wat verschrikkelijk en ontzettend verdrietig. Ontzettend veel sterkte en kracht gewenst! Weet even niet wat ik nog moet zeggen...
Dankjewel allemaal voor de heel lieve reacties. Ondanks ik jullie niet persoonlijk ken, doet het medeleven en de steun me deugd. Het voelt allemaal nog heel erg onwerkelijk. Hoezo loopt het toch alsnog mis na 3 goede echo's, waarom brengt mijn lichaam de miskraam niet op gang... Ik kon me de voorbije weken en dagen regelmatig sussen met het idee: geen bloedverlies, geen krampen, fysiek dus geen tekenen dat het niet goed zou zitten. Vind het lastig om te merken dat je daarop dus niet kan vertrouwen...
Oh wat vreselijk zeg... Ik las je bericht nu pas. Wat verdrietig. Zeker omdat je al wel goede echo's had gehad. Wat bijzonder dat je het aanvoelde. Had je bijvoorbeeld dan ook ineens minder symptomen zoals geen gevoelige borsten meer of zo? Heel veel sterkte met het verlies.
Het geeft je misschien zelfs ook nóg minder vertrouwen wanneer je weer opnieuw zwanger zou raken. Dan ben je er dus nog niet met 3 goede echo’s en blijf je er zenuwachtig om! Normaal is het ook een goede geruststelling natuurlijk geen kramp/bloed alleen heb je zoveel % waarbij dat dan toch weer niet geldt… Ik vind het vreselijk voor je en kan me je verdriet op zoveel weken denkende dat het goed zat niet indenken… ❤️❤️❤️ ga je die onderzoeken laten doen waar de arts heviger vertelde?
Het blijft een onzeker iets, zo'n zwangerschap. En als het dan misloopt is dat zo ongelooflijk k*t. En 3 miskramen in een half jaar gun je niemand, en al helemaal niet iemand die al zo lang zo graag een kindje wil. Heb echt met je te doen, meid. ❤️
Ja, we kunnen het ook nog steeds niet geloven. Mijn symptomen werden helemaal niet minder, nog steeds niet trouwens Heel gek om je nog steeds hetzelfde te voelen als alle voorbije weken, maar weten dat het kindje in je buik intussen dood is...
Ja, het vertrouwen in mijn lichaam ben ik momenteel volledig kwijt En de schrik, de angst om dit opnieuw door te maken bij een volgende zwangerschap is immens groot... Wetende dat elke echo "de laatste" kan zijn en niets een zekerheid biedt. We gaan inderdaad de onderzoeken laten uitvoeren. Als er al iets uitkomt, biedt ons dat misschien handvaten voor de toekomst...
Die machteloosheid, verdriet en frustratie is gewoon voelbaar... Laat staan als je er midden in zit... vind het zo erg! Ik snap je volkomen dat je het vertrouwen in je lichaam kwijt ben... Ik hoop dat de onderzoeken meer duidelijkheid kan bieden.. En mocht het weer zover zijn je ergens toch het vertrouwen vind in je lijf. Sterkte en wees ontzettend lief voor jezelf! ❤️
Hier sinds gisteren bruine en roze afscheiding. Ik weet dat het erbij kan horen, maar het is zo kut. Vandaag even aankijken en anders ga ik bellen.
Jaa het zorgt voor onzekerheid. Is het eenmalig geweest of nog steeds? Gewoon bellen hoor, alleen zij kunnen je geruststellen met een echo.
Ik heb vorige week de 8 weken echo gehad, nadat ik in de ochtend roze afscheiding had. Echo was in orde. Toch bleef ik me zorgen maken, ook na het lezen van het verdrietige nieuws hier... Afgelopen week de intake gehad en mn man wilde duidelijkheid voor mij, zodat ik me geen zorgen meer zou maken en vroeg de verloskundige om nog even snel te kijken of het daar binnen nog werkte. En ja❤️ gelukkig wel. Bewoog zelfs al en ben voor nu een dag vooruit gezet (16 aug). Maar laat het nog even zo staan op de 17e. Over 11 dagen de termijnecho en daarna gaan we het de kinderen en de rest van de buitenwereld vertellen.
Het is af en aan een beetje, wel minimaal. In theorie weet ik dat het niet veel te betekenen heeft, maar ik heb ook buikpijn (lang leve m'n darmen) en dat helpt echt niet. M'n hoofd gaat met me aan de haal. Vandaag de hele middag niks te zien gelukkig, dus ben voor nu weer even rustig. Manlief heeft ontzettend zijn best gedaan om me af te leiden en me beter te laten voelen, dat heeft wel geholpen. Als het morgen nog zo af en aan is, ga ik maandag bellen. Dan zou een echo inderdaad wel erg fijn zijn ter bevestiging.