Je ging een gesprek met de teamleider aanvragen toch? Lijkt me de ideale gelegenheid om alles te bespreken. De mentor ziet in dat dochter problemen heeft en meer nodig heeft. Haar oplossing is geen handige omdat ze op eigen houtje dingen regelt en niet checkt wat er al allemaal aan hulp is. Dat zou ik met de teamleider bespreken en dit gebruiken als bruggetje naar wat er speelt, wie er betrokken zijn en wat er mogelijk staat te gebeuren. Denk dat je daar een prima en prettig gesprek over kan hebben waarbij je wel de issues mbt de mentor aangeeft maar ook meteen de rest bespreekt.
Nou ik ging een beetje alle kanten op. Was zo pissig, dat ik eigenlijk een stevige mail wilde gaan schrijven naar de teamleider of afdelingsleider en bij een makke reactie een klacht gaan indienen bij het bestuur. Vind het echt te ver gaan en we hebben al zoveel gedoe daar gehad, dus dit was de druppel. Maar ze hadden ‘mazzel’ dat ik moest werken vandaag, dus geen tijd nog voor gehad. Wel een appje gestuurd naar die smw dat ik het heel verwonderlijk vond dat ze een afspraak probeerde te maken terwijl ik nadrukkelijk geen toestemming had gegeven. Krijg ik terug dat een eerste gesprek zonder toestemming mag, maar dat ze niet op de hoogte was van mijn communicatie met mentor en dat ze het verder zou laten En vlak daarvoor een mailtje van mentor met excuses voor de late reactie, maar dat ze zou doorgeven aan de smw dat ze geen toestemming had… Dus ik laat het nu maar gaan. Heb er de energie ook niet voor om te melden dat het echt wel kwalijk is dat hun interne communicatie zo belabberd is. Maar dat scheelt weer, kan ik gewoon zonder problemen de leerplicht kwestie bespreken.
Maar ze is dus op papier etc je dochter toch? Waarom zou je haar dan niet met toestemming mee mogen geven dacht ik. Als ik wil dat dochter naar pietje in Canada gaat mag dat toch ook gewoon. Dus waarom jij niet? Zou het kunnen dat ze te veel heeft gekost en dat ze met alle macht willen dat ze niet verdwijnt in het systeem. En dat ze met alle macht het een succes willen laten maken. Als moeder wel hier had gewoond was het makkelijker maar moet dat een reden zijn om het niet door te laten gaan. Ik zou nu wel alles tot de basis houde. Je hebt nu het een en ander gedropt en zou het daar bij laten. En nu door pakken alle lijnen open gooien en ellen en informeren. Ik ben bang dat ze ergens iets gaan doen dat deze optie niet gaat lukken. Over leg dit en dat is mooi maar je bent nu nergens. Dus regel en informeer waar je kan. Vraag desnoods alles is de mail. Soms kun je wel wachten maar kom je gwoon niet verder.
Nee, ik heb voogdij, dus dat betekent dat ik gezag heb, maar niet dat ze op papier mijn dochter is. Daarbij hebben we nou eenmaal instanties om ons heen hangen. Dus ik kan haar niet zomaar wegsturen zonder hun daarin mee te nemen. Vooral omdat ik inmiddels weet dat er een hoop juridische haken en ogen aan het hele verhaal zitten.
Ik zou je adviseren om contact op te nemen met een gespecialiseerde advocaat. Eerste adviesgesprek is regelmatig kosteloos. Hier kun je zoeken op locatie en op specialisatie: https://zoekeenadvocaat.advocatenorde.nl Als je zoekt op “gezag” komen er vast geschikte opties naar voren.
Ja! Lief dat je het vraagt! We hebben het eindelijk dochter verteld. Of eigenlijk haar moeder heeft via facetime verteld dat ze bij haar mag komen wonen, onder toeziend oog van de pleegzorgbegeleider en de dame van het wijkteam. En die waren daardoor eindelijk helemaal overtuigd. Moeder deed het heel goed en dochter reageerde heel enthousiast en ook oprecht blij. Dus nu is alleen de juridische kant nog een ding, want niemand schijnt het te weten… Maar zoals het er nu uit ziet is het hele Canada verhaal wel prima te doen. Dochter kan daar gewoon een paspoort aanvragen. Moeder heeft ooit in het begin al aangegeven dat ze nog een dochter had die tzt bij haar ging wonen. Ze hebben dezelfde achternaam, dus gezag/voogdij is daar geen issue. Alleen willen we dat dat hier ook geregeld is, zodat wij niet nog allemaal verplichtingen hebben mbt een kind wat aan de andere kant van de wereld woont bij haar eigen familie. Maar we hopen dat we dat ook later kunnen regelen. Via advocaat dat moeder een verzoekschrift indient, en dat er misschien een hoorzitting kan zijn via beeldbellen ofzo, zodat moeder daardoor niet terug hoeft te komen. Plan is namelijk wel dat ze ook echt met moeder mee terug vliegt, dus binnen nu en 5 wkn.
