Geef hem gewoon tijd. Hij wil het vanzelf wel meer zelf gaan doen. Laat je niet gek maken echt niet. Hij kan al suoerveel wat al heel knap is op die leeftijd echt waar. Volg jouw gevoel. Jij kent jouw kind het beste en voelt het beste aan wat jouw kind op welk moment nodig heeft. Nogmaals laat jeniet gek maken. Dingen worden nu onnodig geproblematiseerd door kdv nu.
Gaat het niet gewoon om een vve programma? Wat door een orthopedagoog bepaald wordt of het nodig is? Orthopedagogen bijten niet. En nee je zoon hoeft niet alles al te kunnen en iedereen mag alles op z’n eigen tempo doen. Maar bij veel dingen is het zo dat vroege interventie helpt. Dus mocht er wel iets zijn is extra oefenen toch alleen maar fijn.
Een kind verder observeren wil niet zeggen dat er automatisch "iets" gezien wordt. Soms komt er juist uit dat er toch niks aan de hand is. De toegevoegde waarde van een orthopedagoog tegenover een kinderfysiotherapeut is dat de orthopedagoog breder kijkt. Een fysiotherapeut kan en mag niks zeggen over zijn algehele ontwikkeling, die mag alleen iets vinden van de lichamelijke/motorische ontwikkeling. Als het puur iets motorisch is zal de orthopedagoog dat ook zien en je doorverwijzen naar een kinderfysiotherapeut. Maar je zei in een andere post dat het kdv vindt dat je kind niet zo zelfredzaam is en dat hij ook gestrest raakt (paniek?) wanneer iets niet lukt. Frustratie hoort erbij maar stress niet. En zelfredzaamheid zit in meer dingen dan alleen je broek en schoenen aan kunnen doen. Ik weet dat het even schrikken is en niet leuk om te horen maar het kdv wil jullie graag helpen. Blijkbaar zien zij iets wat afwijkt van het normale. Wat heb je te verliezen als een orthopedagoog hem eens observeert? Misschien komt er iets uit waar je wat mee kan. Misschien ook niet. Je hoeft met de bevindingen niks te doen als je dat uiteindelijk toch niet wil. Of je beslist naderhand om het nog even aan te kijken en dan pas actie te ondernemen. Er is niemand die hem gelijk een stempel gaat geven. En zoals al eerder gezegd: je moet overal toestemming voor geven voordat dossiers of formulieren gedeeld mogen worden. Dus daar zou ik me geen zorgen om maken.
Precies. Laat je niet gek maken hoor! Je kunt wel van alles gaan signaleren en overal problemen van maken, maar als je 3 bent hoef je echt nog niet zelf in rap tempo je te kunnen aankleden. Het is handig als ze hun trui en joggingbroek en jas zelf aan kunnen doen als ze naar school gaan, that's all. En op de basisschool zijn er straks ongetwijfeld klasgenootjes die met de rits willen helpen als dat nog niet lukt.
Je schrijft dat hij erg lang is voor zijn leeftijd. Heeft hij misschien een enorme groeispurt gemaakt? Soms kan de groeispurt zo snel gaan dat een kind uit balans raakt en wat onhandig overkomt. Ik weet niet of dit bij jouw zoon speelt, maar wellicht is dan ppeutergymeen goede manier om met zijn lichaam om te gaan?
Ik denk dat je er vanuit kan gaan dat het KDV het beste met jouw kind voor heeft en probeert te helpen of dingen signaleert. Dit is nooit leuk om te horen, maar een pedagogisch coach inschakelen doen ze echt niet zo maar. Het is jammer dat het altijd als aanval wordt gezien door ouders, terwijl de pedagogisch medewerkers zó veel kinderen zien en het echt wel opvalt als er iets afwijkt van de norm. Vanuit daar wordt het gesprek aan gegaan en hulp gezocht, niet omdat pedagogisch medewerkers graag een stempel op je kind willen drukken.
Er is echt wel een soort trend gaande dat pm'ers zich vooral nergens mee moeten bemoeien en gewoon luiers moeten verschonen en plakwerkjes doen.
Ik zie eerder een trend gaande waarin er te snel en te veel van kind wordt verwacht en er ten onrechte allerlei toeters en belken worden ingeschakeld op te jonge leeftijd wanneer een kind iets niet doet volgens de boekjes zoals in dit geval. Een kind is geen machine en uiteindelijk worden ze allemaal groot. Het gaat vaak te ver tegenwoordig.
Die trend zie ik juist helemaal niet, ik heb inmiddels meerdere keren meegemaakt dat wij met ouders in gesprek gingen om onze zorgen uit te spreken. De zorgen werden uiteindelijk in de wind geslagen en er bleek toch elke keer iets aan de hand te zijn, waarbij een kindje uiteindelijk zelfs gehandicapt bleek, en in een rolstoel zit. Dit is zowel door de ouders als het CB tot het eerste jaar niet serieus genomen, terwijl ik en mijn collega’s sinds de eerste week al door hadden dat het niet klopte.
