huis daar! Lijkt me inderdaad heel fijn dat je gewoon echt vanuit huis infuus kunt regelen. Kan me voorstellen dat dat rust geeft, al is het natuurlijk fijner als dat allemaal nooit nodig was geweest.
Sinds dit weekend met enige regelmaat een soort gevoel van weeën. Tijdens het wandelen ook pijnlijk veel druk op mijn liezen en schaambeen. Ik denk dat de kleine meid aan het indalen is. Mijn buik zit ook minder hoog. Donderdag verloskundige dus kan het gelijk vragen. Hebben jullie dit soort dingen?
Ja, bij inspanning heb ik echt harde buiken, soms een paar achter elkaar. Vanmiddag reed mijn man wat enthousiast over een drempel, die heb ik echt even weg zitten blazen. Hij schrok zich wild, bang dat hij de bevalling opgewekt had Ik krijg steeds meer de behoefte om wijdbeens te lopen en te zitten. En ik moet om de haverklap naar de wc, omdat ze echt op mijn blaas drukt. Dus denk inderdaad dat mevrouw wat aan het zakken is. Zouden mijn longen opzich niet vervelend vinden. Verder zie je af en toe mijn hele buik bewegen. Kindje is mega actief, maar de kleine lieve schopjes die mijn man echt moest voelen zijn er niet meer. Hij hoeft ook niet te voelen, mijn hele buik schud alle kanten op als ze wakker is. Van de week had hij zijn hand op mijn buik liggen en lag zelf een beetje half te slapen 3n begon te snurken. Toen kreeg ik echt een beuk, dat hij dacht dat ik zo'n spierspasme had voor het slapen gaan. Maar nee hoor, papa kreeg gewoon een schop van kind Jullie mogen trouwens heel trots zijn: ik ben met mijn dikke prednison hoofd vanmiddag naar de fotograaf geweest voor een pasfoto. Was nodig voor het verlengen van mijn rijbewijs en voor de verzekering van de leaseauto. Als mijn rijbewijs verloopt is de auto ook niet meer verzekerd, dus had geen keus. Lief mens, vroeg waarom ik er zo ongelukkig bij keek. Dus liet haar een foto van week 6 in de zwangerschap zien, en een foto van 2 weken voor de zwangerschap. Die vrouw herkende me er dus oprecht niet op. Heel lief dat mensen zeggen dat het weer wegtrekt, maar ik lijk dus oprecht gewoon 30-40kg zwaarder door het opzetten van mijn gezicht en een mega onderkin De geboortefotograaf komt vrijdag, dus op basis van die pasfoto zit het vertrouwen echt even op nul. Haar even gebeld, zo'n lieve reactie. "Dit is hoe het is, en dat gaan we zo mooi mogelijk vastleggen. En voor jou zullen het altijd confronterende foto's blijven, dat is oke. Maar dit is waar je doorheen moest, het is onderdeel van je zwangerschap, dat mag er gewoon zijn".