@Annelies26 Hier beginnen de harde buiken ook vaker te komen. Ook als ik me simpel omdraai in bed is het af en toe de buik weg blazen. (Ik adem dan extra diep in, ook al vindt mijn buik dat niet fijn. Door dat twee of drie keer te doen, trekt dat al weg). @Oilell Hahaha, ahww. Arme man. De hobbels vind ik wel herkenbaar hoor. Wij hebben hier in de straat van die prut-stenen-weg waar we sowieso overheen moeten om thuis te komen of te vertrekken. Ik zeg dan altijd: Hoo rustig rustig! Dit is niet fijn! hahahaha. Wat stoer van je dat je het gewoon gedaan hebt, dat van die pasfoto. En super dat de geboortefotograaf ook heel duidelijk aangeeft hoe het zit. Het is k*t, maar dit is wel wie jij bent in de zwangerschap nu en dat is confronterend. Maar tegelijkertijd het woord onderdeel benoemen vind ik echt mooi. Want dat is het ook.
@Soof1992 omdraaien in bed is überhaupt een hele onderneming geworden net als bed uit om te plassen. Of uit de auto komen. Ben blij als ik straks gewoon mijn eigen zwaartepunt weer terug heb
Ach ik snap dat dit even heel vervelend is.. en ook heel confronterend. Wat geweldig dat de geboortefotograaf dit dan zegt. Ik weet zeker dat er echt wel iets tussen gaat komen wat je mooi vindt! Maar voor nu is het gewoon even stom. Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt en dat je zelfvertrouwen weer wat terug zal komen!
Hoi hoi, heb redelijk wat moeten terug lezen Hier ook veel vaker harde buiken, sommige avonden zelfs 6 - 8 per uur. Laatste controle hebben ze mijn baarmoederhals even nagekeken en deze was nog zeker lang genoeg, dus gelukkig hebben de harde buiken nog niks gedaan. Verder hebben we de planning van de keizersnede in orde gemaakt: op 1 maart zal ons zoontje gehaald worden het einde is in zicht. Nu nog aftellen naar mijn verlof, alleen nog kijken of ik 12 februari of 19 februari in verlof ga.
Vraagje aan de dames met kinderen. Onze dochter is momenteel zo opstandig. Echt alles is een strijd en het eindigt vaak in een huilbui waarbij ze vooral heel graag heel dicht bij je wil zijn. Nu is het ook gewoon een peuter dus zo gek is het niet, maar ik vraag me toch ook af of het te maken heeft met de verandering die eraan zit te komen. Herkennen jullie zulk gedrag bij jullie peuter of zoals bij @SarinaS jouw tweede zwangerschap toen de oudste nog klein was? Zo ja, hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Herkenbaar. Al wil ze soms echt terug in me kruipen, en het andere moment gilt ze dat we weg moeten. Dat gillen is echt heel irritant, doet ook pijn aan je oren Ze is begonnen met echt jengelig gedrag, waarbij ze niks zelf kan en wij haar moeten helpen. Dan kan ze niet bij haar beker, kan ze niet zelf brood smeren, kan ze niet haar eigen knuffel pakken, haar jas aandoen etc. We gaan er vanuit dat ze voelt dat ze straks de grootste is, dus dat dit haar laatste kans is op alle aandacht. En heel eerlijk, we zijn samen te moe om er nu heel consequent en consistent op te reageren. Dus dat zal ook vast niet helpen, want ik denk dat ze nu veel te vaak wel haar zin krijgt Wij laten het maar een beetje zo. Het is voor haar ook spannend. En over 6 weken is de baby er uit, mama een stuk fitter en logeert oma hier 1 of 2 weken. Dus dan trekken we de teugels wel weer aan, en lijkt het straks weer een keurig opgevoed kind.
Dat is heel herkenbaar Annelies. Jammer genoeg heb ik geen gouden tip, alleen heel geduldig proberen te blijven en alles heel goed uitleggen hielp hier wel. Voor zover ze het begrijpen alleszins. De kinderpsychologe zei toen dat we vooral uit het gevoel moeten praten, zodat ze zelf dat gevoel beginnen te herkennen en er naar kunnen handelen. Bijvoorbeeld: ik snap dat je nu boos bent, maar... en dan beetje uitleggen. OF Ik snap dat je boos bent, ik zou ook wel boos worden. Maar... Dat heeft hier wel wonderen gedaan, maar de oudste is dan ook wel heel sensitief. Nu dat de geboorte dichterbij komt, merk ik nu ook wel een verschil in attitude bij de jongste. Die is ook iets meer opstandig als anders.
