@KleineLai Oh wat fijn voor je neefje! Ik vind het zo dubbel voor de oudste idd, want ergens denk ik dat hij ook genoeg uitdagingen op andere vlakken heeft (zijn autisme heeft hij nog genoeg om over te leren bijvoorbeeld) maar heb ook nog steeds niet het idee dat hij geleerd heeft om te leren, volgens mij zit hij nu namelijk met rekenen wel vaak in de leer curve en is dat de reden dat het stom is etc. Maar voor het zelfde geld vind hij het ook wel super makkelijk en is het daarom stom, vanuit hem krijg ik er niet zoveel over uit helaas. Kwa erop zitten met de HB is eigenlijk ook gewoon, omdat mijn ervaring bij beide jongens ook is dat leerkrachten het allemaal "wel even zullen aan zien hoe het gaat" voordat die leerkrachten dan door hebben dat we niet die over ijverige ouders zijn en de Kids echt slim zijn/zich vervelen in de klas is er al weer de helft van een jaar voorbij! Daar is onze oudste echt op vast gelopen en dat wil ik echt niet nog eens mee maken! nu achteraf gezien zal z'n autisme ook niet geholpen hebben, maar dit is wel de reden dat ik er bovenop blijf zitten. We moeten de jongste nog op een basisschool aanmelden trouwens....volgende week maar eens een knoop doorhakken
Maar leren over wie je bent is heel wat anders dan academisch leren? (of hoe noem je dat?) Ik denk niet dat het of-of is, het kan prima naast elkaar ontwikkelen en leren en groeien. Ik moet denken aan wat ze soms op de kleuterschool zeggen tegen ouders, zovan; 'het kind moet sociaal nog groeien dus we gaan hem niet leren lezen.' Slaat nergens op. Sterker nog, ik geloof zelfs dat het schadelijk is als een kind zich moet leren inhouden en niet mag leren waar hij behoefte aan heeft omdat een ander onderdeel van hem niet volstaat. Wat voor signaal geef dat af aan het kind? Ik bedoel niet te zeggen dat jij een kleuterjuf bent die focust op de (volgens NT standaarden en gemiddelden) zwakke kanten, en de sterke kanten in een soort van straffen-belonen houdgreep houdt hoor! Maar wat je schreef deed me meteen denken aan de; 'als je stil kan zitten mag je leren schrijven' en die dan (grof) vertaalt naar de situatie van je zoon; 'als je beter in je vel zit, dan gaan we kijken hoe we je cognitief voldaan krijgen.'. Ik denk dat het andersom werkt. Ik denk dat de zwakkere/moeilijkere/uitdagendere aspecten van een persoon niet betekent dat alles op dat niveau moet gaan draaien. Ik denk juist dat je de sterke kanten van de persoon extra moet ondersteunen. Want voelt de persoon zich voldaan, dan voelt het zich beter, en dat heeft effect op het zelfbeeld, het wereldbeeld, het gevoelsleven, enz. Ik denk ook dat juist voor hoogbegaafde kinderen cognitieve uitdaging essentieel is. Ik merk zelf ook dat hoe meer ik mijn brein moet gebruiken, hoe gelukkiger ik me voel. Hoe harder ik moet denken, hoe meer (interessant) nieuwe informatie ik tot me kan nemen, hoe meer ik van mijn standpunt wordt afgestoten en dus heel hard moet gaan nadenken; hoe gelukkiger ik me voel. Ik zie het bij mijn kinderen ook. Als dat koppie aan het werk is geweest dan komt er rust, fysieke rust zelfs. Je vervelen en je moeten (leren) inhouden is echt killing. En ongezond. Maar! Jij kent je zoon natuurlijk, en ik niet. Dus als ik de plank compleet mis sla hier dan moet je dit gewoon allemaal negeren. (en sorry voor het evt. kutgevoel dat ik je geef) Ik weet ook als geen ander dan autisme complex is, en uniek, en soms zorgt het ervoor dat je bepaalde dingen wel of niet moet doen die in de ogen van anderen onlogisch lijken. Hoe dan ook, no judgement vanuit mij! ik deel gewoon wat hersenspinsels die mij te binnen schoten toen ik je berichtje las. Ja ik herken dat heel erg! Ik heb dezelfde instelling. Ik haat wachten, ik haat afwachten en aankijken, simpelweg omdat het nutteloos is, en mogelijk schadelijk. Je kan alleen maar winnen, en dus; waarom wil men verliezen? Die logica. Ik niet snap. Ik vind het oprecht heel fijn om te lezen van iemand die ook eens aanpakt en door pakt Spannend! Welke scholen zijn er in de race?
