Ik baal als een stekker. Zat ik met smart te wachten op mijn pressure canner (om eten in te maken) die had ik bewust in zo'n Post-NL kast met code laten komen. Man zou na zijn werk langsrijden dus ik stuur de code. Komt hij thuis met een heel klein doosje van rituals. Dat is dus niet mijn pakket. Ik al Post-NL gebeld. Ja heel vervelend mevrouw we gaan een onderzoek starten. Ondertussen had man het adres gevonden van de persoon wiens pakje we hadden dus ik langs, alles uitleggen en de vrouw wat zo aardig om mee te lopen naar die automaat. Ik hoopte dus dat mijn pakket erin zat. Werkt haar code niet. We hebben nummers uit gewisseld zodat we elkaar op de hoogte kunnen houden maar ik ben zo vreselijk geirriteerd. Nu laat ik het al in zo'n kast bezorgen zodat het wat makkelijk is en dan maken ze er nog een rotzooi van. Daar ga ik dus ook mee stoppen, blijf maar lekker rondrijden in het vervolg.
Nou ja zeg! Wij zouden ee n pakket in de kast krijgen en kregen we een bericht uw pakket is daar en daar afgeleverd. Sindsdien laten we het afleveren bij een winkel.
Gelukkig zag ik vandaag dat er meer mensen zijn geweest die ze van de lantaarnpalen hebben gehaald. (Waar ik zaterdag niet langs gelopen ben) Schijnbaar ging het veel mensen te ver.
Gelukkig dat je niet de enige was. Maar echt, wie doet zoiets nou? Stond er ook een "afzender" bij, dwz bepaalde extreemrechtse groepering ofzo? Of waren dit echt acties van individuen? Vind het ronduit bizar.
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik daar niet eens naar gekeken heb. Het zat behoorlijk goed vast geplakt dus ik heb alles er af getrokken en in een prop in mijn zak gepropt en thuis zo in de vuilnisbak gegooid. Was ook niet meer leesbaar, want alles was stuk getrokken.
Ies vanavond om half 8: ‘O ja mam, we moeten morgen blauwe cakejes mee want we hebben het thema ruimte’ OM HALF 8!!! Ja ze liggen af te koelen in de garage en ja ik moet ze nog versieren ook zo
En dat heb jij toevallig allemaal in huis? Mijn kind had met lege handen op school gestaan de volgende dag als ze er zo laat mee zouden komen. Of met gewoon normaal gekleurde cakejes want ik heb geen kleurstoffen daarvoor in huis. Laat staan altijd eieren of boter en dergelijke.
Het viel me op dat ik via de app van de huisarts geen afspraak kon maken met mijn "vaste" huisarts uit de praktijk. Vond dat altijd een hele fijne man om mee te schakelen. Ongeveer even oud, dacht goed mee, schakelde snel, had aan een half woord genoeg. Blijkt hij al bijna 4 maanden vast te zitten wegens jarenlange systematische mishandeling (fysiek en mentaal) van zijn inmiddels ex-vrouw en zijn 2 kinderen We hebben elkaar echt veel gezien, door mijn zwangerschappen, eczeem van de oudste etc. En ik heb nooit ook maar een alarmbelletje intern af horen gaan. Heb me altijd veilig gevoeld. Zelfs een "klik". Als we elkaar tijdens onze studententijd tegen waren gekomen, had hij prima in mijn vriendengroep gepast (nu niet meer dus, want ik heb graag vrienden die hun vrouw niet stelselmatig slaan). Ik dacht dat ik best wat mensenkennis had. Maar vraag me nu echt af hoe ik me zo intens in iemand vergist kan hebben. En hoe veel vaker ik in een ruimte zit met een man, waarvan ik denk "leuke vent", maar die thuis de heleboel terroriseert.
Fijn zulke dingen. En de juf heeft niks doorgegeven hierover? Mijn kind zou zoiets ook vergeten te vertellen en dat pas laat aan mij zeggen. Niet gek toch op die leeftijd? Morgen nog een foto van de versierde cakejes?
Wat je beschrijft is exact het probleem bij huiselijke geweld. Het leek zo een leuke man/vrouw. En ondertussen... Verschikkelijk zeg! Snap helemaal dat je er ondersteboven van bent!
Ja ik bak heel vaak en veel. C heeft in de garage planken gemaakt aan de muur en daar staan al mijn spullen op. Ik heb ook standaard 2 dozen eieren en 4 pakjes boter in huis. Kleurstiften, kleurstoffen, marsepein, fondant, nougatine, kokos, vanille, etc, in een bepaalde doos, evenals duizend soorten spikkels.
De opa van mijn man is dood, eigenlijk wilt hij niet naar de begrafenis. Voor hem voelt het of de buurman 5 deuren verder dood is. Toch voelt hij zich nu gedwongen te gaan. Ik zeg niks en geef mijn mening niet, want vind dat het iets is wat hij zelf moet weten/kiezen.
Enige vraag: krijgt hij er spijt van als hij gaat? Of juist als hij niet gaat? Dat is iets wat hij voor zichzelf moet uitvinden inderdaad. Maar wellicht helpt zo'n vraag? Hij kan het niet over doen. En ik snap overigens beide keuzes hoor, geen oordeel hier. Ken de precieze achtergrond niet, maar ik begrijp uit je opmerkingen dat er niet een al te hartelijke band was, om het zo maar zachtjes uit te drukken.
Nee de juf heeft niks gezegd. Wat heel raar is want normaal gesproken geeft ze echt alles door. Maar het klopte wel zeiden andere ouders. Ze zijn echt rommelig maar ja, wat wil je, zo last minute. Mijn kinderen vonden ze in ieder geval erg mooi. In het echt zijn ze flink blauw. Komt op foto niet zo over.