Fijn dat je dingen herkent! Ja het vaak willen verschonen is dus iets wat vaker voorkomt. En logisch ook wel vanuit haar beleving. Misschien heeft ze ook gewoon tijd nodig on er rustiger onder te zijn. Met de tijd komt ervaring en weet je beter de manier waarop je lichaam je menstruatie doet. Of je weet beter welk soort hygiëneproduct bij je past, of ze heeft een beter ritme gevonden; bijv. elke 3 uur verschonen, ook snachts. Niet vaker, maar ook niet minder. Bijvoorbeeld. onderaan staan tips van anderen autistische vrouwen en dat vind ik echt handig! Zo is er eentje die gewoon altijd maandverband draagt want ze vind het vervelend om te moeten wisselen. Ze moet dan elke keer weer wennen aan de textuur en dat is teveel stress voor haar. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen!
Ik denk dat het ook wel makkelijker wordt als ze ouder wordt. Ze is nu inmiddels 2 jaar ongesteld, dus een beetje gewend zou ze wel moeten zijn . Ze zet ook vaak haar wekker in de nacht, gisteravond was ze helemaal op en moe en vroeg ze aan mij of ze haar wekker zou zetten. Ik heb haar al eerder gezegd dat ze dat beter niet kan doen, maar ze trekt toch vaak haar eigen plan, maar ze heeft hem uiteindelijk niet gezet. Ik hoop dus dat ze vannacht een beetje lekker geslapen heeft Ja altijd maandverband dragen is wel slim als je telkens moet wennen. Nu heeft onze dochter dat niet zo, maar dus wel al een week van tevoren inlegkruisjes, voor de zekerheid. Als dat voor haar werkt moet ze dat inderdaad gewoon doen
Herkenbaar! Ik worstel er ook voortdurend mee. En dan ook richting grote broer. We houden met zoveel dingen rekening met de beperking van jongste. Vakanties, uitjes etc. Alles moet voorspelbaar, rustig genoeg, etc. Terwijl hij juist voor spanning en sensatie gaat. Natuurlijk doen we ook 1 op 1 dingen. Maar met het gezin samen is het steeds zoeken naar wat kan. En ik hoor steeds vaker een diepe zucht wanneer jongste aangeeft iets niet te willen/durven.
Hier is het inderdaad ook balansen. Maar jongste kan zich wel redelijk aanpassen. Shoppen vindt ze niet zo, maar als andere dagen rustig zijn en er boekenwinkels, dierenwinkels of speelgoedwinkels zijn, gaat het prima. Maar wij splitsen ook vaak. Laatst in Oslo ben ik met oudste en haar vriend even Oslo in geweest, mijn man bleef in het hotel met de jonsgte. Al hadden we haar ook wel even alleen kunnen laten, maar daaroor is ze net wat te jong (ze is 14), is meer een gevoel.
Hier heeft dochter laat van stress voor de toetsweek denk ik. Ze staat er prima voor, maar moet onderhand wel gaan beginnen en ik denk dat dat even niet lukt. Even kijken of ze zo wil praten. Aan tafel zat ze alleen maar met haar handen voor haar gezicht en was boos en verdrietig. Ze heeft wat eten mee naar boven genomen. Ze eet hier trouwens soms op zondag boven, alleen, haar zus en haar vriend zijn er dan nooit en ze ziet altijd op tegen de volgende week, dan kan ze ons niet uitstaan en is dan liever alleen. Voelde in het begin een beetje raar, maar ja, als het werkt. Zoals het vanavond ging is voor niemand leuk, dan heb ik liever dat ze in alle rust eet en ik eet ook niet ontspannen als zij er zo bij zit.
