Maar kan het misschien ook zo zijn dat je sommige post als te veroordelend leest, terwijl ze dat wellicht niet zo bedoeld te zijn? (Die ene post uitgezonderd uiteraard, die was gewoon kinderachtig).
Haha nou dat. Als ik 2 miljoen erf (in mijn dromen), dan ben ik ook heel blij met 1 miljoen hoor. Mag man (of dan ex man) lekker zelf weten wat hij met zijn deel doet.
Ik vind dat helemaal niet stom klinken! Herinneringen zijn zoveel meer waard dan geld en zeker als het om niet zo'n groot bedrag gaat, dan blijft er na verdeling toch niet veel meer van over.
Ja ik heb dit nu aan de hand… ik krijg de erfenis van mijn overleden ouders. En in hun testament (wat ze bij mijn geboorte hebben opgesteld..) staat dat het geld alleen voor mij is en niet voor mijn partner. Maar ja, we zijn al 18 jaar getrouwd in gemeenschap van goederen. Bovendien denk ik dat als ze het testament hadden opgemaakt toen ze mijn man al kenden ze een heel andere beslissing hadden genomen, want mijn moeder was dol op mijn man. Heel lastig, maar ik ga dat deel van het testament een beetje negeren denk ik, de notaris kon daar ook weinig mee.
Ja weet je, wij zijn alle 2 opgegroeid binnen een groot gezin en onze ouders zijn gewone werkmensen geweest. Wat er zal achterblijven zal dan sowieso niet veel zijn. Als er dan nog wat sprake is van gezondheidsproblemen, huis waarbij wat achterstzllig onderhoud is (zie je vaak bij oude mensen) en nog wat jaren in een woonzorgcentrum ... Als er dan nog rest moet het nog gedeeld worden door de kinderen en is er nog wat belastingen op te betalen . Ik zal mijn zak niet ver moeten opentrekken
geen idee want daar is geen sprake van in een eerdere relatie bij het uit elkaar gaan hebben we aan alles een soort van waarde gehangen en aangegeven wat we het liefste mee zouden willen nemen en dat bleek qua waarde ook nog goed uit te komen.
Dit is precies de reden waarom ze het vermogen van m'n schoonmoeder zsm willen verlagen. Als je meer dan 50.000 euro spaargeld hebt moet je het verzorgingshuis zelf betalen. Dus dan gaat de gehele erfenis op aan het verzorgingshuis. Blijkbaar is het dus gangbaar dat ze haar vermogen schenkt op papier aan de kinderen zodat de kinderen dat alvast veiliggesteld hebben. Ik vind het een beetje dubbel. Fijn natuurlijk voor ons dat we dat geld krijgen, maar aan de andere kant moet het verzorgingshuis wel ergens van betaald worden.. en als je het geld hebt, waarom dan niet zelf betalen.. moeilijke kwestie.
Haha heerlijk, gewoon lekker doen hoe het voor jou goed voelt . Dat 'verdedigen' is wat dat betreft wederzijds hoor. Voor mij voelt het ook vaak dat ik mezelf moet verdedigen dat wij alles wel op één hoop hebben, minder werk dan mijn man en dus minder geld binnen haal. Hoe vaak je dan niet hoort dat je dan niet onafhankelijk bent, dat je niet aan de toekomst denk in het 'wat als' geval of geen eigen individu p), enzovoorts. Op zich logisch dat 'we' zo doen omdat we nou eenmaal keuzes maken vanwege bepaalde redenen en dus de andere versie niet bij die redenen past . In die zin dat als je zelf vind dat je met het ontbreken van eigen geld en het inbrengen van minder geld afhankelijk ben van je man, vind je dus automatisch dat iemand met gebrek aan eigen geld en minder financiële inbreng afhankelijk is van haar man, logisch . Het nadeel is alleen dat er vaak een oordeel te horen is, in een zin. Soms horen we die inderdaad omdat we door de ervaring 'op onze hoede zijn' hiervoor. Toch is het ook vaak wel degelijk een oordeel die gegeven wordt.
Bijzonder. Er is dus geld maar we gaan doen alsof er niets is . Kijken ze dan niet naar transactie sinds de diagnose ?
