Ja de verloskamers zijn natuurlijk wel privé. Als je poliklinisch bevalt heb je dus geen gedeelde kamer. Weet niet of je van de verloskamer naar de kraamkamer bent overgebracht? De kans is groot dat ik/de baby na de bevalling even moet blijven en dan word je dus op de verpleegafdeling opgenomen, waarbij de kamers gedeeld zijn en partner + kind niet bij moeder kunnen blijven.. zal vast ook per (academisch) ziekenhuis verschillen maar zo is het bij ons geregeld! Maar gelukkig lijkt het er dus vooralsnog niet op dat ik daar moet bevallen.. Ik merk ook dat ik wat nesteldrang krijg. Steeds toch lekker wat spulletjes opruimen en uitzoeken en ook besloten dat ik toch wat nieuwe dingetjes wil die we in principe nog genoeg hebben (lakentje, dekentje bijv). Denk ook dat onze winterdekens wat te warm gaan zijn, m’n zoontje is in de herfst geboren dus alles voor de co sleeper is warm/dik.
Hier ook een enorm drukke baby, word ik snachts wakker om te plassen dan wordt hij ook weer actief het slapen wordt wel lastiger vind ik, een comfortabele positie vinden is vaak een uitdaging. Ik had gister mijn laatste werkdag en ben wel blij, afgelopen dagen toch wel wat dreiging op het werk (agressie, ik ben verpleegkundige) en daar voelde ik me niet helemaal lekker bij. Kan nu ook lekker alles zelf regelen ivm onze zoon, naar school brengen, nog wat extra aandacht geven voor de kleine er is. Kamertje is hier nog niet in orde, maar onze zoon sliep eerste 5 maanden bij ons in de cosleeper dus denk dat nu ook zo te doen. Naam zijn we nog niet uit. Geboortepakje wordt hetzelfde als bij zoon nr 1 vind ik wel een leuke traditie. Verder alles chill hier na aantal weken ziek te zijn dus ik zit even niet op het klaagbankje fieuw
Zo weer even een hoop bijgelezen, leuk om alles zo te lezen. Jeetje @Stresskipje vervelend van je harde buiken en eerder verlof, maar klinkt als de beste oplossing. Maar zag dat @Appelflapje ook al met verlof is en ik ook, dus ach ook wel genieten. Kinkhoest prik wil ik graag maar nig niet gehad ivm planning drukte hier in de regio kan ik pas op 6 maart terecht. Idd bescherming in die kwetsbare eerste maanden en het feit dat het virus nu ook heel actief is, daarnaast ook een vaccinatie minder. Zekf ben ik nog voldoende beschermd doordat ik de vaccinatie ook voor werk heb gehaald in 2020, maar daar heeft de baby geen profijt van dus nog een keer. Griepvaccinatie heb ik in het najaar gehad voor eigen gezondheid, maar met zo'n voorjaars baby ook minder relevant. De kamer moeten we nog doen, maar het voorwerk, logeerkamer op zolder, schiet nu flink op dus komt goed. En we hebben de meeste spullen wel in huis. Zelfs het geboorte pakje heb ik, ik had ineens drang dat ik het moest regelen. Vorige week vrijdag naar de 9 maanden beurs geweest dus nu ook voor zeker 6 weken luiers . Mijn baby is doorgaans ook heel druk en harde buiken heb ik ook al wel, ondanks de eerste zwangerschap, maar goee toch ouder en een niet zo gezond lijf. Ik ga dus wel academisch bevallen en zal ook moeten blijven. Nu weet ik dat ze bij mij in het ziekenhuis ook de baby niet weghalen en de kans op een gedeelde kamer heel klein is, dus maak me daar vooralsnog niet druk over. Vorige week woensdag had ik een MRI van mijn knie, waar helaas inderdaad een abces op gezien is. Omdat het vrij klein was en alleen het botvlies aangedaan leek maar niet het bot zelf hadden we besproken om het af te wachten, ik zou een week later weer een MRI krijgen om te kijken wat het zou doen. Dit gesprek was vrijdag ochtend (16/2). Die avond werd ik toch ziek en ben met hoge koorts opgenomen. Die nacht ben ik in een sepsis geraakt. Omdat de orthopedie eerst kweken wilde konden ze niet direct met antibiotica starten. Mijn bloeddruk werd gevaarlijk laag 60/30 en die kregen ze niet goed omhoog. Ik heb liters infuus gehad (was 10kg aangekomen in 3 dagen). Toen ik aan het CTG lag en de baby er ineens ook klaar mee was kwam de gynaecoloog binnen rennen met een echo en begon over spoedsectio onder algehele narcose, ik was toen 26+1 en schoot volledig in paniek. Gelukkig was het beeld op de echo beter en mocht hij blijven zitten. Wel nog 3x ook beoordeeld door de IC of ik niet beter daarheen kon. En toen konden de orthopeden eindelijk hun punctie doen. Ja er was maar 1 interventie radioloog op zaterdag en trauma's blabla toen zei de gyn er staan hier 2 levens op het spel en anders starten we gewoon met antibiotica. Nou ja goed toch punctie gehad antibiotica gestart en daarna ging het gelukkig snel beter. In die fase echt heel veel harde buiken gehad. Maar op 1 matig CTG na waren ze allemaal goed! Die kleine is echt een held. Afgelopen woensdag mocht ik naar huis met orale antibiotica waarbij wel het been nog gecontroleerd moet want weg is het niet. Maar de antibiotica voorkomt iig ernstig ziek zijn nu. Vrijdag eerste controle gehad toen was het stabiel, maandag verder. Voel me nog heel brak, maar geniet van het bewegende kindje wat gewoon nog binnen zit, nu 27+1. En dus ook per direct met verlof, lieve bloemen en cadeaus gehad van mijn collega's en dan straks maar ff verder nestelen. Heb zo'n zin om de kamer in te richten!