@KleineLai Ben blij met je hersenspinsel hoor! No hard feelings hier! wellicht heb je idd gelijk...mijn zoon heeft een heel rigide brein dus vandaar dat ik dan gelijk denk, hij kan maar 1 ding per keer leren, wellicht heb ik t mis...volgende week gesprek op school zal eens navragen hoe het gaat allemaal! Kwa basisscholen, we hebben er 1 in de buurt (5 min lopen) waar ik goede verhalen over heb gehoord. We hebben de basisschool waar de middelste op zit (maar waarschijnlijk na de zomer vanaf switcht) of de basisschool waar de HB school mee samenwerkt. (Beide scholen zijn 15 min fietsafstand, maar dichter bij het werk) ik neig naar de school van de middelste, omdat we verder wel een fijne ervaring hebben met die school. De 1e school is in de race, omdat die dichtbij huis is en we dus niet zo ver weg Hoeven als we vrij zijn en de jongens nog maar een paar jaar die kant op Hoeven. De laatste school is erbij gekomen, omdat de HB school vanaf volgend jaar de plusklas kinderen een ochtend in de week laten meedraaien op het HB onderwijs, maar de cultuur op die school past niet echt bij ons. En toevallig werd ik gisteren geattendeerd op een montessorischool, waardoor ik dacht oh dat zou ook nog een goede zijn! Dus ja haha
Ik denk dat aanpassen en vervelen misschien eerder meer energie en 'focus' kost dan wanneer het aanbod passend is. Misschien dat zijn rigide brein juist heftiger reageert als dingen niet smooth gaan, niet in zijn flow gaan, volgens zijn verwachtingen en behoeften? Ik zie het in mijn oudste ook; wanneer ik verwacht dat hij een slechte dag gaat hebben op school omdat hij zich in de ochtend al niet lekker voelde bijv. (kort lontje, vasthoudend, controlerend) en niet naar school wil. Of hij heeft een druk weekend gehad. Net zo vaak gaat de schooldag helemaal prima, alsof het dus niet perse zo aan elkaar gelinkt is. En na elke keer dat hij prima zijn werk heeft gedaan op school en ik me weer verbaas, moet ik mezelf er (weer) aan herinneren dat hij echt op een totaal ander belevingsnetwerk zit dan ik, haha. De links die ik maak (heb), die heeft hij niet of werken dus anders. Vaak zit ik goed wat hij aankan qua prikkels (sensorische stimulans), en ik zit vaak goed in aanvoelen van behoeften in ritme/flexibiliteit/sociale verwachtingen. Maar ik blijf dat cognitieve constant verkeerd inschatten. Ik hang het namelijk ook vaak samen met zijn autisme; en ik wil de lat lager leggen want bang voor overprikkeling of overvraging, misschien? maar ik zie dus eigenlijk enkel het tegenovergestelde. Als hij zich niet lekker voelt, vaak speelt cognitieve verveling mee. Dus nja.. dat, haha. Klinkt als een heerlijk luxe probleem bijna, die scholen Hier gaan ze standaard naar de school in de wijk, er valt niet te kiezen tenzij je privé gaat, of tenzij je kind iets nodig heeft wat de school in je wijk niet kan bieden. Beide hebben zo hun voor en nadelen denk ik. Het scheelt hier iig wel keuzestress, haha
