Ik denk dat wij zo’n dubbel fotolijstje doen. Aan de ene kant een foto van ons zoontje hier op het strand met in het zand: ‘ ik krijg een broertje of zusje in februari 2025’. En aan de andere kant een echo foto
Moeilijk momenteel, omdat ik merk dat veel rust nog steeds nodig is voor m'n migraine onder controle te houden (lag 2 w geleden nog in het ziekenhuis)
Ja vind het vooral heel leuk dat ik het m’n ouders in real life kan vertellen. Zij overwinteren altijd in Spanje en vertrekken dit jaar in september al en komen pas eind maart terug. Denk ook niet dat ze eerder terug komen voor de bevalling ofzo. Vorige keer zaten ze ook in Spanje en heb ik het telefonisch verteld. Toch echt minder leuk…
Haha dat kan helaas niet! Ik heb een aantal Jackie/Jacky in mijn omgeving en ik heb de tik dat ik dan de naam niet meer zelf wil haha! Zo had ik jaaaaaaren de naam Emma in mijn hoofd voor een meisje, tot er dus een paar jaar geleden een Emma naast ons kwam wonen hihi. Leuk vind ik de naam nog steeds maar wil het zelf niet meer aan mijn dochter geven (mocht ik die krijgen) Hebben jullie Ook zo een tik met namen? Dat je er associaties aan legt ?
Haha dat snap ik helemaal! Ik heb die tik wat minder, maar mijn man is leraar op een basisschool dus die heeft dat heel erg en bij heel veel namen haha
Goeiemorgen dames, Vandaag een knaller van een test dus ik stop met testen. Nu wachten tot de eerste echo!
Ik test nog steeds iedere dag ondanks dat het beste knaltesten zijn.... K merk dat ik heel onzeker ben over mijn symptomen. Bij mn zoontje had ik in week 4 al echt bandenpijn, ik weet nog dat ik de hele week toen dacht dat ik ongesteld zou worden. Ik heb wel gevoelige borsten een aantal dagen gehad, maar ook dat is vandaag minder geworden. Vanmorgen niet persee misselijk maar een vervelend-weeig gevoel in mn lijf. Had ook duidelijk een lege maag dus weet niet of ik t als ochtendmisselijkheid kan plaatsen. Moe, ja maar ik heb ook weinig geslapen vannacht. Ik rookte voorheen nogal graag een jointje voor het slapen omdat mijn gedachten niet stilstaan, ben daar uiteraard mee gestopt maar merk dat dus enorm op mn slaap. Daarbij horen daar ook weer angstgevoelens bij dus ik kan even niet plaatsen of datgene in mn lijf van een zwangerschap of andere onrust komt. Er zullen vast niet veel meiden hier zijn die dat ook deden, want t is nogal een taboe als moeder zijnde om te blowen. (Drink overigens geen alcohol, wat dan gek genoeg wel sociaal geaccepteerd) Maar herkent iemand misschien die onzekerheid over weinig of wisselende symptomen? En als iemand mijn verhaal over het blowen wel herkend maar het hier niet wil benoemen zou ik het fijn vinden prive elkaar een hart onder de riem te steken!
Ik heb vandaag mijn laatste test gedaan dus ik snap dat je die houvast nog even wil hebben. Hier ook wisselend hoor. Kijk zoooo uit naar het hartje op de echo maar vind dan vast weer wat nieuws om me zenuwachtig over te maken. Weet dat de eerste paar weken zonder het jointje met slapen best lastig kunnen zijn. Je moet echt weer even een nieuw ritme vinden. Misschien kun je voor jezelf een ontspanningsmomentje maken met een beker thee met melk of zo. Zelf nooit regelmatige blower geweest, maar mensen om mij heen wel Oh, een lege maag is juist een trigger voor ochtendmisselijkheid (daarom ook het advies altijd iets kleins te eten bij je te hebben als een crackertje of zo). Dus kan heel goed zijn dat het dat was!
