Met als verschil dat uw kind zich gedraagt in de klas Op woensdag was er strafstudie en ik was bijna iedere woensdag op school te vinden. Ik ging naar de hotelschool toen en heb bergen aardappelen geschild. Ook een lange tijd een contract gehad waarbij ik mij ieder uur moest melden bij de directie en plots zag ik het lich en in mijn laatste jaar kreeg ik een prijs voor beste student van het jaar .
Haha of jij was van mars. Hier ook 2 pubers, bijna 3 inmiddels pff. Maar hier gaat er ook geen brood meer mee naar school en weet van mijzelf nog dat ik het altijd weggooide. Ontbijten doen ze hier wel. Oudste met brood en dochter neemt fruit of kwark. Op lange dagen kopen ze wel eens wat op school en dochter neemt vaak wel wat mee. Zoon niet. Heb de 'strijd' opgegeven. Thuis maakt hij het dubbel en dwars weer goed. Alleen als hij toetsen heeft op een lange dag druk ik hem op het hart toch even te eten. Al was het maar een paar plakken ontbijtkoek. Inmiddels zijn de 1.80 en 1.70 voorbij, dus ga ik ervanuit dat de rest ook wel goedkomt. Ze waren hier lang klein, dus dat was wel een reden om een beetje in de gaten te houden.
Nou dat is ook waar iedereen een keuze maakt in opvoeding. Soms moet je (helaas) bepaalde keuzes maken, die je eigenlijk niet voor ogen had. Ik heb hier 4 kinderen en je zou denken dat ze allemaal hetzelfde opgevoed worden. Maar eigenlijk is dat alleen maar in hele grote lijnen zo. Zo houd ik jongste dochter heel strak, want ze kan gewoon niet omgaan met welke vrijheid dan ook en laat ik middelste dochter al heel lang heel erg vrij, want ze maakt dan gewoon wel goede keuzes. En mocht gezondheid hier in het gedrang komen, dan zou ik misschien kiezen voor een iets andere opvoeding mbt eten. Maar ik heb gewoon altijd gekeken of mijn kinderen goed groeiden en weinig ziek waren, en dan was/is een strijd om eten gewoon nooit nodig geweest. Een eetstoornis maakt alles een stuk ingewikkelder en zorgwekkender. Maar daarom reageerde ik ook dat dat een opvoedingskeuze is en niet een kwestie van überhaupt opvoeden, want dat vind ik een beetje een gekke stelling. Alsof ik mijn kinderen niet opvoed omdat ik ze zonder ontbijt de deur uit laat gaan.
Oh middelste dochter hier ook. Ik kocht al vanaf dat ze een jaar of elf/twaalf was decaf, zodat ze ook koffie kon drinken. Inmiddels is de koffie niet aan te slepen. En ze drinkt nu ‘s morgens met en ‘s avonds zonder cafeine.
Ja ik ben het dus ook met je eens hoor. Maar ook met deze ellende dwing ik dus niet meer, toen het medisch gevaarlijk werd was het een andere kwestie. Maar dat maakt wel dat ik het moeilijk los kan laten bij haar. Zou de jongste zonder eten vertrekken dan zou me dat weinig uitmaken denk ik. (En die gaat al flauw als hij 10 min niet eet)
Heftig hoor, als de gezondheid van je kind zo in het gedrang komt. Ik snap dat dat impact heeft en dat je daardoor moeite hebt om het los te laten. Is ze nu wel uit de gevarenzone (om het zo maar even te noemen)?
Qua gewicht wel ja. Ze zit nu weer in "normaal" ondergewicht, dat is haar lijn al vanaf de geboorte. En je weet nooit of je het goed doet of hebt gedaan. We hebben alles gedaan om een sonde te vermijden, maar achteraf twijfel ik dan weer of al die stress wel goed is geweest en ze beter een sonde had kunnen krijgen en rust. Maar ja de kinderarts zei ook dat je niet zomaar van een sonde af bent en dan icm de overgang naar het VO klonk dat ook allemaal niet ideaal.
Nou jullie hebben haar in ieder geval weer op haar groeilijn gekregen. En of de weg daarnaartoe helemaal de juiste was kan je nooit weten. Wat het belangrijkste is (vind ik tenminste) is dat je de op dat moment de keuzes hebt gemaakt die het beste leken. Soms zijn dat soort keuzes nou eenmaal zo ingewikkeld en is de uitkomst onzeker. Je kan dan alleen maar het beste proberen te doen.
Dat zou hier wel bepaalde consequenties hebben. Ze krijgen hier best veel vrijheid, maar sommige dingen moeten nou eenmaal omdat dat hoort bij gezonde gewoontes en normale manieren die we mee willen geven. De zin van ontbijten is daar een van.
Ik snap je wel, ik ben ook voorstander van ontbijten. Maar ik zie niet voor me wat voor consequenties dan: blijven zitten tot je ontbeten hebt? Hier is ze gewoon pleitte hoor.
Niet mee eens. Ik ben 40 en heb nog steeds geen zin in ontbijten. Jaren gedaan, want "ontbijt is belangrijkste van de dag", maar altijd tegen heug en meug zitten eten. En nu doe ik dat niet meer en eet ik wanneer ik trek krijg en dat voelt véél beter. Eten op vaste tijdstippen is eigenlijk helemaal niet iets wat hoort. Alleen iets wat we onszelf aangeleerd hebben.
Haha dat deed mijn moeder. Nou prima hoor, had toch geen zin in school. Strijd om het eten is het laatste wat je moet willen (uitzonderingen daargelaten).
Een stukje vd opvoeding of een keuze in de opvoeding, voor mij is dat hetzelfde. Wij dwingen ook niks af maar gedrag heeft wel consequenties, daar kunnen kinderen dan zelf keuzes in leren maken. Dat is wat wij ze mee willen geven. En zodra het over gezondheid gaat is de keuzevrijheid iets minder groot.
Daar zijn de meningen over verdeeld denk ik. Op vaste tijden eten levert voor veel mensen ook voordelen op. Daarbij, de meeste mensen hebben waarschijnlijk niet zo'n vrij ingericht leven dat ze volledig naar behoefte kunnen eten. Omdat dit gewoon niet op elk willekeurig moment vd dag past.