Ja dat weet ik, alleen dat word dan weer lastig met de prof en vaat arts. Die willen het liefste alles in '1' ziekenhuis. Want zou makelijker zijn.
Maar nu eventjes serieus. Hoe lang loop jij nu met dit probleem? Ik heb u al vanalles zien schrijven van vermoedens, eventueel diagnoses. Er is dan toch een arts die dit uitspreekt en u moet helpen ? Of is er uitgesproken dat wat speelt geen kwaad kan of niets aan gedaan word? (Mss heb ik dit gemist). Want wat werd er al gedaan in tussentijd? Ik zou echt gek worden van zo een verloop hoor. Sterkte hoor.
Ja nou jammer voor hun dan. Dan moeten ze er eens wat vaart achter zetten. Als ik het etz zou bellen met de klachten die jij hebt word ik acuut opgenomen. In de zorg moet je helaas vaak zelf op je strepen staan. En dit gaat niet over een verkoudheidje, deze klachten kunnen ernstige gevolgen hebben. Je kan op z'n minst overleggen met het etz.
Mijn zoon is uiteindelijk ook maar 1 dag thuis gebleven, het ging mij meer om de manier waarop werd geimpliceerd dat 1 dag sowieso genoeg is. We hadden samen de mentor een mailtje gestuurd met de reden erin en dat zoon dus niet op school zou komen. En toen kreeg ik terug: "oke, dan zie ik hem morgen weer". De mentor van dochter reageerde gelukkig heel anders.
2 dingen op mn werk: - brief van de HAP over een 17-jarige en dan zn penis een piemeltje noemen... - patiënte waarvan zoon belde dat haar nuchtere suiker 1,6 was. Pte was volkomen helder. Dus ik volgens protocol advies gegeven aantal dextro's en 2 boterhammen met zoet beleg te nemen en daarna 2x opnieuw te meten. Ik ga even langs, want hier om de hoek. Bleek dat ze dr meter op zn kop had gehouden, was het 9,1 vanochtend Ze zat er al zo fit bij Wegens al die suikers schoot ie wel omhoog naar 24.
Stuur je even een pb. Hun mening nu is.... De oog zenuw is al atrofische dus, de haast om dit te voorkomen is er niet meer.
En toch is het niet onmogelijk! Zoon 2 liep in zowel kinderziekenhuis als streekziekenhuis. Bij de 1 hadden ze focus op zn pittige medische situatie, kinderarts ziekenhuis 2 was er dan weer om groei in de gaten te houden en richtte zich op voedselinname. Moet wel zeggen....overleg ging dusdanig sloom dat ik t vooral zelf maar doorgaf. Maar goed aan de andere kant moest ik perse bevallen in ziekenhuis 1 omdat mijn longarts daar nu eenmaal werkte. Maar t is super frusterend zo voor je. Jasses!!! Hoop dat ze nu vaart maken hoor
Klopt, gewoon super frusterend. Niemand is er ook happig op het op zich te nemen vanwegen de complexiteit. Maar ondertussen zit ik er maar mee. Ik had ook nooit gedacht dat ik ooit in zo situatie zou komen dat iedereen naar de ander wijst zeg maar. Als dat vroeger wel eens hoorde dacht ik.... Nauw dan bel je toch alles af tot ze wel willen maar helaas. Als ze niet willen luisteren doen ze het gewoon niet. Ook dat eilandjes gedoe en dat dan zelfs in een ziekenhuis dat ze zeg maar naar de ander wijzen. Even artsen hun namen geblurd. Maar het staat er allemaal heel duidelijk. Nu bleek natuurlijk die jugularis niet dicht maar de vene cava ' denken' ze
Ja een "sterkte, ik hoop hem morgen weer te zien als het gaat" komt al anders over. Maar sommige kunnen slecht inleven/communiceren. Nr4 heeft nu zo'n juf, ik word zo kriegel van haar berichten en nadat ik vrijdag een bericht had gestuurd dat opa was overleden, ik op maandag maar ben meegelopen want geen reactie (oh ja, had ik gelezen. Reageer dan ook ), kreeg ik op woensdag nog een bericht terug van de duo-juf. Terwijl ik van nr3 binnen een uur van beide leerkrachten een reactie kreeg terwijl de 1 zowel vrijdag als maandag niet werkt. Bij nr1 geen reactie terug gehad, die werken met briefjes via de receptie. Bij nr2 via mail en reactie terug met sterkte etc en dat als leren niet goed lukte ze dat tegen de leraar moest zeggen zodat eventueel de toets over mocht
Even los van de vreselijke gebeurtenissen in het nieuws. Ik ben uiterst vredelievend, maar ik weet zeker dat ik in staat zou zijn om iemand te vermoorden als ik daarmee mijn kinderen zou redden. Gelukkig nooit ook maar iets in die richting meegemaakt, en ik hoop van harte dat dat zo blijft. Maar of ik een ander zou kúnnen vermoorden, ik denk het wel...
