Mijn dochter wordt volledig door ons opgevoed, wij hebben nl geen oppas nodig (of nodig gehad). Er zijn twee oma’s die een middag ‘oppassen’, maar dat is omdat zij het leuk vinden, niet omdat wij dat nodig hebben (een paar jaar geleden was dit wel heel fijn). Maar voor de mensen die wel een kdv of een gastouder nodig hebben is het superfijn dat die mogelijkheid er is en dat deze kinderen daar ook veel leren, sociaal worden en vriendjes hebben.
Nou als je kinderen 5 dagen naar de opvang gaan betekent dat niet dat jij ze niet opvoedt hoor. Dus dat vind ik kort door de bocht. En met je toevoeging lijk je te zeggen dat 4 dagen dan niet uitmaakt want dan voed je tenminste nog een extra dag op ofzo? Het maakt mij niet overigens hoeveel iemand zijn kinderen gaan, de mijne toevallig maar 2-3 keer. Ik zou zelf ook niet voor 5 dagen kiezen. Maar ook dan voed je je kind natuurlijk we zelf op.
Nee helemaal eens hoor. Het betekent inderdaad niet zo dat het automatisch niet zo is. Normaal koop ik inderdaad juist ook al die dingen en vertel het hem dan. Maar ja, dan ben ik het dus wel weer aan het regelen, bedenken, uitvoeren. Kan hij het wel meenemen maar ik ben de degene die altijd bezig is met alle dingen die binnen ons gezin spelen. Ik zou het soms graag anders zien. Maar goed, dat is niet helemaal haalbaar dus tegenwoordig ben ik blij met “stukjes” die van hem zijn Gelukkig doet hij wel heel veel met de kinderen dus ik kan hem bijv wel makkelijk een dag met ze op pad sturen en dan zelf alle regel en huishoudelijke dingen fiksen of een dagje of weekend weg met vriendinnen gaan. Met de kinderen komt het goed. Alleen heeft niemand in die dagen dan de juiste gymspullen mee, hun eigen kleding aan en is het huis ontploft. Maar ach, dat neem ik dan altijd voor lief
Je mag het wel zeggen, maar andere mensen mogen het ook onzin vinden en dat mogen zij ook zeggen. Daar hoort niet perse direct het tweede stukje van de zin bij, daar houd ik mij verre van.
Ik ben blij dat ik mijn kind niet op hoef te voeden. Jongste gaat inderdaad 5 dagen per week naar de opvang. 4 dagen gastouder, onder schooltijd en soms tot in de avond als man met de middelste naar zwemles is en ik werk, 1 dag naar de peuterschool. Mijn kinderen hebben een tweede huis bij onze gastouder waar ze soms ook logeren. Aan de andere kant logeren ze niet bij opa of oma omdat dit niet mogelijk is. Ik denk niet dat mijn jongste slechter wordt van die 25 uur opvang per week.
Dat is bij ons ook wel zo. En op zich vind ik het niet het ergste dat ik alles moet managen, maar dat het zo ontzettend als normaal wordt ervaren. Hij gaat er voor mijn gevoel echt vanuit dat het mij minimale moeite kost, maar het kost mij ongelooflijk veel energie om alles te managen en ik vind het moeilijk dat ik dan toch nog regelmatig strijd moet aangaan om oplaadtijd te krijgen.
Een half jaar terug zou mijn antwoord zijn geweest. Ik werk minder verdien meer, maar tijden veranderen het is geworden ik werk flink meer en verdien meer. Man doet alles na school 3 dagen per week en brengt in principe iedereen weg. Hij doet de tassen klaarmaken al moet ik soms wat luiers in de opvangtas gooien. Dit geeft mij veel rust een een stuk minder mental load. Ook alle contact met vrienden en familie voor verjaardagen ed laat ik vaak via hem gaan. Huishoudelijke taken vallen nog wel voornamelijk op mijn bord net als koken, maar 1x per week kan ik zo aanschuiven. Sommige dingen gaan wat langzamer, man heeft een hele andere baan en moet ook langzaam wennen aan het thuis zijn en werk zien liggen. We spreken naar elkaar uit wat we van elkaar nodig hebben en zien ook wanneer de ander even genoeg heeft.