Wat heftig Kaas!! Jeetje mina... Zou me zo voor kunnen stellen dat dat wel een trauma is. Heel blij voor jullie dat zowel jij als de baby het goed maken en vooral dat de baby nog in je buik zit. Sterkte!
Leuk om te lezen dat de klachten allemaal een beetje overeen komen. De harde buiken, het maagzuur, de nesteldrang etc etc. Dinsdag ben ik aan de beurt voor de twee vaccinaties. Morgen 3d echo met onze dochter erbij voor het eerst! En vrijdag zwangerschapsshoot. Hier gisteren mijn eerste druppel melk verloren uit 1 tepel... Aparte gewaarwording. Had ik bij de eerste niet. Alleen na de bevalling iets. Hoe zit dat bij jullie?
Hier nog geen melkverlies! Had ik bij de eerste ook niet voor de bevalling dus hoop eigenlijk ook dat het niet al eerder komt, toch wat ‘gedoe’. Maar je lijf is in ieder geval al lekker aan het voorbereiden! En wat heb je leuke dingen gepland met de shoot en 3D echo! Veel plezier alvast.
Jeetje Kaas wat een verhaal.. vooral de dreigende vroeggeboorte lijkt me onwijs schrikken! Hopelijk kan jullie zoon nog een hele tijd in goede gezondheid blijven zitten.. Elke dag en elke week telt nu natuurlijk! Hoop ook dat er een wat rustigere tijd voor jullie aankomt, hoe is je partner onder dit alles? En inderdaad lekker gaan nestelen! Alles wat je maar vast voor kan bereiden staat klaar en daarnaast denk ik ook fijn om met de leuke dingen van een zwangerschap bezig te zijn.
Ja zeker haha. Maar het is maar aan 1 kant, is dat niet raar? Bij mijn dochter had ik het niet voor de bevalling. Hopelijk blijft het beperkt .
Ik las er een artikel over in een van mijn zwangerschaps aps en het is niet raar, ook niet als het een kant. Snap wel een beetje irritant. Er schijnen van die cupjes te zijn waarmee je het al eventueel kan opvangen en invriesen, mocht je dat willen. En wat een leuke plannen van de 3D echo en de shoot! Wil ook nog heel graag een shoot doen. 3D echo heb ik 5/2 gehad, omdat ik toen echo model was rn vond het zoveel leuker dan ik verwacht had! Echt even lekker genieten van de mooie dingen.
@Stresskipje en @Mamaen dank je wel voor jullie lieve meelevende reacties. Heel veel was denk ik ook gewoon overleven al begint het wel meer in te zinken en vooral ook de dreigende vroeggeboorte. Hoewel het moment maar kort duurde was het behoorlijk traumatisch. Terwijl mijn kleine ventje weer vrolijk schopt in mijn buik. En nog steeds zegt de gyn steeds we moeten hem zo lang mogelijk binnen houden, hij is echt nog zo klein. Al het onbezorgde is er af. Maar het kindje doet het zo goed en daar houden we ons aan vast. Ook voor mijn vriend was het heftig, hij is ook niet bij het moment geweest waarin er over de spoed sectio is gesproken. Alleen al de gedachte dat ons kindje zonder beide ouders geboren had kunnen worden breekt mijn hart, omdat ik onder narcose zou zijn. Maar toch zie ik in mijn hoofd ook nog wel echt het plaatje waarin ik met dikke buik en mijn vriend met de maxicosi in zijn hand het ziekenhuis binnenstappen, gewoon zoals het moet zijn. Mijn baby ligt trouwens al een hele tijd in stuit en lijkt dat wel buitengewoon comfortabel te vinden. Least of my problem en ergens moet ik er ook wel om lachen, lekker eigen willetje. Ook met liggen in bed in bepaalde houdingen trapt hij net zo lang tot ik anders ga liggen, naar wens van de kleine. Ik geniet ervan. De vrijdag controle was dus nog stabiel, gisteren in zekere zin ook maar de ontstekingswaarden in mijn bloed waren opgelopen. En daarnaast moet je ook niet stabiel blijven maar toch opknappen op een goed moment. Dus de orthopeed heeft me weer opgenomen, hij vond me ook ziek en wilde direct weer antibiotica via het infuus geven. Vandaag willen ze een scan maken en mogelijk direct opereren. Voor nu hoop ik toch dat ze wel doorpakken en dat ik er van af ben. Ik lig weer op de zwangeren afdeling, wat beter is dan orthopedie in deze. Dus toch weer een spannende dag. Maar hopelijk wel eentje met een stap naar beter. De baby maakt het goed en zou een operatie aan moeten kunnen.
