Nee dat maakt (mij) niet uit. Maar TS gaf aan dat spelen niet goed gaat doordat hij sociaal emotioneel jonger is. Ik vraag me af of het niet 'gewoon' door zijn autisme komt. Kan ook beiden zijn natuurlijk. Of dat een kind door autisme sociaal emotioneel jonger is. Ik had er nooit zo bij stilgestaan eigenlijk, omdat het hier nooit benoemd is. De verwachtingen die ik had en heb zijn bij mijn dochter altijd al anders geweest. Ook zonder diagnose wist ik al dat het bij haar anders ging. Heb er gelukkig nooit druk op gelegd. Zelf brood smeren, huiswerk leren, zelf naar school fietsen, naar bed gaan. Maar is ze dan sociaal emotioneel jonger, of er door haar autisme nog niet aan toe? Of allebei Het verschil met lagere school of middelbare is er bij ons niet eigenlijk, school gaat er ook goed mee om. Dochter zelf pakt het ook heel goed op, veel beter dan verwacht. En qua leren gaat het nog wel eens mis, maar dan heeft ze het voordeel dat ze goed oplet in de les en slim is. Of ze hiermee nog op haar snufferd gaat zien we dan wel. Tot nu toe staat ze er nog steeds heel goed voor.
Het kan door het autisme komen en er bestaan onderzoeken specifiek hiervoor dus ik vermoed dat ze dit wel vaker samen zien ( bij ons zat het er al 2 keer bij). Wij hebben binnenkort een gesprek over de diagnoses van de middelste en ga het eens vragen. Bij ons het middelbaar wel een enorm verschil maar onze oudste heeft adhd, ass, dyslexie, dyscalculie en pubert enorm. Dus ik kan niet zeggen hoe het zou zijn met enkel ass.
Jeetje wat een pakket.. heftig voor hem en jullie! Hoe gaat het op school voor hem? Krijgt hij goede ondersteuning?
Hier vergelijkbaar (vooral mbt stappen en ‘meedoen’ met wat (door anderen) leuk gevonden werd en ook wel mbt alcohol drinken), dat was ‘raar’. Ik ben blij dat ik over grootste deel van de tijd dicht bij mezelf ben gebleven en me nooit heb laten verleiden tot dingen die ik echt niet wilde, maar irritant was het best wel eens. De laatste weet ik het hoeveel jaar eigenlijk nooit meer mee te maken gehad, denk ook omdat ik meer contact dan noodzakelijk met ‘dat soort mensen’ zoveel mogelijk ontwijkt, maar laatst voor het eerst iemand die een bepaalde opmerking maakt (in een groep, dus was algemeen bedoeld). Hoewel ik bij mezelf wel enige irritatie merkte, vind ik het eerlijk gezegd alleen maar sneu voor die persoon dat die was ‘blijven hangen’ (zo voelt dat voor mij) in de puberteit, waarin dat soort dingen voor veel mensen uitmaakte. Leven en laten leven. Mijn dochter heeft geen officiële diagnose ASS, maar wij en zij herkennen wel (heel) veel. Ze heeft wel de diagnose ADHD en er zijn ook sterke aanwijzingen voor hb. Ik vind het voor haar vooral vervelend dat ze het gevoel heeft dat ze zich continu aan moet passen en dat ze de aansluiting mist en daardoor voor haar gevoel ook veel andere dingen niet ‘lukken’. Ze zou zo graag goede vriendinnen hebben en een ‘echte beste vriendin’ en leuke dingen met ze doen ed. Om allerlei redenen lukt dat echter niet op de manier die zij wil. Ik hoop heel erg dat ze ooit (en liefst zsm) wel ‘de juiste mensen’ tegenkomt en kan ervaren dat meer mensen haar leuk en lief vinden om wie ze is. De jongste heeft geen diagnoses (nooit nodig geweest om te laten testen, ze functioneert goed ‘binnen de maatschappij’, zeg maar), maar bij haar heel vaak gehoord dat ze ‘emotioneel nog zo jong’ is. Ik ben het daar nooit mee eens geweest, maar het heeft wel een tijd geduurd voordat ik daar uit was en dat ook kon onderbouwen. Ze is absoluut emotioneel, ze ervaart emoties heel intens en uit dat vaak door te gaan huilen. Is ze daardoor sociaal-emotioneel jong? Dat is maar zo’n klein stukje van ‘sociaal-emotioneel’ en het is enkel ‘de buitenkant’. Op alles andere aspecten van die ontwikkeling is ze naar mijn idee (behoorlijk wat) verder dan haar leeftijd. Het intense is een stukje karakter/persoonlijkheid, dat zal ze altijd houden. Het is