Ik zit volgende week bij een aantal sollicitatiegesprekken. Mijn werkgever zal de "standaard" vragen stellen. Ik wat aanvullende vragen. Wat zijn de leukste vragen die aan jou gesteld zijn?
Wat is je grootste hobby? En vervolgens een inhoudelijk gesprek daarover. Ik was even uit het veld geslagen omdat ik volledig gefocust was op vertellen hoe geschikt ik was voor die functie (iets wat niets met mijn hobby te maken had).
Ik ben er erg fan van om kwaliteiten die de sollicitant zichzelf toedicht te laten verduidelijken met een voorbeeld vanuit de huidige functie.
Wat is jouw rode knop? Kortom waarvan word je helemaal geïrriteerd/ krijg je een error van? Kandidaten moeten ook gelijk lachen om deze vraag en het geeft inzicht in iemands karakter.
Niet perse dat ik je adviseer dit te vragen maar ik kreeg eens in een sollicitatiegesprek een aparte vraag: Hoeveel kilometer snelweg heeft Nederland? Neem ons mee in je gedachtegang, oftewel: hardop denken. Het ging hem totaal niet om het antwoord maar hij wilde horen hoe ik tot een antwoord probeerde komen: of/hoe ik logisch nadacht. Ik zat maar +/- 200km van t goede antwoord af verassend genoeg haha De vragen moeten overigens ook bij de functie passen. In mn huidige functie moet ik stevig in mn schoenen staan, dat werd dan ook een beetje getest in mn sollicitatie gesprek. Probeerde ze mn antwoorden te verbuigen/veranderen om te kijken of ik er in meeging.
Ik vraag vaker of ze naar temptation island kijken . Dan weten ze nooit wat ze moeten antwoorden. Je ziet ze denken van is het juist goed of slecht .
Wat casussen/praktijkvoorbeelden noemen en hen vragen hoe ze dit aanpakken eventueel met een kort rollenspel erbij.
Als ik een vriend(in) zou vragen jou te omschrijven, wat zou hij/zij dan zeggen? Hoe maak ik jou boos? Ook probeer ik altijd een concrete casus voor te leggen. En ik vraag altijd graag naar iemands partner/gezin of hobby's, dat zegt meer over de mens achter het cv.
Probleem met vragen naar gezin etc dat niet mag. M’n vriend had dit als werkgever ook heel onschuldig gedaan. Was sollicitant op een of andere manier niet blij mee en die heeft daar melding van gemaakt. En bleek dus dat dit tijdens sollicitaties niet gevraagd mag worden…
Dan zijn wij daar ook schuldig aan Tv/films hebben wij ook gedaan we hebben 1 stuurman gehad die verkering had met echt een hele leuke meid. Gebeurde vaak zat dan "de mannen" naar café gingen en "de vrouwen" aan boord achter de tv (en bij de kinderen) bleven. Elke sollicitant die in die periode kwam moest de filmavondtest ondergaan wat kijk je, wat eet je, wat drink je maar de mannen zakten allemaal
De vraag die ik mooi vond toen ik solliciteerde op mijn functie van nu, en die ik nu stel aan de sollicitanten die bij mij voor hun gesprek komen: waar ben je trots op? En dan werkgerelateerd. Hoe ben jij in een team? (Ligt natuurlijk aan de functie) Waar irriteer jij je aan bij een ander? En een ander bij jou? Welke talenten heb je? En wat doe je daar mee in je leven/werk
Meer een advies: probeer gewoon oprechte interesse te tonen. En vertel ook wat over jezelf, het bedrijf, hoe je de functie ziet. Ga in gesprek: hoe pak je iets aan, hoe ga je om met tegenslag, kun je een voorbeeld geven, hoe heb je het toen opgelost, was je tevreden met het resultaat, wat zou je nu anders doen… Doorvragen dus. Maar maak het geen kruisverhoor. Vraag naar wat de persoon energie geeft, en wat juist niet.
Vragen naar gezin mag niet maar gebeurd vaker. Ik baal daar altijd van want ik ben trots op mijn gezin maar heb geen zin het te hebben over ons zorgintensieve kind tijdens een sollicitatie want dat schrikt werkgevers af. Dus beter niet doen je wil mij aannemen niet mijn gezin.
