Hoe onverwachts rouw ineens je kan overvallen. Ik stond te janken in t krijspaleis: ik stond met nr3 bij de babyhoek, waar mijn vader met nr1 speelde die toen dezelfde leeftijd had als nr3 nu. En dan zie je een man, die qua uitstraling,manier van omgaan met zn kleinkind, zijn zachtheid, zijn intens genieten met dezelfde glimlach als papa had als hij naar de kleinkinderen keek.... hoe hij bewoog, zijn ouderdoms vlekken op zn voorhoofd, zn kapsel, de plagerijtjes met zijn zoon, stiekem even een ballenbak bal gooien tegen zn volwassen zoon aan en snel wegkijken. Wat papa ook had kunnen doen. En ik brak. Heb zo vreselijk hard gehuild daar. Mijn kinderen waren allang uit zicht toen, kregen er niets van mee. Toen we weg gingen passeerde die man ons. Oudste zoon was doodstil, staarde hem maar aan en zei zachtjes: dat is net opa! Kippenvel.
Ja joh. In t krijspaleis of all places... Heb wel uiteindelijk weten te spelen met de kleine daar in die babyhoek. Mijn man wou t al overnemen maar ik zei als ik t nu niet doe, durf ik t de volgende keer ook niet meer. Je moet er dan echt doorheen. Je ziel eruit huilen op die plek, dat zag ik niet aankomen
@Anouk2005 @owly Ik zal kijken of ik er aan mag komen om in te smeren… @GroeneBomen Ja R had anders na groep 1 gemogen. We hadden met zin dit jaar vakantie gepland aankomende week, maar ik heb corona, gelukkig knapt wel wat op dus we gaan wel gewoon (hallo we hebben gratis upgrade gekregen we hebben een sauna en bad )en hopen dat de rest niet ziek word… H moest afgelopen dinsdag bloedprikken echt veel buisjes zo zielig.. maar hij heeft failure to thrive oftewel geen goeie groei, kijken of er toch iets onderliggends is of dat door veel ziek zijn komt. Maar doorvoor was groei ook al niet geweldig, dus ben benieuwd… spannend ook weer.
Het gebeurd op de meest vreemde plekken en tijden. Zo heb ik ooit zo staan huilen in de winter Efteling.
Zij zei van niet maar wilde het niet voor mij per mail bevestigen. Ik had gewoon geen zin in gedoe in de trein en daarom had ik graag een bevestiging.
Als het voor de trein naar Engeland zou zijn, dan zou ik het denk ik ook wel belangrijk vinden omdat je dan bij instappen ook een paspoortcontrole hebt. Maar die rijdt momenteel niet volgens mij, dus die zal het niet zijn? Bij andere internationale treinen zou ik me er denk ik niet zo druk over maken. Niettemin is het wel slordig natuurlijk.
Ik bij de Hema (rode wijn) Op de camping. (Sterrenhemel) Op staat (fietser: oudere man, sportieve fiet, gestreept shirt, grijze baard en een petje) Op de snelweg (camper van hetzelfde type die zij hadden) Pffff. Zit nu met brok in mijn keel
O ja de sterrenhemel op de camping. Heb daar hetzelfde mee. Vaste prik als kind met papa: laat opblijven, stoel in ligstand en sterrenkijken in Frankrijk ♡ afgelopen zomervakantie deed dat ook ineens zo vreselijk pijn en mij zoveel verdriet. Dat je dan alleen naar die sterrenhemel kijkt en denk... papa ben jij daar ook nu onderdeel van? Kijk jij ook nu?
Ik ook op meerdere momenten... De ontzettend smerige kauwgom zien in de Turkse winkel die hij altijd had. Op mijn telefoon per ongeluk 'noh' typen in plaats van 'nog'; papa schreef altijd noh in plaats van nog. Mijn beste vriendin zien met haar vader. Een Turkse man zien met dezelfde soort kleding als papa (overhemd en blousje altijd totdat hij te ziek werd).
Ik was er al zo bang voor dat er een plastisch chirurg aan te pas moest komen… Kan het nog ‘gewoon’ aan elkaar groeien denk je? Nee hè?
Ach Meis toch. Het overvalt je opeens en dan is het niet te stoppen. Ik voel wat jij voelt. Ik had het een keer met een kerstkoor (inclusief levende stal) in ons winkelcentrum. Die begonnen te zingen en ik schoot vol, nèt op het moment dat Ies bang werd van die stomme ezel en Luc half uit z’n wagentje donderde. Ik wist niet wat ik moest doen terwijl de tranen over mn wangen rolden maar een moeder met haar zoontje naast me dus wél. Ze gaf Ies een krentenbol, gespte Luc weer vast en zei: ‘deze dagen zijn ook weer zo voorbij’ Anders dan bij jou maar wat ik wel weet: het wordt echt minder. Je krijgt deze dagen later nog steeds maar die worden minder. En soms zijn ze er opeens achter elkaar en dan weer maanden niet. Je krijgt de stukken die gebroken zijn niet meer netjes terug maar ze gaan op een gegeven moment toch ietsje passen al zal je de puzzel toch weer terug doen in de doos. En af en toe komt daar weer een los stukje uit en dat stukje mag, nee móét, er zijn. ❤️
Het is genezen om het zo maar te zeggen dus nee. Maar je kan er nu wel een pleistertje op plakken die lukoplas (zonder kussentje) wil je het on op vallend hebben. Even oefenen of je c het laten doen. Andere gaatjes wel goed verder. En hoe is het met je?