Ik heb natuurlijk zelf ook het één en ander opgezocht en ze vertoont wel wat kenmerken van hb maar ik herken haar lang niet in alles. Ook de verhalen hier, tegen veel problemen lopen we niet aan. Ze is verder maar niet zo ver zoals ik dat hier soms lees. Al moet ik door het verhaal van bulakgirl weer denken aan haar peutertijd. Ze had toen ze 2,3 jaar was zichzelf de kleuren in het Engels geleerd (ze had zelf de filmpjes gevonden op Youtube). En inderdaad, verlegen en alles goed willen doen. Niet opvallen. Ik denk eerder aan hoogintelligent. Al ben ik geen psycholoog of orthopedagoog natuurlijk. Ik heb het ook niet zo op onze IB-er. Altijd alles maar aan willen kijken en bepaalde bijzonderheden niet willen zien, lijkt wel. Met onze jongste daarom geen test (voor iets heel anders trouwens) laten uitvoeren door school, heb er geen vertrouwen meer in. Jongste heeft extra hulp nodig en vorig jaar alleen maar gemekker gehoord dat we dat als ouders zelf moesten aanvragen want anders kost het school geld.... kan er nog boos om worden. Ja en nee haha. Het blijft lastig. Niet alles is in een toets te vangen. En natuurlijk een momentopname. Tegelijkertijd wel een indicatie. De laatste keer scoorde ze op rekenen E6 (was toets M6) en de rest was M7 of hoger. Zelf het gevoel dat ze weer een mentale sprong heeft gemaakt de laatste weken en ik hoop dat het terug te zien is in de cito's. Gewoon om het onder de neus van school te kunnen wrijven. Dat allemaal gezegd hebbende, ik kijk zo uit naar de zomervakantie. Even eruit.
Maar ook bij hoog intelligent kunnen ze tegen dingen aan lopen. Onze dochter is getest en scoort hoog, range van 115-129, loopt didactisch 2 jaar voor op leeftijdgenootjes. Officieel geen stempel hb maar wel heel veel raakvlakken en 'uitdagingen' omdat ze anders is als de rest van de kinderen in haar klas. Combinatie met faalangst en we hebben genoeg uitdagingen
De juf van de jongste wil een gesprek met ons om te bespreken of hij volgend jaar naar de plusklas mag. Hij heeft dit schooljaar al veel extra uitdagingen aangeboden gekregen wat hem prima af gaat. En nu vraag ik me een beetje af wat die plusklas dan anders maakt. Heeft iemand daar ervaring mee? Ik merk namelijk wel dat hij slimmer is dan de meeste kinderen van zijn leeftijd, maar verder zie ik een gemiddeld kind. Hij heeft veel vriendjes, is een leergierige leerling, communicatief vaardig... Echt totaal geen tekenen dat hij iets zou missen nu.
Wat ik ervan begrijp is dat het gaat om extra ondersteuning omdat de reguliere stof niet toereikend is. Ze leren door de reguliere stof niet leren, het is te makkelijk (niet breed, diepgaand of snel genoeg) en soms verliezen ze motivatie of ze vervelen zich al. Wat uiteraard niet goed is voor een kind. In de plusklas krijgen ze - als het goed is - meer ondersteuning/les op hun niveau. Dus niet enkel meer van hetzelfde of enkel moeilijker, maar echt wel anders of extra diepgang, bijv. Maar wat ik erover begrijp is dat het per school heel erg verschilt wat een plusklas inhoudt. Sommige scholen lijkt het meer een soort bezigheidstherapie; er worden bijv geen doelen gesteld voor een leerling, of er is niemand (de juf ?) die dat controleert e/o meeneemt.
Ja, het verschilt enorm wat die plusklas inhoudt. Vraag daarom ook goed door naar hun insteek en werkwijze en waarom ze denken dat hij er baat bij kan hebben. Hier was de interne plusklas letterlijk en figuurlijk om te janken. Mijn zoon wou er niet meer naartoe. Ik zou een gesprek krijgen met toelichting wat ze precies deden en waarom, had ik om gevraagd, dat kwam niet. Hij is daarna naar de bovenschoolse plusklas gegaan en dat beviel juist wel goed. Veel beter opgezet en daar werkten ze ook daadwerkelijk aan de problemen waar hij tegenaan liep en deden ook echt uitdagende dingen.
