Mijn oudste dochter heeft ooit een ‘illegaal’ feestje gegeven toen wij een midweek weg waren. Ik kreeg allemaal appjes van buren over de overlast en dochter reageerde op een gegeven moment niet meer op mijn appjes en telefoontjes. Dus ben ik midden in de nacht in de auto gesprongen en naar huis gereden. Want ik kon toch niet meer slapen, dus dan maar orde op zaken stellen. Daar heb ik iedereen die er niet hoorde mijn huis uitgegooid en mijn docher volledig overrompeld dat ik überhaupt opeens om 4u ‘s nachts voor haar neus stond (dat was wel een stukje genoegdoening ) Toen jongste dochter vorige week achterin mijn auto zat, nadat ik bij vriendje weg had gehaald, zei ik nog weet je nog dat…? Daar had je van moeten leren, dan had je geweten dat ik je altijd zou komen halen en orde op zaken zou stellen. Oh ja, zei ze toen. Maar goed, dat is wat ze later misschien pas gaat begrijpen. En misschien pas als ze zelf moeder is. Ik gun haar ook een briesje, dit is ook voor haar niet te doen.
Juist jij zou adje dan moeten begrijpen. Ik vind je reacties echt hard! Je kan kinderen ook liefdevol begrenzen. Ik denk dat ts haar dochter later dankbaar is dat zij haar weg heeft gehaald bij dat foutje vriendje. Dan valt het eten op die kamer weg hoor.
Wat een misselijke dingen worden hier gezegd. Werken met een bepaalde doelgroep is totaal iets anders dan er 24/7 inzitten. Zelf van heel dichtbij meegemaakt dat iemand in de greep kwam van een loverboy en uiteindelijk achter het raam belandde. En geloof me, dat is een hel. Zowel voor haarzelf als voor haar familie. Alleen was die persoon in kwestie al 'volwassen' (18) en kun je dan al een stuk minder. Dan maar 'opsluiten'. Gelùkkig is Adje haar gaan halen. Adje heeft alles gedaan wat in haar macht ligt. En zij is ook gewoon een mens en heeft ook andere kinderen waar aan gedacht moet worden.
Ik heb het hele topic gelezen en ik kan je zeggen dat ik nooit eerder in de 17 jaar dat ik hier lid ben zoveel bewondering voor iemand heb gevoeld. Petje af voor jou en hoe je met deze moeilijke situatie omgaat. Ik gun je de dag dat ze als volwassene vrouw terug zal kijken en hetzelfde zal voelen.
misschien dan pas ja, maar dan zijn deze ervaringen denk ik wel wat het verschil kan maken. Ze kan dan gevoel (inner voice) aangaan met feiten. Haar inner die zegt niets waard te zijn en ze hoort nergens bij, maar die ze dan hopelijk kan ombuigen of verzachten met feiten : mijn moeder kwam mij halen, mijn moeder behandelde mij hetzelfde als mijn zus, mijn moeder nam me mee naar huis want ik hoor thuis, bij haar. De verwachting straks bij bio-moeder is denk ik dat ze daar de eerste jaren de boel op stelten zal gaan zetten? Ik hoop dat ze kort zal puberen. Met 18 klaar zeg maar, niet doormodderen tot 22 Spreekt ze aardig Engels/Frans trouwens? (Even zijweg , zijvraag.. hoezegjedat )
Wat een verschrikkelijke situatie waar je in zit Adje. Ik sluit me aan bij (bijna) alle reacties van de rest: wat een bewondering voor hoe hard je hebt gevochten. Maar toch, ik kan me ook wel enigszins aansluiten bij Forumnaam. Het doet me pijn om te lezen hoe je haar afschildert, als een 'slecht kind'. Ik denk dat je je echt moet beseffen dat zij ook slachtoffer is, sterker nog, het allergrootste slachtoffer in deze. Het is een kind, een ernstig beschadigd kind. Ik denk dus ook dat er, na het lezen van dit verhaal, goed is dat er een andere oplossing voor haar gezocht wordt, de draagkracht bij jou is totaal weg. En dan maakt het toch ook echt verschil of het je pleegdochter is of je eigen kind. Voor je eigen kind heb je geen keuze, je moet doorgaan en doorgaan. Nu is er wel een andere optie, naar biologische moeder. En ik snap het, dit kan niet meer zo, hier gaan jullie beiden aan onderdoor, er is teveel kapot gegaan. Ik wens je heel veel sterkte toe!