Fijn dat er zo positief gereageerd werd van alle kanten. Ik blijf het idioot vinden dat geen van de instanties schijnt te weten hoe die juridische kant in elkaar steekt. Je verwacht dat zij daarmee kunnen helpen.
Ben ik met je eens! Dat is misschien het trieste dat er (te) weinig kinderen terug keren naar hun biologische ouders. Dus misschien kunnen ze wel weer leren van onze ‘casus’.
Ja is het ook! We zijn ook echt heel erg opgelucht. En dochter doet nu ook echt wel wat meer haar best om het thuis wat houdbaarder te houden. Het perspectief is gewoon beter/mooier.
Dat zegt genoeg! Fijn zeg, sterkte nog de komende weken met alle instanties, maar volgens mij gaat het wel goedkomen.
Het zit hem in deze denk ik in het buitenland waar de biologische moeder woont die de voogdij terug moet krijgen. Als het allemaal in Nederland was dan was de procedure helder. In elk land is eea anders geregeld met met andere wetgeving. Daarbij gebeurd het idd niet zo heel vaak dat voogdij teruggaat naar ouders. Er is meestal veel voor nodig om ouders het gezag te ontnemen. Dat is de zwaarste maatregel. Voor dat het terug gaat moet echt goed aangetoond zijn dat dat het beste is en ook goed zal gaan. Er zijn wel best veel ‘tussenvormen’ waarbij ouders en pleegouders en degenen met voogdij samen werken en kinderen soms veel bij hun ouders wonen. Daarnaast komt pleegoudervoogdij ook niet veel voor. Al met al is jullie situatie best wel uniek en uitzonderlijk. Dus dat er veel uitgezocht en geregeld moet worden en daar tijd voor nodig is is vrij logisch. Wel is essentieel hoe de grondhouding van iedereen is. En daar leek het bij de instanties in het begin erg lastig te zitten. Dat is wel jammer. Want voor een positieve kijk moet het niet veel uitmaken waar de moeder woont. Dat is puur een juridisch uitzoekwerk.
@Adje wat fijn dat er duidelijkheid is en dat je dochter er blij mee is. Sterkte ook de komende weken; ondanks de opluchting kan ik me ook voorstellen dat het toch ook moeilijk zal zijn ❤️
Dat is ook wel waar. Gelukkig zijn de instanties nu wel om. Alleen het tempo waarop wij gaan is dan weer wat sneller. Maar dat ligt ook vooral bij 1 pleegzorgbegeleider. Zij zit te denken aan een ruime periode voor voorbereiding op en afscheid nemen van. Maar de knoop is al doorgehakt ook voor dochter en het is voor ons juist onzinnig om voor alles heel erg de tijd te nemen, als alle direct betrokkenen het zien zitten om in de komende weken alles af te ronden. Maar het helpt dan dat ik dochter laat zeggen dat ze ook echt snel weg wil en dat ze het afscheid gewoon klein wil houden.
Dank je! Voor nu ben ik inderdaad vooral opgelucht. Vandaag nog overleg via teams gehad metiedereen inclusief moeder. En zijnpakt van haar kant ook alles echt heel goed op. En waar voor alle instanties het contact tussen moeder en mij blijkbaar best bijzonder is, is het voor ons heel gewoon. En is er dus ook al in de basis vertrouwen dat we allebei het beste willen voor dochter en daarbij bv ook dat moeder ons op de hoogte gaat houden, ook als dochter dat straks zelf even niet meer wil. Maar ik wil ook eigenlijk nog niet te ver vooruitkijken, want dat is wel lastig inderdaad. Alles op zijn tijd maar.
Ik volg je helemaal. Nu de knoop is gehakt ook er meteen voor gaan. Het is geen klein kind meer. Ze kent haar moeder goed. Het is thuis niet lang meer houdbaar (al is de sfeer nu wat beter). Iedereen is het er mee eens. Dan heb je echt geen lang ingroeitraject meer nodig. Jullie contact is ook bijzonder. Dit komt ook maar weinig voor jammer genoeg. Maar gelukkig is het bij jullie wel zo. Daar heeft dochter alleen maar profijt van!