Ik zou ook vragen wat de plusklas precies is. Zijn het de extra werkbladen de boekjes zoals prik en co, rekentijgers etc Of gaan ze voor de uitleg wat hb is, het samenwerken, projecten, nieuwe uitdagingen zoals bouw met je groepje de stevigste brug. Op zijn oude school was er geen plusklas alleen pluswerk. Zoals zoon (5jaar) in gr 3 vertelde waarom hij zijn werk niet af heeft. Nou dan krijg ik alleen maar meer werk. Dus nog meer schrijf bladen, nog meer rekenen naast het reguliere en niet in.plaats van. 1 keer in de week uitleg van pril en co en rekentijgers. Als hij het niet af had waren ze niet blij. Mocht ook niks tussendoor vragen want daar was geen tijd voor. Nu zit hij op een hb school en dan is het wat is hb en hoe ga je er mee om, wat betekent het voor jou en andere, het samenwerken, projecten. Werken op eigen niveau juist belangrijk. Ja ze krijgen veel meer werk maar ook super leuke interessante taken en keuzes. Als je zo iets in het klein hebt is het een meerwaarde.
Voor onze middelste zijn we gebeld dat hij is toegelaten op het HBC, dus na de zomer mag hij starten op de school bij zijn broer. Het hele jaar wilde hij daar graag heen, en nu het zover is wil hij niet meer, omdat hij z'n vriendjes niet wil missen! Persoonlijk vind ik vriendjes niet een reden om op zijn huidige school te blijven, zeker niet omdat hij in het zelfde gebouw en op dezelfde BSO blijft. Of zou ik daar wel gehoor aan moeten geven? Ik heb zelf ooit op de middelbare school ervoor gekozen om niet van school te wisselen ivm vrienden (mavo zat op ander gebouw dan VBO) en daar heb ik tot de dag van vandaag nog spijt van! Die Iep-uitslagen kan ik ook niet aan wennen hoor, de oudste lijkt wat gezakt...maar vraag me af of dat dan ligt aan zijn overstap halverwege t jaar naar groep 7. En bij de middelste van groep 4 komt ineens ook een 1S lijntje in zicht... Pluksklas bij de middelste is trouwens echt niet veel verrijking hoor, ze doen smartgames en hebben het 1e half jaar een auto van de toekomst bedacht en t 2e half jaar een presentatie gemaakt via Google docs over woestijnen.
Het ene kind dat goed in zijn vel zit, heeft prachtige groei op zijn rapport en heeft zijn citos gemaakt alsof hij 1 tot 2 jaar verder is. Het andere kind dat zich al maanden niet goed voelt, vlakt compleet af en er is steeds minder voorsprong te zien. Ze durft niet eens meer te laten zien wat ze kan. Zo verdrietig en pijnlijk. En dat terwijl ze veel verder is dan kind 1 op deze leeftijd.
Ik snap wel dat hij dat nu zegt. Het is veilig en de andere situatie onbekend. Zelfs die van ons wou niet naar de kleuterschool maar weer terug naar de peuterspeelzaal. Overigens had hij daar een hekel aan. Moest hem letterlijk binnen duwen. De laatste maanden huilen en was het zo erg dat we eerder zijn gestopt. Dus zou daar niet teveel aan laten hangen. Vriendjes kun je ook na schooltijd mee spelen en in het weekend. Jammer dat de plusklas zo weinig doet. Hoeveel uur is dat in de week?
Ik heb gesprek gehad op school. Aangeven dat er veel meer drama is thuis. Alles is of goed of vreselijk slecht. Veel boos en heel veel knuffelen. Aangegeven dat de 2 pestkoppen ook bij hem de grenzen weer op zoeken. Nog maar een paar weken. Zucht!
Dat is zeker zo idd... Plusklas is anderhalf uur in de week geloof ik, op woensdag. Voor de rest van de week kreeg hij een map met extra opdrachten voor als hij klaar was, maar die deed hij bijna niet....hij had geen zin om alleen meer van 't zelfde werk te doen En vervelend voor jullie thuis zeg, wat zegt school hier dan over?
