Het is het lastigste omdat de lichamelijke klachten eerst zijn begonnen en daarna pas de meer stressvolle gebeurtenissen in me leven. Ja ik bespreek het wel met de ggz maar die wijzen steeds op het feit "stress" en proberen eigenlijk de lichamelijke klachten bespreken te ontwijken. Ik heb in het verleden eerder medicatie gehad maar reageerde daar vrij heftig op en ben dus nu wel wat banger om aan iets te starten. Ze hebben wel laatst voorgesteld een bepaalde medicatie te willen voorschrijven quetiapine. Ik heb wel een soort gelijk iets opgesteld zo n plan. Er is ook een tor(telefoon op recept) beschikbaar voor me. Ik heb op het moment dat ik gewoon me het liefst helemaal terug trek kwa contacten. Wel geruststellend om te lezen dat het echt beter kan worden❤️
Ik probeer dat ook steeds in me hoofd te houden "dit is hyperventilatie" maar ik merk dat ik het niet los kan laten wat me lichaam aangeeft. Gelukkig kan ik morgen ook bij een fysiotherapeut terecht die is gespecialiseerd is op hyperventilatie, Ik hoop daarmee een eerste stap ook te kunnen zetten richting de goede kant.
Heb net me afspraak gehad met de fysio en wauw wat een opluchting. Ze wou nog wat testen met me doen maar ze zag direct dat het nu niet goed was te doen omdat me ademhaling nu wel heel hoog zat wat ze zag. Daarna heeft ze nog gekeken als ik lig hoe me ademhaling gaat en ze zag dat ik een hele hoge ademhaling heb en ook kort/snel. Ze zei ook dat ze bij binnenkomst ook aan me houding het ook kon zien en wat luchtte me dat op. Hebben samen een oefening gedaan die ik nu thuis elke dag moet doen, Ik moest vechten tegen me tranen tijdens de oefening Volgende week weer terug en die week erna gaan we die testjes als nog doen.
Ja soms wel, dan leek alles in een waas aan me voorbij te gaan. Stemmen van andere mensen klonken dan een beetje misvormd en het voelde alsof ik niet in het hier en nu was. Ik denk ook dat een officiële diagnose je een stukje rust zou kunnen geven dus hopelijk werkt je huisarts mee en krijg je een doorverwijzing. Sterkte en succes!
Vindt die momenten zelf ook best eng en denk dat ik daarom er ook steeds nog erger last van heb. Heeft het bij jou een tijd geduurd voor dat je die onwerkelijke gevoel wat kwijt raakte? Dat je het gevoel had weer te leven? Dank je wel !
Dat onwerkelijke.gevoel is een aantal jaar geleden overgegaan. Hyperventilatie (en de daarbij horende klachten)heb ik nog steeds, soms met wat betere periodes dan andere maar ik geloof niet dat ik daar ooit echt vanaf zal komen en dat ik daar altijd gevoelig voor zal blijven.
Baal ook dat ik momenteel vrij weinig in huis kan doen en het nog vrij lastig vindt om mensen te vragen me te helpen Ben elke keer helemaal duizelig, Wat zou ik blij zijn als ik weer lekker aan de poets kan
Vindt het wel geruststellend om te lezen dat dat onwerkelijke gevoel nog wel weg kan gaan/minder worden. Ik hoop voor je dat het weg mag blijven ooit op een dag❤️
@AnoniemePandaxx fijn dat je erkenning hebt gehad bij de fysio, dat gaat je echt helpen. Het kan even duren, want je bent nu zo gewend hoog te ademen. Goed oefenen, dan zul je merken dat het steeds een stukje beter gaat. Succes!
Gisteren en vandaag weer de hele dag in dat onwerkelijke gevoel, Ik probeer te bedenken het is door de hyperventilatie maar soms ben ik bang de controle te verliezen over me lijf en om me heen. Ik weet echt niet hoe ik dit volhou Vindt dat misschien wel de naarste/engste symptoom van de hyperventilatie. Het gevoel ook alsof er elk moment iets ergs gaat gebeuren.. Ik heb bij de ggz nog een keer aan gegeven als ik toch een gesprek mag over iets rustgevends
Er zijn al best veel goede adviezen gegeven en ik denk dat de fysio zeker nuttig kan zijn. Wat ik me wel afvraag is of je weet wat de oorzaak van de hyperventilatie is? Voel je je overbelast? Draag je nare ervaringen mee uit je jeugd? Of heel iets anders misschien? Ik heb namelijk zeer uitgebreide ervaring met hyperventilatie, trauma, angst- en depressieve klachten. En wat je beschrijft als ‘het gevoel dat er elk moment iets heel ergs kan gebeuren’ was voor mij hét kenmerk van mijn angststoornis toen die op z’n ergst was. Ik kan verder natuurlijk weinig zeggen over jouw situatie en wil helemaal niet met diagnoses smijten. Maar ik zou wel goed nagaan wat de onderliggende oorzaak zou kunnen zijn. Want mijn ervaring is dat hyperventilatie eigenlijk alleen maar een symptoom is van een onderliggend probleem. Veel sterkte, ik weet hoe ellendig het kan voelen. Maar mijn ervaring is dat er gelukkig ook altijd weer betere tijden komen. Oh en sorry als ik me teveel bemoei met je, maar denk alsjeblieft goed na voordat je aan rustgevende medicatie begint. Ik zou dat echt alleen doen als het niet anders kan. Voor mij was afkicken van de lorazepam heftiger dan het te lijf gaan van mijn angsten (die ervoor zorgden dat ik in eerste instantie begonnen ben met lorazepam).
