Wat ben jij een bijzondere vrouw ❤️. Ik zag iets voorbij komen over het op tijd hulp zoeken vanuit moeder. Maar ze hebben nu al zo lang een afstand van elkaar. Is het niet mogelijk dat ze vanaf de start begeleid zouden worden? Het lijkt mij voor haar confronterend dat er kinderen zijn die er wel opgegroeid zijn vanaf het begin. Die intensieve therapie er nog voor zou misschien kunnen helpen om de overgang beter te laten verlopen.
Ik ben het hier absoluut mee eens. Ook al heb ik er ook geen ervaring mee. Een frisse wind zou iedereen goed kunnen doen. En ik weet dat andere het goed bedoelen maar ik krijg toch bij sommige een beetje het idee dat de biologische moeder automatisch bij hen al is afgeschreven omdat ze vroeger uit de ouderlijke macht is gezet. Een beetje een, ze kon het toen niet dus nu vast ook niet. Terwijl mensen kunnen leren, groeien, veranderen enz. Ze zullen in Canada heus ook wel professionele hulp kunnen krijgen, dus daar zou haar biologische moeder ook altijd nog naar kunnen kijken. Ook zij hoeft het niet alleen te doen.
Dank je voor je uitgebreide reactie! De negatieve invloed van een woongroep is ook wat pleegzorg zelf steeds opperde. En dochter zou daar ‘ te goed’ voor zijn. Er was dus heel wat voor nodig om in te zien dat dochter dermate moeilijk gedrag heeft dat wij geen draagkracht meer hebben. Maar het is dus ook echt een noodgreep. Fijn om te horen dat verandering van omgeving ook goed zou kunnen doen. Wij hebben helaas zelf geen netwerk waar ze terecht kan. Vriendinnen die hun eigen problemen hebben, een zus die door een valse melding bij veilig thuis alle vertrouwen in jeugdzorg kwijt is, etc. Daar hebben we natuurlijk ook naar gekeken en over nagedacht. En de leeftijd nekt haar inderdaad. Er zijn geen of nauwelijks pleeggezinnen voor pubers, kamertraining is ze te jong voor (als dat al een optie zou zijn), etc. We hebben inderdaad veiligheidsafspraken moeten maken, maar dat ging een beetje tussen neus en lippen door op een hoogtepunt van de crisis. Komt erop neer dat we letterlijk afstand moeten creëren als de emoties (te) hoog oplopen. En we hebben een crisisnummer, en dochter ook. E.e.a. is nu houdbaar of vol te houden omdat er nu een duidelijk doel is waar we naar toe werken. Dat geeft wat lucht. Maar dat moet inderdaad niet te lang duren. Ik heb me ook echt voorgenomen om nu mijn eigen grenzen daarin beter te bewaken. Dat is de afgelopen jaren ook niet zo goed gelukt, maar nu moet dat, ook voor dochter. Want de negatieve sfeer/ spanningen zijn voor haar net zo min goed. Dus ergens zie ik nog wel gebeuren dat ik een crisisnummer moet bellen. Dat hebben we eigenlijk altijd willen voorkomen, maar als het niet meer gaat zal dit gewoon moeten. Mbt de voogdij, helder! Fijn om te weten dat ik een duidelijke stem heb. Mochten we inderdaad de kant van moeder op gaan, en pleegzorg gaat advies vragen bij de Raad, dan neem ik aan (of hoop ik tenminste) dat dochter hierin ook gehoord wordt. En ik ga de rest van wat je zei even googlen. Nogmaals dank voor je input!
Dat is het inderdaad precies. En ik zeg ook weleens dat ik de verantwoordelijkheid voor haar nog meer voel dan voor mijn andere kinderen. Dat haar eerste moeder het al heeft verkloot en dat ik het nu ook weer verkloot. Maar eigenlijk vind ik helemaal niet dat haar moeder het heeft verkloot. Zij is ook slachtoffer van een pittige jeugd, te vroeg moeder geworden, omstandigheden, etc Als ze beter had gekund had ze beter gedaan, dus dat moet ik eigenlijk ook van mezelf gaan vinden en accepteren dat het zo is gelopen.
