Je moet hier niet verdrietig om zijn. Ik zie u hier al een hele tijd schrijven over uw werk en afbouwen. Nu weet jijzelf en uw werk waar je aantoe bent. Als het niet gaat dan gaat het niet en dat toegeven is veel sterker dan het eeuwige blijven dobberen en uzelf wat wijsmaken. Dus geef uzelf zen schouderklopje en zeg maar: goed dit is wat ik nodig heb
Ga alles met mijn moeder, zus en stiefvader doen. Maar gewoon ff flink knallen zodat ik eindelijk weer mijn eigen plek heb
Bahneen. Je moet nu vooral aan uzelf denken. Ik ben meer voor het systeem van thuis gezet worden en dan opbouwen. Het steeds moeten verminderen en uiteindelijk toch thuis vallen lijkt mij niet ideaal.
Ja superfijn. Nu kan ik echt gaan aftellen. Op 2 dagen na precies een half jaar na dat ik de sleutels van de tijdelijke woning kreeg.
Maar dat is toch helemaal geen toegeven van zwakte?? Je lichaam geeft nu heel duidelijk een grens aan. En daar kun je nu beter gehoor aangeven anders gaat je herstel alleen maar langer duren. Wees niet zo streng voor jezelf.
Tijd nemen om echt te herstellen nu. Niet meer eindeloos blijven proberen. Moeilijk he, om je daarbij neer te leggen, maar het is geen falen, het is juist doorzetten vind ik. Je kiest voor jezelf en dat is heel knap!
Dankjewel voor jullie lieve woorden @ heleboel dames hier Moeilijkste vind ik denk ik nog wel het loslaten van "mijn" project. Dit project geeft me de afgelopen jaren mijn plezier in het werk terug gegeven. En nu gaan ze waarschijnlijk zonder mij life Maar goed... het zinkt langzaam in. En ik ben ook heel dankbaar dat ik op mijn eigen tempo mag herstellen nu. Dus wanneer ik eenmaal terug ben moet ik maar rustig gaan kijken waar ik dan mijn tanden in kan vastbijten En werk is maar werk. Mijn gezondheid is belangrijker.
Geen idee of dat gaat helpen. Dr vader heeft dyslexie, heel licht, dr opa heeft t zwaar. Maar als ze thuis zit te oefenen met dr chromebook (volgens mij is dat bouw?) en ze het woord voor mij herhaalt merk ik wel dat als t woord met een zachte klank begint ze gaat gokken met de rest wat ze wel oppikte. Soms is dat goed, soms niet. Begint t met een harde klank is er geen issue. Paard kan baard worden, maar teugel wordt geen vleugel. Terwijl vleugel prima beugel kan worden. Voor haar super frustrerend. Juf zet dr met (oefen)dictee ff vooraan (zit normaliter achterin) dan kan ze dr beter in de gaten houden of ze afgeleid is of een moeilijk gezicht trekt omdat ze t niet zuiver heeft gehoord en twijfelt. Kijken of dat helpt. Is het de gebruiksaanwijzing die erbij hoort, so shall it be, maar je weet uit ervaring dat dictees en woordjes nog akelig lang komen en merkt nu al wat t effect is (super sacho).Dus maar ff zoeken naar wat werkt, met tegenzin dictee en spelling doen is niet bevorderlijk, dan wordt t een akelig lange rit. Dit inderdaad, geeft je gevoel dat je steeds slechter gaat en blijft falen terwijl als je thuis gezet wordt en opbouwt naar wat kan je "verbeterd". Het is allicht qua uren lood om ijzer, maar mentaal is t wel heel anders. Je wilt kostte wat t kost je uren maken en niet "falen", maar per saldo ga je giga over je grens net zolang totdat t écht niet meer gaat. Bij bepaalde mensen moet je daar heel voorzichtig mee zijn (mij inclusief).
Ik heb net een egel ontdekt in de tuin... hij zit verstopt in een fietshoes die half over m'n fiets hangt. Ik hoorde wat geritsel en dacht dat de kat daar zat, maar blijkt dus een egel te zijn. Ik dacht dat egels nachtdieren zijn. Kan het zijn dat hij daarin/ onder is gekropen omdat het daar donker is? Of zou er meer aan de hand zijn..
Ja dat kan heel goed, hier zat er ooit 1 onder de hoes van de loungebank. Daarna een egelhuisje gebouwd en hij "woont" nog in onze tuin.