Eetstoornis

Ben je al bij de huisarts geweest om je zorgen te delen? Is het voor je gevoel ook een soort dwang?

 

Neemt ze.medicatie omwille van haar adhd?
Ja : dan is eetgedrag niet gek
Nee : dan ervaart ze mss toch heel wat onrust die ze niet de baas kan en is net dat eetgedrag iets waar ze wel de controle heel erg over kan houden.

 

Ben nog niet verder in t topic dan dit, maar je eerste gedeelte klopt niet helemaal.
Bij een ES zit er zoveel onder...
Gezond/minder eten slaat namelijk bij
De meeste mensen niet door. Daar moet iets aan ten gronde liggen, vaak is juiste controle willen houden een kenmerk.
De wereld is te ingewikkeld, te veel en niet eten/je dingen ontzeggen is een manier om die grip te krijgen(volledig ongezond natuurlijk)

@ts, ik zou afwachten tot je meer weet.
Beter niets doen dan verkeerd doen in deze fase

 

Gaat haar eetprobleem dan hand in hand met perfectionisme of zit daar meer angst onder?

Soms is een zware geboorte al een trigger, bv een ks, erg vroeg geboren kindjes, vacuümpomp, dat soort dingen. Dat hóeft geen probleem te zijn maar kan wel ontwikkelen richting overdreven perfectionisme (en ademhalingsproblemen, darmproblemen, pijn in de schouders). Zit daar iets bij haar?

 

Erkennen van gevoelens betekent niet dat je ze hoeft te begrijpen. Erkennen betekent dat je toegeeft dat het er is, dat het valide is. Dat de gevoelens er mogen zijn, zonder goed of fout.

Je zou kunnen benoemen dat je haar lijden ziet, dat je dit heel rot voor haar vindt, dat je niet alles kunt begrijpen, maar er wel altijd voor haar zult zijn. Naast iemand staan en (figuurlijke of letterlijke) hand vasthouden en hardop zeggen dat je ziet dat iemand het zwaar heeft, zonder verder te willen oplossen of begrijpen kan al helpend zijn.

Ik heb geen echte ervaring met eetstoornissen (van dichtbij dan), maar ik weet wel dat de waarheid van mijn (jongste) dochter (heel) anders kan zijn dan hoe ik de wereld ervaar. Ik ben gestopt om alles te willen snappen, want het is niet te volgen, het is niet logisch. Ik probeer nu meer focus te houden op de verbinding met haar en haar te steunen/helpen en al haar waarheden serieus te nemen.

Veel sterkte, ik hoop dat jullie snel gespecialiseerde hulp kunnen krijgen.

 

^ dit wilde ik ook vragen.

 

Er zijn idd voldoende medicijnen die anders samengesteld zijn dus daarin heb je wss nog heel wat mogelijkheden

Wij zijn omwille van enorm afvallen destijds gestopt met equasym bij onze zoon.
De prikkel was weg maar ook lekkers werd niet meer aangeraakt.

Onze psychiater denkt wel altijd mee, dus daar zit al een groot verschil.
Ze kwam met de wijze woorden om er geen strijd van te maken.
Ook heeft ze onze zoon laten opschrijven wat hij echt graag at als tussendoortje.
Verse pudding met speculoos in was 1 daarvan en dat maak ik ook heel vaak.
Zo zien we op school dat wanneer hij een belegd broodje mag bestellen hij wel eet en zijn boterhammen terug keren.
Wanneer de hongerprikkel er niet is,kan alleen de keuze ervoor zorgen dat er gegeten word, tja dan word het dus een broodje.

Mss eens samen een boodschappen lijstje maken.
Wat eet je echt graag ...

 

Mijn ervaring als moeder met kids met een neurodivergent brein, een broer met adhd en werk waarin ik veel volwassenen zie met ASS, HB of ADHD … vaak is de eetstoornis en/of het perfectionisme een copingmechanisme bij een laag zelfbeeld. Ik kan niet beoordelen of dat bij jouw dochter ook zo is. Veel gz professionals en/of instellingen werken met protocollen en behandelingen die onvoldoende rekening houden met dat ‘anders zijn’ terwijl daar de kern vaak zit. Het omarmen van wie je bent, hoe je brein werkt, en daar positieve ervaringen mee op gaan doen (doorgaans door passende opleiding/werk, gelijkgestemden voor vriendschappen etc) werkt vaak vele malen beter dan al die therapieën. Vaak zie je dat daar dan begeleiding op nodig is. Maar dat is heel ander soort begeleiding dan de behandeling die de ggz vaak geeft. Binnen de ggz is vaak nog de boodschap ‘dit is niet goed en hier gaan we aan werken’ wat nou als je begeleiding krijgt met ‘je bent precies goed en daar hoeft niks aan te veranderen maar de wereld om jou heen begrijpt jou minder goed omdat jouw hoofd anders werkt dan voor de meeste’ zullen we eens kijken hoe je dingen en mensen om je heen kan vinden die aansluiten bij wat er zo mooi is aan jou? Totaal andere insteek waarbij met regelmaat medicatie niet eens nodig blijkt.
Ik kan echt niet beoordelen of dit van toepassing op de situatie van jullie dochter hoor, tis alleen een ervaring om te delen waar ik het vaak mis zie gaan, zeker bij vrouwen

 

Kan de ggd hier iets in betekenen? Vanuit jeugdarts kant nog zeg maar. Ik weet dat bij onze GGD er een verpleegkundige zit die dit zorgnetwerk goed in kaart heeft ook voor transitie van jeugd naar volwassenen. Ook vanuit de gemeente zullen ze hier in kunnen adviseren. Goede ambulante begeleiding kan bijvoorbeeld helpend zijn. Afhankelijk van waar je woont heb je bijv stichting MEE die kan kijken wat passende zorg is. De gemeente heeft vaak beter overzicht hierover dan huisarts..

 

Helemaal mee eens. Dochter heeft ook van alles geprobeerd en het sloot totaal niet aan en ze voelde zich niet serieus genomen.
Nu inderdaad uitzicht op een studie ipv middelbare school en meer contacten met gelijkgestemden en dat geeft zoveel meer rust en plezier.

 

Noord Holland > stichting MEE!