En als je honden hebt en begrijpt, herken je bv ook dat ze gewoon heel enthousiast en blij zijn. Maar als peuter/kleuter zag mijn dochter geen blij dier, maar een groot mobster met scherpe tanden - dan kun je nog zo vaak zeggen dat hij wil spelen, maar zij zag dat gewoon niet. Nu ze ouder is en niet meer bang, begrijpt ze honden ook echt veel beter. Laatst kwam een grote hond in het park keihard naar ons toegerend, en ze was gewoon geen seconde bang, terwijl ze een paar jaar geleden waarschijnlijk keihard was weggerend al huilend en kotsend van angst.
Is ook mijn ervaring, maar het is ook een instelling denk ik. Wij hadden 17 jaar lang een kat, leuk beestje, maar wel een huisdier, niet een verlengstuk van ons gezin of ons "kindje". Ik ben daar ook te nuchter voor denk ik. Het is een dier, geen mens. Het hoeft niet dezelfde dingen te hebben als wij. Onze kat mocht niet boven komen en hoefde ook zeker niet op het aanrecht oid te gaan zitten. Als er visite kwam en iemand zou bang zijn, dan lekker naar buiten met de kat. Worden ze echt niet minder van.
Niet omdat de hond onderdeel van het gezin is maar puur praktisch, onze hond zou non stop blaffen en janken als ik haar zou afzonderen, dat vind ik echt heel zielig. Wij hebben een kleine hond, niemand is er bang of allergisch voor en zij kan gerust 50 man om haar heen hebben dus het is hier nooit een probleem geweest waar ik over na heb moeten denken. In december hebben we een heel groot feest gegeven, toen heeft ze wel voor haar eigen rust een nachtje bij opa en oma gelogeerd
Ja, dat snap ik volledig, en ik bedoelde ook echt niet dat iedere hond bij ieder feestje per se afgezonderd moet worden he. Als visite het leuk vindt en de hond wordt ook niet dol van veel bezoek en gaat ook geen taart van de bordjes eten, dan laat je hem er natuurlijk bij! En als het het niet kan, dan is uit logeren natuurlijk een perfecte oplossing.
Dat ze onderdeel van een gezin zijn ben ik het wel mee eens maar is het nou teveel moeite (als de mogelijkheid er is) om het dier even apart te zetten voor een paar uurtjes? En wat mijn kat betreft, ik vind mijn eigen kat niet leuk en hij mij ook niet Maar ik verzorg hem goed en eigenlijk kan ik hem ook niet meer missen….
Ik skip even een aantal pagina's hoor. Maar voor mij hoort een hond niet in een huiskamer met 30 mensen. Niet voor de mensen, niet voor het beest zelf. Ook ik heb een kind met angst voor honden, sinds hij buiten 4 jaar oud een keer uit het niets door een hond is belaagd. Ik ben er ook niet dol op, en vind het vies als zo'n beest voortdurend langs de lage tafeltjes met mijn hapje of drankje loopt, of erger. Ik hoef ook niet besnuffeld of bepoot te worden trouwens, ieuw. En je zal maar per ongeluk op een staart staan oid in de drukte. Onze katten vroeger? Die keken wel uit met zo'n huis vol, bleven in t algemeen uit zichzelf boven.
Ik heb het over gedrag binnen een roedel. Misschien zou jij je daar iets meer in kunnen verdiepen ipv tegen mij zeggen dat ik de hond vermenselijk. en ja, een hond heeft wel degelijk meer gevoel dan jij denkt, mijn hond heeft een jaar gerouwd om haar vorige bazin die plots overleden is terwijl de hond al weg was gehaald . Zij snapte er niks van en is een jaar lang een soort van depressief geweest. Ook de dierenarts zei dat een hond in de rouw kon zijn. Na ongeveer een jaar werd ze pad weer wat vrolijker, dat heeft best een poos geduurd! Net zoals een dier pijn, blijdschap etc kan voelen. maar ach: ik vermenselijk het vast teveel!
