Mishandeling meisje van 10

Vreselijk Hoe machteloos ook voor bv die buurtbewoners die meldingen deden. En ook voor moeder natuurlijk, die stond helemaal buitenspel lijkt me in deze constructie. Verschrikkelijk gewoon voor dit arme meisje

 

En allemaal denken ze misschien ; we zien niets veranderen maar achter de schermen zullen ze toch wel bezig zijn?
Blijkbaar niet dus
Afschuwelijk

 

Maar als er bij VT diverse meldingen zijn gedaan over de situatie, dan ligt daar toch ook de fout? Zulke meldingen moeten toch acuut behandeld worden, daar kan niet eerst een onderzoek van X aantal maanden aan vooraf gaan.

 

https://www.nu.nl/binnenland/6292590/bij-alle-veilig-thuis-organisaties-moeten-kinderen-en-ouders-te-lang-wachten.html

Tussen wat er moet en wat kan zit een (groot) verschil.

Je moet de mensen wel hebben om het werk te kunnen doen.

En de gevolgen zijn hier desastreus

 

Ik lees hier meerdere reacties over waarom een leerkracht zo'n leerling naar huis stuurde. Ik ken inhoudelijk deze situatie niet, maar als docent heb ik ook weleens gedacht: hoe moet ik deze leerling weer naar huis sturen? Mijn man zei dan ook: diegene kan hier wel wonen. Maar dat mag dus niet. Je ontvoert dan een kind.
Het verschil was dat 'mijn leerling' nog loyaal was aan de ouders en we volgens Veilig Thuis pas konden ingrijpen wanneer diegene zelf toegaf dat het thuis niet goed was.
Nu, jaren later, is deze leerling inderdaad thuis weg. Maar dat heeft me echt toentertijd slapeloze nachten gekost.

Wat ik hiermee wil aangegeven: we kunnen als buitenstaander zo makkelijk oordelen, maar er zijn zoveel regels, die vaak goed zijn, maar helaas ook heel vaak niet goed.
En ik heb als docent ook helaas meerdere keren meegemaakt dat leerlingen onterecht hun ouders beschuldigen van mishandeling. En dan blijkt het echt niet te kloppen. Zo'n kind heeft dan wel problemen, maar dan van andere orde. Het is allemaal echt niet eenvoudig.

 

Mijn ervaring met VT is anders, maar wel van jaren geleden. Vriendje van zoon had in de ochtend een onveilige situatie meegemaakt bij zijn vader (gescheiden ouders). Ik heb toen vT gebeld en zij adviseerden mij te kijken of dat jongetje nog even bij ons kon blijven. Dan gingen zij in de tussentijd ruggenspraak houden (in het weekend). Na een paar uur werd ik teruggebeld dat ze bekend zijn met het dossier en voor nu geen acuut gevaar zien. De week erna was het al geregeld dat de kinderen minder vaak naar de vader moesten.

 

Ja je wil zo graag helpen, maar het luistert zo nauw. Je kan niet zomaar iets doen. En dan gebeurt er zoiets. Verschrikkelijk

 

Ik volg je volkomen. Maar deze school heeft al eerder in deze meldingen gedaan betreffende het meisje. Het is ook niet dat ze alleen zei dat ze mishandeld werd het was ook volkomen zichtbaar..

 

Klopt, het is inderdaad anders. Maar ik bedoel dat je dus niet een leerling zomaar thuis mag houden. Maar hier is overduidelijk heel veel mis gegaan.

Maar dan hou je hem dus met toestemming van VT.
Trouwens echt goed gehandeld van je!

 

Ik zeg nergens dat het eenvoudig is in de zin van beleid en emotie. Moreel gezien is het wel heel eenvoudig.
Ook zou ik niet weten waarom het niet goed is om de negatieve kanten te veroordelen.
Is het in het belang van kinderen om met fluwelen handschoenen de boel dusdanig te nuanceren totdat er alleen maar grijs overblijft? Geen vernieuwing, geen beterschap, geen schop onder de konten van de mensen die dit kind hebben gefaald, want iedereen doet zijn best en niemand kan wat (of iets)?
Dit soort incidenten moet iedereen toch wakker schudden? Ipv nuanceren moeten we juist opstaan en veroordelen. Het lijkt me geen situatie om het grijze gebied op te zoeken, maar juist gebruik te maken van de zwartheid. Wat de zwartheid is nu realiteit.