Dat zijn natuurlijk uitzonderingen. Het gaat mij erom dat het een gebrek in vertrouwen is als je elkaar al zo lang kent. Bij mijn dochter op school werd er heel liefdevol mee omgegaan en enkel oprecht begrip en geen formaliteiten.
Geloof mij, dat doen mensen. Iemand bij mijn vorige werkgever heeft ooit vrij gevraagd voor een overlijden van een ouder, heeft destijds een week gekregen. Jaar later belde hij weer dat dezelfde ouder was overleden. Hij was blijkbaar vergeten wie van zijn ouders het jaar ervoor overleden was
Je mag daarin dingen zwart maken die er niet toe doen. Maar er zijn ook genoeg andere manier om te bewijzen dat ben ik met je eens
Ik geloof zeker wel dat het gebeurt maar dan ben je gewoon knap gestoord en daar zou ik niet mee geassocieerd willen worden in zo’n situatie als dat we een aantal maanden geleden nog zaten.
Je moest eens weten hoeveel hier mee gefraudeerd wordt. Opa's en oma's die al jaren dood blijken te zijn, die hun zoveel jarige huwelijk vieren (of opnieuw dood gaan). Ouders die x jaar huwelijk vieren, terwijl ze niet getrouwd/geregistreerd partner zijn. Trouwerijen van neven of nichten die niet blijken te bestaan. Gaat echt niet om een handje vol leerlingen. Mijn broer is een tijd leerplichtambtenaar geweest. Hij had op een school met 1200 leerlingen, bijna 100 casussen waarbij gefraudeerd werd voor een verlofaanvraag binnen het schooljaar. En dat ging echt om huwelijk/jubileum, ernstig ziek zijn of overlijden van familie en verhuizen (gaven mensen hun nieuwe adres door, bleek dan bijvoorbeeld het huis van een bekende te zijn). Het "ziekmelden" voor de vakantie zat er niet eens bij in. Snap wel dat scholen er streng op zijn. Maar ik kan me ook voorstellen dat je als school aangeeft "het heeft voor nu geen haast of prioriteit, maar om het dossier compleet te maken hebben we straks een kopietje/foto nodig van de kaart".
Dat is altijd lastig. Wij hebben directe familie waar we bijzonder verlof dagen vanuit werk voor zouden krijgen of waarvan algemeen (school etc) wordt aangenomen hoeveel dagen je daar voor nodig hebt. Maar als mijn beste vriendin die ik al mijn hele leven ken en waarmee bijv ook onze kinderen een enorme band hebben, zou overlijden is er geen recht op niks. Dat is erg lastig in te schatten allemaal maar in mijn optiek zou dus maatwerk en empathie in zulke situaties inderdaad precies zijn wat nodig is.
Dat ik gisteren om 21:30 uur in slaap viel (ik kon echt mijn ogen niet open houden) en vanmorgen 7:00 uur weer wakker werd. Ik wist dat ik moe was, maar dit is voor mij echt heel lang slapen!