Haha, ja hier ook zo. Mijn moeders ouders waren niet rijk, maar mijn opa had altijd een goede baan. Maar mijn oma is 94 geworden en heeft lange tijd in een verzorgingshuis gezeten, waar ze maar liefst 1800 per maand voor betaalde, nou dan gaat het best snel hoor. Wat overbleef werd verdeeld onder 6 kinderen. Nou dat zijn dan geen substantiële bedragen meer hoor. Mijn ouders geven zelf aan dat er niet veel te erven valt en dat ze het geld liever nu uitgeven, oa door met zijn allen op vakantie te gaan. Top, heb ik respect voor en die herinneringen zijn zoveel waard.
Ahja weet je als er wat over is en je krijgt een hoopje waar je niets voor moet doen, dan is dat uiteraard leuk maar ik zit er niet op te wachten . Mijn man zal wel helpen dragen als het veel is en ik zal hem wel helpen en dan geven we wss alles aan ons kinderen (ken uzelf)
Ja wij hadden het lang gesplitst maar toen we trouwden in gemeenschap van goederen alles op 1 hoop gegooid en ook sparen. Waarom? We verdienen nagenoeg hetzelfde per maand, we brachten beide hetzelfde bedrag aan spaargeld in. Onze ouders hebben beide testamenten met voorwaarden voor de koude kant. Dus een financieel adviseur en notaris mee laten kijken en op dat moment was er geen reden voor huwelijkse voorwaarden. Kan natuurlijk tijdens ons huwelijk verder nog veranderen omdat ik bijv ondernemer wordt (geen idee) maar dat kan dan worden aangepast. We hebben nooit gedoe over geld uitgeven. Maar misschien omdat er meer dan genoeg is momenteel en we goed kunnen sparen en ons geld kunnen besteden zoals we willen. Ik vind het prima zo. overigens hebben we wel ook gesplitst gehad. Ging ook prima.
Nee blijkbaar niet. Weet of niet of iedereen altijd een officiële diagnose krijgt eigenlijk. Ik denk dat de financiën pas bekeken worden zodra we haar gaan aanmelden bij een verzorgingstehuis? Maar voor mij is deze wereld ook helemaal nieuw hoor.
Wij appart. Toen man meer had deed hij de huur en zorg, en ik de rest van de lasten. En waneer wij boodschappen deden, was het of hij of ik. Nu nog steeds deze constructie alleen dan andersom en ik ook de boodschappen. Man heeft niet veel maar spaart net even makkelijker. Ik ben meer van dit wil ik en gebeurt. Zolang ik maar iets heb vind ik het prima. Wij zijn 19 samen en wonen ook 15 jaar daarvan samen. En alles wat besproken moet worden gebeurd ook. En soms betaald de een net wat meer als de ander maar alles bij elkaar toch gelijk. Dus wij scheiden ook heel veel. Ook heeft hij een auto en motor dat sap nodig heeft en een poets beurt dit doet hij dus zelf betalen. Net als ik mijn scooter doet en eerder ook mijn auto(tje). Wij vertrouwen elkaar in het betalen van wat moet. Zou 1 van ons iet niet kunnen of willen betalen zitten wij gelijk in de shit. Zou alles op een hoop komen zal ik mij bezwaard voelen. Dit omdat ik ook mijn eigen ding wil hebben. Zo fijn toch als je het kan kopen wat een ander onzin vind hahah.
Daarvoor hebben veel dames in dit topix geen eigen rekening nodig . Wij mogen onzin kopen zonder dat daar way van gezegd word. Als dat niet handig is
Aan de andere kant is het nou eenmaal zo geregeld dat je bij leven geld mag schenken. Tot een bepaald bedrag per jaar belastingvrij meen ik me te herinneren. Het gebeurd dus zeker wel vaker dat hier een keer mee begonnen wordt op latere leeftijd. En het is gewoon iets dat mag.
Nou hij zegt er niets van maar het is het gevoel. Als ik echt iets geheims wil hebben, doe ik weken van tevoren contant sparen. Dit dus voor een kadotjes hij hoeft niet alles al te weten voor dat hij jarig is.