Jeetje wat bizar dat ze al zo een druk wil leggen op een kindje van net 3!! Genoeg kinderen van ruim 4 die dat echt nog niet helemaal kunnen. Waarom zou dat overigens moeten. Al die toeters en bellen zijn nergens voor nodig. Echt achterlijk. Ik zou tegen die opvang zeggen dat ze op moeten houden met hun gezeik en gewoon voor jouw kind moeten zorgen. Opvang kost meer dan genoeg geld. Blijven ze dan zeuren dan gauw een andere opvang zoeken. Laat je niet gek maken door dat pedagogische geneuzel.
Klopt mag alleen met toestemming wat worden doorgegeven, maar allemaal toeters en bellen terwijl er niets aan de hand is kan nooit goed zijn voor het kind en de ouders. Die worden onnodig onzeker gemaakt en onder druk gezet. Nergens voor nodig hoor.
Dit begrijp ik niet. Ik heb zelf juist hele positieve ervaringen gehad met de opvang. Daar deden ze gewoon echt supergoed waar ze voor werden betaald, mijn kind goed opvangen, vermaken en er supergoed voor zorgen. En ja mijn kind heeft er ook veel van geleerd en eea stimuleren vind ik zeker niet verkeerd. Maar zo een drama geen maken met zo een jong kindje over iets wat veel oudere kinderen vaak ook nog echt niet kunnen dat vind ik persoonlijk bizar. Dat hadden ze bij mijn kind niet hoeven te doen. Dan had ik echt zware zeik gemaakt daarover.
Kinderfysio zijn we zelf heen gegaan, ze struikelde best vaak OMDAT ze op dr tenen stond te koekeloeren naar iets wat dr interesse wekte. KDV zag hetzelfde. Spelenderwijs kom je een heel eind en is eigenlijk ook de enige manier om die kleintjes mee te krijgen. Van die suffe oefeningen die wij krijgen gaat een peuter echt niet aan beginnen. Hele huis was vanwege de hoeveelheid energie van G geregeld een hindernisparcours met voetbal pionnetjes, schilderstape op de vloer geplakt (gaat prima met laminaat, pak wel de sensitive). Je kan nu ook nep eieren halen bij l'action om te schilderen. Die doen t ook geweldig op lepels met zo'n parcours. Ookal kan jij t foutloos, laat je ei af en toe ff vallen. Geeft grote hilariteit en maakt t minder erg als hij m laat vallen. (G vond t vre-se-lijk als ie viel) Buiten kan je van de zomer zo'n zelfde iets doen met stoepkrijt, flessen water en balletjes (omgooien), flessentrap, van die verkleurende hesjes (over een stoel) en waterpistooltjes, bekertjes water en een emmer etc. R vindt steppen (3 wielen) en een loopfietsje met 2 wielen doodeng. Hij gooit m liever op zn kant om de wielen te bestuderen. Ventje zie ik eerder los gaan met een bak knetics als met dingen die enige heldensokken vereisen.
Het kan toch geen kwaad dat iemand even mee kijkt en tips geeft? Juist fijn! Ze zijn niet tegen je hè, je vorm samen een team..
De opvang is wel iets meer dan hoe je het nu schetst.. Juist de opvang heeft in deze tijd een signalerende rol. Ik vind dat je met “vermaken” “verzorgen” en “opvangen” de pedagogisch professionals echt tekort doet.
Mensen brengen hun kinderen naar de opvang omdat ze moeten werken en dus opvang nodig hebben voor hun kinderen. Dat is dan ook hun taak. En het is heel fijn dat ze door hun opleiding dingen kunnen signaleren als er echt serieus wat aan de hand is met een kind en ze kinderen goed kunnen stimuleren in dingen door hun opleiding. Dat doen ze fantastisch is mijn ervaring geweest. Maar ik vind dat men er niet in door moet slaan. In dit geval gaat het om een kind van 3 die bepaalde dingen nog niet kan die ook veel oudere kinderen ook nog niet kunnen. Hier gaat het in dit topic om dingen die niets uit maken. Uiteindelijk als kinderen paar jaar ouder zijn kunnen ze alles. Wat maakt het uit of dat nu met 3 jaar is of met 5 jaar (wat dit soort dingen betreft). Kinderen worden vanzelf groot. Dan kunnen ze alles zelf hoor.