❤️ ik word er verlegen van ❤️ Ik heb moeder ook aangeraden om zich eens flink in te lezen in hechtingsproblematiek en ik denk ook dat ze vooraf moet gaan kijken wat de hulpverlening in Canada hierin kan betekenen. En dat laatste is ook een zorgpunt. Ben ook wel bang dat dochter hierin een concurentiestrijd kan gaan voelen. Maar misschien ook niet. Dat is iets wat we misschien ook wel met haar kunnen bespreken als we toch echt die kant op denken te gaan. Zo heeft ze haar oudere zussen (dus mijn oudste dochters) altijd wat meer als pleegzussen gezien en daar wel wat competitie bij gevoeld. Maar onze jongste zoon, die na haar in dit gezin is gekomen, ziet ze weer echt als haar broertje. Nu zou zij daar als ‘laatste’ binnenkomen. Dus dat is absoluut een kritiek punt.
Dat is dus wel onze hoop. En dat gaan we onderzoeken. Moeder is echt gegroeid. Dochter is ook niet uit huisgeplaatst vanwege bv mishandeling oid. Maar puur omdat moeder geen woning en baan had en overal en nergens verbleef. En natuurlijk ging dit dus allemaal niet zo goed. Maar nu is moeder stabiel, opleiding gedaan, baan, huis, vaste partner. Gewoon een stabiel gezin. Ik denk wel dat moeder wat voorwerk zou moeten doen. En haar gezin en familie voorbereiden is ook handig.
Je hebt het niet verkloot, je hebt haar een een thuis gegeven, daar waar ik te egoïstisch zou zijn om zelfs die stap te nemen. Je moet zo onzelfzuchtig zijn om hier überhaupt aan te beginnen. En er zijn jaren geweest dat het goed was voor iedereen en nu is het tijd om andere passende hulp te zoeken. Ook dat is een kracht.
Lieve Adje, wat hebben jullie hard gestreden voor jullie pleegdochter! Ik ben pleegzorgbegeleider dus misschien kan ik je verder helpen? Als je graag wil bellen mag dat ook, dan kunnen we nummers uitwisselen in een pb. Ben je bekend met Mockingbird? Wij gaan nu een pilot starten maar is nog heel onbekend in NL. Dit zou misschien nog een optie zijn. Ben je pleegoudervoogd of voogd? Het is idd zo dat jij de beslissingen mag nemen maar heeft de pleegzorg instantie zwaar wegende redenen waarom zij niet terug naar moeder zou mogen dan kan de rechter in het voordeel van de pleegzorg instantie kan kiezen. Na de toeslagen affaire kiezen rechters wel meer voor wonen bij de ouders en zijn er minder UHP’s uitgesproken. Gaat ze naar een gezinsvervangend tehuis? Heb je al eens gekeken op gezinshuizen platform? Als ik je ergens mee kan helpen dan laat maar weten
Ken je de nvp al? De Nederlandse vereniging voor pleegouders. Zij kunnen je vast ook wel helpen met je vragen! Ik wil je veel sterkte wensen. We hebben hier ook een heftig geval van hechtingsproblematiek en het is soms echt loeizwaar. En je blijft maar hopen op die "dag dat alles beter gaat". En als dat niet bij jullie is dan is dat echt enorm ruk maar weet wel dat jullie jaren haar veilige basis zijn geweest en dat jullie dat rugzakje gevuld hebben met heel veel liefde!
Ik vind het onwijs mooi om te zien dat je na zoveel jaar de moeder niet afgeschreven hebt! Hoe is haar band met haar biologische moeder? Hebben ze regelmatig contact, is er iets van een moeder-dochter relatie? Ik vind dat als er een mogelijkheid bestaat de relatie met een biologische ouder te verdiepen, dit ook zeker moet gebeuren. Dat is een stap in richting heling denk ik, een mogelijkheid om bepaalde dingen te verwerken, ook als het uiteindelijk niet de juiste keus is. Maar ik denk wel dat zij en haar biologische moeder een therapeut oid tot hun beschikking moeten hebben voordat ze die richting op gaat. Het is anders denk ik heel confronterend om te zien dat je (half)broertje wel deel mocht uitmaken van het leven met zijn hun moeder en zij niet, zwart-wit gezegd. En alle andere problemen die ze heeft zijn natuurlijk ook niet niks en is denk ik ook niet op te lossen met 'weer terug naar de biologische moeder'. En je hebt het echt niet verkloot hoor. Ik denk dat menig pleegouder een voorbeeld aan jou mag nemen als ik het zo hoor!