Ik word echt een beetje geïrriteerd over dit soort opmerkingen merk ik. Pedagogisch medewerkers zijn geen oppassers hè, we zijn er voor opgeleid om kinderen te begeleiden in de tijd dat ze bij ons zijn. Mijn ervaring is dat wij zorgen uitspreken als er daadwerkelijk zorgen zijn. Dus niet als een kind met 2 jaar 2 woorden zegt in plaats van 20. Maar als wij merken dat de ontwikkeling van een kind dusdanig achterloopt of afwijkt van de norm dan spreken we in ieder geval onze zorgen uit. Ik heb het idee dat ouders echt denken dat wij totaal geen kennis hebben en geen idee hebben waar we over praten, super frustrerend.
Dat bedoel ik niet. Ja pedagogisch medewerkers zijn zodanig opgeleid dat ze bepaalde dingen kunnen signaleren en kunnen stimuleren. Absoluut. Zeker. Maar in dit geval van TO gaat het om ern doorgeslagen variant. Het gaat nergens om. Het is heel normaal in de praktijk dat een kind van 3 zich nog niet zelfstandig kan omkleden. Meer dan genoeg 4 jarigen die dat niet kunnen. Leren ze vast dan later wel. Als ze 6 zijn kunnen ze het wel hoor. Het ene kind kan het op de 3e de ander pas met 6 jaar. Het gaat om een kindje van 3 jaar. Zelfs kleuters verschillen enorm qua ontwikkeling onderling. Wat ze de ene week trouwens niet kunnen kunnen ze ineens de week erop wel. Het ene kind is weer ver in dit en de ander weer in dat. Het zijn geen machines dus kan niet altijd volgens een boekje gaan. Kijk als een kind zich echt niet goed voelt of er is echt wat ernstigs dan snap ik die toeters en bellen wel. Maar niet voor dit geval. Het kan ook zijn door de druk dat dat kind het al helemaal niet lukt en daar onzeker van wordt. Dat vind ik kwalijk en totaal onnodig. Uiteindelijk worden al die kinderen groot en kunnen ze allemaal hetzelfde (tenzij er echt serieus wat aan de hand is).
Dat gaat dan om echt wat serieus blijkbaar en ja dat soort zaken kunnen jullie dan goed signaleren. Zeker. Zoals ik het geval van TO lees gaat het hier echt om wat anders, iets onbenulligs, waarbij er geen realistische verwachtingen zijn. Het slaat echt door in dit geval vind ik.
Hier dezelfde ervaring, veel ouders die niet naar ons wilden luisteren, en dat op school bleek dat een kind het niet ging redden. En ik hoor ook dat er vaak gezegd wordt dat er veel te vaak iets geconstateerd wordt in de opvang. Maar elk kind op zn eigen tempo is ook iets wat veel te ver doorgevoerd wordt. Niet elk kind loopt met 10 maanden nee, sommigen met 18 maanden pas en met sommigen is er niets aan de hand die laat lopen, maar met anderen wel. Ik vind de trend iedereen op zn eigen tempo veel te breed gebruikt worden nu. Aan het einde van groep 3 worden er ook bepaalde leerdoelen verwacht, dan zeg je ook niet tegen de docent: sorry, maar mijn kind doet het op zn eigen tempo, dus die kan pas op tempo lezen in groep 5.
Nja mensen melden hun kind op een opvang aan omdat ze opvang nodig hebben denk vaak vanwege werk. Geen begeleiding maar gewoon opvang. Het is wel heel goed dat dat pedagogisch en ook professioneel zeer goed in elkaar zit (is ook mijn eigen ervaring geweest) en ik denk dat kinderen er heel veel van opsteken. Echt respect heb ik voor het werk dat wordt geleverd en de dingen die worden geleerd/gestimuleerd. Dat is denk ik ook in die mate mogelijk door de achtergrond en opleiding. Wel bestaat er de neiging te veel de boekjes en theorie te volgen (de praktijk en ontwikkeling van kinderen is denk ik weerbarstiger) soms en ik denk dat het voorbeeld van TO daar het perfecte voorbeeld van is. Ik heb het dus niet over gevallen waarin iets serieus wat aan de hand is en dit wordt gesignaleerd door een pedagogisch medewerker.
En dan is je kind 4 jaar, en blijkt dat hij toch behoorlijk wat vaardigheden mist om te kunnen starten op school. En dan? Dan wordt er gevraagd waarom er nooit wat geconstateerd is op de opvang, waarom er niks gedaan is.
Dan is het kind er dan nog gewoon niet rijp voor. Geen probleem leerplicht gaat pas met ingang van de maand nadat het kind 5 is geworden. Wetgever zal daar denk ik ook niet voor niets voor hebben gekozen. Meeste kinderen zijn rond 4 jaar klaar voor school (daarom vanaf dan recht om naar school te gaan), maar sommigen nog (net) niet. Die hebben dan net wat meer tijd nodig. Het zijn mensen geen machines. Kijk dingen signaleren en op positieve wijze kinderen wat proberen te leren op opvang en thuis prima. Als er iets ernstigers is ja dan kan wat hulp nodig zijn. Maar in dit geval van TO (en daar gaat dit topic over en daar reageer ik op) gaat het om wat praktisch wat kinderen echt wel leren en wat bijna geen 1 kind van 3 goed kan. Ik denk dat al die drama daarover onterecht is.