Oh wat naar voor haar. Ik snap het ook heel goed, zeker op zo’n heftige dag. mijn dochter is precies het tegenovergestelde. Zij vergeet zich te verschonen, komt over als desinteresse maar is haar autisme. Maar dat vind ik zelf wel een dingetje, want hoe lief ik haar er op wijs dat ze dat toch moet doen, zij trekt zich dat helemaal verkeerd aan en krijgt dan weer stress en trekt/pulkt haar handen helemaal stuk ervan
Als het werkt dan werkt het he. Wat rot dat ze zo 'n stress heeft van de toetsweek. Snap het ook. Ander ritme én moeten presteren. Nog even volhouden. T is bijna vakantie. Aan mijn zoon merk ik ook aan alles dat het schooljaar op zijn eind loopt. Niet te genieten af en toe Gisteren en vandaag was oma er (woont ver weg dus bleef slapen). En die 2 zijn echt maatjes. Zo mooi om te zien. Oma heeft altijd een puzzelboek bij zich (houd ze van en doet ze overal). En dan gaat zoon samen met haar puzzelen. Zie je ze allebei zo van genieten Ooit een boekje voor hem gekocht. Maar dat blijft dan liggen tot oma er is
Oh ja dat is weer de andere kant op, ook niet fijn. Corrigeren of ergens op wijzen is hier ook een ding. Dochter wordt dan snel boos en verdrietig en 'dat ze niets goed doet'. We 'moeten' haar dus af en ook complimenten geven, dan is het meer in balans en heeft ze niet het gevoel dat ze alles fout doet. En dan ook zeggen 'ik ben trots op je' want anders ziet ze het niet als iets waar we trots op zijn. Pfff wordt soms wel moe over het nadenken hoe ik iets ook alweer precies moet zeggen.
Hier starten woensdag de examens van onze 2 oudste. Ik ben eens benieuwd. De middelste voor het eerst met medicatie dus eens benieuwd. De verandering zal weer voor wat chaos zorgen want voormiddag examen en erna naar huis voor te studeren is toch eventjes schakelen.
Het is hier vaak dan ook opeens over, als ze even alleen is geweest. Alsof ze niet een half uur eerder een half uur met haar handen voor haar gezicht heeft gezeten, boos en half huilend. Ik heb geprobeerd nog met haar erover te praten maar ik merkte dat ze geïrriteerd raakte en ze is zich er bewust van dat ze moet gaan leren, dus ik laat haar dan maar. Van de orthopedagoog ook geleerd dat niet alles achteraf nog besproken of geanalyseerd hoeft te worden. De toetsweek is pas vanaf vrijdag, daar heeft dochter ook al moeite mee ('waarom niet gewoon op maandag???'). En dus moeten leren, toch spannend opeens zoveel toetsen en dan inderdaad vanaf de toetsweek een ander ritme en telkens weer schakelen. Fijn dat je zoon zo'n lieve oma heeft met wie hij het goed kan vinden! Mijn kinderen hadden dat met mijn vader maar die is helaas overleden. En oma is niet zo'n leuke oma, het zit gewoon niet in haar (mijn stiefmoeder)
Ja dat doen wij inderdaad ook heel bewust. Maar 1 “correctie” weegt zwaarder dan 20 complimenten (en dan kan dat Bijv al zijn; zou je alsjeblieft je schooltas willen opruimen want hij staat voor de trap en straks vallen we er over) Ze heeft ook zo enorm veel om trots over te zijn, dus vind het naar om te zien dat ze depressief is
Zo herkenbaar allemaal. Starten op woensdag? Huh Examen in de voormiddag (tot 10 of 12u op school) en dan naar huis om te studeren. Ik heb zelf al ondervonden dat ik wat afstand moet nemen. Steunen maar niet moeien.
Hier geen toetsen of ook maar iets. Geen leuke start en spanningen of de toets goed ging. Waarschijnlijk weer weken thuis na de zomer. Omdat ze te laat zijn met wat dan ook. 4 weken nog en weer onzeker hoe verder is slopend. Ze moest van waar ze nu zit, ze krijgen geen beschikking meer dus geen verlenging. Iets dat te begrijpen is hoor het was max een jaar, dit werd ander half. Maar weer geen idee waar ze nou zou kunnen omdat wij weer geen duidelijkheid kregen zucht.