volgens mij ook niet wenselijk (laat staan nodig) omdat ‘weg te stoppen’. Als anderen er niet mee om kunnen gaan, dan is het aan hen om dat te leren. (En zijn je kunnen verplaatsen in een ander en omgaan met emoties ook niet onderdeel van sociaal-emotionele ontwikkeling? Wie is er dan degene die sociaal-emotioneel jong is? ) Ik ben nog steeds lerende, maar haal bijvoorbeeld heel veel uit reacties van bv. Kache en KleineLai. Zij schrijven met zoveel liefde en acceptatie over hun kinderen (en over kinderen ik het algemeen) en kunnen met een hele open blik naar kinderen/mensen en hun gedrag kijken. Ze hebben mij regelmatig laten zien hoe je bepaalde zaken anders kunt ‘framen’ en me daarbij de woorden gegeven om het ook onder woorden te kunnen brengen. Én daardoor ook de belangen van mijn kind(eren) naar anderen toe kan behartigen. <3
ABA is er in heel veel soorten. Of, gradaties is een betere omschrijving misschien. Het valt en staat met de therapeut en wat het doel is met de ABA therapie. Mijn zoon heeft als peutertje een vorm van ABA gehad en dat werkte erg goed. Dit ging via de Denver Methode wat een heel peuter-kleuter vriendelijke methode is (geen beloning /straf/verdien systeem) Op dit moment zou ik ABA voor mijn zoon absoluut afslaan want ik geloof 1) niet in therapie voor autisme (er is niets mis met autisme) en 2) Het ABA doel voor hem zou neerkomen op het aanleren van sociaal wenselijk gedrag op school. Daarvoor zouden ze behoeften afnemen of laten verdienen door bepaald gedrag wel/niet te laten zien. Dat is super schadelijk. Punt. Maar lastig want veel speciaal onderwijs of bijvoorbeeld opvang of dagbesteding doet ABA. Je hebt niet altijd (veel) keus en dat is echt moeilijk vind ik.
Hij is van school veranderd vorig jaar omdat het schoolsysteem (instructies en veel zelfstandig werken) niet werkte. Nu kwam hij in een nieuwe school terecht waar het klassiek onderwijs is (gewoon les) en eigenlijk was het een beetje rampzalig. Dyslexie en dyscalculie aanpakken is simpel. Daarvoor zijn spéciale programmes en hulpmiddelen maar adhd en ass ligt natuurlijk al moeilijker. Ik kreeg dagelijks meerdere meldingen en die werden steeds belachelijker. × schuift te veel met zijn stoel, x was heel druk, x deed dit, x deed dat .... Hij kreeg strafstudie, sancties en onze gesprekken met school leken eigenlijk geen verschil te maken. Zijn lachje (auti blik als hij niet goed weet wat er gebeurd) was voor hen arrogant. Zijn tikken met zijn voeten deed hij om hen te irriteren. Uitleg vragen bij een straf of vragen waarom hij een straf kreeg was antwoorden en ongepast. Niet reageren en staren was uitdagen. Niet voor zichzelf opkomen was toegeven dat hij het deed. En toen ging 2 maal het brandalarm af en werd hij en een medeleerling geschorst. Op basis van ? Hij kwam uit het toilet en was een lastpak dus ja hij was het wss wel. Hij heeft vanaf het begin tegen ons gezegd dat hij het niet was en na deftig onderzoek bleek hij het dus effectief niet. Wij hebben in een periode van een paar maand tijd 6 keer op school gezeten, enorm veel mails gestuurd, online gesprekken gehad, psychiater ingeschakeld , clb ingeschakeld. Onze zoon kan zich in een gesprek niet zelf verdedigen en toen hij uit de les werd gehaald en ik hem zo wit als een lijk de vergaderzaal zag instappen en zei: oh ik dacht al dat ik weer wat gedaan had heb ik gezegd dat het klaar was. Ik heb altijd geprobeerd om ook vanuit her standpunt van de leerkrachten te kijken maar toen was het klaar. Ik heb hem meegenomen naar huis en een nieuwe afspraak gemaakt op school. Het aantal voorvallen waarbij hij de schuld kreeg was gewoon eindeloos geworden. En ik kan mij zeer goed inbeelden dar het moeilijk is voor leerkrachten hoor maar profileer u dan als school niet tot school met kennis en ervaring. Ik ga hier afronden want ik kan er een boek over schrijven maar het was voor onze zoon en onsqelf echt geen fijne tijd.
