Onze Harry… Zo’n heerlijk beestje. Hij is bijna 12. Maar hij wordt duidelijk een beetje ouder en ik begin me zorgen te maken. Voor de duidelijkheid: ik ga natuurlijk met hem naar de dierenarts binnenkort. Maar ben benieuwd naar ervaringen. Naast het feit dat hij wat strammig begint te lopen (ik vermoed artrose), vertoont hij ook steeds vaker vreemd gedrag. Aan de deur (beneden) krabben en mauwen, wat hij eerder weleens deed als wij boven waren en de voerbak was leeg, maar dan ook met een volle voerbak terwijl wij gewoon beneden zijn. Soms heeft hij ineens ‘de dolle tien minuten’, zelfs als Miro (jongere kat van 1,5) buiten is. Hij krabt ineens aan de banken (die dingen zien eruit joh, compleet afgeschreven in een paar weken tijd) en als hij op de bak is geweest, graaft hij in een poging z’n behoefte te bedekken, de boel juist naar buiten. Hij lijkt niet gedesoriënteerd en hij is ook nog steeds aanhankelijk en knuffelig, maar ik vind het allemaal wel opvallend. Heb al van alles gelezen en hoop op een solide advies van de dierenarts. Maar… Misschien is hier een ervaringsdeskundige in the house die eerder met het bijltje heeft gehakt? Wil me een beetje voorbereiden op wat ons mogelijk te wachten staat met hem…
Ik lees even mee want loop tegen dezelfde dingen aan met onze 13 jarige poes en vroeg me dus ook af of dit ouderdom/dementie is. Luid miauwen zelfs bij volle voerbak. Naast de bak plassen (en meer helaas) en ze ligt met haar kop steeds tegen de muur ipv haar rug wat ze eerder deed in haar mandje in de hoek vd keuken. Vind het zo zielig...
Geen ervaring met katten, maar wel met een demente hond. Vertoonde wel ander gedrag omdat het natuurlijk een hond was en geen kat, maar ik zie wel duidelijke herkenning en overeenkomsten. Het was heel naar om hem achteruit te zien gaan en het lastigste vond ik dat het zo sluimerend gaat en je er dus in mee groeit en steeds meer accepteert. Ik had altijd in mijn hoofd: zo lang hij maar gelukkig is. Maar ja wanneer is een dier nog gelukkig? Ik verlegde steeds mijn grens. Ik denk dat het voor nu het belangrijkste is dat de kat comfortabel is en je hem/haar veel liefde en vertrouwen geeft. Je kunt ook altijd even langs de dierenarts gaan voor een gesprekje, dat heb ik toen ook meerdere keren gedaan en vond dat erg verhelderend. Ik zeg niet dat je je kat nu moet laten inslapen want dat is volgens mij wat voorbarig, maar waak er wel voor dat je niet zoals ik steeds grenzen over gaat. Achteraf gezien was ik veel te laat en daar heb ik soms nog spijt van...
Precies om dit te voorkomen (of misschien beter gezegd: om mezelf op zoiets voor te bereiden) stelde ik hier de vraag. Bedankt voor het delen! Moet heel zwaar geweest zijn… Immers, zolang het beestje fysiek nog overwegend gezond is…
Onze poes had het ook. Na dat ze bij de bak was geweest liep ze eruit en weer terug om te graven en dat tig keer. Had een eigen slaapkamer ( onze logeerkamer) en begon in eens in de nacht in paniek te miauwen. Het was een appartement en was er zo en dan was ze blij om mij te zien of miauwde tegen de muur. Was even gerust en daarna kon dat nog een paar keer gebeuren. Sindsdien lieten we de deur open en kon ze bijnons komen. Vergat te eten. Ging in een korte tijd steeds slechter. Helaas haar moeten laten gaan. We hebben nu een poes en kater. Bij 1 vraag ik me het soms ook af. Het is een aanhankelijke kater die goed eet en drinkt maar als hij naar boven glipt gaat hij daar lopen klagen dat ik er niet ben De andere heeft altijd al de gekke 5 min gehad. Hopelijk zijn ze voorlopig nog bij ons. Hier na komen er geen katjes meer.
Dat gedrag zien we deels bij onze ex-kater ook, is wat ouder (14 nu?). Echt de reuma klachten bedoel ik dan. Hij mag naar buiten, dat deed hij vroeger erg graag maar sinds een jaar of 6 doet hij dat enkel wanneer het echt lekker warm is. Heeft moeite met zn nagels in te trekken en blijft geregeld hangen, wat lastig is als die mini man ineens komt "aaien" ookal is R wel rustig. Knippen kan ikzelf maar korter dan dit kan niet. Dopjes op zn nagels zou allicht kunnen helpen maar ik ben bang dat hij dan nog meer pijn krijgt en er loopt ook nog een bolle in de rondte die geregeld mept. Hij kan niet over het traphekje heen dus je moet altijd wel ff checken waar hij is. Als hij zich weer beroerd voelt trekt hij zich meer terug, gaat op de eetkamer stoelen verstopt liggen en slaapt meer. Vaak bij omslaan van t weer, maar ook daarbuiten. Dan geef ik m maar een paar dagen metacam en dan trekt hij weer bij. Spuugt ook bij episodes, vertikt om te eten. Gespuugd met brok x, dan moet ie dat echt niet meer, ga je over naar brok y haalt hij zn neus voor op, versie z is dan gedoogd totdat hij daarmee een keer spuugt en kan je weer op zoek. Dierenarts vindt m nog "te goed", ik vind er nog maar weinig katwaardig aan. Kan m grotendeels pijnvrij houden door heel erg op m te letten. Spugen en metacam gaat ook niet samen, maar vooralsnog is dat gelukkig nog geen uitdaging geweest. Gun m een zalig zonnetje en een blijvende slaap.
