Bedankt voor je bericht! Klinkt super interessant en ik ga me daar eens in verdiepen. Alleen ja, altijd die huisarts eerst hè Ik vind de mijne totaal niet meedenkend wat dit soort klachten betreft
Kort lontje? Geen idee WELK lontje?!? Bij mij is een week voorafgaand de heksmodus, de verschrikkelijke versie van mezelf...man man man. Dan nog 8 dagen menstruatie, nouja veldslag, en dan zijn we weer normaal. Gaat al jaaaaaaren zo, alleen de heftigheid van humeur en fysieke klachten is groter. Op zich ook niet onlogisch, nu twee kinderen dus ook minder energie (van kort lontje naar geen lontje) en fysiek wat optaters gehad op mn bekken en rug, wat best onhandige plekken zijn omtrent menstruatie. Vroeger ook elke maand 3 dagen gestrekt met migraine, dat ben ik tot op heden dan wel kwijt, dus zo beroerd is die ruil nog niet. Feitelijk ben ik de helft van mn tijd mezelf niet, met mij velen. Iets wat menig arts die je als "lastig" bestempeld vaak niet realiseert. Wat bij mij de boel "beheersbaarder" maakt: In de heksweek: magnesium + naproxen In menstruatie fase blijft naproxen bijdraaien tot mn bekken weer oke-ish zijn, meestal rond dag 3. En dan verruil ik de magnesium naar ijzer en/of zink, of ik laat t helemaal achterwege. Maar dat is echt op gevoel. Als ik t gevoel heb dat ik mezelf vooruit moet slepen. Beetje vergelijkbaar met dat gevoel voordat je daadwerkelijk ziek wordt, niet een "normale vermoeidheid". Dan moet ik ijzer/zink bijdraaien voor een paar dagen en dan is t weer oke. Verschil is dermate opvallend dat zelfs mn man een keer met t potje aan kwam lopen. Hoe dan ook blijft t bagger, (ver)draagbaarder maar niet best. Je bent de helft van je leven (minus de eerste 11 jaar in mijn geval) gewoon de pineut. Even omgerekend is dat inmiddels bijna 14 jaar (in mijn geval) dat je dus niet lekker in je vel zit. Dat is toch eigenlijk wel gruwelijk veel. Mag toch wel eens wat serieuzer genomen worden in de medische wereld lijkt me.
Je kunt een verwijzing vragen naar een gynaecoloog. Die HRT waar ik over schrijf; dat zijn bio identieke hormonen itt de pil. Daarom helpt de pil alleen die zwangerschap te voorkomen maar niet dat ontregelde hormoon beeld te balanceren. Er is veel te vinden online uiteraard, erg interessant.
Dat is toch eigenlijk wel gruwelijk veel. Mag toch wel eens wat serieuzer genomen worden in de medische wereld lijkt me. Ik heb een recent rapport gezien dat vrouwen gemiddeld 3 jaar ouder worden dan mannen maar daarvan 14 jaar in een slechtere gezondheid leven dan mannen ( USA onderzoek) De westerse medische wereld ontwikkelend en financiert met name gezondheid van mannen. En wij vrouwen moeten het met dezelfde medicatie en kennis maar doen
Ik had dus zo gehoopt dat ik net als mijn moeders kant van de familie er rond 42 jaar helemaal doorheen zou zijn, geen menstruatie meer, geen geheks meer. Man man man... Zag wel een grappige TikTok laatst:
Mja, mn moeder was er ook vlot bij en mn oma nog vlotter. Dus ik wacht t nog maar hoopvol af. Ik vraag me alleen nog steeds 1 ding af. Als je NA de menopauze bent en het gedoe is écht achter de rug (en de opvliegers etc ook)...blijf je dan in de goede weken of de slechte weken modus hangen... 0 - 7 menstruatie (slechte week) 7-14 prima 14-21 prima 21-28 heks (slechte week) Voordat ik weer blij wordt van een dooie mus.
Pms. Check. Ben bloedchagrijnig, slaap niet, ga als een idioot in t holst van de nacht schoonmaken, ben angstig en ongelukkig, vreetbuien, ik haat mijn man, de kinderen zitten mij in de weg. Ik kan woest worden. Ontploffen: smijten met kastdeuren, schreeuwen. Migraine erbij. En dan dag 2 menstruatie. Ben ik weer mijzelf. Dag 1 heb ik nog migraine kater en krampen en ben ik.zo moe van alle pms sh#t dat die dag ik vooral rust wil. Maar dag 2, is de zon weer aan t schijnen.
Ik zit zelf in de perimenopauze en heb er behoorlijk veel last vast. Ik heb laatst een video op YouTube gezien wat voor mij een en al (h)erkenning was. Wellicht interessant voor anderen.
Dan hebben we mogelijk iets om naar uit te kijken. Verjaardag van mezelf vier ik niet maar dat lijkt me een feestje waard (al zetten we maar een andere reden op de uitnodiging )
Nou idd! Halleluja haha Helaas zijn de dames in mijn familie laat in de overgang. Mijn tante kreeg met 45 nog een kind. Mijn zus had nog activiteit in de eierstokken met 47 (ondertussen 50+ en wel menopauze) en moeders was met 40+ ook nog vruchtbaar.
Hier is t in de regel na 36 einde oefening qua krijgen van kinderen, degene die t nog wilden enkel nog miskramen of ellende (gelijksoortig als wat wij met M hadden meegemaakt) en vlak daarna komt de automatische stop. Vandaar dat ik t weekend na mn verjaardag de babytroep van zolder wilde ruimen. R was 2 weken voor mn 36e veroorzaakt, die hadden we niet meer verwacht. Close call die test, CB heeft me veeeeeeel geld bespaard.
Weet je dat ik dát nou niet DURF te googelen? Ik hoor veel liever ervaringsverhalen over herboren vrouwen (of gewoon stabiel en content, is ook prima) PCOS na de overgang hoeft niet over te gaan, maar dat weet ik dan weer van een vriendin (waar uiteindelijk de hele bende er uitgehaald is, maar zij wilde per definitie al geen kinderen).
Van iedereen die ik het heb gevraagd kreeg ik het antwoord dat het stabiel werd. Maargoed, stabiel kut is ook stabiel.
Wij vrouwen moeten vooral dingen maar doorstaan omdat het erbij hoort. Echt, als mannen ongesteld zouden worden, moesten bevallen en in de overgang zouden zitten zou er allang een pil voor alles bestaan.
Ik heb het sinds mijn 30stige. Ik wordt zwaar onzeker, ben deppresief en haat echt iedereen en dan vooral mijn man. Kinderen kan ik nogwel om mij heen hebben naar het lontje is kort. Alles om me heen ziet zwart. Naast dat nog lichamelijke klachten als: pijnlijke borsten,vermoeidheid en duizelig maar dat is niks te vergelijken met het psychische deel