Geen ervaring met pleegzorg en alles daaromheen, maar wilde niet zomaar wegklikken. Het lijkt me ontzettend zwaar nu voor je/jullie, heel veel sterkte!
Pfff wat heb jij een moeilijk beroep… Al die kinderen in nood en moeilijkheden bij biologische en pleegouders. Ga er maar aanstaan… Dank voor je lieve reactie ook. En het is een goede vraag die je stelt. Ik vermoed dat de lwettelijke titel dan pleegoudervoogd is. Maar dan moet ik weer even in de rechtbank papieren duiken. Wat ik wel weet is dat toen wij door de gezinsvoogd gevraagd werden om de voogdij op ons te nemen, de wetgeving zo was dat als we allebei voogd werden (dus man en ik) dat pleegzorg ook weg zou vallen. En we hebben er daardoor heel bewust voor gekozen dat ik als enige haar voogd werd. Onze vooruitziende blik vertelde ons dat we absoluut de backup en hulp van pleegzorg nodig zouden gaan hebben. En het leek ons ook beter of sneller deuren te openen naar eventuele andere hulpverlening. Dus dan ben ik inderdaad misschien pleegoudervoogd? Is goed om dat even uit te zoeken voor ik op strepen ga staan die ik misschien niet heb. Tegelijkertijd werd me die voogdij wel steeds voor de voeten geworpen door onze huidige pleegzorgbegeleider. Dat zou uithuisplaatsing veel moeilijker maken, etc. Ik heb toen ook aangegeven dat het dan voelde alsof we werden afgestraft voor iets wat we destijds hebben gedaan om een dat kleine meisje te helpen. Mockingbird net gegoogled en wat een mooi initiatief. Dat lijkt me echt fantastisch werken. Maar misschien niet meer voor ons. Ik loop echt op mijn tandvlees. Eigenlijk is de rek er al heel lang uit, maar omdat het om een beschadigd kind gaat, zet je dan net steeds een tandje bij. Maar dat maakt dat alles echt op knappen staat. Ook de time out van 6 wkn die we hebben gehad heeft dat echt duidelijk gemaakt. Je er aart pas echt hoe zwaar iets was als dat gewicht opeens wegvalt. En nu is die als een mokerslag weer terug. Dus tijd om nog vanalles te proberen is er gewoon niet meer. Ik heb nu net onze systeemtherapeut en dochters eigen therapeut een mail gestuurd en ook hun input gevraagd. En ik zal hun woorden ook serieus nemen. En we moeten natuurlijk nog met onze pleegzorgbegeleiders in gesprek gaan. Misschien, als ze beter weten hoe het moeder er voor staat, ze opener mee kunnen denken. Er zijn al een hoop opties nagegaan vanuit de pleegzorgorganisatie en hoe triets ook, die zijn er gewoon nauwelijks voor een 15 jarige. Is misschien ook regio afhankelijk? Dochter is nu aangemeld voor een zorginstellings bemiddelingsgroep oid. Dat betekent dat er meerdere soorten aanbieders zijn, die met elkaar in overleg gaan om te kijken wat de beste aanbieder/plek is voor dochter. Ik begreep van het wijkteam dat een losse aanmelding bij een gezinshuis of welke instelling dan ook dus simpelweg niet mogelijk is. Bureaucratie is helaas ook flink aanwezig in de jeugdzorg, maar ik gok dat jij daar alles van weet. En tot slot nog bedankt voor je aanbod ❤️. Voor nu sla ik dat alleen even op. We hebben nu zoveel gesprekken met zoveel mensen en ook dat voelt soms als zwaar. Maar… ik hou hem zeker in mijn achterhoofd en vind het een fijn idee om eventueel nog met een professional te kunnen sparren.
Wel van gehoord, maarnog nooit wat mee gedaan. Misschien nu wel even de moeite waard om achteraan te gaan. En dank je wel ❤️ Wat heftig ook voor jullie! Hebben jullie ook een pleegkind of is het een biologisch eigen kind? Ik heb een tijdje geleden een andere moeder ontmoet op een verjaardag. En zijn had ook een dochter met hechtingsproblemen. Was een biologisch eigen kind, met ook adhd en autisme en door de hevigheid daarvan en de moeilijkheid met prikkels verwerken, kon dat meisje blijkbaar als baby/jong kind niet goed liefde ontvangen (als even korte verklaring). Was in ieder geval een eye opener dat het dus ook op zo’n manier kan ontstaan.