Tja somige weten wel dat dochter ook haar problemen heeft. Of nou ja Eingelijk de maatschappij is niets voor haar. nu de strijd waar gaat ze heen. Ben het zo verschrikkelijk zat om te moeten vechten man ook. Wij hebben een vrijstelling voor school tot eind school jaar 2025. Meisje is 12 en gaat nu naar een kliniek waar zij dit school jaar af moet. En dan. Wij of nou ja man wil thuisonderwijs gaan doen. Maar eerst gaan wij alle opties af. Afspraken tja ze wil heel graag maar het lukt niet en sorry ik ga geen kleuters uitnodigen (is haar veilige haven en die zijn nog lekker speels) Dit zelf vinden wij als ouders onwijs moeilijk 12 jaar tegen over 4 a 6 jaar en dit willen wij ook niet meer, kinderen zijn dan gewoon veel te jong. 12 jr en min leeftijd is nu toch wel 8 gaat net die zijn niet meer kinderlijk als vadertje en moedertje en baby dit en kindje zo (in spelen). Maar dit lezen van anderen doet wel wat dank je
Wel eens gehoord van Loekemeijer methode? Deze gaat er van uit dat het gedrag dat we veel zien bij autisme voorkomt aan een achterstand (en stilstand in veel gevallen) in de hechting en hierdoor ook in sociaal-emotionele ontwikkeling. Iemand met autisme heeft dus eigenlijk per definitie een achterstand op dat gebied. Omdat het brein anders werkt, verloopt de hechting anders (en vooral ook langzamer) dan bij neurotypische kinderen. Dit wordt niet herkend (door maatschappij in algemeen) en ze worden van jongs af aan overschat en niet de juiste ondersteuning geboden. De ontwikkeling van hechting is niet los te zien van emotionele en sociale ontwikkeling. Wat meeste kinderen met autisme doen is dat ze cognitief gaan compenseren en met hun denkende brein wenselijk gedrag kunnen gaan laten zien, maar dat kost veel energie en slaat regelmatig de plank mis omdat ze het niet aanvoelen. Geeft vaak op termijn (veel) klachten, overvraging, overprikkeling, depressie, angsten, dwang etc. Ik heb mijn jongste laten onderzoeken op deze hechting en sociaal-emotioneel niveau toen ze helemaal vastgelopen was, ze blijkt hierin leeftijd van 8-18 mnd te hebben. Dat inzicht heeft zo veel kwartjes laten vallen... Ik ben bezig met cursus om met deze methode haar ontwikkeling weer op gang te krijgen, zodat ze uiteindelijk (blijvend) minder klachten/problemen zou hebben.
Deze vind ik weer interessant waneer ik tijd en een leger hoofd heb ga ik eens zoeken. C is heeft namelijk ook hechting problemen volgens het boekje. Maar als je alles op een stapel gooit is het zo logisch. Meisjes verbloemen heel veel en c is daar een kei in geweest.
Nog even over het spelen. Hij wil zelf gewoon heeeeel erg graag Heel interessant, ik ga mij erin verdiepen!
Tja en dat is helaas niet alleen bij onze zoon zo. Daar lopen heel veel ouders tegenaan. Zeker bij een type 9 leerling zoals onze zoon word er vaak overschat.
Interessant. De vraag "komt het door sociaal emotioneel achter lopen of door autisme?" Is dus eigenlijk onzinnig omdat het een voortkomt uit het ander. Hier drama gisteren. Zijn boek is uit (grijze jager serie. Hele serie is uit). En nu kon hij niet meer slapen Gevolg. Drama vanmorgen met opstaan. Pffff. Met heel veel moeite naar school gesleept. Maar verwacht eigenlijk dat juf gaat bellen straks
Loekemeijer ken ik niet. Maar ik ben wel een beetje bekend met de theorien over early childhood PTSD en de link met ADHD en autisme. Het is heel interessante materie, vind ik. En ik denk dat er echt wel iets in kan zitten. Heb ook wel eens TED talks gezien hierover met persoonlijke ervaringen van ouders met hun kind. Persoonlijk zit ik mbt mijzelf en ADHD ook te zoeken in deze hoek. Maar ik denk dat we ook moeten erg oppassen met zelf-diagnose / zelf conclusies trekken over onze kinderen en handelen naar. Ik wil dat toch wel even zeggen. Ik weet niet wie Loekemeijer is, of hij/zij een erkende wetenschapper is / wetenschappelijk onderzoek heeft gedaan naar en of zijn/haar/hun therapie wordt erkend en ondersteund door de wetenschappelijke methodes. Zo niet, dan zou ik echt heel erg oppassen. Zo wel, dan alsnog oppassen (haha) maar je kan dan misschien wel meer uitgaan van kennis en kunde. Als ik tijd heb wil ik wel wat meer lezen over Loekemeijer. Ben benieuwd
