Wat rot om te lezen. Echt, toen ik kinderen kreeg had ik een soort naïeve hoop dat de acceptatie beter zou worden. Gek hoe blind je wordt als je een kinderwens hebt. Mijn kinderen zijn er op de basisschool ook al diverse keren tegenaan gelopen dat kinderen anti-lhbt-opmerkingen maakten. Veel sterkte voor je dochter. Maak je je zorgen om haar? Het belangrijkst is dat ze zich thuis veilig kan voelen, dat jij haar steunt en van haar houdt op wie ze ook verliefd wordt en erkent dat het moeilijk kan zijn, maar dat het ook echt beter wordt. Hoe ouder je wordt, hoe meer mogelijkheden je hebt om je te omringen met aardige mensen.
Ik vertel over de mensen uit mijn omgeving, en dat zijn dus mensen die van het platteland komen. Ik zeg nergens dat het altijd mensen zijn die daar vandaan komen.
Nou, ik denk dat je mijn bericht totaal verkeerd hebt geïnterpreteerd en in jouw bericht staat niet vragen ipv moet vragen. Daarbij bedoelde ik dat ik het raar vind dat hij vragen zou moeten stellen om het te kunnen begrijpen. Je hoeft het niet te begrijpen om het te kunnen respecteren en ik weet niet hoe de band tussen hen is, maar ik zou het persoonlijk best onfatsoenlijk vinden om allerlei vragen te stellen, over iets wat je eigenlijk niet aangaat.
Dat was een tikfout. Waarom is het raar dat je een vraag moet stellen als je iets wil begrijpen? Hoe kan je iets leren begrijpen zonder ernaar te vragen? Dus nog 1 keer en dan zonder de tikfout: "Heb hem gezegd dat als hij het WIL snappen, dat hij dan vragen moet stellen. En zo niet, dan laat je die persoon met rust en in zijn waarde." Onfatsoenlijk? Nee. Die persoon is heel open en waarschijnlijk juist blij wanneer er vragen gesteld worden. Het is een klasgenoot, maar zit niet in het vriendengroepen van zoon.
Ja ik snapte je heel goed hoor. Ben het alleen niet met je eens, wist niet dat dat niet mocht hier . Waarom moet je alle keuzes van iemand kunnen begrijpen? Voor mij staat dat los van respect hebben. Fijn dat diegene waarschijnlijk open staat voor vragen, maar dat geldt niet voor iedereen.
.ach is niet iedereen een beetje anders. De een meer dan de ander. Wat ik zelf heel vervelend vind dat somige er gelijk op in gaan. Ook als een dame zegt ben liever jongen terwijl thuis nog niet een woord is ge zegt daar over. (Onze dochter dus) Ja ze houd van klimmen springen en ruig spelen.. Maar nog geen woord daarover gehoord dit is wie zij is. Tot c een ander in de klas had en zinspeelde ben je niet liever een jongen. Nou ja c wil heel graag vriendinnen dus ja tuurlijk. Zij op school vertellen nou wat een gedoe. Die hadden al een heel behandel plan klaar hoor en vroegen ook hoe wil je heten enzo. (Dit alles binnen een week) Tot wij er een stokje voor staken. Nooit geen woord, nooit geen vragen terwijl wij zo open zijn als maar kan. Tot wij door kregen hoe het zat dit. Meisje manipuleerde c in alles. Weer aan school door gegeven maar die wilde het niet aan nemen. Na dat die uit elkaar werden gehaald hoorde je er niet meer over. Ze hadden ruzie c durfde in verweer. Dus ja soms kan de wereld gek zijn. En nu nog begint de school er wel eens over maar c h3lemaal niet. En ja waneer c dus al vroeg er over begon en tekenen liet zien was alles meer dan goed. Maar nu nee.
Bedoelt Mamafiets niet met 'begrijpen' meer 'interesse tonen'? Ik kan het me ook niet voorstellen hoe het is om lesbisch te zijn, in de betekenis van 'me er een voorstelling van kunnen maken'. Ik kan respect en begrip heel goed scheiden. Zonder een discussie aan te wakkeren kan ik zoiets als geloof maar niet begrijpen. Wil het ook niet begrijpen, omdat ik zo anders denk. Maar ik kan heel goed omgaan met onze gelovige medemensen. Zo heb ik een flink aantal moslimcollega's en we hebben het heel gezellig met elkaar. Ik heb contact met ze omdat ze mens zijn, niet vanwege hun moslimzijn. Dat labeltje vind ik niet belangrijk.
je moet niets en al helemaal niet alles. @Mamafiets zegt tegen haar zoon dat als hij het wil begrijpen, hij dan vragen moet stellen. Het ‘moeten’ ligt op het oordelen, niet op het moeten begrijpen.