Op het moment dat de hulp later zou komen is de toon misschien al gezet. Wat het wellicht meer een voorwaarde dan een optie maakt. En het is niet alleen haar gevoel. Maar voor de andere kinderen ook hun ruimte waarin iemand komt die voor hun niet zo bekend is. Er is een hoop tijd voorbij gegaan. Er is problematiek. Daar zal ook een hoop aandacht naar uitgaan die eerder anders verdeeld werd.
Dank je ❤️ Ik heb ook groot respect voor haar moeder. Tuurlijk heeft ze ook fouten gemaakt, maar wie niet... En ze heeft ook een hoop zo goed gedaan. Zo heeft ze dochter altijd laten weten dat het goed was dat ze bij ons was. Ze ging mij op een gegeven moment als ‘mama’ benoemen naar dochter toe. Waar ik dan wel weer van schrok, maar hoe knap is dat eigenlijk! Dochter heeft gelukkig regelmatig app en facetime contact. De eerste jaren kwam moeder structureel iedere twee wkn op bezoek. De relatie zal ook aan gewerkt moeten worden, maar feit blijft dat voor dochter moeder altijd bovenaan staat. Dat is waar ze vandaan komt, waar ze zich in herkent. Ook heel letterlijk, want ze is nu als enige donker in een wit gezin en dat vindt ze soms best lastig. Toen ze op school een keer als opdracht hadden om ‘hun held’ te omschrijven had dochter ook haar moeder genoemd. En ze bedoelde ook haar biologische moeder, dus die verbintenis zit automatisch al diep denk ik. Het is nog wel te verklaren waarom haar broertje wel bij moeder kon opgroeien. Maar dat hoeft inderdaad niet zo te voelen voor dochter, want verstand en hart kunnen daarin wel anders zijn. Dat is ook 1 van de belangrijkste zaken bij de overweging voor wel/niet.
Dat zijn ook hele legitieme punten. Ik denk dat ik morgen eens alles op een rij ga zetten. Ook om aan haar moeder voor te leggen en waar ze wellicht zelf nog niet aan gedacht heeft.
Top mens. Wat ik als eis wel zou stellen is dat moeder al eens rond gaat vragen. Welke school of toch thuis onderwijs. Welke organisatie kan haar helpen. En natuurlijk alle documenten laten vertalen naar. Het is natuurlijk niet verdwenen haar dingen. Dus mocht je het door kunnen zetten en Nederland wil naar de rechter. Dat moeder Canada over kan komen met een plan van aanpak. Dan staan jullie sterker als alleen jou woord. Sterkte
En jij hebt het ook niet verkloot. Ze heeft nu heel moeilijk gedrag wat voor jou en jullie gezin misschien niet meer valt op te vangen en te begeleiden. Maar denk je eens in waar zij nu had gestaan als zij niet in jullie liefdevolle gezin terecht was gekomen. Dan was zij er vast vele malen minder goed aantoe geweest. Je hebt het goed gedaan Adje. Je hebt haar een liefdevol thuis en gezin gegeven. De rugzak die zij draagt kan jij niet wegpoetsen en zij zelf ook niet, dat is nu eenmaal een gegeven. Maar jij hebt gegeven wat jij in je had en nog wel meer dan dat. Je klinkt als een oprecht lieve bezorgde moeder voor haar kind. Maar jij valt bijna om en het gaat ten koste van het gezin. Dan is het soms goed om een andere koers te gaan varen. Als jij de inschatting maakt dat je dochter misschien beter af is bij haar biologische moeder dan op een groep met wellicht meer negatieve invloeden dan zou ik daarvoor gaan en de mogelijkheden inderdaad serieus onderzoeken. Zeker als je weet dat je dochter hier direct voor zou kiezen in plaats van op een groep, dan kunnen er wellicht duidelijke afspraken en grenzen met haar worden afgesproken waar zij zich misschien beter voor in zal zetten. Ik vind het overigens schandalig dat er zo weinig begeleiding en hulp naar jullie toe als gezin is terwijl je aan de bel hebt getrokken. Er is zo'n tekort aan pleeggezinnen. Die zouden ze moeten koesteren in plaats van aan hun lot overlaten. Succes met je zoektocht naar informatie en met het vinden van de juiste weg. Een moeder volgt waar het haar kinderen betreft haar hart. Vertrouw daarop.