Nee ja, vroeg het ook niet omdat ik het overweeg hoor! Veel te ver weg, haha. Ik woon helemaal in het Zuiden van het land, dus België is voor ons dan logischer. Snap helemaal dat je een grens trekt. Goed en fijn dat je die scherp hebt. En je hebt natuurlijk nog een heel mooie optie achter de hand. Eerlijk? Ik zou als het kon, het liefste voor de natuurlijke weg gaan. Al is 6000 euro wel veel geld
Ja, snap die overweging ook wel. Omdat bij jou het afvallen tussen follikels en eicellen ligt en niet tussen eicellen en bevruchting. Dan is het wel logisch denk ik ja. Heb je toevallig pcos? Dat er zoveel lege blaasjes groeien?
Ja wij vinden 6000 euro ontzettend veel geld en dit moet je zoiezo de helft al van in 1x aftikken maar de side note is dat dan kans op bbz stijgt naar 30% ivm beschadigde eileiders ivm de klemmen die er op zitten. Dat stukje halen ze tussen weg en die ze daarna weer aan elkaar zetten. en dat ik dan met een eventuele zwangerschap na de bevalling weer zit met dat ik niet tegen anticonceptie kan. De andere 3 zijn door de pil, koperspiraal en implanon gekomen. Bij mij werkte niks behalve sterilisatie. Dusja aangezien we er nog maar echt 1 willen ga ik met een probleem zitten want voor de 2de keer steriliseren doen ze niet helaas.
Ik snap je. Heel goed. Nog korter dan jij, maar ik ga inmiddels een jaar ziekenhuis in en uit, voor werkelijk vanalles. Op een gegeven moment ben je zó moe, zo lamgeslagen eigenlijk en alleen maar aan het wachten (op een volgende “ingreep”, op herstel, op een uitslag, op een afspraak) en in je hoofd bezig met medische zaken en kinderen maken. En dan snak je naar rust. Jouw plannen voor als je die hebt, zijn nogal groots en dus niet kort, maar misschien is het een optie om wel een korte pauze te proberen? Van een maand of 3 bijvoorbeeld? Kijken hoe dat voelt? En zo’n reis kan in die tijd bijvoorbeeld wel. Snap je angst voor dat het daarna te laat is ook (ik ben 38), maar wij zijn kortdurend in Duitsland onder behandeling geweest en die arts (staan toch wel bekend als de experts met bijvoorbeeld laag amh) dat het nou ook weer niet op een paar maanden komt.
Ik breek even in. Ik heb NK- en plasmacellen onderzoek laten doen in Duitsland. Bij mij is er niets uit gekomen en ben ik na 13 terugplaatsingen nog steeds niet zwanger... We hebben ook de receptivitytest laten doen en aanvullend bloedonderzoek op chromosoomafwijkingen en stollingsafwijkingen maar dit was ook allemaal goed. Helaas... want als er ergens iets gevonden zou worden zouden we er iets mee kunnen, en nu zeggen ze dat het waarschijnlijk toch pech is of dat ik slechte eicellen heb (wat ik niet geloof doordat we 14 5 daagse embryo's hebben gehad)
Ja, vroeg me ook al af wat je dan ging doen als je dan wel die vierde zou krijgen als anticonceptie niet voor je werkt. Dan snap ik iig wel dat het je absolute last resort is. En je misschien ook nog wel twijfelt of je dat dan uberhaupt wel moet doen?
Bedankt voor je reactie. Hier ben ik dus ook bang voor dat er niks uit komt. Jeetje 13 terugplaatsingen. Ik zit al te zeuren met 5.
Stollingsafwijkingen en chromosomen hebben wij ook gedaan inderdaad, kwam ook niets uit. Maar weet je, er is zó veel wat ze nog niet weten op dit vlak. Ze doen sowieso nog helemaal niet zo heel lang onderzoek naar het vrouwenlichaam in de medische wetenschap, dus er is een vette achterstand. En het is en mega complex, deels onzichtbaar, proces waar je ook niet in gaat lopen kloten. Die NK-cellen bijvoorbeeld. Die vervullen in de rest van je lijf een afweerfunctie, maar in je baarmoeder moeten ze een soort nannyrol hebben en ondersteunen ze juist bij de innesteling. Ze kunnen dan inmiddels zien hoeveel je er hebt, maar niet welke rol ze vervullen. Het is allemaal nog zó kinderschoenenwerk allemaal. Maar, daarmee komen wij er op een bepaalde manier bekaaid vanaf. Het is geen pech waarschijnlijk, maar ze weten het (nog) niet. Waarmee het ook weer wel een soort van pech is.
Als het erg in je hoofd en gevoel zit, kun je het altijd laten onderzoeken he! Bij Cuypers en Cuypers kun je ook alleen onderzoeken laten doen (als je maar betaalt, haha). Het kan natuurlijk geen kwaad en dan weet je wel dat voorzover de wetenschap momenteel rijkt, alles goed zit. Of niet. En dan kun je er iets aan doen. Het blijft een persoonlijke afweging of je dat wilt doen natuurlijk, hoe ver je wilt gaan in feite. Wij zijn eraan begonnen, maar niet afgemaakt. Voelde toch niet goed en was enorm belastend met reizen. Maar wel “ingevoeld” en een overwogen beslissing gemaakt. Als je met de gedachte speelt, stel je vragen iig gerust
Iedereen heeft z'n eigen wens.. maar het is idd wel heel heftig dat we na 5 jaar nog steeds met lege handen staan en dat we eigenlijk nog maar 1 kans hebben.
Ja, dit staat eigenlijk allemaal nog zo aan het begin. Maar daar hebben wij niks aan. En dat is kl*te. Het zou alleen al wel fijn zijn als artsen zouden durven toegeven dat ze het niet weten. Want dat “pech” of alles maar op slechte eicelkwaliteit steken, is toch wel een beetje pijnlijk. Ik heb geluk met een heel betrokken verloskundige die dit wel gewoon toegaf “er is iets mis, dat weet ik zeker, maar helaas zullen we waarschijnlijk nooit weten wat”. Dat helpt toch wel. Gek genoeg misschien.
Heftig dat jij ook al zoveel ziekenhuis van binnen hebt gezien. Ik herken echt precies wat je zegt. Misschien dat inderdaad een korte pauze wel zou kunnen van een paar maanden. Maar zomaar even vrij nemen van mijn werk zit er ook niet echt in, dus zal toch een kwestie van ver vooruit plannen worden, en dat is met dit traject ook niet bepaald makkelijk. Ik kijk ontzettend uit naar de dag dat ik minder in het ziekenhuis hoef te zijn in ieder geval. Of als het dan nodig is vanwege een leukere reden, bijvoorbeeld zwangerschap. We gaan er gewoon voor dat dat ons allebei gegund is, net als iedereen hier!
Ik ben ongesteld inmiddels. Dan mag je toch ook stoppen met de utro? #notaskingforafriend #wateenrotspul
Misschien is het een idee om deze poging nog te doorlopen en dan ondertussen toch die reis en vrij te plannen? Als je dan zwanger bent, is dat ook mooi, dan wordt het een babymoon. Als je niet zwanger bent, heb je toch iets moois om je dan op te richten en je broodnodige rustmoment. Toch? Is dat een idee? Ben inmiddels wel gewend aan dat ziekenhuis moet ik zeggen, hihi. Hoe vaker je er komt, hoe meer het een “even tussendoorbezoek” wordt. Bij mij dan. Heb je dat ook?
Had vanochtend nog gedaan, dus de dag zal dat wel uitwijzen dan denk ik. Best zin in, om het vanavond niet meer te nemen