Aah ja dat is ook zo he, iedere echo of bloedtest of wat dan ook zal wel weer deze zenuwen geven inderdaad. Maar daarom vind ik dit forum ook zo fijn alles weer even te relativeren en erkenning te zoeken! Dankjewel voor de tip van het ontspanmomentje! Ik ga eens kijken wat ik fijn vindt vanavond. Misschien wel een beker warme melk? Dat werkt volgens mij ook beetje slaperig! Waarschijnlijk zit de helft tussen mn oren maar slaapmedicatie zie ik ook niet als optie haha. Teveel risico's aan verbonden. Hoe gaat het met jouw kwaaltjes/symptomen?
De onzekerheid met symptomen herken ik helemaal. Ik ben morgen 7 weken en ben nog niet misselijk geweest, hooguit een paar keer dat weeïge gevoel door een lege maag. Ik merk dat ik daardoor ook echt niet kan genieten omdat ik me steeds zorgen maak. Dokter Google zegt overigens wel dat dat voor iedereen verschilt en dat weinig symptomen niet betekent dat het niet goed gaat. Maar ik snap dus helemaal dat het je onzeker maakt. Hopelijk krijg je naarmate de tijd verstrijkt meer vertrouwen tot aan de eerste echo. Ik moet ook wel zeggen dat mijn rooskleurige beeld van een zwangerschap volledig is weggegaan door m’n biochemische zwangerschap en alle verdrietige verhalen die hier op het forum te lezen zijn. Het gaat vaker goed dan fout maar die verhalen lees je minder. Wat betreft het blowen heb ik geen tips, de tip van @L0ts lijkt me wel het proberen waard! Of misschien een ontspannend luisterboek of podcast ofzo
Echt super fijn die herkenning! Ik probeer me inderdaad te focussen op de positieve verhalen! Dokter google is je grootste vriend en vijand he hahaha Luisterboek heb ik nog nooit geprobeerd maar klinkt als een idee! Dankjewel
Hier ook nog steeds geen symptomen behalve buikpijn af en toe… en last van wat meer afscheiding. Had ik tijdens m’n vorige zwangerschap ook, maar nu dan toch elke keer bang voor bloed als ik wat voel lopen. Sorry voor de vieze details. De vorige keer begon bij mij de misselijkheid met 8 weken ofzo. Probeer nu tijdens onze vakantie nog even te genieten van het niet misselijk zijn. Een collega van mij heeft een paar maanden geleden een bbz gehad en die moest met spoed met de ambulance afgevoerd worden. Dat spookt nu elke keer door m’n hoofd aangezien hier geen ziekenhuis in de buurt is… Dat vind ik dus wel erg spannend.
Voordat ik zwanger probeerde te raken van mijn zoontje blowde ik ook regelmatig. Zooo ontspannen en lekker slapen. Tot je niet meer zonder kan. Ik heb toen yoga nidra gedaan en dronk voor het slapen warme melk met anijs. Helaas zullen de afkick verschijnsel len ook voor onrust zorgen. Veel sterkte maar je kan dit!!
Ik heb dus echt heel veel symptomen terwijl ik dit bij mijn zoon niet had. Het zegt echt niks! Ik ben ook iedere keer als ik afvegen blij dat het afscheiding is en geen bloed. Toch heb ik er wel vertouwen in!
Ooh wat toevallig dat ik toch iemand tref hier met een ervaringsverhaal. Toevallig ben ik sinds een paar maanden mij meer aan het verdiepen in spiritueliteit en beoefen dus ook sinds kort yoga! Ik wist niet nog niet van t bestaan van yoga nidra maar dat ga ik dan zeker proberen! Ik weet ook wel dat het gaat lukken! Moet alleen even door die eerste weken heen. Voor ik zwanger was van Mex blowde ik ook regelmatig en toen is het mij ook gelukt hier van af te komen. Helaas door de spanning in het eerste jaar na Mex zn geboorte (man en ik lagen bijna in scheiding ) is die gewoonte voor t slapen terug gekomen. Gelukkig kan ik met een gerust hart zeggen dat onze situatie zeer stabiel is nu en we zoveel dichter naar elkaar zijn gegroeid na het doorstaan van die periode! Vind t heel lief hoe jullie allemaal reageren en t geeft me veel kracht!