Jeetje Flora wat een ontzettend tegenvaller!! Dat ligt niet aan jou of utro, dat ligt eraan dat t gewoon mega moeilijk is..! Je bent zeker geen emotioneel wrak. Hoe minder kansen, hoe groter de angst dat t niet lukt. Dat is super logisch. Een hele punctie voor maar 1 kans, natuurlijk had je gehoopt op meer dan dat. Je bent een hartstikke sterke meid, maar dit is even heftig weer. Ik wens met heel mn hart dat het babytje dat nu in je buik zit jullie kleintje wordt! <3
Dat is snel! De allereerste ronde was het bij mij ook zoiets, heel snel iig. Maar de laatste keer dus na 11 dagen nog zichtbaar haha. Tsja dat kan dus blijkbaar ook steeds veranderen, nergens op rekenen. Daarom begin ik nu op 3 dpo Ik ben nooit van het vele testen geweest haha, maar dit vind ik ook wel interessant
Hè bah wat ruk Ik blijf hard duimen dat die embryo in je buik gewoon een lekker plekje zoekt voor de komende maanden
De baan die ik nu heb is maar tijdelijke opdracht (voorlopig tot half mei), het lijkt erop dat ze wel willen verlengen, maar blijft officieel vervanging van ziekte want aan zo'n openbaar bestuur zijn ze ook afhankelijk van beleidsplannen en budgetteringen die al eerder opgemaakt zijn. En zolang ik geen zekerheid heb op een contract, blijf ik natuurlijk wel zoeken naar iets permanent. Ik had op deze tijdelijke job gesolliciteerd omdat het wel al binnen openbaar bestuur is en ik zo wat gang van zaken leer kennen. Ik kan zien of het iets voor mij is qua omgeving/sector en doe relevante ervaring op voor op mijn cv :-D Nadeel is van job in openbare sector dat het altijd via examens is. En daarom dat ik er nu zo veel te doen heb, want er komen veel mensen af op die functies. Heb onlangs gesolliciteerd op een functie waarbij we bij het eerste examen met bijna 50 kandidaten waren dus vind dat ik moeilijk op één paard kan wedden. Dan mag je het nog goed doen, 50 is wel veel.
Die utro ga ik ook heeeeeel slecht op. Ben echt een monster dan afentoe en heb dan volgens mijn man de hele dag mijn “sip” hoofd op ben nu weer 1 dag zonder en de wereld is een stuk beter! En ik heb opeens weer zin om dingen te ondernemen dus , het wordt weer beter over een week: ofwel je bent zwanger ofwel je mag de utro staken ik hoop uiteraard op het eerste!
En dit ook; het is ook een hele ingewikkelde situatie natuurlijk waarbij je veel mag voelen. Ookal denk ik dat de utro daar nog een enorme schep bovenop kan doen
awhhh, natuurlijk ben je aangedaan van zulk nieuws ik had ook echt gehoopt voor jullie dat ie mooi de vriezer in kon. Er is zoveel dat kan mislopen, het is zeker niet gezegd dat het aan jou ligt. en uberhaupt heb je er zelf niks mee in de pap te brokken, het is puur geluk hebben Ik hoop dat je dat echt inziet wanneer de emoties wat zijn gaan liggen <3
He bah, vind ik niet leuk . Hoop echt heel hard voor je dat die in je buik gewoon lekker door blijft groeien
Oef, ik was echt even kwijt hoe gejaagd ik me voel op die prikken zeg. Loop de hele dag te stuiteren en ben tegelijkertijd doodmoe. Niet echt een handige combi op mijn werk . Hopelijk wordt het snel wat minder
Maar hoe kan dat eigenlijk? Ik dacht dat progesteron meer een soort happy hormoon was? Dat ook heel je zwangerschap hoog is. En ik ga me slechter voelen mentaal als k richting mn menstruatie ga (en het dus gaat dalen). Of weet jij t ook niet? Haha
Heb je ook wat te doen toch Plus dan hoef ik ook niet te bedenken óf ik ga testen haha, word gewoon de ochtendroutine
Wat jammer joh en tuurlijk mag je een emotioneel wrak zijn.. ik zend gewoon alle babydust naar jou kleintje in je buik ❤️
Slim van jou om zo alvast ervaring op te doen en de branche af te tasten! Ah, die examens zijn dus voor sollicitaties? 50 is heel veel ja … Waarom is dat zo populair? Weet je dat?
Mijn man vindt me ook echt niet leuk. Die zei zaterdag: je hebt nu een heel verhaal verteld, en in elke zin zat iets negatiefs
Je slaat wel de spijker op zijn kop! Het is precies wat ik hier dus zo zwaar aan vind, het constante gevoel dat het presteren van mijn lichaam op examen is; langs de meetlat ligt. En het is een enórme confrontatie met hoe ik mijn lijf wantrouw helaas …