Oh wauw, dat is wel een heel groot compliment ❤️ Zo voelt het overigens niet hoor, als ik naar mezelf kijk. Ik heb in ieder geval van onze systeemtherapeut geleerd dat ik veel te streng voor mezelf ben geweest, vooral waar ik het gevoel had compleet te falen. En dat is het dan wel zo’n beetje. Maar jouw compliment steek ik toch in mijn zak!
Dat ik hoop ik ook, dat ze er later zo naar kan kijken. Ze spreekt, of in ieder geval verstaat uitstekend Engels. Ze was als jonger kind al bewust de ondertiteling van netflix ed uit aan het zetten, zodat ze alleen het Engels kon horen. Spreekvaardigheid moet even aangewakkerd worden, maar dat pikt ze zo op, vermoed ik. Haar Frans is non existent Maar ik geloof dat waar zij gaat wonen voornamelijk Engels wordt gesproken. In ieder geval in haar directe omgeving en op school.
Maar dat is het juist, ik schilder haar helemaal niet af als slecht kind en ik zal haar ook nooit als slecht kind benoemen. Die woorden kwamen ook niet bij mij vandaan, maar is iets wat Forumnaam ergens ervan maakte, dus dat laat ik ook bij haar. Ik vertel hier alleen wat ze doet en waar we mee te maken hebben. Daar is niks van gelogen of overdreven. Dat zijn haar daadwerkelijke gedragingen. Ik benoem ook haar onvermogen om het anders te doen. Maar wat ik over haar beschrijf is gewoon feitelijk hoe ze doet en waar ze mee bezig is. Ik zou willen dat ik het mooier kon maken dan hoe het is. Dat maakt haar niet slecht, maar wel inmiddels onmogelijk om mee samen te leven. Zo vroeg ooit onze therapeut of het zin had als ik zou weten waar haar gedrag vandaan kwam. Ik heb aangegeven dat ik heel goed begrijp waar haar gedrag vandaan komt, maar dat dat niet maakt dat je ermee kan leven. Een alcoholist weet je ook waar het gedrag vandaan komt, maar ermee leven is vaak ook niet houdbaar op langere termijn. En ik ben het absoluut niet met je eens dat het uitmaakt of het mijn pleegdochter is of mijn biologische eigen kind. De woongroepen die in Nederland zo vol zitten dat er wachtlijsten zijn, zitten echt niet alleen maar vol met pleegkinderen. Daar zitten ook kinderen met biologische eigen ouders die het niet meer kunnen bolwerken. En die dus ook hun grenzen en onvermogens moesten aankaarten. En dat is dus ook wat wij al in gang hadden gezet, ze is aangemeld voor een woongroep. Die aanmelding blijft ook staan tot ze daadwerkelijk met haar moeder mee is. Dus dat wij een andere optie hebben is alleen maar heel fijn, maar ook zonder biologische moeder waren wij hier niet maar mee door en door en doorgegaan.
Mooi mens ben je @Adje. Je hebt gedaan wat je kon, en dat allemaal vanuit liefde. Niemand heeft het recht daar enige kritiek op te hebben. Alle goeds gewenst voor jou en je gezin❤️.