Oei wat een spannende dagen weer en vooral ook vandaag! Als je er de ruimte en energie voor hebt ben ik heel benieuwd naar een nieuwe update. Hopelijk kunnen ze wat voor je betekenen en knap je toch wat op! Gelukkig draag je een kleine strijder, hoop dat hij er geen of minimale last van ondervind.. je zou sowieso een keizersnede krijgen toch of heb ik dat verkeerd onthouden? Dan is stuitligging misschien toch iets minder vervelend.. Heel veel sterkte en succes vandaag en de komende dagen!!
Het valt allemaal niet mee Kaas. En ook de anderen waar het niet geheel vlekkeloos verloopt. Vandaag te horen gekregen dat ik voor 90% uit moet gaan van een keizersnede. Maar mijn gevoel ging daar al van uit. Dus ik schrok niet zo. Maar het is wel even een ding. Aangezien ik nog een Hummel rond heb lopen. Maar dat komt vast goed.
Natuurlijk wil ik dat doen! Lief dat je het vraagt en zo mee leeft ondabks je eigen ding, anderszijds vind ik het zelf dan juist ook altijd fijn om met anderen mee te leven. Uiteindelijk kon de MRI pas in de middag gemaakt worden dus was operatie vandaag sowieso van de baan. Toen werd het plan mogelijk morgen maar voelde al wel dat de orthopeed het liever zonder operatie wilde doen. De uitslag van de MRI is dat de orthopeed liever niet nu wil opereren en antibiotisch wil uitbehandelen. Wel doen ze morgenochtend nog een definitief overleg en moet ik nuchter zijn. Ze denken het goed weg te kunnen krijgen maar wel via infuus, oraal wil hij niet meer proberen. Over de duur nu geen uitspraak. Een deel is opgelucht over de operatie een deel onrustig (ook omdat hij wel denkt dat er op termijn toch iets moet) maar ik realiseer me ergens ook dat het ideale antwoord niet bestaat in deze. Een 10de operatie in dat gebied (8ste ivm infectie en 2 voor reconstructies 10 jaar terug) is sowieso geen kleine ingreep meer. Het is ruim een jaar goed gegaan dus moet er ook maar weer op gaan vertrouwen. Uiteindelijk lukt mij dat ook wel weer!
Oeh ja 90% snap het helemaal. Mijn zus had ook voor haar tweede een sectio en het viel haar uiteindelijk wel mee met het herstel en het oudere kindje. Maar je zult er echt rekening mee moeten houden en om hulp moeten vragen. Voordeel vond zij wel dat ze precies weet wat je kan verwachten. Waar haar eerste bevalling een heel moeilijke was met veel complicaties (manuele placenta verwijdering, bloedtransfusies etc) snap ik ook dat dit voor haar meeviel. Uiteindelijk doen we er toch niks aan! Want ik ben inderdaad ook zoals als @Mamaen onthouden had eerst ook echt richting sectio gecounceld. Nu lijkt toch mijn placenta ineens wel op te trekken dus laten ze het wat meer open. Voor nu wacht ik het gewoon af, lijkt me inderdaad het rustigst. Dus inderdaad gewoon afwachten en er sterk rekening mee houden lijkt me een goede benadering. En kijk of je de eerste 6 weken wat extra hulp kan krijgen van familie en vrienden met de oudste. Dat geeft denk ik veel rust, je jan er helaas weinig aan veranderen. Ik weet niet hoe goed jou oudste al loopt bv maar die van mijn zus was 22 maanden, dus die liep goed en kon ook wat klimmen. Ze hebben met haar via een klein trapje geoefend om begeleid de comode op te klimmen, als je er dicht naast gaat staan is de kans op vallen en dus moeten tillen klein. En ze hebben haar eerder in ee. Peuter bed gelegd zodat ze ook daar niet hoefde te tillen. Toch kunnen altijd dingen gebeuren zoals vallen, je kan niet alles voor zijn. Maar een plan helpt altijd! Succes!