Ik weet niet hoeveel wetenschappelijk onderzoek ze heeft gedaan, maar haar visie op autisme is ongeveer gelijk aan die van Martine Delfos. Ze gebruikt een instrument (vragenlijst) om hechting en sociaal-emotionele leeftijd in kaart te brengen, deze is wetenschappelijk onderzocht aan de VU en als valide beoordeeld. Het is allemaal nog vrij nieuw (ze is in 2007 begonnen) en vooral op ervaringen gebaseerd, maar sluit ook aan bij Low Demand Parenting, bij de visie/aanpak van stichting Horison (Neurospeciale kinderen begrijpen en begeleiden, Anneke Groot, ook een leestip wat mij betreft). Ik heb laatst dit besproken met kinderpsychiater (verbonden aan academisch ziekenhuis), die zeer geïnteresseerd was en vanuit haar >25 jaar ervaring al meteen zei: er is vaak iets met de hechting van kinderen met autisme en/of ADHD, dat zie ik al jaren. Ik ben er terecht gekomen toen alle reguliere hulpverleners bedenkelijk keken en zeiden niet te weten hoe ze mijn kind moesten helpen, en ik naarstig op zoek was naar iets, een weg vooruit... Wetenschappelijk erkend is wat dat betreft ook niet altijd zaligmakend.
Zeker waar. Ik heb de theorie een tijd geleden eens gepeild in een facebookgroep voor hb'ers. Er zitten daar redelijk wat 2E's, en daarnaast een hoop psychiaters/psychologen/wetenschappers/geintereseerden en denkers. Voor mij was dit concept compleet nieuw toen, en via google kon ik erg weinig vinden. Het viel mij op dat de meesten er best wel wat vanaf wisten in de zin van dat ze verband zagen en dit inderdaad ook best al onderzocht was wetenschappelijk. Maar ik heb toen - volgens mij - niets gelezen over manieren om dit in kaart te kunnen brengen. Erg interessant dus dat deze er nu wel zijn / in ontwikkeling zijn! Individuele onderzoekers, specifieke theorien ken ik niet. En er zijn helaas nou eenmaal teveel mensen die claimen autisme of adhd te kunnen 'genezen' (brrrr) dmv allerlei 'bewijzen' en 'onderzoeken'. Ik ben daarom sceptisch. Niets persoonlijks naar Loekemeijer of iets, het is gewoon een stukje (gezonde) bescherming, denk ik Fijn om te lezen dat ze bij instanties is aangesloten en dat ze gebruik maakt van de wetenschappelijke methode. Dat vind ik persoonlijk erg belangrijk, en is een goed signaal. Ik zal eens kijken of ik wat kan vinden over de emotionele leeftijd van mijn zoon. Ik weet op recht niet of deze ooit onderzocht is. Ik schat hem zelf op leeftijd.
Wetenschappelijk onderzoek kost geld. Geld komt als iemand met geld er brood in ziet. Dat hou ik altijd in mijn achterhoofd bij het beoordelen van wetenschappelijk ondersteunde statements en ideeën die weinig aandacht krijgen. De meeste mensen die ik ken met ass zijn redelijk immuun voor groepsgedrag. Kopiëren gedrag minder snel op dezelfde manier. Dat maakt onderzoek ook best lastig. Hoe pak je dat dan aan? Zit daar dan misschien ook een fout in? Uit hechting zich wellicht totaal anders dan de onderzoekers gewend zijn?
@Kache Dat lachje wat op arrogantie lijkt heeft onze zoon ook...precies dat lachje maakt dat ik zelfs soms twijfel aan zijn 'buien'! Het is zo frustrerend, ben blij om te horen dat het dus blijkbaar erbij hoort, ik zal dat lachje moeten gaan accepteren dat het niet en spel voor hem is! @Mamafiets De grijze jager was hier idd ook favoriet...alles boeken zijn al een paar keer opnieuw gelezen.... hij wil nu ook een pijl en boog, maar dan niet met zuignappen want dat is niet echt natuurlijk.... ik weet nog niet goed hoe ik hiermee om moet gaan, want als ik het niet toe laat krijgen we sowieso weer gedoe en woede uitbarstingen :/ ik kan het maar voor korte periode uitstellen, mijn smoesjes raken op! Ik ga straks even mijn verhaal typen... ik snak naar hulp voor mijzelf om met mijn gezin om te gaan icm een zoon met hb en autisme... nu eerst even dochter uit bed halen... ze is wakker