me ipv mijn onnodige verkleinwoordjes mijn naam (en iedere andere naam ) als mensen te vaak, in voor mij willekeurige zinnen, mijn naam gebruiken (dat doen er gelukkig niet veel)
Ik erger me juist kapot aan het woord gekunsteld Iets is een kunst of je kunt knutselen. Als je gaat knutselen dan gebruik je ook 2 stroken papier om aan elkaar te lijmen. Dus als jij een bestaande naam hebt en je plakt die aan een andere bestaande naam vast, zodat daar een nieuwe naam van wordt gemaakt (ik noem maar even wat: Marierowena bestaat overduidelijk uit Marie en Rowena), dan zie ik dat dus als een geknutselde naam. Gekunsteld zie ik meer als iets wat ‘een truc(je)’ is.
Niet dat ik weet, maar echt netjes is het ook niet, dus wij leren onze kinderen wel aan dat ‘sh*t’ echt niet kan. K*t is ook zo’n woord.
Het duurde even voordat ik kon begrijpen wat je bedoelt (Mien is een naam en ‘va’ is niks, zo gezien). Maar nu ik je snap: dat heb ik ook nooit begrepen! Als mijn zus zou zeggen ‘Mijn moeder gaat morgen winkelen’, dan komt dat over alsof ze daarmee zegt dat míjn moeder morgen níet gaat winkelen. Totáál onlogisch èn onhandig dus!
Over ‘niet handig’ gesproken: in geschreven of gesproken tekst het woordje ‘hun’ of ‘die’ lezen als aanspreekvorm van één persoon. Ik heb er totaal geen moeite mee dat niet iedereen zich wil identificeren als man of vrouw, maar ‘hun’ wàs altijd een meervoudsvorm en ‘die’ een aanwijzend voornaamwoord. Nu dat niet meer zo is, is het heel verwarrend geworden vind ik. Daardoor moet ik tegenwoordig sommige zinnen wel 3x lezen om te kunnen begrijpen wat er nou eigenlijk staat… Gaat wel off-topic, aangezien het niet iets is waar ik me aan stoor, maar onhandig is het wèl.
Je ligt IN bed (onder de dekens), dus de volgende ochtend kom je UIT bed. Schone was die OP bed ligt (boven de dekens) en die naar beneden moet, haal je van het bed AF. Zo zie ik het tenminste
Een collega van mij had het steeds over zijn partner. En wij dachten allemaal dat hij op mannen viel. Bleek die partner Annemieke te heten (en bloedmooi te zijn). Stonden met zn allen met een mond vol tanden te kijken op de kerstborrel. Mijn oma zij altijd dat zij en opa geen maatjes waren. Want je maten naai je niet
Dat zeg ik dus ook altijd en ook aan mij is daardoor weleens de vraag gesteld of ik op vrouwen val. Persoonlijk snap ik de logica niet zo, want een partner kan zowel een man of vrouw zijn. Dus om er dan vanuit te gaan dat wanneer iemand spreekt van ‘een partner’, die partner dan van hetzelfde geslacht is als ‘die iemand’, is best apart al zeg ik het zelf.
Aanhakend op bovenstaande: wat ik dus héél bijzonder èn bijzonder onhandig vind, is wanneer iemand een verhaal verteld en midden in dat verhaal wordt ineens de naam Marie/ Emma/ Henk gedropt en dat er dan vanuit wordt gegaan dat ik wel weet over wie diegene het heeft Je kan dan toch ook gewoon zeggen Marie van koor/ Emma m’n vriendin/ Henk m’n buurman? En hier weer op inhakend: wanneer je op een verjaardag komt en mensen stellen zich voor met Marie/ Emma/ Henk. Je kan toch ook zeggen: Marie, de tante van *naam jarige* etc.? Is het meteen helder waar je de “hoofdpersoon” van kent en dat opent ook vaak makkelijker een gesprek dan wanneer je het enkel bij het uitspreken van je naam houdt. Maar misschien ben ik hierin wel een aparteling.
Ja, helemaal met je eens! Ik denk dat geknutseld in het geval van namen meer overeen komt dat gekunsteld qua definitie. 1) Aanstellerig 2) Bestudeerd 3) Dikdoenerig 4) Geaffecteerd 5) Gemaakt 6) Gewrongen 7) Gezocht 8) Kunstmatig 9) Niet natuurlijk 10) Onecht 11) Onnatuurlijk 12) Slinks Op zich passen de definities er wel bij, maar geknutseld vind ik wel echt duidelijker.
Haha, ik had exact hetzelfde met een collega! Telkens zei hij bv;’Ik ben met m’n partner naar een voetbalwedstrijd geweest.’ En heel vaak benoemde hij dat zijn partner echt een voetbal-fan was. Heel stom, maar ik dacht dus écht dat zijn partner een man was. Was ze dus helemaal niet Maar hij zei ook nooit ‘zij is dol op voetbal’ bv, altijd ‘mijn partner’.
Bij 'partners' denk ik idd ook aan homoseksuele stellen, terwijl dat natuurlijk niet zo hoeft te zijn. In sommige landen is dit vrij gangbaar, bv groot Brittannië, daar zeggen ze bijna altijd partner.
Ik vind dit ook lastig lezen. Vooral omdat ik snel bij grammatica- en spellingsfouten de zin gewoon niet meer snap. Ik begrijp dat ze naar een alternatief moeten zoeken, maar waaróm dan zo'n meervoudsvorm? Zo'n persoon is toch niet ineens meerdere personen geworden. En "die" klinkt dan weer zo straattaal-achtig.
Of het nu klopt of niet: het doet pijn aan m’n ogen Jouw nickname trouwens ook (sorry, bedoel dat niet rot) Speakerbox (geluidsdoos) of spiekerboks (spijkerbroek). Laatstgenoemde vind ik overigens óók vreselijk, zeg dan gewoon spijkerbroek Half “nederlands” (spieker) en half engels (box) doet zeer aan m’n ogen
Precies dat: het is niet dat die persoon nu ineens een gespleten persoonlijkheid heeft ofzo En ook eens met je laatste zin. Een alternatief is idd. prima, maar had zelf liever gezien dat er andere benamingen voor waren gekozen. Dit schept verwarring dus onduidelijkheid en laten wij daar beiden nou niet zo goed mee kunnen omgaan