Onze optie zit er ook niet helemaal tussen. Ik werk fulltime en verdien (momenteel) meer, maar m’n man werkt voor zich zelf en de ene maand verdient hij evenveel als ik, maar hij kan ook een mindere maand hebben. In feite dekt mijn salaris alle vaste lasten, boodschappen etc… en zijn inkomsten is puur extra.
Ik werk 24uur, onregelmatig. Man werkt 40uur. Qua uurloon zou ik nooit komen aan zijn uurloon. Man verdiend dus een stuk meer. Man heeft tevens ook 8 weken aan vakantie dagen per jaar. Ik heb 6,5 week.
Ik werk op papier 40 uur (in de praktijk meer), man kan niet werken door ziekte maar heeft een kleine uitkering. Ik breng dus veel meer binnen. Alles komt op 1 rekening, en er is geen "jouw geld" of "mijn geld". Alleen de uitgaven die we zakelijk kunnen doen (ook bv laptop, telefoon, later auto) houd ik graag in de hand, mijn bedrijf, ik moet het uitleggen aan de accountant.
Toch nog 30% die meer of hetzelfde als partner verdiend. Een beetje een vooroordeel maar dat had ik lager verwacht.
Ik werk minder ( 24 uur/3 dagen) en mijn man werkt alle dagen ( ma t/m vrijdag), per 1 april gaat die net zoals vorig jaar weer terug naar 4 dagen dus de vrijdag vrij en dit tot 1 oktober. Heeft toch een berg overuren dus het kost hem niks. Hij verdient een stuk meer, mede ook door de vele buitenlandvergoedingen. Ik zou zelf sws niet meer uren willen werken. Dan zou het hier thuis echt een chaos worden mbt huishouden/ boodschappen/afspraken etc Het is nu goed in balans.
Mijn optie staat er ook niet bij: ik werk minder maar verdien evenveel als mijn man. Ik verdien in mijn 22 uur evenveel als mijn man die 36 uur werkt. Eigenlijk hartstikke dom dus dat ik degene ben die minder werkt en mijn man zoveel, hadden we beter andersom kunnen doen, is financieel gunstiger. Maar mijn man vindt zijn werk superleuk, en hoeft niet perse meer bij de kinderen te zijn dan het weekend en 1 doordeweekse middag. Ik daarentegen vind mijn werk mwah en vind het wel heel fijn om bij de kinderen te zijn. Dus voor ons is dit prima zo.
Ja geen idee eigenlijk, inderdaad niet zo gewoon in onze maatschappij denk ik en vooral niet om het uit te spreken maar je hebt gelijk
Wij werken beide 32 uur, maar ik verdien meer dan mijn man. We hebben een gezamenlijk rekening voor de vaste lasten, maar verder alles gescheiden. Werkt voor ons het beste. Anders krijg ik ook een error haha! We hebben nooit gedoe met “ik stuur je een tikkie” of “ik heb dit betaald, nu moet jij dit betalen”. Een van ons betaald gewoon wat betaald moet worden eigenlijk.
Mijn optie staat er niet tussen: we werken evenveel en hij verdient (een stuk) meer. toch voor gekozen omdat we het belangrijk vinden dat hij evenveel tijd heeft voor gezin en huishouden. moet daar natuurlijk bij zeggen dat we prima rondkomen en het financieel dus ook kan deze verdeling. als kinderen beide naar school gaan zullen we het misschien anders gaan verdelen.
Mijn man werkt 20 uur, ik werk 28-32 uur en ik verdien ongeveer drie keer zoveel als mijn man. Hij doet veel meer in huis, inclusief mental load. Prima verdeling wat mij (en hem!) betreft.
Ik werk minder dan man en verdien naar rato minder, bruto dan. Netto verdienen we naar rato evenveel, omdat hij meer belasting betaalt.
Kan je bedenken waarom dat niet lukt? Wat bij ons heel goed hielp, was duidelijk de aandachtsgebieden verdelen. Man gaat over de afspraken met tandarts/orthodontist/fysio, de sportwedstrijden en -trainingen en doet het voorraadbeheer en het schoonmaken thuis. Ik ga over de afspraken met en activiteiten van school, regel de kinderkleding en schoenen en alles rondom de was. Koken doen we allebei. We nemen op verzoek wel eens een taak van elkaar over. Maar dat gaat dan in overleg. Dus dan vraagt man bijvoorbeeld aan mij "Zoon3 heeft morgen een extra voetbaltraining om 16 uur, jij bent dan vrij en ik moet nog werken, kan jij hem brengen of moet ik even in de groepsapp vragen of iemand hem mee kan nemen?" Verder is de truc om sommige dingen los te laten, niet alles hoeft op jouw manier. En te bedenken dat volwassen mannen op hun werk ook (soms best ingewikkelde) planningen maken en taken uitvoeren, dus dat ze heus wel kunnen leren dat er scheenbeschermers mee moeten naar voetbal bijvoorbeeld. En dat de wereld niet vergaat als er eens iets mis gaat.
Dat is hier ook lastig hoor met ADHD man. Het gaat hem ook nooit lukken een volledig overzicht te houden, die taak blijft bij mij. Maar zoals @Elsss zegt, wij hebben wij afgebakende taken verdeeld. Alles wat betreft hockey en schaken voor de jongste is man zijn taak. Wanneer, hoe wat, welke spullen etc. Ik bemoei me daar helemaal niet mee. Zo heeft hij bepaalde zaken om zich op te concentreren en dan gaat het goed. En ik kan zo dingen laten vallen.
Ik vind het eigenlijk shockerend dat zoveel vrouwen dus minder werken en/of verdienen! In deze tijd zou ik het anders verwachten.
Wat is daar schokkend aan? Het is toch best natuurlijk dat vrouwen iets zorgzamer zijn ingesteld en zich daardoor liever wat meer met de kinderen bezighouden? Of mag ik dat niet zeggen?