Je (men, niet jij persoonlijk) kan het nuanceren wat je wil; feit blijft dat een kind naar het huis sturen waar hij/zij gezegd ernstig te worden mishandeld of misbruikt verkeerd is. Het feit dat jij er als leraar slapeloze nachten van hebt zegt genoeg: het is verkeerd. Ik vind het oprecht afschuwelijk dat je deze nachten en dagen hebt gehad. Dat is niet oké, het geeft aan dat er een fout zit in het beleid.

Daarmee zeg ik niet dat jij of een andere lerares hier fout bezig is (geweest), want inderdaad; de regels zijn niet zo eenvoudig voor de individu.
Toch blijft het verkeerd want er zit een kind in een levensbedreigende situatie. En die levensbedreigende situatie verandert niet omdat 'de regels nou eenmaal niet zo simpel zijn', snap je?
Dat kind wordt die avond gewoon weer geschopt, gaat gewoon weer zonder eten naar bed, wordt snachts gewoon weer misbruikt. Dus waarom is het zo dat zo'n kind na zo'n melding uberhaupt naar huis kàn.

Even praktisch: Op zo'n moment. Mag jij dan bijv de politie bellen om zo'n kind direct in veiligheid te kunnen krijgen? Ipv veilig thuis bellen, kan de politie hier direct in iets betekenen?

In het algemeen:
We kunnen ons blijven schuiven achter 'waar mensen werken worden fouten gemaakt' en regels en protocollen. Ja, het is waar dat er regels zijn, maar we kunnen daarnaast ook gewoon hardop zeggen dat het niet volstaat en dat dit onacceptabel is. Dat er nu een meisje op sterven ligt in het ziekenhuis want protocollen, of niet genoeg bewijs, of administratieve rompslomp, e/o talloze gesprekken met medewerkers en (pleeg)ouders, en 10 management lagen en 6 nieuwe case workers in 6 maanden tijd. Dat is een probleem, een groot probleem en dat veroordeel ik, absoluut.

Het is regering, het is beleidsvoering, het is de mensen die de keuze hebben gemaakt niets te doen voor dit meisje. Dat veroordeel ik. Hard.
Het zijn niet de buren, de leraren, de sportverenging die hebben gedaan wat zij kunnen: meldingen maken. Zij zijn in deze op zekere hoogte ook slachtoffer. Want moet je je voorstellen wat het met een persoon doet wanneer je ziet er dat er een kind wordt mishandeld maar niemand luistert en er gebeurd maar niets. Dan wordt er gezegd; 'vertrouwen, je weet niet wat er achter de schermen gebeurd. Niet zo oordelen, oordelen is makkelijk.' (en meer van dat soort loze spraak) En dan blijkt dat er dus niets gebeurde.
Ik zou niet weten waar ik het zoeken moet. Breekt je hart, je vertrouwen, je hoop..

Schrijnende situatie op zoveel niveau's. Laten we alsjeblieft niet gaan nuanceren en zeggen dat we niet mogen oordelen.
In dit soort situaties: veroordeel juist want er ligt een 10 jarige meisje op sterven.

(boos op de situatie , niet boos op jou )

(ook een beetje van hak op de tak bericht.. emoties en zo )

 

Helemaal eens met bovenstaande reactie. Wat er met dit meisje gebeurd is had nooit mogen gebeuren! Het is vreselijk dat ze hulp heeft gezocht en die niet op tijd gekregen heeft. De hulpinstanties mogen wat mij betreft flink op de vingers getikt worden voor hun nalatigheid.

 

Seksdates en drank, tóch vingen John en Daisy pleegkinderen op: ‘Ze deden het alleen voor het geld’ https://www.ad.nl/binnenland/seksdates-en-drank-toch-vingen-john-en-daisy-pleegkinderen-op-ze-deden-het-alleen-voor-het-geld~a7dad7cc/

 

Ik kan hem niet lezen. Zou je misschien de tekst in een post willen plaatsen?

 

Gruwelijk! Ik probeer altijd van de nuance te zijn en het te bekijken vanuit veilig thuis en dat ze niet overal meteen bovenop kunnen zitten, maar als ik dan hoor dat de politie foto's heeft gemaakt, dan had jeugdzorg hier veel meer bovenop moeten zitten. Als meerdere bewoners signalen doorgeven, dan snap ik echt niet hoe dit kan.