Ik heb nog niet je hele bericht gelezen maar mijn kleuter van 5 kan dit pas sinds hooguit een jaar. Helemaal niet dom, absoluut niet. Je kind hoeft het volgens mij ook nog niet zelf te doen. Dat zij het wel willen lijkt me puur vanwege het gemak voor de leidsters, zodat zij niet elk kindje hoeven te helpen. Ik help mijn zoon nog regelmatig met zijn sokken.
Precies. Het is heel normaal dat jouw zoontje dat nog niet kan TO. Mijn kind kon dat toen ook echt niet hoor toen hij 3 jaar was. Echt niet. Nu gaat het prima. De ene is wat eerder de ander wat later. Nou en.
Maar willen ze nu dus iets met zijn motoriek gaan oppakken of juist met zijn frustratie over dat hij iets wel wíl, maar dat het nog niet lukt? Willen ze bv tips van een orthopedagoog om hem daarin te ondersteunen?
Ik ben zeker pro alles op het eigen tempo doen, begrijp mij niet verkeerd hoor, in dit bericht komt je boodschap anders over dan in je eerdere bericht.
Ik zou in gesprek gaan. Zo lang jij niet weet wat ze precies gaan onderzoeken kun je ook geen advies vragen
Mijn eerste gedachte was ook: gaat het om de frustratie of om het niet kunnen uitvoeren van bepaalde handelingen? Mijn 3-jarige is twee maanden ouder, en ontzettend van het "dat kan ik niet". Broek niet aan of uit, sokken niet, jas moeilijk, schoenen niet. Shirt niet. Overal komt een hoop frustratie bij kijken. Dan laten we dat maar en is even later toch de broek uit. Hij heeft er een handje van niet eens zijn best te doen. Omhoog kijken, terwijl je met één hand je schoen probeert aan te doen, werkt natuurlijk niet. De loopfiets is ook pas sinds zijn 3e verjaardag wat interessanter geworden. Onze oudste twee waren daar met 2,5 al wel mee vergroeid, maar nummer drie dus niet. We werken nu bij hem richting wat meer zelf doen toe. Maar hij vindt het wel lekker makkelijk om geholpen te worden. Wordt ook nog graag getild en gevoerd. Zindelijk is hij ook nog niet. Die luier maakt hem niets uit, helaas. Het is een groot contrast met onze tweede, die juist heel graag dingen zelf wil doen en met 3,5 jaar al fietste zonder zijwieltjes. Ik zou toch nog eens in gesprek gaan met het kdv, waar de schoen nou wringt. Een collega van mij zei laatst over mijn derde: ze hebben hun hele leven nog om het zelf te doen
Ik begrijp je opmerking maar voor mijn gevoel hebben we die meekijker nu gehad: die heeft wat tips gegeven waar ik denk dat we nu goed mee aan de slag kunnen. Ik weet nu dat ze dingen verwachten (broek en sokken aantrekken etc.) en we kunnen daar rustig mee gaan oefenen. Ze zijn absoluut niet tegen me: dat ervaar ik ook niet zo. Ik denk dat we alleen verschillen van opvatting over wat nu de juiste volgende stap is.
Ik denk dat ze het niet goed weten. Ik vermoed dat hij nog niet klaar is voor de taken en dat dat de problemen verergert. Dus ik wil de druk eraf en even aankijken. De tips die ze nu hebben gegeven proberen enzovoort.