Wij hebben vanmorgen de buikshoot gehad. Fotograaf was zo intens lief voor ons. Iemand die echt snapt wat HG inhoud en dus ook alle tijd voor ons neemt. Ze heeft maximaal 1 shoot per dag, waardoor ik tussen een aantal foto's door even kon bijkomen op bed of stoel. Nu helemaal kapot, rest van de middag liggen slapen, mijn man moest me echt 3x wakker maken voor het avondeten. Onze dochter zat tegen alle verwachtingen in helemaal in de meewerk-stand Kusjes voor mijn buik, dikke knuffels voor papa, vrolijk kijken voor de foto. Niet hangerig, huilerig of opstandig. Fotograaf was écht onder de indruk van hoe netjes ze zich gedroeg, ook als ze alleen even een foto van mij en mijn man maakte. Dus zodra de fotograaf de deur uitwas volgde de meltdown van de eeuw Onze dochter loopt sinds december al te hoesten. Heeft toen 14 dagen koorts gehad. Kerstvakantie ging ze een stuk beter, in januari had ze een loopoor, en nu begon het andere oor. Dokter heeft haar 3xdaags antibiotica gegeven voor 2 weken Hij was bang dat ze anders longontsteking zou krijgen, omdat haar lichaam ook al zo druk is met de 2 ontstoken oortjes.
@Oilell Wat fijn dat je de shoot als heel fijn hebt mogen ervaren en dat je kleine meid ook lekker meewerkte. Dat het daarna even minder ging is dan ook niet zo heel gek denk ik hihi. Hopelijk voelt ze zich snel oké en hoest ze snel wat minder.
Hihi, ik moet stiekem erg lachen om je dochter. Het is zo herkenbaar, onze meid zou dit ook kunnen doen. Maar zo te horen zullen er vast mooie foto's tussen zitten! Wel naar dat je dochter ziekig blijft. Even een pittige kuur, maar soms moet dat dan maar even. Dan is ze opgeknapt als jij mag bevallen.
We kunnen er gelukkig wel om lachen. 95% van de tijd is het een voorbeeldig kind. Die overige 5%... Tjah... Die hoort er ook bij Het zou wel super fijn zijn als dat gepaard gaat met wat minder decibel. Maar goed, ze weet dat als we visite hebben, of we ergens op visite zijn dat ze zich moet gedragen Het hoesten kijkt vandaag al minder. En voor bedtijd geen geklaag over een zeer oor gehad gistermiddag begonnen, dus ze heeft nu 5x een dosis gehad. En inderdaad, zou fijn zijn als we allemaal net even iets fitter zijn voor de bevalling. Gisteren was natuurlijk veel te veel prikkels... Dus vandaag de hele dag spugen en slapen. Mijn man kwam lunch brengen, kwam na een half uurtje terug om de afwas op te halen... Toen lag ik dus te slapen, met het broodje in mijn hand en een halve hap in mijn mond. Nog 25-33 dagen en dan is het kindje hier Kan me het gewoon nog even helemaal niet voorstellen. Begin nu langzaam wel druk te voelen om dingen af te maken. Bij de 1e waren we nu al ellendig lang klaar. Nu denken we steeds "Jaaaaa, dat ligt nog wel ergens geloof ik", waardoor we geen actie ondernemen
Ik begin het zwanger zijn nu wel een beetje zat te worden. Aan de ene kant omdat ik gewoon heel graag ons lieve meisje wil ontmoeten en aan de andere kant omdat ik moe ben door slecht slapen en mijn lijf mis. Ik snak naar wat beweging en dat zit er gewoon niet in momenteel. Teveel last van mijn bekken en snel harde buiken. Ik probeer nu alles in kleine stukjes te breken. Gister bijvoorbeeld mijn nieuwe brillen kunnen halen, dus was dat iets waar ik naartoe leefde. Nu leef ik toe naar vrijdag, dan gaan we lekker uit eten. Daarna weer naar maandag omdat dat mijn laatste werkdag is. En ergens die week heb ik de liggingsecho en gaan we de box beneden zetten. Erna heb ik helaas nog niks . Hopelijk vult de agenda zich nog wat. Op die manier is het hopelijk snel maart. En hoewel ik verwacht dat ze gewoon tot 41 weken blijft zitten, net zoals haar zus deed, hoop ik stiekem toch dat ze opeens met 39 weken al komt . Jullie nog tips voor de laatste loodjes?
