De zoon van onze vrienden is bijna 18 jaar en gaat al geruime tijd niet meer naar school. Heeft een tijdje werken/leren gedaan, maar dat was geen succes. Hij vindt het allemaal wel prima thuis en heeft er gewoon geen zin in. Tevens heeft hij behoorlijke gedragsproblemen. Er valt echt niet met hem te communiceren. Hij gamet 's nachts en overdag slaapt hij. Hij is altijd al erg mager geweest, maar nu is het nog erger geworden. Hij zit qua IQ ook wel tegen licht verstandelijk beperkt aan en heeft ADHD, maar weigert medicijnen. Hij lijkt ook licht depressief. Hij weigert op alle fronten hulp. Niet nodig, zegt hij. Deze situatie is echt onhoudbaar geworden en het lijkt alsof niemand weet wat te doen. Vooral omdat hij zelf niks wil. Hij is ingeschreven voor Yes We Can als laatste redmiddel in de hoop dat hij tegen die tijd deze hulp zal aannemen, maar omdat er verder nog geen echte hulp is geweest, komt hij waarschijnlijk niet door de screening heen. Hij heeft doordat hij een tijdje gewerkt heeft, nog wel wat geld, dus daar hebben ze hem ook niet mee. Mijn vriendin heeft dat wel in beheer. Maar met 18 jaar kan zij daar denk ook niet meer zoveel mee. Ze zitten echt met hun handen in het haar. Zijn hier mensen die ervaring hebben met dit soort gevallen en ideeën wat zij nu nog kunnen doen?
Als eerste stap zou ik bewind/mentorschap aanvragen of nog een stap zwaarder onder curatele. ( gaat via de rechtbank) Dan kan zij de controle houden over zijn financiële en medische zaken. ( bij curatele is zijn handtekening ook niet geldig bij b.v leningen afsluiten, telefoonabonnement etc.) Ze zouden dan ook hem kunnen " dwingen" mee te werken met hulp te krijgen ( of dat dan daadwerkelijk helpt als iemand niet wil is een tweede) Hij wil geen hulp maar je vrienden kunnen wel hulp ( voor zichzelf) vragen zodat ze wat handvaten krijgen. Alvast rondkijken voor een plek voor begeleid wonen is misschien ook handig.
Is er geen consulent van het doorstroompunt betrokken? Dit is voor voortijdig schoolverlaters. Het is heel lastig als iemand zelf geen hulp wil. Is er wel al hulpverlening betrokken?
Ik heb ook periode gehad dat ik gamede in de avond/nacht en overdag KO was. Maar dat was een periode, zag er ook uit als een spook en had ook even geen concrete plannen. Knie langdurig in de prak (heeft 7 jr geduurd), dus kon al langere tijd niet meer normaal "meedoen" van de pijn en immobilisatie en de laatste 3 jaar daarvan was fanatiek gamen. De hoop op verbetering was toen wel opgegeven. Online was pas gezellig in de avond/nacht (ik zat veel op amerikaanse servers). Mijn leven startte weer op toen mn knie normaal was, een verrassing uit onverwachtte hoek. Van zichzelf veranderd het pas als er "iets" komt wat de moeite waard is. Maar vanwege zn leeftijd moet je wel oppassen heel veel hulp stopt bij 18jr, dat is die beruchte zorgkloof van jongerenhulp. Dus die pijlen moeten ook op 18+ staan anders begin je aan iets en vervolgens stopt het weer, dan gaat een volgende stap met zo mogelijk nog meer tegenwerking. Schop onder derrière en spiegel voorhouden zou je allicht graag willen maar ik verwacht dat die schop effectiever is als het uit hemzelf komt. Hij zit wel best, dus dat kan even duren eer hij zelf op zoek gaat. Studie/werk maakt geen indruk nog...oei lastig. Hoe een "spark" krijgen bij zo iemand. Een idee als de router instellen dat hij van tijd x tot y super traag is of gewoon UIT kan bij sommigen helpen, maar die kastjes hebben allemaal een vervelend knopje "reset fabrieksinstellingen" die menig jongere probleemloos weet te vinden. Dus zonder tropisch achterliggend netwerk die niet kan zonder bepaalde settings ben je er daar niet mee, helemaal niet met wifi gamining. Snap wel dat t idee verleidelijk is, maar als dat met een reset teniet wordt gedaan is t "leuk bedacht maar slecht verzonnen" en heb je enkel olie op t vuur erbij en ze hebben al moeilijkheden genoeg.
Nee hoor dat hoeft niet. Het gaat er gewoon om dat hij niet zelf al alles kan beslissen. Ik heb gewerkt met (licht) verstandelijk beperkte jongeren en gaf dit advies ook vaak. Ook meegemaakt dat 18 jarige een lening afsloot en diep in de schulden kwam echt drama. Het depressieve is trouwens een logisch gevolg van zijn levensstijl. Als je nauwelijks buiten komt/daglicht krijgt, slecht eet en game verslaafd bent dan heb je dit soort klachten ja. Ik zou als ouder wel eisen dat hij wat gaat doen. Bijvoorbeeld een baantje. En als hij dit weigert dan zou ik ook niet meer in alles faciliteren. Eten, huis (met wifi) kost allemaal geld dus betaal ook maar mee.
Wat is zijn hoogstgelegen opleiding? Hij is 17 en nog leerplichtig, maar wellicht ook nog kwalificatieplichtig. Dan zouden er heel veel balletjes aan het rollen moeten zijn, school, leerplicht, gemeente...... Die kan je als ouders ook inschakelen. Verder zou ik naar de huisarts gaan om ondersteuning en hulp te vragen.