 

De Vlaardingse pleegouders die hun 10-jarige pleegdochter zwaar mishandeld zouden hebben maakten online seksafspraken bij hun thuis. Drank zou daar volgens buren rijkelijk vloeien en de indruk bestond dat ze kinderen ‘alleen voor het geld’ opvingen. Hoe konden John en Daisy überhaupt pleegouders worden en waarom greep niemand in toen het misging?

De afgelopen dagen doken er steeds meer bizarre details op over het reilen en zeilen in het Vlaardingse pleeggezin, waar een meisje van 10 jaar ernstig gewond raakte. Terwijl zij in het ziekenhuis vecht voor haar leven zitten pleegouders John en Daisy (beiden 37) nu vast wegens poging tot doodslag én blijkt dat ze er voor hun arrestatie een ruig leven op nahielden. Op een sekssite zijn pikante foto's te zien, waarbij wordt gevraagd om een stel om mee af te spreken voor ‘plezier voor vier’- om ‘privéredenen’ het liefst bij de pleegouders thuis. Daar vingen ze dus ook in totaal drie kinderen op.

En er was meer: de buurt sprak over drankgebruik bij Daisy en John, de liefdeloze manier waarop over de pleegkinderen werd gepraat en de verwaarlozing waaraan ze ten prooi leken te vallen. De kinderen werden kaalgeschoren. De 10-jarige pleegdochter leek ondervoed. En het meisje zelf klampte ondertussen zelfs wildvreemden aan om te zeggen dat ze thuis werd mishandeld. ‘Ze deden het alleen voor het geld', zo is de conclusie in de buurt.

Het OM verdenkt de pleegouders - zo bleek donderdag - na de eerste dagen onderzoek van het maandenlang mishandelen, tegen haar wil vasthouden en in hulpeloze toestand brengen van het meisje.

Maar dat laatste is vrijwel onmogelijk, zegt een woordvoerder van Jeugdzorg Nederland. ,,Je wordt niet rijk van pleegzorg en het is echt zwaar om te doen. Het gaat vaak om kinderen met een zware zorgvraag, daar moet je ruimte en liefde voor vrij hebben. En je moet er voor gekwalificeerd zijn en goede intenties hebben. Het systeem met een screening haalt de mensen met de slechte intenties eruit.”

Die screening begint bij de Raad voor de Kinderbescherming, die een verklaring van geen bezwaar moet afgeven. ,,We kijken in onze systemen, in justitiële systemen en de basisregistratie personen”, zegt een woordvoerder. Bij twijfels volgt een gesprek, in andere gevallen kijkt een pleegorganisatie nadat de verklaring van geen bezwaar is afgegeven verder naar de aspirant-pleegouders. Na goedkeuring kan een match worden gemaakt. In het geval van het stel in Vlaardingen was pleegorganisatie Enver betrokken, dat eerder de noodklok luidde wegens een ‘chronisch gebrek aan pleegouders’.

Maar hoewel instanties het nog veel te vroeg vinden om de selectie van pleegouders onder de loep te nemen, trekt emeritus hoogleraar pedagogiek Jo Hermanns een ‘frustrerende’ conclusie: ,,Het inventariseren van risico's voor mishandeling en verwaarlozing vindt nauwelijks plaats.” Hermanns werkte zelf in de jeugdzorg en ontwikkelde als wetenschapper een methodiek om te voorspellen of kinderen in een gezin ten prooi zouden vallen aan verwaarlozing en/of mishandeling. ,,Maar die checklist wordt niet gebruikt. Jeugdzorgmedewerkers en jeugdvoogden zeggen: ik beoordeel de risico's zelf wel, ook op basis van de relatie die ik met het pleeggezin heb. Het is frustrerend dat dat zo gebeurt. Ook omdat er meerdere van deze methodieken zijn om uit te kiezen.”

Maar afgezien van de vraag hoe een stel dat thuis seksafspraken maakt toch pleegouders kunnen worden en blijven, is het ook de grote vraag hoe het toch zo verschrikkelijk mis kon gaan. Van allerlei kanten werden meldingen gemaakt, en ook nog eens bij verschillende instanties. En het meisje zelf vertelde over mishandelingen, maar ook straffen die ze zou moeten ondergaan, dat ze naakt buiten moest staan en er tegen haar werd geschreeuwd. Ze werd kaalgeschoren en werd wekenlang aan haar lot overgelaten. Ook de biologische moeder uitte haar zorgen, maar kon niet voorkomen dat haar dochter uiteindelijk in het ziekenhuis belandde.

