Ik wilde dit inderdaad aanvullen @Kraanvogel. Vaak als ik me boos voel over dergelijke situaties komt dat voort uit ontevredenheid over iets wat ik zelf graag meer zou willen zien. Vaak voel ik me dan niet gehoord of gezien, heb ik het idee dat ik alles alleen moet regelen en er voor mijn wensen eigenlijk geen ruimte is.
Dit idd. Zo fijn als je zoiets gewoon kan zeggen. Zonde als je zwijgt en moet nadenken over hoe je het zal brengen, dat je het niet ziet zitten.
Mbt “verbieden”: Op mijn werkdagen ben ik van 7:30-18 u van huis. Mijn man werkt heel veel thuis, is op woensdag vrij, kan flexibel tussendoor even een ritje doen naar orthodontist of training… dus kwa “opvang” leunt er veel op hem. Als ik dat allemaal vrij moet gaan nemen word ik daar niet blij van. Het voldoet simpelweg om te zeggen dat ik geen vrij ga nemen, want het lukt hem verder toch niet om tien dagen een oppas te gaan vinden. Dus verbieden nee, maar wel heel duidelijk mijn eigen grens aangeven. Daarnaast zou mijn man nooit 10 dagen gaan zuipen… maar 10 dagen op een werkbezoek ergens wat ook in 2 dagen kan “want we zijn er nu toch”, dat hangt weleens in de lucht.
Precies dit^ een zuip vakantie doe je als je 18 bent in loret Maar zowel man als ik zijn zo totaal niet.
Ligt voor mij aan de manier waarop het allemaal gaat. Wat als hij ondanks de wens niet te gaan, wel gaat? Of een tussenoplossing voorstelt? Als degene die niet wil dat hij gaat, vervolgens extreem blijft hangen aan ‘ik had toch gezegd dat in het niet wilde’ en alles heel naar gaat maken ed, dan vind ik ‘gewoon’ verbieden eerlijk gezegd een nettere en respectvollere aanpak (het alternatief komt in mijn ogen neer op doen overkomen alsof het in overleg gaat, maar ondertussen veel eisender is).
Zuipvakanties begrijp ik niet, maar dat deed ik tig jaar geleden ook niet. Als mijn man dat wel zou willen, dan bij voorkeur zonder dat ik erbij ben.
Eigenlijk moet je vooral hopen, dat je binnen een relatie elkaar voldoende kent. Zo zie ik bijvoorbeeld mensen schrijven dzt hun gezin ontregeld zou zijn. Ik mag dan toch hopen dat je als partner die op vakantie wil gaan beseft dat een voorstel voor een 10 dagen vakantie belachelijk is. Dus als de wens is niet gaan en hij gaat wel dan is er geen sprake van een gelijkwaardige en goede relatie. Dan is er wel wzt meer aan de hand.
Zuipvakantie doet mijn man niet aan Maar weg met vrienden is helemaal prima Zolang alles goed geregeld kan worden ivm mijn werk en de kinderen
En nu zit ik te denken: moet ik man net als de pubers om 10u wakker maken of mag man langer slapen "want ik ben zijn moeder niet"
"Samen in, samen uit" principe? Hij is ziek, normaal ligt hij niet zo lang (tenzij snachts gevaren oid). Maar inmiddels is hij in de douche
Nee 10 dagen vind ik ook echt te lang. Mijn man gaat een paar keer p, jaar weg met vrienden en broers maar dan echt max 3 dagen want langer zou te zwaar zijn voor mij en de kinderen zouden dagelijks huilend aan zijn telefoon hangen. Ik vind dat hij rekening met jou moet houden en dat hij dus maar wat korter weggaat.
Ik vind 10 dagen echt veel te lang. Mijn kinderen zijn inmiddels 6 en 8 dus die kunnen best zelf hun sokken aantrekken of wat te drinken inschenken maar als mijn man er niet is ben ik van 6.30 - 20.30 uur aan één stuk bezig met dingen die 'moeten'. Ik moet hen nog steeds wegbrengen naar school en alle sportactiviteiten, de boodschappen doen, eten koken, werken natuurlijk, schoonmaken en wassen en ik vind dat gewoon retezwaar. Diep respect voor alleenstaande ouders! Mijn man gaat dus geen 10 dagen weg maar gelukkig is dat hier ook geen issue!
Ik maak ook mijn pubers niet wakker… En ook mijn man kan zo lang slapen als hij wil, mits ik de volgende dag ook net zo lang kan slapen als ik wil
Ik zou er trouwens totaal geen moeite mee hebben als de kinderen op een leeftijd zijn waarbij ze zich volledig zelf redden en werk/studie hebben. Maar nu kost de kinderen nog zoveel energie dat ik dan de voorkeur heb om samen zonder kinderen op vakantie te gaan. Alleen dan zou ik nog niet begrijpen waarom je met een grote groep 10 dagen zuiperij nodig hebt, nee dat zou voor mij een afknapper zijn.
Hier os het bij de oudste nodig, verschuift heel zn ritme en ik vind het niet wenselijk dat hij van 00:00 tot 12:00 ofzo slaapt, ik wil ook nog dat uurtje rust savonds en zijn humeur lijdt er ook onder dus dan maar de afspraak tot 10u
Mijn man gaat jaarlijks met een vriend een week op vakantie. De periode ervoor is hij vol energie, omdat hij er naar uit kijkt. En hij komt altijd super enthousiast terug. Dus ik vind die week alleen met de kinderen dan ook prima en gun het hem. Bovendien is hij sowieso vaak weg voor zijn werk, waardoor ik het wel gewend ben. Als hij terug zou komen en vervolgens een week bij moet komen en niks uitvoert in huis of met de kinderen zou het wel anders zijn voor mij.
Dat sowieso. Maar dan zou ik dus niet zeggen ‘ik heb er moeite mee’, want dat laat (heel) veel ruimte (het zegt in mijn ogen zelfs ‘het kan, maar…’).
Snap ik hoor! Ik zie sowieso dat jouw oudste puber jonger is dan mijn jongste. Mijn twee oudste dochters heb ik al jaren geen ‘last’ meer van ‘s avonds (als in mijnrust krijgen), die lok ik juist van hun kamers voor een filmavondje of Grey’s anatomy oid. En mijn jongste puber stimuleer ik juist om lekker uit te slapen in net weekend. Die staat echt meteen ‘aan’ met haar adhd, dus ik kies dan meer in de ochtend voor mijn rust