Laat je niet opjagen... Waar het uiteraard onzin is dat tbm afgestompt zijn en compleet afhankelijk is, is het ook onzin dat je kind niet door jou en je partner wordt opgevoed als beide voltijds werken... Er zijn altijd uitzonderingen, er zijn altijd situaties die niet ideaal zijn maar elk gezin is zo specifiek dat we inderdaad eens moeten ophouden met die pijnlijke uitspraken naar beide 'kanten'. Alsof ik mijn kinderen minder graag zie omdat ik voltijds werk... Of alsof ik meer ontwikkeld zou zijn omdat ik voltijds werk... Kom op zeg...
Oké we waren allemaal nog maar begin 20 en we hadden allemaal nog geen kinderen, maar mijn beste vriendin maakte ook een lijstje voor haar vriend toentertijd als zij weg was en hij thuis. Kon hij alles afvinken. Schreef hij doodleuk bovenaan de lijst: ‘op de PS2 spelen’, kraste dat door en ging zitten spelen tot ze thuis was. Ik snapte haar wel dat ze de relatie een paar jaar later stopte en zeker toen ze zei: ‘met zo’n man wil je toch geen gezin opbouwen. Ik weet nu al dat ik er dan alleen voor ga staan.’ En deze man had geen ‘labeltje’ oid (zonder denigrerend te zijn) maar was gewoon lui en had er geen zin in.
Ja ik ben het met elke zin eens. Eigenlijk hebben wij zelden ruzie maar onze ruzies gaan precies hierom
Wat is hier shockerend aan? Het ligt toch ook helemaal aan de situatie, al zou ik in geen 100 jaar Full time willen werken Ik werk 3 dagen en mijn man 5 dagen en in wezen doe ik alle zorg voor het huishouden, afspraken etc maar hij is er voor alle klussen, de sport met de jongste en alle financien/ belasting etc, daar trek ik heerlijk mijn handen vanaf en bevalt me prima. Toen de kinderen nog klein waren werkte ik zelfs "maar" 2 dagen, meer dagen was ook gewoon niet te doen met 3 kinderen waarvan er altijd wel eentje ziek was en een man die vaak in het buitenland was voor werk. Juist door deze verdeling is het hier goed in balans en zou ik het ook niet anders willen maar om dit nu shockerend te vinden vind ik nogal overdreven. Er is meer in het leven dan werken, haasten en stressen. Is ook gewoon een keuze die je samen maakt. En ik ben sws niet financieel afhankelijk van mijn partner, stel onze relatie loopt op de klippen dan kan ik dezelfde dag nog full time aan de bak mocht het nodig zijn.
Zeg je dat ook vaak genoeg? Ik doe dat wel, en ja dat gaat wel vaak gepaard met een ontploffing. Ondanks dat ik weet dat man er niet alles aan kan doen dat het hem niet lukt moet ik af en toe gewoon echt boos worden. Afgelopen week had dochter een rustige week qua lesuren, en ze heeft binnenkort herkansing van haar SE economie. Dus s avonds zegt hij tegen haar: zo, en dan ga je morgen flink aan de gang voor je herkansing! Terwijl hij weet dat school op het moment een ontzettende strijd is en hij de volgende dag gewoon lekker op kantoor zit. Ik ben hier aan het werk met 5 kleintjes en moet dan ook nog die strijd met haar aan gaan? Want die loopt dat heel de dag te tieren hier.
