Ah getsie wat een vervelend nieuws! ik hoop toch dat mog te vroeg was en het hartje snel gaat kloppen! Jaa heb er ook echt wel zin in Ik heb na de zwangerschap van mijn zoon een dubbele verzakking en heb 2 jaar terug een bandje om mijn plasbuis laten plaatsen. Een zwangerschap gaat de verzakking sowieso niet goed doen maar vaginaal bevallen al helemaal niet. Plus dat dan de operatie teniet gedaan wordt en ik weer terug incontinentie problemen krijg. Maarja aan een keizersnede zitten natuurlijk ook risico's maar ik neig hier wel naartoe. Pfoe.. zweet weer.. in combinatie met het hormoonzweet niet geweldig! Gelukkig vrij vandaag!
Hi dames, Ik wil even laten weten dat ik me wat terug trek. Ik heb het er soms echt even moeilijk mee dat het voor ons niet goed is gegaan. Ik lees af en toe eens mee. Ik wens jullie allemaal een fijne zwangerschap!
Heel erg begrijpelijk hoor! Ik snap zeker dat dit erg triggerend is en weer telkens de confrontatie wat voor jullie nu niet mag zijn... Dus alle begrip en zorg goed voor jezelf en elkaar!
Dankje! Het is toch een soort van rouwen ook al is het wen vmk. Ik ben ook zooo door de war. Op 3 juni vroege echo gehad. Zou toen 7 + 1 zijn na mijn telling. Oo echo niets te zien, vroege miskraam. Werd aangeraden om een cleaublue wekenindicator te doen om zwangerschap uit te sluiten. Er kwam ook niet zwanger te staan. Nu doe ik net nog een test om zeker te zijn dat die hormonen weg zijn en verwachten weer een uitkomst niet zwanger. Maar nu staat er weer 1-2 weken zwanger. Misschien was mijn vorige urine niet sterk genoeg om een goede test te kunnen doen, maar ook nu is het avond. Ik heb gelezen dat het echt wel lang kan duren voordat het hormoon uit je lichaam is. Toch vind ik het raar dat de test eerst niet zwanger zegt en nu weer wel. Ik voel me helmaal niet fijn, merk dat de hormonen door mn lichaam gieren.. ben moe moe moe, puistjes overal en heb hoofdpijn. Pff ik wil het nu gewoon afsluiten en verder kunnen kijken. Ik bel morgen de verloskundige en vem voor wat tips.
Ik kan me voorstellen dat je hierdoor in de war raakt Het is ook een rollercoaster aan emoties zo waar je tussen heen en weer geslingerd wordt. Hopelijk helpt het om even met de verloskundige te bellen. Sterkte!
Ik twijfel om zaterdag nog een echo te doen..er is een plekje vrijgekomen. Je zou dan toch al wat meer moeten zien als het goed zit toch?
Dan zou je 7 weken zijn als de meting goed zat deze week? Als ik juist tel... Ik zou die in jouw plaats doen. Als er dan geen hartje is, is het volgens mij slecht nieuws... Althans zo zij mijn gynaeco het toch nu. Ik had geen hartje op 5+5 maar wel op 6+5. Ik vroeg toen voor de 2de echo op 6+5 of er nu zéker een hartslag moest zijn, wat ze bevestigde...
Morgenavond bij eigen verloskundige nog even een extra echo om alles te checken in baarmoeder etc. Om er zeker van te zijn dat alles er goed uitziet en we een nieuwe ronde kunnen starten. Waarom de test eerst negatief was en nu positief, weten ze niet.
Pfoe, net m'n zus gebeld om het te vertellen. Vond dat echt moeilijk, zij is ongewild kinderloos en ik dan nu nr6... Maar ze wist het gisteren al omdat ik appte of ik kon bellen. Ze zegt "normaal bel je gewoon en dan zie je het wel". Dat klopt ook wel ja Nu 5 van de 7 op de hoogte van mijn kant. Aan man zn kant nog geen 1, àls schoonmoeder dr mond heeft gehouden. Iets waar ik over twijfel maar man wilde het echt zeggen.
Zenuwachtig moment he! Ik zat in ongeveer dezelfde situatie... Mijn zus heeft met veel moeite 1 kindje na 2,5 jaar proberen en inseminatie traject gekregen, dat wisten wij niet omdat ze het moeilijk vond daarover te praten (dit was bij mijn vorige zwangerschap) dus het blije nieuws veranderde toen in een hele verdrietige situatie waarbij mn zus brak. Een week later had ook zij onverwacht een positieve zwangerschapstest en waren we dus tegelijk zwanger! Nu is ze weer bijna 3 jaar verder, inseminatie mislukt en IVF ook alle pogingen zonder restultaat. Ik ging met een brok in me keel heen, maar schijnbaar vermoedde ze het al toen ik van te voren appte: ik wil iets met je bespreken als we zo langskomen. Het is 40 minuten rijden naar haar en ik kwam vol tranen al binnen, ze pakte mij vast en zei direct: het is goed Chris, alleen al dat het je zoveel doet en je zoveel rekening met mijn gevoel wil houden vind ik prachtig! We hebben samen staan huilen en ze liet me de eerste minuten niet los Hoe reageerde jouw zus er verder op? Buiten dat ze het al vermoedde, kon ze blij voor jou zijn of had ze een moment nodig om bij te komen? Ben heel benieuwd naar de rest van jullie gesprek
Wanneer gaan jullie het aan de buitenwereld (buiten familie) vertellen eigenlijk? Ik heb maandag de eerste echo (EINDELIJK) zou dan 8 weken zijn. Ik ben zo verschrikkelijk slecht in liegen en zo een goudeerlijk persoon dat ik het vreselijk vindt al 5 weken met een geheim te lopen!!! (Kwam er achter met 3+1) Toch twijfel ik nog of ik na maandag het bericht naar buiten breng, aan de andere bied een goede echo bij 8 weken volgens mij best wat zekerheid!? Wat denken jullie?
Wij vertellen het tussen de 10 en 12 weken. Op m'n werk ga ik het pas tussen de 16 en 20 weken vertellen denk ik.
Onze dichte omgeving (familie & vrienden) weet het. Mensen die verder van ons staan (verdere familie en kennissen) gaan we h
Ze pakte het goed op, vind het nu minder moeilijk dan bij nr3 en nr4, toen zat ze zelf nog zo in het proces. Nu heeft ze geaccepteerd dat ze kinderloos blijft. (Adoptie is ook van de baan door de overheid). Maar blijft rot om zoiets te vertellen