Maar het zijn niet echt uitzonderingen. Er zijn heel veel gezinnen waarbij 1 van de partners minder werkt, en ja meestal de vrouw. Maar dat heeft verschillende redenen. Voor sommigen zit er een 'medische' reden achter, en anderen kiezen er gewoon zelf voor. Maar het zijn zeker geen uitzonderingen. Gezinnen waar de minst werkende partner liever meer zou werken maar niet doet om bv jouw genoemde redenen, dat zijn volgens mij juist de uitzonderingen. En natuurlijk is het goed dat we dan dingen veranderen waardoor het voor hen makkelijker wordt. Maar om in zn algemeenheid te blijven roepen dat alles gelijker verdeeld en verzorgd moet worden daarmee leg je (on) bewust juist een hele grote druk op een grote groep ouders die dit wel prima vinden. En ze worden ook in een hoek gedrukt waarbij je je steeds moet verdedigen en verantwoorden.
Wij werken momenteel ongeveer even veel, maar ik verdien meer. Man gaat straks weer deeltijd aan de studie en zal dus tijdelijk minder werken en nog wat minder verdienen, maar na zijn studie zal dat weer anders zijn (ict)
Ik bedoel niet dat gezinnen waar de vrouw minder werkt uitzonderingen zijn, maar gezinnen waar meerdere zorgenkinderen gecombineerd met 1 ouder die niet een gelijk aandeel kan oppakken zijn uitzonderingen. De meeste gezinnen hebben heus wel momenten waarin er zaken meer of minder moeilijk gaan, maar dat is iets anders dan structurele problematiek. En ik denk dat een deel van die structurele problematiek verminderd zou kunnen worden door sterkere sociale netwerken met soms heel lichte professionele input. Bij de oudste was de kinderopvang heel helpend op veel voorkomende moeilijkere momenten (bijvoorbeeld slecht slapen), net als jij dat vast ook wel eens bent voor een aantal van jouw gastkinderen. Je bent professionele hulp, maar tegelijkertijd ook een stukje in een laagdrempelig sociaal netwerk waar voor bijna elk gezin waarde in zit. De reden waarom ik kinderopvang zo waardevol vind is juist dat soort kennis en waarde en dat stukje is een reden waarom ik kinderopvang beter toegankelijk zou willen maken. Niet perse dat men dan direct meer gaat werken, maar omdat er een sterker sociaal netwerk om gezinnen komt. En niet iedereen heeft dat nodig, helemaal prima, maar weinig gezinnen zullen er schade door ondervinden. Ik bedoel ook niet dat in zijn algemeenheid alles gelijker moet worden verdeeld, maar dat die wijziging die je gewoon ziet gebeuren en die ik heel waardevol vindt, beter moet worden ondersteund. De meest genoemde redenen om minder te gaan werken zijn: meer bij de kinderen zijn (helemaal goed, positieve reden), te dure kinderopvang of niet te combineren met werk ivm alle andere verplichtingen (denk aan sport, geen opvang, zieke kinderen en te weinig verlof, gezeur over zieke kinderen, schoolverplichtingen enz). Als we nou reden 2 en 3 aanpakken en reden 1 voor mannen ook makkelijker te bereiken maken, dan levert dat volgens mij alleen maar winst op. En dan zul je nog steeds gezinnen hebben die reden 3 dusdanig zwaar hebben dat het toch niet anders kan en dat ze gedwongen worden een bepaalde kant op te gaan, bijvoorbeeld bij zorgintensieve kinderen of extreme mantelzorg, maar dat zijn niet de uitzonderingen waar je algemeen beleid op kunt maken. Daar moet dan natuurlijk ook wat mee, maar dat ligt op een andere plek dan direct werk-gerelateerd. En ik wil dus juist niet die druk bij gezinnen leggen, maar bij overheden en sociale systemen. Er is vandaag een advies gekomen om de verlofregelingen te vergemakkelijken. Lijkt me een hele goede stap om in het oerwoud van mogelijkheden een pad te banen waardoor het voor werkgevers en werknemers beter te overzien is. Dat is een taak van de overheid, niet een verantwoordelijkheid van individuen. Overheid hoort ondersteunend te zijn, dan wordt er helemaal niemand in een hoek gedrukt, dat komt doordat regelingen straffend werken en niet omdat ze stimulerend werken.