Geen tips. Behalve proberen dingen in te plannen die je leuk vindt om te doen. Dat ga ik tenminste proberen, haha! Hier heb ik steeds vaker meltdowns door die hormonen. En nu wil ik een toetje, maar zit in bad. Dus maar even gevraagd of er een toetje gebracht kon worden ahaha!
Ik ben ook zo toe aan gewoon mijn lichaam terug en buiten en rondje lopen in de zon. Wordt helaas wachten tot na de bevalling. Herkenbaar dat je iets nodig hebt om naar toe te leven. Hier is het ook in hele kleine stapjes denken, zodat het lijkt alsof de tijd wat sneller gaat. Je hebt wel leuke dingen in het vooruitzicht staan Ik plan keine mijlpalen inderdaad, dingen om naar uit te kijken. En probeer het zo veel mogelijk te spreiden over de tijd. Dus niet 1 week met 3 dingen, maar liever 3 weken 1 ding. Voor mij lang niet allemaal uitvoerbaar, maar wellicht zit er iets in waar je blij van wordt - proefdruk geboortekaartje - enveloppen schrijven voor het versturen van de kaartjes - vluchtkoffer klaar (doel voor eind van komende week) - echo's - vriezer/kast vol met lekkere dingen stoppen - ergens nog met een vriendin lekker lunchen - Boeken zoeken ter afleiding tijdens je verlof - hoop vriendinnen die dan een dekentje of knuffels gaan haken. Zou bij mij de frustratie verhogen, maar ieder zn ding maar iets anders creatiefs misschien wel: schilderijtje op hummers voor de babykamer ofzo. - ik volg schaatsen actief. Dus komen wat worldcups en een wk aan, kan ik ook echt naar uitkijken. - kijk samen met mijn man elke week de nieuwe aflevering van Percy Jackson, zijn iets later begonnen. Dus als het goed is hebben we de 14e de laatste aflevering en beval ik de week daarna Verder ben ik vooral lijstjes aan het maken, zodat ik dingen af kan strepen. Maakt in ieder geval dat ik een soort illusie heb van controle. En dat het lijkt alsof ik iets doe - doorgeven van geboorte (aangifte, verzekeringen etc) - adressen voor geboortekaartje verzamelen - hebben we alle spulletjes terug gevonden - zijn alle spulletjes ook schoon - wat nemen we mee naar het ziekenhuis - hebben we alles in huis voor de kraamzorg - lijst met belangrijke telefoonnummers en gegevens (kraamzorg, verloskundige, oma, ons adres etc). - lijstje met kraamcadeau's bijhouden
Gisteren bracht mijn man me een schaaltje yoghurt met noten en granaatappelpitjes. En ik heb dus echt hysterisch zitten huilen omdat noten én granaatappelpitjes allebei knapperig zijn. Die arme man maar weer naar beneden voor een schaaltje yoghurt met noten en kersen. Zijn conclusie was trouwens wel dat het als combi niet fantastisch was, erg crunchy. Gelukkig zijn de meltdowns hier nog op 1 hand te tellen. 1x totaal in tranen wegens het feit dat hij geen Maltesers had meegenomen, maar iets anders lekkers. En 2x omdat ik gewoon echt niet meer zwanger wou(wil) zijn. Waarop de psycholoog aangaf dat ze dat erg weinig meltdowns vond, gezien mijn fysieke gesteldheid en de hele situatie
Thanks voor jullie reacties! Heb wel wat leuke dingen zien staan om nog te gaan doen. Nog een paar weken dames, dan kunnen we eindelijk onze baby's vasthouden!
@Oilell Mooie dingen heb je tussen staan! Kan ik ook nog doen (zoals enveloppen schrijven)! Alleen wordt dat bij ons stickers schrijven aangezien de enveloppen meekomen met de kaarten die we bestellen. Ik begin alleen, lekker door die hormonen, toch een béétje te twijfelen aan onze druk, dus wellicht nog een kleine aanpassing doorvoeren hihihi. Qua meltdowns doe je het goed! Kan me voorstellen dat je echt even ook het gehad hebt allemaal met de zwangerschap. NOG 6 UUR WERKEN! Waaaah!
Mijn meltdowns vallen an sich ook wel mee, het gebeurt alleen nu ietsje sneller. Vorige week maandag na avondeten: janken omdat hij moest sporten en ik dat totaal vergeten was. Dus vanmorgen werd ik wakker met: OH JA, IK BEN VANAVOND ALLEEN! NIET VERGETEN! Helpt wel, want ik weet nog steeds dat hij vanavond moet sporten, ahahaha.