Meer ouders uiten zorgen nadat hun kinderen bij pleeggezinnen worden geplaatst. Maar ze worden lang niet altijd gehoord, ook omdat wordt gedacht dat ze handelen uit ontevredenheid over de uithuisplaatsing van hun kind. En wie het ouderlijk gezag over zijn kind kwijt is, heeft het al helemaal lastig. Deze ouders hebben beperkt recht op informatie. De voogdij over het kind komt dan bij de jeugdbeschermer te liggen, de rechter kijkt niet meer mee of het kind nog op de goede plek zit.

Tegelijkertijd wordt een op de drie plaatsingen bij een pleeggezin afgebroken, vaak omdat pleegouders de zorg toch niet aan blijken te kunnen. En cijfers laten zien dat zorgen over de veiligheid van uithuisgeplaatste kinderen reëel zijn. Zo oordeelde de commissie De Winter in 2019 dat zo'n 75 procent van de kinderen in jeugdzorg te maken kreeg met fysiek, seksueel of psychisch geweld, of daar getuige van is geweest en dat het geweld nog altijd plaatsvindt.

Dat lijkt nu ook in Vlaardingen het geval. Een woordvoerder van Jeugdzorg Nederland benadrukt dat het prematuur is om te zeggen dat er gekeken moet worden naar veranderingen in de screening van pleegouders, maar ‘de onderste steen moet boven’, om te kijken hoe het drama zich kon voltrekken. ,,Ook wij vinden dat zoiets verschrikkelijks nooit mag gebeuren. De impact is ook bij ons enorm. Medewerkers en pleegouders zijn er ziek van. Maar we moeten oppassen dit meteen op een falend systeem te betrekken, dat weten we nu simpelweg nog niet.”

Ondertussen hoopt de familie van het meisje vurig dat zij zal blijven leven. Ze voelt zich dan ook niet op haar gemak bij het initiatief voor een stille tocht, die vrijdag plaats had moeten vinden. ,,Het meisje leeft nog en de hoop op beterschap is te sterk”, zo laat een woordvoerder weten. De tocht is afgelast.

 

75% van de kinderen heeft te maken gehad met geweld. Maar.. we weten simpelweg nog niet of we iets moeten veranderen, of stellen dat het systeem faalt.

Als deze persoon Jeugdzorg vertegenwoordigd dan is deel van het probleem al duidelijk. Hij verdedigd het instituut ipv de kinderen. De prioriteiten zijn pijnlijk duidelijk..

75% …..

 

Probeer je het voor te stellen hoe je toekomst eruit ziet als je je hele leven niet geloofd wordt. Ze spreken vaak over trauma. Dat het lastig is om te herstellen en te hechten. Maar hoe is het als je duidelijk in een kwetsbare positie zit, mooie prooi toch? Wordt niet geloofd. Hoe verwacht je dat iemand die structureel ondergeschikt gemaakt is nog het verschil kan gaan zien tussen kapot gemaakt worden en de dingen verkeerd zien? Dit is een vorm van monddood maken. En wat mij betreft een systematische vorm van mishandeling. Ga daar lang genoeg mee door en de woorden verdwijnen. En de persoon valt weer ten prooi omdat het toch niet spreekt. Alles leert goed te praten. Of echt daadwerkelijk niet beter geleerd heeft ondanks de zogenaamde pedagogische omstandigheden.

edit: Wat ik nog wilde aanvullen is de vraag wat empathie nou daadwerkelijk is? Zijn mensen eigenlijk in basis misschien heel slecht in het lezen van anderen zonder daarin hun eigen denkkader te betrekken?

 

Ik weet niet wat voor conclusie je uit mijn tekst haalt, maar ik zeg helemaal niet dat je pleegkinderen nooit moet geloven en niet naar ze moet luisteren. Ik denk dat je het over een persoonlijke ervaring hebt?

 

Mijn reactie is niet als persoonlijke aanval bedoelt. Wat jij geschreven hebt is hoe ze echt (te) vaak kijken naar uit huis geplaatste kinderen. Ik heb mijn twijfels bij de drie cruciale hechtingsjaren. In de manier waarop structureel gekeken wordt zitten (of zaten) de nodige missers. Dat is niet iets wat jij bedacht hebt. Vandaar dat ik het dikgedrukt heb gemaakt.