Alsof er een knopje op zit he. Heeft zoon ook. Even de tijd nodig om het allemaal een plekje te geven. De juiste afleiding. En floep. Knopje boos gaat uit. T is soms alleen zo zoeken waar de knop precies zit. En idd. Niet alles moet naderhand nog besproken worden. ToetsWEEK die niet op maandag begint is ook gewoon stom Heeft de oudste ook. Zijn moeder heeft daar meer last van dan hij (van die zou de jongste zijn autisme toch hebben ) Wat verdrietig van je vader. Een groot gemis. Heel naar om te zien. Dan komen complimenten ook niet echt aan of zo. Knuffel.
Ohja. En ik wil ook nog wat grappigste delen. Vandaag kregen we het rapport van school. Daar zit altijd een stuk bij qat ze zelf moeten schrijven aan de hand van een aantal vragen. Vraag: heb je tops voor jezelf? Antwoord: Niet in slaap vallen met rekenen.
We zijn weer gestopt met methylfenidaat, na de start heeft hij 2x straf gehad van een inval juf, merkten we thuis dat hij toch weer focus kreeg op de details waardoor we weer vaker in discussie waren. Wat dinsdag tijdens zijn behandeling escaleerde, waardoor hij die dag niet meer naar school is geweest. Daarboven op kregen we woensdag het bericht van zijn juf dat hij nog steeds lastig was en eigenlijk door haar eerder bezig gehouden is met schoonmaak taken, want les volgen vond hij niet zo nodig en dat dit gedrag is wat ze niet van hem gewend was. Gelukkig heeft hij tijdens die taakjes een goed gesprek met een jongen uit groep 8 gehad, die hem liet inzien dat je soms schoolwerk moet doen die je niet leuk vindt, maar heb wel met de arts nu afgesproken weer te stoppen... kijken of hij weer veranderd en dan over ander halve week kijken of een ander medicijn nodig is! Hij sliep er wel weer beter door.... maar de nadelen wegen zwaarder dan de voordelen
Vreselijk, sterkte! @Saartje33 Wij hebben toevallig vorige week geleerd dat met complimenten geven je ook heel specifiek moet zijn, omdat ze dat anders ook nog eens verkeerd kunnen linken. Vb. Wat keek je goed met oversteken; echt klein maken naar "wat keek je goed naar links en rechts of er geen verkeer aan kwam met oversteken" omdat ze anders ook kunnen denken "oh ik keek goed naar die vogel die voorbij vloog" oid ipv de goeie actie die ze maakte... ik vind dat persoonlijk echt wel lastig nog! Zou je dochter geen baat hebben bij een antidepressiva?
Ja dat klopt, zo specifiek moet je zijn. Lastig is dat soms, hè. Want zo praat je “normaal” niet echt. voor dochter gaan we volgende week naar de huisarts omdat er veel meer speelt (pesten op school) anti depressiva is voor mij inmiddels wel een optie geworden
Onze zoon slikt ook antidepressiva, dit om het piekeren te verminderen, maar het helpt hem ook gelijk om makkelijker te kunnen schakelen als iets niet gaat als verwacht. Wij zijn ondertussen wel wat meer overtuigd dat bepaalde medicatie kan helpen de klachten te verzachten waardoor overprikkeling wordt verminderd. Maar de hoop is er wel dat hij ondertussen de juiste Vaardigheden kan leren waardoor medicatie wellicht niet meer nodig is.
Mag ik even stoom afblazen? Zoon heeft een ieuw stopwoordje. En zegt nu de hele dag door "kabouter plop" Continu Op alles wat je zegt. Ik wordt er gek van Pffff. Nog een dikke week en dan is het vakantie. Ik hoop dat de rust dit soort "gekke trekjes" wat gaat temperen.