Precies. Ik vind het gewoon heel pijnlijk om te lezen dat een kind zo afgeschilderd wordt. En ja dat laat zien dat Adje op is en ik ben er van overtuigd dat Adje alles binnen haar macht heeft geprobeerd en er heel veel liefde ingestopt heeft en ik wens haar ook alle sterkte toe. Alleen vind ik het wel mijn taak als mede volwassene om een kind achter het gedrag in oog te houden. En als dat ervoor zorgt dat je je vingers naar mij wil wijzen en mij als slechte weg wil zetten. Prima. Ik kwam op voor een kind. Als dat mij slecht maakt, dan hoef ik niet goed te zijn.
dat is ook wel fijn misschien. Houdt haar koppie bezig , is goede afleiding (hopelijk) en met een vreemde taal en vreemde cultuur komen ook nieuwe gedachten patronen, andere manieren van kijken. Dat kan haar helpen in denkprocessen, in emoties. Misschien? zelf een beetje ervaring met het leren van vreemde talen en mijn ervaring is dat het mijn denken verbreedt. Omdat je automatisch meer invalshoeken hebt, meer bewust bent van wat je eigenlijk zegt want je hebt keuze uit - in mijn geval - 3 talen met elk hun cultuur. De omschrijving in 1 taal dekt de lading niet altijd, als je keuze hebt uit 2 of meer verrijkt dat echt! dat gun ik haar Canada en Nederland liggen beet uiteen qua cultuur waarin Hollanders ultra nuchter zijn en Canadezen - mochten ze lijken op Amerikanen dan - meer emotie spreken. Die combi kan haar misschien zowel leren voelen als leren relativeren. Best of both worlds! Ik romantiseer hoor, i know! Maar toch , haha
@ @Forumnaam, ga nou lekker fietsen joh. Wat ben jij een treurwilg dat je elke keer weer negatief komt doen en de aandacht op jezelf vestigt. Man man echt. @Adje, jij bent alle grenzen al over gegaan. Ik zou het je absoluut niet nadoen. Je hebt dit meisje liefde gegeven ten koste van jezelf, ten koste van je andere kinderen. Laat niemand je ooit iets aanpraten. Het einde is in zicht, daarna zie je weer verder. Komt er opluchting, komt er verdriet, alles mag er straks zijn. Heel veel sterkte en blijf overeind!
Dan ben je eerlijk en dan word je woordelijk even helemaal de pan uit geveegt. Ik weet uit eerste hand dat woongroepen ook niet een pareltje is. Ik als zus van maar ook al moeder. Mijn broer heeft toen onhandelbaar gedrag gehad. Omdat hij dus wel gebruikt is (welke vorm laat ik achterwege). Hij is geholpen hij was ook 8 jr en te sterk voor moeder. Na de groep krijg je volgens het boekje ge oeh handvaten (niet dus). Ja ik weet heel veel van toen omdat ze mij veel vertelde (niet doen). Dochter 20 jaar later ook in een groep wij hebben dan wel een goede diagnose, maar ook daarmee is het gedaan. Geen na zorg. Dus als adje haar in een woongroep had geplaatst ooit moet ze op eigen benen of terug. In beide gevallen klaar is klaar. Dus petje af dat je koos voor thuis blijven ook al was het niet altijd jou keus.
Maar zo werkt het niet. Juist als je wel in een op een bepaalde manier in een zelfde situatie zit, is het vaak juist extra moeilijk om de ander echt te begrijpen omdat je zelf een andere keuze maakt/zou maken en het je dan zelf keiveel energie kost om die keuze voor jezelf te beargumenteren. Ik denk dat Forumnaam het goed bedoelt. En dat Adje er tegelijkertijd goed aan doet om de reacties naast zich neer te leggen en het bij haar te laten. Sterkte Adje. Nog even, hou vol! Ik kan me er geen enkele voorstelling van maken hoe dat nu thuis gaat bij jullie, maar ik hoop dat jullie ondanks alles goed afscheid kunnen nemen.
Wat een enorm verdrietige situatie voor jullie allemaal. Ik kan me niet voorstellen hoe pittig dit moet zijn. Denk je dat je het straks goed los kunt laten als ze bij haar biologische moeder is? Jullie hebben zo lang 'aan' gestaan en van alles geprobeerd om haar te helpen. Hoe zal dat straks zijn? Veel sterkte, hou vol en hopelijk komen jullie snel tot rust!