https://npo.nl/npo3/deze-vrouwen-willen-terug-naar-het-aanrecht-meiden-van-traditie-1-npo-3/28-12-2023/WO_KN_20095688
Het zijn ook zaken die in de loop der tijd steeds schever zijn gaan lopen door omstandigheden. We hebben de afgelopen jaren echt in crisis modus geleefd ivm de illusie van passend onderwijs waardoor we bijna wekelijks met verschillende partijen op school, hulpverlening enz om tafel moesten zitten. We hebben gekeken naar andere scholen, maar hb-onderwijs bestaat hier niet meer en bestond vroeger op 15 minuten rijden, maar in de spits makkelijk 45 minuten rijden en dan ook de verkeerde kant op. Andere scholen hoorden we nog slechtere verhalen over. Dus door moeten worstelen met als effect 1 zwaar depressief kind, 1 kind met woede issues en 1 kind die daar dan weer ongelukkig en extreem aanhankelijk van werd. En dat gecombineerd met een baan die op een gegeven moment alleen maar energie trok en niet meer gaf zorgde voor een lichte burn-out. En het is me ook gewoon sindsdien niet meer gelukt om alle ballen hoog te houden, terwijl de ballen niet veel minder zijn geworden. En daar een nieuwe modus in vinden is nogal een uitdaging gebleken.
Ja dat gevoel van in crisis leven is heel herkenbaar. Mijn werk was/is gelukkig wel de manier om er even aan te ontsnappen. Maar met zulke tijden kan de boel idd flink scheef gaan lopen. Daarom word ik in dit en ook een ander topic zo boos als er afgegeven wordt op vrouwen die minder of niet werken of waarvan de rollen meer traditioneel verdeeld zijn. Sommige gezinnen zijn verdorie blij dat ze er met zn allen doorheen komen, die zitten niet op dat arrogante domme geblaat te wachten dat het allemaal niet goed is.
Het is voor mij een extra reden geworden om voorzichtiger te formuleren in mijn mening. Ik geloof namelijk nog steeds oprecht dat het voor de hele samenleving beter is om alle taken gelijker te verdelen, dat gezinnen veel meer ondersteuning nodig hebben onafhankelijk van hoe de rollen zijn verdeeld en dat de samenleving daarvoor verantwoordelijk is en dat vrouwen nu de zwaarste lasten dragen door aan de ene kant wel veel van ze te verlangen, maar niet aan de andere kant te ondersteunen. Maar ik vind en heb ook altijd gevonden dat het in de discussie dus ook niet gaat om individuele voorbeelden, maar om het grotere plaatje. Dus het is niet aan mij om over individuele gevallen te oordelen, daarvoor heb je nooit genoeg beeld. Neemt niet weg dat ik nog steeds een oordeel heb over de algemeenheden, dat hoeft elkaar niet te bijten. En in ons geval had het heel veel gescheeld als er bijvoorbeeld betere regelingen waren voor kinderopvang. Mijn man is namelijk thuis gebleven bij de kinderen toen hij zijn baan verloor omdat kinderopvang te veel financieel risico was om aan te houden, maar daardoor vervielen onze mogelijkheden tot makkelijke terugkeer naar de arbeidsmarkt ook meteen. Dat heeft mij gesterkt in mijn visie op kinderopvang, maar is niet bepalend in het geheel. Daar gaan dit soort discussies vaak in mis, er wordt soms op de man/vrouw gespeeld en soms worden opmerkingen ook persoonlijker opgevat dan ze zijn waardoor het kwetst. En dat helpt een discussie nooit vooruit.
Sommige mensen zijn gewoon kortzichtig dat ze moeten oordelen. Mij boeit het niet of iemand niet, fulltime, partime of wat dan ook werkt. Je moet doen wat voor jullie goed is, daar heeft niemand anders iets mee te maken. Ik was gillend gek geworden had ik niet gewerkt, juist omdat de oudste niet sliep had ik de uitlaatklep en het ritme van mijn werk nodig. Met sommige dingen ben ik ook niet echt vrouwlijk ben ik bang. Dat andere mensen anders in elkaar zitten is logisch, dat ze dan andere keuzes maken.