Maar wat nou als je het graag wil begrijpen? Oh. En wie/wat je bent heeft niks te maken met keuze he. Ik heb er ook nooit voor gekozen een heteroseksuele vrouw te zijn. Dat ben ik gewoon. En met begrip krijg je veel sneller acceptatie. Dat zie je op zoveel vlakken. Ooit vond ik trans heel raar. Had daar allerlei vooroordelen bij. Maar respecteerde het wel als mensen dat waren, want die kunnen daar ook niks aan doen. Tot ik iemand in mijn omgeving de transitie heb zien maken. Niet heel dichtbij, maar kreeg er een hoop van mee. Dat heeft voor veel begrip gezorgd waardoor acceptatie veel groter is. Wat je niet goed kent wordt nu eenmaal snel opgevuld met vooroordelen. Ben het wel eens dat je niet zomaar aan Jan en alleman op elk moment intieme vragen kunt stellen. Maar stellen dat vragen sowieso not done is, is juist de deur naar wederzijds begrip dichtgooien. En daarmee vergroot je niet de acceptatie of respect.
Schoolreisje van dochter... waarom moet er een park worden gekozen op 1,5 uur reistijd. Nu in de file, kinderen zitten bijna 4 uur in de bus vandaag. Is er dan echt helemaal niks dichterbij?
Jee wat een gedoe. Heel veel kinderen hebben zo'n fase. Ik heb als kind ook weleens geroepen dat het me veel leuker leek om jongen te zijn. Daar heb je echt nog geen behandelplannen voor nodig hoor. Pas als je merkt dat het kind werkelijk niet goed in haar vel zit en zich werkelijk anders voelt. Dan kom je eerst bij een psycholoog. Volgen er onderzoeken. En ergens in dat traject zal school betrokken moeten worden. Maar een school die met een behandelplan komt omdat een meisje zoiets zegt. En ook nog op aandringen van een vriendin.
Keuze was niet het juiste woord natuurlijk. Willen begrijpen lijkt me goed, maar als je iets niet begrijpt, kun je alsnog respect hebben natuurlijk. Nieuwsgierigheid mag en als iemand daar voor open staat, dan is dat top, maar het zou niet een vereiste moeten zijn voor respect. En ik vind het dubbel, vragen vanuit nieuwsgierigheid en oprechte belangstelling lijkt mij geen probleem, maar ik denk dat dat ook heel vaak anders is. En ja, hier ook iemand in de omgeving, die persoon vindt het toevallig heel vervelend dat (onbekende) mensen vragen stellen. Dat is heel persoonlijk, dus dat zou ik alleen doen als je weet dat iemand ervoor open staat. Dat het onbekend is en wordt opgevuld met vooroordelen, dat kan zijn, maar dat hoeft niet. Daar kun je zelf ook actief mee bezig zijn. Voor mij staat begrip dus wel los van respect. Ik hoef totaal geen begrip te hebben voor dingen die anderen doen, maar dan kan ik er wel respect voor hebben.
Hier een vriendin in transitie (man naar vrouw) is al wel volwassen en sinds begin dit jaar met hormonen en al begonnen. Dus toen die mededeling kwam waren wij ook redelijk verbouwereerd. Maar oke prima, als dit is wat je wilt. Hoe kunnen we je steunen? Hoe wil je dat we naar G toe dat aanvliegen? (En ondertussen, hoe ga ik dit aan G uitleggen...eeeeeuh...uiteindelijk maar besloten het vooral te laten lopen zoals het zou lopen) G herkent haar als man (zolang als dat G leeft komen ze al langs, maar meestal slaapt zij dan al) met een andere naam, maar op verzoek van vriendin hanteren we hier in huis haar gekozen naam. Toen G een keer naar beneden kwam ook pontificaal gewoon de gekozen naam gehanteerd en G nam t zo over. Toch heeft ze een geheugen van een olifant en dat ze die naam nog niet eerder had gehoord, maar die ging gewoon mee in de flow. Stap voor stap verloopt de transformatie en G kijkt er niet van op of om. Je bent leuk/lief kan een goede knuffel geven en de rest boeit haar niet. Ja als je als wildvreemde je haar knalrood, paars of roze verft, of met fel roze hakken loopt dan MOET ze even dr bewondering uitspreken. Dat kan ze echt niet nalaten, plus een katzwijm zucht. Best een heftig traject alles bij elkaar. Maar ze is een meid met een gouden hart, dus net zo welkom als voor de transitie startte.
Nou in dat geval spreken we dan langs elkaar heen, want dat bedoel ik dus ook met dat begrip en respect voor mij los staan van elkaar. Ik denk hetzelfde over een geloof (als voorbeeld), ik begrijp dat niet, maar ik hoef dat ook niet te begrijpen om het wel te kunnen respecteren.
Ha, dat vroeg ik me bij ons ook af. Wij wonen echt heel centraal dus bij ons was het antwoord: er was absoluut ook wel wat dichterbij. Maar het moest per se aan de andere kant van het land zijn, of zo
Thuis wordt ze 100% geaccepteerd zoals ze is. Een oom van mijn man is homo, dus ze weet ook dat de hele familie er absoluut geen probleem mee heeft tot aan oma van 94 aan toe. Ze heeft nu sinds een tijdje een leuke groep vrienden, maar de extreme pesterijen wegen helaas zwaarder dan de goede dingen. Daar komt ook haar autisme nog eens bij kijken.
Ja de school dacht een 1ste te hebben en dus iets moois voor de boeken zeg maar. Dus in plaats dat ze zagen dat c hunkerde naar een vriendin. Zagen ze in moet werken aan jongen zijn. Nu is alles gezakt en hoor je niets meer. Maar het gaf wel een raar gevoel hoor. Van 0 naar 150 omdat.