Ik werk 2 dagen (16u) en mijn man 40u. Maar zelfs fulltime in mijn top-schaal zou ik zijn loon niet halen. Lang gezocht naar een goede balans voor ons gezin. Thuisblijfmoeder heb ik een half jaar geprobeerd, wat voor ons huishouden wel fijn was, maar voor mijn mentale gezondheid vond ik het wel pittig (Was in Corona tijd, dus sowieso wel eenzaam). Een poos 3 dagen gewerkt, dat vond ik echt een gestress met huishouden, opvang vinden voor zieke kinderen, andere afspraken, etc. Eigenlijk ging het op geen enkel vlak goed en voelde het altijd alsof ik achter de feiten aan liep. Nu werk ik 2 dagen en dit werkt zo goed voor ons gezin. Het huis is netjes, de man relaxed omdat hij niet zoveel meer hoeft te helpen, de kinderen blij omdat ze meer dagen kunnen spelen, sociaal leven is verbeterd omdat ik niet meer opgebrand ben, veel tijd voor sport en hobby’s en ik ben een opleiding begonnen. Heerlijk! Zal ook eerlijk toegeven dat ik nooit heb gedroomd van arbeid. Met 2 dagen voelt werken echt als een hobby, een leuke afwisseling… Mijn man wil (nog) geen dag thuis zijn. Misschien dat hij in de toekomst een middag zou willen. En voor hem zou ik dan wel meer willen werken Hij is wel de ouder die gebeld wordt als er wat is met de kinderen en hij begint standaard later op mijn werkdagen zodat we geen VSO nodig zijn.
Hier 3 dagen, man 4 dagen. Bevalt ons prima. Ik heb voor de kinderen er waren altijd fulltime gewerkt, zou nu niet meer terug willen. Ik zit overigens niet ver van het salaris van man af, maar hij kan nog 8 jaar groeien in zijn schaal en ik zit al lang op mn max. Overigens blijf ik het intrigerend vinden hoeveel vrouwen er beledigd kunnen zijn door een opmerking over hun parttime werken of thuisblijfmoeder zijn. Waarom maak je je überhaupt druk om wat een ander daarvan vindt?!
Mijn kinderen zijn de afgelopen tijd 4 dagen naar de bso geweest en 1 dag past mijn moeder op. Ze vinden het daar hartstikke leuk en het gaat gewoon goed. Als ze thuis komen dan hebben we gewoon tijd voor ze en in het weekend ook. Ik heb niet het idee dat ik mijn kinderen niet zelf op zou voeden. En ja eerlijk gezegd ik wil ook gewoon carrière maken en met wat ik wil doen red je het niet in 24 uur. Mijn man verdiend ietsjes meer. Hij is ook vijf jaar ouder. Ik verwacht dat ik over vijf jaar meer verdien dan hij nu. Hij werkt ook een paar uur meer omdat bij hem het contract anders is. Hij heeft overigens wel een hekel aan huishoudelijke taken en hij kwam laatst op het geniale idee dat ik ook minder zou kunnen werken terwijl de kinderen op de bso zijn zodat ik dan het huishouden kon doen... Ik heb gezegd ik het helemaal.niet erg vind als hij een dag minder gaat werken..