Ik heb het ook gehad en ben er momenteel volledig vanaf. Alleen bij stress situaties keert het soms een klein beetje terug. Het begon allemaal vaag. Ik heb psychosomatische fysiotherapie gehad maar dit hielp niet echt. Uiteindelijk door een gebeurtenis in mn leven is het heel erg geworden. Uiteindelijk heb ik hulp gezocht bij een psycholoog, daar heb ik EMDR therapie gehad en dat hielp goed. Op aanraden van de psycholoog heb ik ook een cursus mindfulness gedaan bij het Radboudziekenhuis. Hierdoor heb ik veel geleerd en daar heb ik vandaag de dag nog steeds erg veel profijt van. Ik heb me weleens afgevraagd waardoor het nou begonnen is. Ik denk dat het te maken heeft met hormonen. Ik heb jarenlang de pil geslikt zonder problemen. De problemen kwamen uit het niks voor mijn gevoel. Misschien is mijn lijf uiteindelijk toch gaan protesteren tegen al die hormonen. Sinds ik volledig met de pil ben gestopt heb ik geen problemen meer gehad. Gedurende mijn eerste zwangerschap had ik nergens last van, daarna wel weer (slikte de pil weer). Na mijn laatste zwangerschap heb ik geen pil meer geslikt en sindsdien ben ik volledig klachtenvrij. Dus mocht je de pil slikken, denk hier eens aan.
Wat bij mij helpt is zorgen voor wat afleiding. Dan krijg ik die hyperfocus op mijn lichaam minder. Dat is enkel symptoombestrijding. Maar het helpt mij met het behouden van een deel structuur. Slaapgebrek is bij mij 1 van de hoofdoorzaken. Maarja die heb ik niet onder controle door externe factoren. Medicatie kan ook werken zonder het in te nemen. Ik heb de laatste tijd weer oxazepam bij mij. Het hebben van een uitgang kan al genoeg rust geven zonder erdoorheen te hoeven lopen. Dat scheelt ook weer ontwenning zolang het niet over datum gaat. Dat gevoel wat jij zo naar vindt is bij mij achteraf gezien een hoge mate van overprikkeling. Dat hoeft bij jou absoluut niet het geval te zijn. Maar misschien is het wel goed om te kijken of het voorkomt uit buitensporig over je grenzen heen gaan. (piekeren kan van binnenuit ook overprikkelen). Mocht dat zo zijn kan je misschien onderscheid gaan maken tussen prikkels die je moet accepteren en prikkels die overbodig zijn en voor jou misschien beter ontweken kunnen worden.
Ik weet van mezelf dat ik eerder al wel wat chronische hyperventilatie had, Die momentjes van uitzoomen/onwerkelijk gevoel had ik heel soms maar ik heb zelf wel het een en ander kwa jeugd traumas meegemaakt en ik denk dat het ook niet geholpen heeft dat me ex me vorig jaar elke dag stalkte. Daarnaast ook nog getriggerd door een trauma van me jeugd en dan ook nog flink veel hormonen ik denk dat alles bij elkaar me ademhaling helemaal door de war heeft gebracht. Ik ben in het verleden wel eens getest ook en ze hadden wel de verdenking bij mij ook op een angststoornis. Heb jij door middel van therapieën er minder last van gehad?
Mijn ggz biedt me ook psychosomatische therapie aan maar kan helaas door bepaalde redens nu niet beginnen. Ik sta ook voor trauma therapie op de wachtlijst. Het is fijn om te lezen dat EMDR je goed heeft geholpen❤️Geeft me weer wat hoop Ik hoor meer verhalen over dit soort klachten en hormonen. Ik weet van mezelf dat toen het nog wat beter ging met me dat ik de week voor me menstruatie ook meer die vage klachten had. Ik heb vorig jaar ook door bepaalde omstandigheden flink wat hormonen binnen gekregen en denk dat dat ook voor mij niet geholpen heeft
Zo, dan heb je veel voor je kiezen gehad! Heb je hier wel therapie voor? (Sorry, misschien overheen gelezen) Bij mij heeft dit geholpen om er goed mee om te kunnen gaan. Het is niet helemaal weg om eerlijk te zijn. In tijden van stress of vermoeidheid komt het soms in lichtere mate terug. Dan weet ik dat het tijd is om gas terug te nemen..
Ik probeer ook wat bezig te blijven maar kan alleen fysiek weinig, Klein stukje wandelen kost veel moeite laatst nog heel naar geworden onderweg terwijl het maar 10 min was, Huishouden hetzelfde. Ik hoop dat ik daarin me hyperventilatie ook wat meer onder controle kan krijgen. Ik weet wel dat ik overmatig kan piekeren, Me hoofd staat altijd aan.. Heb ook lichtelijk OCD wat me hoofd nog meer aanzet bij veel dingen
Ik krijg wel mensen over de vloer van de ggz maar voor trauma therapie sta ik op de wachtlijst. Ik heb ook aan gegeven dat ik graag misschien ook bezig zou willen met me angsten door middel van therapie Mag ik vragen wat voor therapie jij hebt gehad?