Ik snap wel als het even een teleurstelling zou zijn als het definitief een keizersnede wordt. Ook een gek idee dat het dan ineens op een vooraf bepaalde datum gepland wordt! Maar misschien scheelt het inderdaad als je je alvast voorbereid op dit scenario. En je dus ook wat extra hulp kan vragen in de vorm van oppas voor de oudste bijvoorbeeld.. Wanneer wordt de beslissing gemaakt?
Okee dus als ik het goed begrijp niet al teveel opgeschoten vandaag? Hoe voel je je verder, erg ziek? Hopelijk morgen toch wat meer antwoorden. Snap dat het ingewikkelde afwegingen zijn in jouw geval, je bent daarin natuurlijk behoorlijk complex en er zullen vast niet veel vergelijkbare casussen zijn? Hoop dat je in ieder geval zelf steeds achter het beleid blijft staan, dat lijkt me wel heel belangrijk!
Mijn zoontje is dan 1,5 jaar. Loopt al echt goed zelf. Klimt ook zelf de trap op. Nu nog leren er zelf af. Een peuterbed vind ik nog te eng. Komt hij er steeds uit. Bedankt voor de tip van het trappetje bij de commode! Over een maand weer echo bij gynaecoloog. Dan word de beslissing gemaakt. Er schijnt verschil te zitten in, ligt de placenta aan de voorkant eroverheen of aan de achterzijde. Als ik het goed zeg hoor. Aan de voorzijde is positief. Dan trekken ze nog wel is op. Maar bij mij is het aan de achterzijde. iig de afgelopen maand is er niks aan de ligging veranderd. Dat vind ik dus niet positief voor de komende maand. Indd nu al een beetje in de week leggen bij familie. Zodat je niet op het laatst moment om hulp hoeft te roepen. Mijn man heeft sowieso de eerste 2 weken na de geboorte, verlof. En dan nog meer verlof over. Dus we gaan wat opties op papier zetten. Het geeft ook een stukje zekerheid ofzo. Je weet wanneer het gaat gebeuren tegen die tijd. Je kunt inlezen en ervarings verhalen lezen. En zoveel mogelijk voor mn zoontje regelen. Dus ergens geeft het me ook rust. Stom genoeg.
Het klopt wat je zegt, dat de voorkant vaker optrekt dan de achterkant. In inderdaad bij 32 weken wordt het definitief besloten, maar snap met geen progressie dat je er ook maar vanuit gaat. Wat natuurlijk een teleurstelling is maar ergens ook wat rust en idd ook gelegenheid je op alles voor te bereiden. Fijn dat je wat hebt aan de tips, ik snap heel goed dat 1,5 echt nog te jong is voor een peuter bed. En zo kan je zelf kijken wat bij jullie en in jullie situatie passend is. Mijne ligt wel voor maar lag dus over de baarmoedermond, wat dan ook minder gunstig was. Maar goed de wonderen zijn de wereld nog niet uit, want bij de spoed echo toen ik septisch was dachten ze toch dat het wat opgetrokken was. Nu willen ze daar geen officiële uitspraak overdoen en blijft ook bij mij de 32 weken staan voor de final check en beslissing. Voor nu is dat prima voor mij. Maar een sectio voor mij, bij een eerste kindje en toch al rolstoel gebruiker is ook wel wat minder ingrijpend op een bepaalde manier. Als deze schat in stuit blijft laat ik het ook zo, schijnt bij rolstoel gebruikers ook iets vaker voor te komen. Dus ja zo is het voor iedereen anders.
Bedankt voor je reactie! En mocht je meer tips hebben dan hoor ik het graag. Hoe snel mocht je zus naar huis na de keizersnee? Lees regelmatig iets van 24u. Ligt er net aan hoe het gaat natuurlijk. En de pijn achteraf die zij ervaren heeft? Zal ook persoonlijk zijn, maar ben ik ook benieuwd naar. Ik heb wel opeens de opruim kriebels gekregen haha. Ik lag vannacht wakker met in mijn hoofd van alles wat ik wilde doen. Het kan geen uitstel lijden opeens. Best maf. Het zal de zogenaamde nesteldrang wel zijn. Maar ik wil het allemaal goed op orde hebben, want de eerste paar weken zal mijn huishouden door een ander gerund moeten worden. Zeggen ze.
De kleine gaat trouwens te keer meerdere keren per dag. Zowel overdag als avond. Mijn man heeft het al een aantal keer gevoeld. Je ziet dan echt mn buik heen en weer gaan. Zo grappig. Soms schrik ik gewoon van de onverwachte beuken vanbinnen.