Het kan ook nog best iets medisch zijn. 12 jaar is nog best jong voor dementie bij een kat, maar iets als schildklierproblemen laat soms ook dit soort gedrag zien, ook het strammige bijvoorbeeld. En dat komt vrij veel voor als ze richting de 15 gaan. Onze vorige kat had ook dit soort problemen en toen is hij met medicatie voor zijn schildklier nog best opgeknapt (hij was wel een stuk ouder). Uiteindelijk ging hij anderhalf jaar later wel weer heel hard achteruit en we hebben hem een paar maanden voordat hij 20 werd in laten slapen.
Ik herken het wel bij de kat van mijn ouders, beestje wordt over 2 maanden 18 en sinds vorig jaar is hij heel hard beginnen te miauwen. Vooral als hij in de achtertuin is en dan niet eens om naar binnen te komen,deur staat open maar hij blijft miauwen, ook als hij boven op het bed ligt kan hij opeens beginnen of als er niemand in de kamer is. Voor de rest ook last van reuma, maar is een levensgenieter. Eet en drinkt goed, komt graag voor aandacht en ligt het liefst hele tijd knuffelend met mijn moeder op de bank, maar speelt ook nog steeds, al heeft hij sinds dat hij nog jong was last van zijn heup en dat mank lopen wordt steeds erger. Hij doet zijn behoefte in de achtertuin, van de kattenbak binnen moet hij niks weten, in weer en wind gaat hij gewoon naar de achtertuin,om dan luid miauwend een plekje te zoeken en dan begraaft hij zijn ontlasting op een heel andere plek,dan dat hij geweest is. Ook wil ie graag langs voortuin naar buiten, maar dat mag hij niet. Laatste tijd komt ook wel eens voor dat hij ergens in een hoekje geplast heeft. Maar de dierenarts vond zijn gedrag niet alarmerend, toen we er de vorige keer waren.
Bedankt voor alle input! @MamavanLieverd ik hoop stiekem ook dat het iets behandelbaars is gezien zijn relatief jonge leeftijd. @Vero0504 heeft de dierenarts er ‘the final say’ in? Of is het vanwege zijn visie dat je misschien een beetje een schuldgevoel hebt zou je het doordrukken? Lijkt me vreselijk op die manier…
Onze kat bij mijn ouderlijk huis was dement. Hij was 15 of 16 geloof ik. Het begon met plassen op vreemde plekken, heel hard miauwen midden op de dag alsof hij alles en iedereen kwijt was. Uiteindelijk liep hij rond en je wist gewoon; die heeft geen idee meer. Overal plassen, kon zichzelf niet goed meer schoonhouden, nauwelijks eten (kon zijn bakje ook niet meer vinden, denk ik) Hij was op het einde ook bijna blind. Liep tegen meubels aan, liep van het balkon af (eerste etage gelukkig ) , zat in hoekjes ‘vast’ ging dan heel hard miauwen. De beginfase duurde best een tijd. Er zat toen ook nog leven in, hij had er ook nog wel zin in. Het was alleen soms sneu omdat hij gewoon even de weg kwijt was. Op een gegeven moment ging het snel bergafwaarts. Het werd toen gewoon zielig want hij had stress, at nauwelijks en kon zichzelf echt niet meer goed verzorgen. We hadden 2 opties : -hem verzorgen (borstelen, medicatie, zo min mogelijk alleen laten, enz) -of laten inslapen. We hebben hem toen laten inslapen want we vonden dit geen leven voor een kat. We zouden hem in leven laten voor onze gemoedsrust, niet voor hem. (Want hij had sowieso geen idee meer, en daarnaast is het een dier) Ik weet niet of 12 jaar te jong is. Volgens mij kunnen dit soort aandoeningen best ‘vroeg’ (65 in mensenjaren) beginnen en blijft het best lang nog stabiel.
Nouja, hij is degene die de spullen noet toedienen. Dus in die zin een final say. Had ik t in huis en kundig kunnen doen om hem in t zonnetje zn oogjes te laten sluiten in alle rust en vredigheid had ik t niet nagelaten. Maar als hij weer zo gaat kwakkelen laat ik de metacam achterwege en ga ik bewust naar een andere. (En dan moet je ook maar afwachten) Maar t lijkt me niet de bedoeling om een dier te laten lijden, opkalefateren met metacam kán wel en hij knapt er wel van op maar het blijft een gevecht met hem. Je krijgt t ook niet zomaar in wat "lekkers" verstopt want het is een kieskeur eersteklas en van honger gaan ze niet spontaan alsnog eten...Maar geef je t dan niet, dan is hij beroerd en dat gaat me ook te ver. Deed ie maar zn oogjes vredig dicht, in een laatste droom over dikke duiven op t hek terwijl de tikker zn laatste slagen maakte. Gun m dat meer dan dit...
Hier alleen ervaring met honden. Onze hond ging vreemd gedrag laten zien maar oorzaak bleek pijn te zijn. Je zegt dat je kat strammig is, misschien meer pijn dan je denkt?