Precies. En maar zeer zelden heb ik ook maar 1 beeld van een influencer. Voorbeeld: ik denk af en toe bij mama lotje jemig schop onder je reet en stop met alle uitdenken. Niet klagen maar dragen!. Maar ik vind het aan de andere kant wel knap hoe ze werkt aan zichzelf en haar relatie of open spreekt over het feit dat ouderschap niet altijd zo leuk is. Ze lijkt niet op mij, ik ben iemand die chronisch over mijn eigen grenzen gaat en nogal nuchter en niet lullen maar poetsen type. Dus op punt 1 denk ik vaak: staat ver van me af. Maar punt 2: is vaak interessant omdat ik ook soms het ouderschap niet even leuk vindt en aan mezelf werken een punt in mijn leven is. Dus het spreekt me wel aan. En dus volg ik graag, leer ik graag, maar heb ik even goed een mening
Ik had dat bij haar ook, maar nu heb ik erg de nasmaak van ‘ze zoekt telkens iets nieuws’. Dan is x ‘het probleem’ en gaat alles daarover, met als subplot ‘persoonlijke groei en ontwikkeling’ (wat ik overigens aanmoedig), maar vervolgens komt probleem y en is het gewoon weer hetzelfde. En dan probleem z, idem. Het voelt als ronddraaien in cirkeltjes en nooit echt tot iets komen, maar het zelfs ‘uitmelken’ en als de aandacht verslapt, op naar het volgende probleem. Het benauwde me ook, ik werd echt helemaal claustrofobisch ineens van haar posts? Ik denk omdat het voor mij eerst als eerlijk aanvoelde (bv over kinderen, ouderschap, soms ook relatie) - en nu voelt het nep en onoprecht, alsof ze zoekt op welke knopjes ze moet drukken voor ‘de volgers’… Ligt misschien volledig bij mij hoor, maar ik krijg er de kriebels van.
Je verwoord precies zoals ik er over denk& gevoel bij heb. Vaak komt er ook iets en dan denk je oke . Om daar naar met kleine lettertjes boven in de hoek rechts AD te zien. Of ze letterlijk alles doet voor haar 'advertenties' en producten te verkopen. En dan begint ze met... Ik heb iets heel lekkers, nee mens heb je niet. Je word betaald om te promoten. Ook dat die ad dan net leesbaar onder de 3 puntjes staat. Maar kan ook helemaal aan mij liggen. Vond haar ooit zo leuk om te volgen
Ik weet niet hoor, maar als er iemand vaak bij haar eigen kinderen is dan is het Michelle volgens mij.
De kinderen zitten echt vaak bij opa en oma. En daarnaast zijn er volgens mij dagelijks leuke uitjes, vakanties lunches. Dus om nou net te doen of er een hele zware tijd is waar ze echt van bij moet komen....dan denk ik ga dan lekker een weekendje met de kinderen weg, leuk voor iedereen.
Ze zegt toch niet dat het een zware tijd is? Alleen dat het zo fijn is om even te kunnen ontsnappen uit de dagelijkse sleur.
Batterij opladen.. Sleur... Het komt over of het om een heel zwaar leven gaat terwijl het een aaneenschakeling is van datenight, uit eten, feestjes vakanties. Niet dat dat erg is hoor maar moet je daaruit ontsnappen? Sleur? Klinkt voor velen echt als een droomleven.
Nou zij hebben voor mij echt geen droomleven. Ben toch blij met ons iet wat rustigere leven. Altijd dat gehaast overal naar toe, totaal niet jaloers op. Ik begrijp ook niet hoe hun het op zo weinig slaap doen!?
Dit is hun droomleven toch, dure auto uitzoeken, feesten, lunchen, vakanties, trioos. Als ze dat niet zouden willen zouden ze dat niet toen toch? Bij een leven vol sleur en de batterij opladen denk ik eerder aan mensen met een zwaar leven vol verdriet die er echt eens uit moeten. Niet uit de sleur van het ene na het andere feestje en de kinderen steeds bij opa en oma dumpen omdat je met vriendinnen gaat lunchen.
Voor mij klinkt het eerder als nachtmerrie haha. Maar ik ben ook echt een huismus en houd van het vertrouwde ritme, dus ik zou zeker moeten "opladen" na zulke dingen.
Haha voor mij net zo. Geef mij dat huisje in Zweden maar, zonder die off grid camping trouwens, maar helemaal in mn uppie met de kinderen. Heerlijk! We redden ons wel.
Het leven van de bollens zou ook niet mijn ding zijn met het aantal feestjes, uitstapjes etc (ik ben nu 3 weekenden 2 avonden weg voor carnaval, en straks nog 5 dagen achter elkaar...wat een veldslag) Maar ik ben het er wel mee eens dat ik het woord sleur echt dom vind uit hun mond. Net als: constante werk en zorgmodus....sorry hoor. Hebben zij een idee hoe sommige mensen werken en zorgen? Ze gaan van etentje, naar feestje naar borrel.
Ik volg ze verder niet, ga er alleen kijken als ik er wat over lees maar als ze zo'n leven hebben dan klinkt dat idd niet echt als sleur. Wel als doodvermoeiend .
Heb net weer zitten speuren op de Zweedse funda. Zou zo graag een huisje ergens in het bos willen op ongeveer een half uurtje rijden van voorzieningen bijvoorbeeld. Verder gewoon niks om je heen, geen buren maar alleen maar natuur...
Ik denk toch wel dat dit ook best wel geromantiseerd wordt, vooral in dat soort klimaten waarbij je letterlijk maandenlang in de kou en duisternis zit. En de natuur, die is 6 maanden lang helemaal ondergesneeuwd. Als ik dan de reels van dat gezin bekijk kan het soms best afzien zijn. Ik zou persoonlijk nooit voor zo'n vreselijk koud land gaan. Maargoed, dat zegt zij die in de woestijn woont... (As we speak is het nu boven de 20 graden hier en iedereen klaagt over de "kou" )
Maar iedereen krijgt vroeg of laat te ma en met zorgen, ziektes, verdrieten. Vraag me af hoe ze de tijd dan ervaart. Als dit al zwaar en sleur is en zorgen is hard werken, hoe is het dan als ze 70 is en bijv een partner met een hersenbloeding heeft of ik noem maar wat. Welke woorden zouden daar dan aan worden gegeven.