Haha mijn man zei pasgeleden dat hij de hulp wel duur vond en dat we dat net zo goed zelf konden doen. Of ik niet dat weer kon doen op mijn parttime dag. Was mijn blik en toen: ja of jij op je parttime dag? Maar nee, daar was hij niet goed in en hij kan het niet zo als ik en hij dacht dat ik schoonmaken ook leuker vond dan hijzelf. As if
Ja dat doen we natuurlijk al Er is natuurlijk best wat huishouden (was, vaatwasser en stofzuigen alleen al) Maar ik was juist zo blij met de hulp voor 1 x in de twee weken de grote dingen. Ik hecht wel waarde aan schoon maar mijn man niet, dus die weigert gewoon structureel dingen als de badkamer enzo schoon te maken. En ik had er geen zin meer in om het altijd te doen. Nu hoef ik het nog maar om de week te doen
Snap ik hoor, ik bedoelde het als grapje na alle uitspraken die hier gedaan worden. Ik snap helemaal dat je een hulp hebt. Ik vind het wel bijzonder dat mannen (niet perse die van jou, maar ook wat ik om mij heen hoor) het niet leuk vinden en dus ook gewoon niet doen of verwachten dat hun vrouw dan wel alles doet.
Heel eerlijk. Ik heb vanaf februari op vrijdagmiddag vrij. Dan haal ik de kinderen op en dan ga ik echt niet lopen poetsen.
Ja eens. Ik zeg ook vaak maar ik vind het ook niet leuk! En dan zegt hij: maar jij kan het beter en doet het wel! Ja, ik hecht er waarde aan en dus “moet” het en dus “doe” ik het. De optie die hij schetst “dan de wc gewoon een (paar ) weken niet” vind ik dus geen optie. Maar hij zegt dan gewoon: nee ik ga geen wc schoonmaken. Ok, en dus moet ik het doen want de kabouters doen het ook niet hè Dus vandaar die hulp die zeker blijft. Ik zei al: anders neem je maar een krantenwijk erbij om haar te betalen (grapje hè)
Maar dat is toch niet normaal? Dat je als volwassen man zegt dat je je eigen wc niet gaat poetsen en vervolgens ook loopt te klagen over de kosten van de hulp. Ik vind dat echt heel vreemd om heel eerlijk te zijn, zeker als jullie ook nog allebei werken. Mijn man poetst ook regelmatig de wc even, mijn vader van 76 zelfs. Vind dat een heel bijzondere houding van je man moet ik zeggen
Ik snap daar dus ook helemaal niks van moet ik zeggen. Er zijn toch maar weinig mensen die poetsen als iets leuks beschouwen, maar het moet wel gebeuren. Zeker wanneer je allebei werkt mag je dan ook verwachten dat allebei een bijdrage leveren aan het huishouden. Nou ja, ik werk niet en mijn man doet ook gewoon het huishouden (wel minder uiteraard).
Ja ik ook hè Hij doet stofzuigen, wassen, vaatwasser, koken, klusjes, dweilen, bedden verschonen, gisteren stond hij het fornuis te boenen en ook haalt hij de koelkast regelmatig leeg om schoon te boenen. Maar wc en badkamer en stoffen/afnemen vind hij niks. Net als ramen zemen of überhaupt opruimen of kasten uitmesten etc. Hij maakt de wc of badkamer wel schoon als hij vies is maar hij gaat het niet wekelijks doen. Vandaar de hulp voor de grote dingen dan hoef ik het niet steeds te doen. En hij ook niet. Het is wel iets genuanceerder natuurlijk dan ik het hier op schrijf. Hij kan niet klagen over de kosten want we betalen haar samen en kunnen haar ook makkelijk betalen. Maar het leek hem wel een fijne makkelijke besparing op iets wat ik toch makkelijk kan doen omdat ik er goed in ben. Maar ja dat betekent niet dat ik het ook wil doen.
Oh zo komt het gelukkig al heel anders over haha. Was echt even bang dat je zo een had die vond dat het huishouden voor vrouwen was. Maar goed, dan lekker de hulp aanhouden, zou ik het ook niet extra gaan doen.
Nee het is niet dat hij niks doet. Maar hij vindt wel over het algemeen dat vrouwen er meer gevoel voor hebben en het beter kunnen. En als het even kan zou hij het niet /niets doen. Maar hij snapt wel dat dat geen optie is