Ze verwachten bij mij niet veel, dus in die zin zal de arts misschien niet mega ontevreden zijn. Ze zei wel al eerder een keer “als er steeds maar 1 groeit, dan moeten we elkaar ook kunnen aankijken en zeggen dat het geen zin heeft”. En op dat punt zijn we helemaal nog niet, maar mijn mentale gesteldheid nu even wel vrees ik …
Kan alleen maar hopen dat het op zoiets uitdraait inderdaad. Ik loop nu gewoon tegen het gegeven aan dat mijn lichaam me al zo vaak teleurgesteld heeft, dat ik daar momenteel 0,0 vertrouwen/hoop voor kan opbrengen. Maar het is wat het is, kan er ook helemaal niets aan doen.
@Basilicum ik lees mijn bericht terug en ik bedoel eigenlijk dat ze alles weten qua medicatie en zkh bezoekjes voor alle andere randzaken waarmee ik in het zkh loop. Ze weten niks van het mmm traject
Ik snap je helemaal. Het is ook gewoon pokkezwaar allemaal en iedere tegenslag, komt het doemscenario van geen succes dichterbij. Probeer een beetje lief voor jezelf te zijn. It aint over 'till it's over!
Mijn duimen draaien toch nog voor je. Ookal is het heel invoelbaar dat je er doorheen zit. Ik hoop dat er toch 1 of 2 prachtige embryos uit voort komen en dat er een kindje voor jullie komt. Dikke knuffel voor jou en ik hoop dat de volgende echo een paar follikels zijn gaan meedoen.
Ik kan me voorstellen dat dit een domper is. Jeetje dit verwacht en hoop je niet. Ik denk dat ik in jouw geval bij de volgende echo zou vragen wat er evt nog voor mogelijkheden zijn qua andere medicatie. En aan de hand daarvan en het echo beeld, bepalen of je de punctie doorzet of niet. Ik denk niet dat ik een punctie voor 1 follikel zou doen, dus hopelijk gaan er nog 2 meer bij groeien! Succes!
Nou, dat pokkezwaar had ik ook even onderschat zeg. Het ging tot nu toe zo gemakkelijk en was er buiten het prikken helemaal niet zoveel mee bezig. Tot nu. Blijkbaar had ik dit in mijn onderbewuste enorm een ijkpunt gemaakt.
Omdat ik thuis best wel een beetje beteuterd was, heeft mijn man het ziekenhuis nog even gebeld. De arts belde mij net terug (zij is dus echt zo tof en lief!). Juist omdat de grootste “nog maar” 12,5 mm is, is de kans dat er andere nog mee gaan groeien, best nog wel reëel. Veel meer dan dit, zit er bij mij gewoon niet (meer) in, dus zij maakt zich vooralsnog echt helemaal geen zorgen. Ik wel nog steeds oops, maar stelt toch een beetje gerust!
Wat een topper van een man heb je! En een topper van een arts zo te horen En inderdaad, hij is 'pas' 12,5. Er kan echt makkelijk nog meer gaan meedoen! Ik duim!
Nou he?! Daar ben ik toch maar mooi alvast mee gezegend Ik denk dat ik me een beetje verkeken heb op die eerste echo ook, verwacht dat die meer informatie/zekerheid zou bieden dan dat ie doet. En zó maak ik kennis met de rollercoaster en onzekerheid die een fertiliteitstraject is
Erg he.... zou willen zeggen dat het beter wordt, maar mag niet liegen van mijn moeder En precies dit soort afspraken maken mij dus dr. Google... vreselijk
“Ik mag niet liegen van mijn moeder” Heerlijk Moet eerlijk zeggen, ik dacht heel erg: als je ‘gewoon sekst en maar hoopt’, dat is toch net zo onzeker? Maar juist eigenlijk net dat beetje meer weten maar niet genoeg, maakt het vele malen onzekerder. Ook kun je er gewoon niet mentaal van weg door al het prikken en de afspraken en doe je gewoon veel meer moeite waarvan je heel hard wenst dat die het waard is. En dat maakt het dus veel zwaarder. Begin het nu te begrijpen
Nou het is wel ff een flinke domper ook en wat heb je ook allemaal meegemaakt op dit gebied zeg jeetje. Klinkt als n enorm fijne arts, en ook goed dat ze wel eerlijk is. Maar snap je angsten.. met weinig kansen moet t dan wel sneller lukken en dat verhoogd de druk. Maarja het kan net zo goed die eerste emmy zijn die er gewoon voor gaat en 9 maanden blijft zitten. Je hebt totaal geen idee wat je te wachten staat.. En wat een ontzettend lieve man heb jij inderdaad.. awh <3
Wat lief van je man en arts. Dat het balen is snap ik, fijn dat je wel iets gerustgesteld bent. Om je nog een hart onder riem te steken, ik had ook maar heel weinig follikels en eicellen, maar uit die 3 eicellen zijn toch 2 mooie embryo's ontstaan. Ga heel hard duimen dat jij ook gewoon een paar superkwaliteit embryo's hebt!
Nou, het is inderdaad alles bij elkaar hoor. Ik ben daar ook echt nog niet helemaal van bijgekomen (meeste heeft zich in het afgelopen jaar afgespeeld), maar vanwege de tijdsdruk móet ik door als ik dit wil. En dat weegt natuurlijk, is ook logisch. En dan lukt dat relativeren, wat jij hier nu ook zo mooi doet (inderdaad, het hoeft er maar 1 te zijn), soms even wat minder vrees ik.