Ik hou zelf echt niet van die vragen die overduidelijk bedoelt zijn om te ‘doorzien’ hoe iemand denkt. Mij werd gevraagd hoeveel ballonnen er in de ruimte passen waar we in zaten. Grappige vraag onder bekenden maar in zo’n setting vind ik het wat flauw. Voorbeelden vragen over werkgerelateerde zaken vind ik wel goed, dan kan iemand vertellen hoe ze met iets is omgegaan en dát zegt naar mijn mening wel echt iets over hoe iemand in zijn werk zit. Ik kreeg de vraag wat mijn grootste werkgerelateerde fout was en waar ik het meest trots op was. Prima vragen en beide situaties zeggen ook echt wat van mij als werknemer (hoe ik er mee omging). Bedenk je daarnaast dat de markt niet meer zo is dat een sollicitant zich moet bewijzen maar dat je als werkgever ook wat te bieden moet hebben.
Ja sorry ik heb het niet duidelijk uitgelegd. Ligt eraan hoe je het vraagt. Ik giet het meestal in een cliché "vertel eens iets over jezelf". De meesten vertellen dan iets over hun privé of iets wat ze leuk vinden om te doen. Of ik vraag naar "wat doe je zoal naast je werk". De toon van het gesprek verandert dan en iemand ontspant meer. Ik zou daar zelf ook algemeen op antwoorden en echt niet gaan vertellen over mijn zieke man en mijn hb kinderen en wat voor gedoe dat meebrengt. Dat verwacht ik ook niet van een sollicitant.
Ik vind het lastig uit te leggen hoe we het aanpakken, maar wij bereiden op het werk de sollicitatiegesprekken eigenlijk niet meer voor. We proberen gewoon een leuk gesprek te voeren zonder vooraf vastgestelde vragen, waardoor je (is mijn ervaring) veel meer open het gesprek in gaat. Obv iemands cv kan ik wel zien of er werkervaring is en of het opleidingsniveau wordt gehaald, dat vind ik dan zo overbodig om nog te vragen? We hebben dus veel meer een gesprek over van alles, net wat ter sprake komt. Vaak zit er wel iets in over wat voor werk we doen, hoe het team is, wat de sollicitant kan verwachten in de functie en of we bij elkaar passen. Tot nu toe levert dat hele leuke gesprekken (en nieuwe medewerkers!) op. Laatst zei eentje; bij bedrijf X waar ik ook gesolliciteerd heb kreeg ik een kruisverhoor, bij jullie een geïnteresseerd gesprek. En dat wordt gewaardeerd.
Wij hebben een aantal vragen achter de hand die we afhankelijk van het gesprek er wel eens ingooien. Wat vind jouw beste vriend/vriendin jouw leukste eigenschappen? Wat zou jou beste vriend/vriendin aan je willen veranderen? Wat voor iemand ben je in het team? Wat heb je nodig om goed te functioneren? Wat zijn jouw energiegevers en wat slurpt jouw energie weg? Wat moet een dag hebben om aan het eind van de dag te kunnen zeggen: ik heb goed gewerkt vandaag? En als een gesprek heel goed loopt vraag ik wel eens: waarom zouden we jou niet moeten aannemen? Dat geeft een wat andere ingang naar waar ze onzeker of ontevreden over zijn.
Ik ben zelf ook aan het solliciteren, maar heb inmiddels zo'n hekel aan al die cliché vragen als wat iemand anders over jou zou zeggen, wat je slechtste eigenschap is, wat jouw allergie is. Je moet je dan afvragen wat voor toegevoegde waarde het antwoord heeft. Als je een bepaald type persoon zoekt, dan is dat wel relevant, maar je maakt uit het gesprek wel op of het een blaaskaak is in een verder introvert team bijvoorbeeld. Zo nu en dan hou ik ook gesprekken. Ik vraag vaak naar dilemma's die we in het werk kunnen tegenkomen. Bijv wat zou je doen als er 2 dingen tegelijk binnenkomen en hoe prioriteer je dan? Hoe reageer je als er 5 dingen tegelijk binnenkomen (blijft iemand rustig of schiet die in de stress). Wat als je 's ochtends inlogt en je ziet dat je 5 dingen moet doen. Hoe bewaar je overzicht? En wat als er tussendoor iets urgents binnenkomt? Voor ons type werk allemaal zeer relevante vragen. Als ik nu een gesprek zou moeten voeren, zou ik willen vragen op welke vraag ze in het gesprek antwoord willen krijgen, of waar ze een beeld van willen krijgen. Dat zegt iets over de voorbereiding en oprechte interesse, maar het is ook belangrijk dat de sollicitant weet op wat voor functie die solliciteert. Het is tweerichtingsverkeer.
Zo denk ik er ook over. Ik heb zo'n 3 x na gesprekken met irrelevante vragen en flauwe grappen opgebeld en aangegeven dat ik geen interesse meer heb. En dat kan ook goed zijn hè, voor beide partijen, want we zijn gewoon geen match als ik er totaal anders in sta qua omgang en gespreksstof.