Nou precies een map met extra werk. Zo ging dat op zijn oude school ook. 1.5 uur is niet mega lang maar verschillende workshops en groepsopdrachten zou toch ruimte voor moeten zijn. Opdrachten wat anders is dan anders. We hadden eerst nog wat anders te bespreken dus op die vraag hadden we nog geen tijd. Aangeven dat ik benieuwd ben hoe zijn rapport is en misschien dat daar nog iets verklaard.
Hoi, ik kom hier nieuw binnen in deze groep en heb alleen de laatste pagina gelezen maar herken het 2e deel meteen bij mijn dochter. Ik weet ook gewoon niet wat ik ermee aan moet. We zijn al een tijd bezig met haar, eerst speltherspie maar die kon geen contact krijgen, nu jeugdggz waar ze eerst 5 gesprekken met haar hadden om een beetje vertrouwen te winnen en test afgenomen. Nu blijkt ook hb en we zijn nog bezig met ASS en ADD.. een neurodivers brein in elk geval (net als ik zelf ) maar ze heeft echt geen vertrouwen in zichzelf, mega perfectionistisch, faalangst, introvert, ze durft eigenlijk nauwelijks iets. Mijn hart huilt echt om haar. Ze kan best goed met andere kinderen overweg en plezier maken maar eigenlijk vnl 1 op 1, anders zweeft ze er een beetje tussen en maakt ze niet echt connectie. Ik weet niet wat haar zou kunnen helpen... En waar doe je goed aan? Bijv. Met veel moeite op scouting gekregen maar ja dat is een groepsgebeuren..moet je dat dan toch een beetje afdwingen of wordt dat een trauma (ik vond het zelf vreselijk vroeger)
Lastig hé... las gister ook weer over de toename van psychische problemen bij meisjes en dan lees ik dit en dan denk ik, ja weer een meisje onwijs in de knoop. Wat doet het met hun toekomst?
Heel erg lastig, even gemist hoe oud ze is. Wat jammer dat speltherapie niet de weg was voor haar. Bij ons heeft dat juist heel erg geholpen. Lastig om iets te vinden wat haar juist vertrouwen geeft. Zoon was toen hij jong was vooral met tekenen/ knutselen een perfectionist. Boos zodra het niet lukte zoals hij het zag/ wou. Wij bleven maar herhalen als het niet is zoals je het wil maak je er wat anders van. Koste heel veel tijd en energie maar nu kan hij het wel omzetten tot wat anders of opnieuw beginnen. Scouting kan juist goed zijn als het andere lukt om haar erbij te halen als ruimte te geven. Anders iets zoeken wat ze iets meer alleen kan doen maar met anderen. Zoon zit op judo sinds hij 3 is. Wel een groep, deels zelfstandig oefenen, deels in 2 tallen en het laatste deel als groep. Werkt goed voor hem. Ondanks dat hij weinig heeft met de groep, zijn echt heel anders, oefent hij samen en heeft het leuk. Er is wel een mooie groepsvorming, ze vallen elkaar niet af en is geen ruzie of onenigheid. Blijft zoeken naar wat bij ze past.
Ach, arm meisje en arme jij ook! knuffel! Ik zou geen groepsgebeuren forceren. Ze is goed zoals ze is, ze hoeft geen groepsdier te worden. Jij vond het zelf tenslotte ook verschrikkelijk, dus waarom haar dan pushen hierin? Zelfvertrouwen wordt niet gebouwd in een omgeving waar ze zich onzeker voelen. Ze sluiten zich af, of raken zelfs meer beschadigd. Geen plek om te leren. Het zelfvertrouwen groeit juist in omgevingen waar zij zich goed voelen en geprezen worden daarom. Ik zou zeggen om dus juist haar interesses en talenten te volgen, en haar bemoedigen in die aspecten. Vanzelf vindt ze anderen die dezelfde interesses hebben, dezelfde soort persoonlijkheid hebben. Gelijkwaardigheid is een belangrijke fundering voor goede vriendschappen. 1 op 1 voelt ze zich sterker (gelijkwaardiger) dan in een groep, en dat is helemaal niet erg! Echt totaal niet