Ik zou als ouders het rmc inschakelen. Dan kan ook het balletje voor hulpverlening gaan rollen (ook voor ouders en op gebied van financiën). Echt nu nog doen, nu hij <18 is.
Naar de huisarts voor hulp nu hij nog geen 18 is, grenzen en eisen stellen, want waarom zou je iemand gratis in je huis laten wonen en alles voor hem doen en betalen, zonder dat diegene zelf een steentje bijdraagt of hulp accepteert? Hun huis, hun regels, de banen liggen voor het oprapen en misschien is een opleiding met computers ofzo ook wat voor hem. Zolang ze zelf een omgeving voor hem behouden, waarbij hij met dit gedrag wegkomt, gaat er waarschijnlijk niets veranderen. Sterker nog, het wordt waarschijnlijk alleen maar erger. Ze kunnen ook een melding maken bij VT als zijn gedrag onacceptabel is.
Apathische kinderen, wanhopige ouders: ‘Mijn zoon komt al zes jaar zijn slaapkamer niet meer uit’ https://www.volkskrant.nl/a-b2e8c170 De Japanners hebben hier een woord voor: hikikomori. Jongeren die afhaken van de maatschappij en op hun kamer verpieteren en alles weigeren. In bovenstaand artikel lijkt bemoeizorg uit de GGZ te helpen. Je vriendin is niet alleen, en hoeft dit ook niet alleeen op te lossen.
Helemaal met je eens. Enablen heet dat. Zo te lezen is er voor hem geen enkele noodzaak om tot verandering te komen. Daar zou ik als eerste voor gaan zorgen. En bewindvoering aanvragen zoals hierboven gezegd. Dat is een hele goede. En het doorstroompunt inzetten ivm leerplicht/kwalificatieplicht.
Uiteindelijk is alle hulp zinloos als iemand zelf niets wil. Want uiteindelijk is hulp vrijwillig en is een gedwongen kader zo goed als onmogelijk (tenzij je strafbare feiten pleegt of een gevaar voor jezelf of anderen bent). Wat vriendin moet beseffen is dat ze (met de beste bedoelingen!) zijn levensstijl in stand blijft houden. Hij heeft een huis met eigen kamer en alles wordt voor hem gedaan. Hij leeft gratis onder haar dak en hoeft daar eigenlijk niets voor te doen. Dat zijn levensstijl zorgt voor mentale problemen daar heeft hij het inzicht (nog) niet in. En wellicht zijn er onderliggende problemen maar die worden zonder hulp alleen maar erger. Wat een optie is om samen met hulpverlening een plan te maken. Over werk, inkomen, dagbesteding, hulpverlening etc. Maar dan wel heel duidelijkheid dat vriendin grenzen gaat stellen aan haar kind. Dus je kunt meewerken of anders stopt het hier voor jou. Dan kan jij hier niet meer wonen. Zolang zoon weet dat ouders toch niet ingrijpen kan hij doen wat hij wil (en waarom veranderen).
Helaas kan de huisarts ook weinig in dit geval. Sinds een aantal jaar is jeugdhulp onder de verantwoordelijkheid van de gemeente gebracht. Dus beter contact zoeken met het wijkteam/sociaal team, ook voor hulp bij het op zichzelf gaan wonen en werk zoeken etc. Als hij zelf niet wil kunnen ouders natuurlijk wel advies vragen voor henzelf. Duidelijke grenzen stellen aan welk gedrag acceptabel is onder hun dak en wat niet is belangrijk, bewindvoering aanvragen is ook een goed idee!
Nee hoor ook mensen/kinderen die , om welke reden dan ook, nog niet klaar zijn om op een verantwoorde manier voor zichzelf kunnen zorgen kun je onder curatele zetten. Het helpt hierin wel als de persoon voor wie je het aanvraagt dit zelf ook wil (loopt het proces wat makkelijker) Vrienden hebben dit gedaan bij hun dochter, die beheren de rekening waar haar uitkering wordt gestort, ze beheren haar spaarrekening en hebben een rekening geopend waarop ze elke maan wat leefgeld krijgt en daarmee verder kan leren tot ze het zelfstandig kan. Ook voor de medische zaken nemen hun de eindbeslissing.
Zoek eens op google naar verbindend gezag en geweldloos verzet! Het gedrag van het kind kun je niet zomaar veranderen, je eigen gedrag wel. Kijk met ouders wat zij zelf kunnen aanpassen in hun gedrag, maar kijk ook wat jij voor ze kunt betekenen. Steun van het netwerk is heel belangrijk!
Ik denk dat je bewindvoering en mentorschap bedoeld. Curatele is in deze een veel te grote maatregel. Dat gaat een rechter niet zomaar toekennen. Bij mentorschap ben je handelingsonbevoegd en bij curatele handelingsonbekwaam.
Die hadden al door school ingeschakels moeten zijn. Dan komen direct alle leefgebieden in zicht en gaat idd het balletje van zelf rollen
Ik heb jaren jongeren met LVB+ begeleidt in trainingshuizen. Deze jongeren kregen met 18 jaar bewindvoering en mentorschap. Echt geen curatele. Ik werk nu binnen een sociaal wijkteam en daar hebben we met zware problematieken te maken o.a. verslavingen met vervuiling van woning, verwaarlozing van zichzelf etc. Zelfs dan is het heel lastig om iemand onder curatele te krijgen. Veel denken dat mentorschap curatele is, maar dat is een wezenljjk verschil