De meeste honden kun je niet even een paar uurtjes apart zetten, dan plaatst je ze in een ruimte waar ze niet vertrouwd zijn en gaan ze blaffen, janken of erger nog, slopen. En eerlijk, ik ken het probleem gelukkig niet en ik ben ook zeker niet idolaat van mijn hond maar ik geloof niet dat ik haar in een andere kamer zou opsluiten omdat visite haar eng zou vinden. Helaas maar dan blijft de visite maar weg
Nou ja , dit eigenlijk. Overigens heb ik in mijn omgeving dit probleem niet. Hier geen bange kinderen of andere familieleden. Ik kom zelf uit een familie waar de honden bij iedereen welkom zijn, dus als mijn tante hier komt (2 uur rijden) neemt zij haar hond mee, of andersom. nu doen wij dat zelden hoor, als wij gewoon een avond op visite gaan, blijft de hond thuis, maar om aan te geven dat wij rekening houden met haar. Als wij een hele dag weggaan, gaat zij een dag /nacht logeren bij mijn beste vriendin. Dan hebben ze samen de dag van hun leven, want vriendin zou best een hond willen, maar vind dat ze dan (terecht) erg gebonden is. en nogmaals: als hier een angstige monteur moet binnen zijn, hou ik haar natuurlijk weg, maar ik zou haar dus geen uren op de gang leggen voor angstige mensen omdat mijn superlieve, totaal geen overlastgevende, volledig gesocialiseerde hond absoluut niets doet en nergens op reageert
Het is toch niet zwart-wit? Er zijn zoveel tussenoplossingen mogelijk, als je maar wil. Wij hebben dus honden en katten en dat is echt anders. Katten hebben al heel m’n leven, een hond pas sinds een jaar. Het zijn allebei dieren, maar hun behoeften ed zijn heel anders. De katten vinden het bv. prima om een groot deel van de dag lekker op zolder te chillen, de hond daarentegen zou gek worden, die heeft ons het liefst allemaal 24/7 bij zich. Een hond communiceert ook veel meer en op een heel andere manier dan katten, wat het ook heel anders maakt. De katten en hond zijn enorm belangrijk voor mij, ik noem ze ook wel eens ‘mijn …ste kind’ en de hond ook wel eens voor de grap ‘het broertje van …’, maar ik ben me er terdege van bewust dat het dieren zijn. Ik denk dat ik best ver ga ik rekening met anderen houden. In mijn ogen een kleine moeite, waar je een ander een groot plezier mee kan doen. Mijn ervaring is ook dat er geen misbruik van gemaakt wordt. Ik zou dus niet weten waarom ik het niet zou doen. (Andersom vind ik het ook fijn als mensen rekening met mij houden als dat nodig is.) Bij compleet irreële eisen is dat natuurlijk anders, maar die heb ik hier nog nooit gehad.
Als ik het vooraf weet en ik heb een oppas plek is het prima maar even een paar uur in een andere kamer stoppen vind ik geen optie. Tenminste bij een kat wel maar een hond ( of de mijne iig) niet
Wij hebben een hele enthousiaste pup van bijna 7 maanden, zij vindt iedereen helemaal leuk vooral kinderen. Echter zijn er inderdaad kinderen die dat spannend vinden ook al is het een klein ras, zeker omdat ze nu nog zo enorm druk is. Als ik merk dat kinderen die hier komen (visite of speelvriendjes/vriendinnetjes) het spannend vinden dan doe ik haar of in de puppyren in de woonkamer of ik lijn haar even aan. Ik vind immers ook dat het beestje moet leren dat die niet maar overal achteraan rent en tegen iedereen opspringt, moet ook leren de kinderen/visite op gegeven moment te negeren en rustig te gaan liggen. Ben wel benieuwd hoe de mensen hier die zo hard zeggen 'dan kom je maar niet' dat doen/hebben gedaan met vriendjes en vriendinnetjes van hun kinderen die honden eng vinden. Mochten/konden die vriendjes en vriendinnetjes dan ook niet meer komen spelen? Of kan er dan wel ineens rekening gehouden worden met de ander? Ik zou mn pup/hond ook niet een aantal uur alleen op de gang zetten, die zou keihard gaan piepen/huilen. En boven wil ik haar niet hebben, dus zou haar sowieso niet boven zetten. Maar even aanlijnen of in de ruimte zelf ergens afzonderen met een ren/hekje lijkt me een goed compromis toch! Als dat dan nog niet voldoende is voor degene met angst zou ik ergens anders dan bij mij thuis afspreken.
Toen ik begin twintig was namen mijn ouders een “probleemhondje” uit het asiel. Lief beestje, maar ontzettend wantrouwend en beschadigd. Toen was er een volwassen familielid die bang was voor honden en die wou alleen nog komen als we de hond boven in een slaapkamer zouden opsluiten. Maar dat ging echt niet met deze hond, die zou dan inderdaad alles gaan slopen, janken, doodellendig zijn. Familielid vatte dat persoonlijk op, alsof we geen moeite wilden doen. Maar dat was het natuurlijk niet. Het was een vervelende samenloop van omstandigheden: een bijzondere angst voor honden en een bijzondere hond. Wij hadden er ook geen oplossing voor behalve buiten de deur afspreken zonder hond. Mensen die zelf niks met honden hebben kunnen soms ook niet inzien dat je een hond niet een paar uur op een slaapkamer kunt opsluiten. Soms is er gewoon geen makkelijke oplossing.
Mijn zoon heeft 1 vriendje die honden heel eng vind. Als hij kwam lijnde we haar aan. Onze hond had extreem verlatingsangst, daar hebben we veel tijd en geld in geïnvesteerd om dat op te lossen. Dat ga ik niet te niet doen door haar af te zonderen of in een bench te doen. Vriendje is ook een tijdje niet geweest, dan speelde ze alleen bij hem. Nu lijkt hij eroverheen en komt hij weer vaker.
Ligt sowieso aan hoe de hond is en doet, hoeveel mensen er komen en hoe groot je huis is. Onze hond was er vorig jaar bij maar is niet druk, pakt niks van tafel en zoekt z'n eigen rust op. Zodra ik zou weten dat iemand bang is of niet van honden houdt probeer ik daar zeker rekening mee te houden.