Je post is echt een feest van herkenning. Dit is precies ons zoontje. De komst van een jonger broertje gaf hier ook nog eens een extra impuls aan. Ik WIL geholpen worden want ik wil aandacht. Hoe zou jij reageren als het kdv aangaf dat ze dit ervaren als problematisch?
Ik snap in het hele verhaal niet zo goed dat ze een programma willen inschakelen voor kansarme kinderen. Ik lees dat je meteen andere kleding hebt besteld, dan neem ik aan dat jullie niet onder de armoedegrens leven? Of is dat een verkeerde aanname? In dat geval heb ik niets gezegd, maar het viel mij op. Volgens mij is het belangrijk dat kinderen dat soort dingen kunnen als ze naar de basisschool gaan. En mag een kind van 3 tegenwoordig niet meer gefrustreerd raken als het niet meteen lukt? Dat hoort er toch bij?! Daarin kan zijn mentor (met die term heb ik wat moeite op die leeftijd, maar goed ) kan hem mooi in begeleiden Ik lees niets vreemds, hier ook een lange inmiddels kleuter. Gaat naar de 1.20 toe met 4 jaar en idd zijn doen en laten komt dan niet helemaal overeen. Hij krijgt gelukkig alle tijd school!
Ik zou daar wel van opkijken, maar dat is natuurlijk ook omdat ik onze opvang ken en de ervaring heb dat ze daar niet zo moeilijk in zijn. Nou hoeft hij zich daar ook niet om te kleden. Jas kan en doet hij met dat trucje nu wel. Sjaal, muts, handschoenen doen zij en schoenen ook. Of een iets ouder kindje helpt (meermaals gezien dat een meisje mijn zoontje kwam helpen met schoenen toen ik hem ophaalde ) Wij hebben jaarlijks een gesprek over hoe het gaat en als ze iets in zelfstandigheid hadden verwacht, had ik wel verwacht het in zo'n gesprek te horen. Maar dat mijn zoontje nog geen schaar kan vasthouden maakte volgens hen niet uit en hoeft pas in de kleuterklas. Dat m'n zoontje nog niet zindelijk is vinden zij ook niet zo'n ding. "Komt nog wel" of "komt vanzelf" zeggen ze dan. Ben ik iets minder optimistisch over dat dat "vanzelf" wel komt, haha. Als het om het kunnen gaat, zou ik aangeven dat jullie er thuis mee oefenen. Meer kan je ook niet doen. Als het om de frustratie gaat, zou ik eerder aangeven dat hij toch daar ook wat hulp nodig heeft. Misschien overziet hij het niet. Bij mijn zoontje denk ik ook wel dat we misschien uit gewoonte veel voor hem hebben gedaan en ook omdat het sneller is. Als je dan al moet opschieten in de ochtend, maak je minder snel tijd om je kind te leren zichzelf aan te kleden. Bij de oudste twee hoefden we nog niet op tijd op school te zijn, dus was dat anders. En het contrast met onze tweede, die juist uit zichzelf de dingen ging doen, helpt waarschijnlijk ook niet mee. Daardoor hebben we misschien gewacht tot peuter het zelf ging doen, in plaats van dat wij het hem actief gingen aanleren. Dus ik zou ook wel hand in eigen boezem kunnen steken. Ik weet niet of dat bij jullie nog een rol speelt. Tegelijkertijd denk ik dat het karakter van mijn - en dan waarschijnlijk ook jouw - zoontje nu eenmaal zo is dat ze niet per se alles zelf willen doen. En ja, neem het ze ook eens kwalijk Ik weet niet hoe jouw zoontje verder qua taal is? Hier begrijpt, hoort en praat hij in principe goed, maar soms luistert hij gewoon niet en zegt hij heel vaak "he?". Daardoor komt hij soms ook niet over als een kindje dat alles wel zelf zou kunnen. Het kan in ieder geval maar bewustwording zijn dat peuters eigenlijk wel een hoop kunnen!