Ja zondag gestart met femara voor 5 dagen en dan volgende week ergens weer een echo en bloedname. Deze keer zal het waarschijnlijk wel zonder inseminatie zijn want het labo is dicht voor jaarlijks onderhoud deze periode maar omdat er bij man geen problemen zijn en bij mij met de hormonen de vorige keren alles in orde was mogen we het dan thuis proberen. Vorige maand hadden we verplichte pauze dus wou niet nog een maand helemaal niks doen
Helemaal gelijk heb je! Je kan idd beter nog iets ermee gaan doen dan dat je weer een maandje moet wachten. Wie weet is het deze keer wel raak!
Hi allemaal, Ik ben dus afgelopen zaterdag begonnen met het spuiten van 50 Eh ovaleap. Ik merk dat ik er best sterk op reageer. Niet met de hoofdpijn waar de gyn me voor waarschuwde maar wel met enorme vermoeidheid, een algemeen hangerig gevoel en soort van gekke opvliegers. Hebben jullie veel bijwerkingen ervaren?
Nou gisteren inseminatie gehad. Ik had vrijdag ochtend dat mijn ovulatietest al heeeel iets donkerder werd, en had die dag echo. Maar was bij nieuwe verpleegkundige. Eitjes waren 1 van 11,5 en andere 15, 2 totaal. Normaal zou ik dan bloedprikken maar ze zei doen morgen (zaterdag) nieuwe echo en dan bloedprikken. Aangezien normaal 15 mm niet erg groot is nog. Dus vrijdag avond werd mijn ovulatietest nog donkerder. Dus dacht ja shitzooi dus ik spoedlijn bellen, werd afspraak van zaterdag echo vervroegd, stond eerst 10 voor 12 en toen 10 voor half 10. Eitje was 11 en 16 dus toen bloedprikken. Nouja foto laat wel zien wat er aan de hand was haha. Dus mocht kiezen zaterdag om ovitrelle te zetten of niet, maar had toch al thuis liggen dus geeft net extra setje en gisteren inseminatie gehad. Nu maar weer afwachten... laatste iui poging gelukkig achter de rug. Wat een drama bij mij aangezien ik heel snel mijn eisprong telkens heb, voordat ik ovitrelle zet.
Hoi dames Moet even mijn gedachten van me af typen. Ben nu 4 dagen overtijd maar durf niet te testen omdat we al 2 jaar niks anders dan negatieve testen hebben gezien. Heb vanaf april een pauze ingelast en was van plan vanaf de volgende maand de laatste 2 iui behandelingen te ondergaan. Heb vaak zoon misselijk gevoel in mijn buik, hoofdpijn, pijnlijke tepels terwijl normaal mijn hele borsten pijn doen en moeilijke stoelgang en dat terwijl ik normaal vlak voor de menstruatie meestal diarree achtig heb haha sorry. Ben sochtends en savonds ook verschrikkelijk moe. En toch ben ik al vaker meer dan een week overtijd geweest en de testen negatief. Zit gewoon erg in de knoop omdat ik bijna niet meer durf te hopen dat het eindelijk eens raak is. Of dat het toch weer uitloopt op een teleurstelling. Beetje de hoop opgegeven denk ik
Heel veel sterkte! Ik snap heel goed dat je bang bent voor weer een negatieve test. Zeker in het stadium waar je nu in zit. Heb je het ondertussen toch al aangedurft? Ik heb vandaag mijn allereerste IUI gehad dus zit in een hele andere fase nog.
En weer een gefaalde ronde nu iets meer dan 2 jaar aan het proberen (officieel volgens mijn artsen iets minder lang, oktober pas 2 jaar, maar we deden het al even voordat we toestemming kregen zonder anticonceptie) We houden zo meteen een infertility sucks pizza en wijn party in ons bed want ik heb écht géén zin om er nog uit te komen, even nood aan ongezond doen en niet altijd doen wat 'hoort' En dan morgen maar weer door voor een nieuwe ronde Vinden jullie het trouwens ook zo moeilijk om de 'ik kon volgens de dokter onmogelijk spontaan zwanger worden maar wonder boven wonder is het nu toch vanzelf gelukt voordat we met fertiliteit gingen beginnen' verhalen aan te horen? Hoor precies iets teveel van die ervaringen tegenwoordig. En bij ons zou alles moeten lukken en lukt er just niks. En ja, ik gun het echt waar iedereen om een kindje te krijgen!
Wat ontzettend vervelend zeg!!! Ja die verhalen ken ik ook, maar ik mag niet teveel zeggen, want ik ben nu zwanger van onze tweede…. Bij de eerste er 11 pogingen IUI over gedaan en bij de tweede de eerste keer raak. Even een vraag, heb je al eens een HSG onderzoek gehad? En lekker die pizza avond houden! Moet kunnen toch….
De natuur doet soms rare dingen (gelukkig ) Ja alles was in orde, er is niks mis gevonden behalve dat ik lange cyclussen heb en ze vermoeden dat ik niet altijd een goede eisprong heb van mezelf. Pizza, hugo en mamma mia it is, maar toch maar gewoon in de zetel
Hallo dames, Zou ik hier mee mogen kletsen? In 2021 zijn we gestart met een IUI traject na 2,5 jaar proberen. Destijds de diagnose onverklaarbaar verminderd vruchtbaar. Uiteindelijk hierdoor onze zoon mogen verwelkomen in juni 2022. Nu hebben wij de wens voor een 2e kindje. Inmiddels alweer 1,5 jaar aan het proberen, zonder resultaat. Morgen willen we gaan bellen om wederom IUI op te kunnen starten. Hopelijk doen ze daar niet al te moeilijk over!
Lijkt mij niet dat ze hier moeilijk over doen. Tegen mij werd zelfs gezegd, toen ik van de eerste zwanger raakte na IUI; "als jullie voor een tweede willen gaan, mogen jullie gelijk bellen om te starten met IUI" Wat ontzettend balen trouwens dat het weer nodig is, sterkte!
Inderdaad balen dat het weer nodig is. Ergens hoop je toch dat het wel een keer zonder al te veel gedoe lukt, maar helaas. Vanmorgen het ziekenhuis gebeld en er werd me verteld dat er een nieuwe verwijzing nodig is. Daarna meteen de huisarts gebeld en die heeft vandaag de verwijzing nog in orde gemaakt. Ben benieuwd wanneer we terecht kunnen!
Voor diegene die mij nog kennen, ik mag eindelijk zeggen dat ik zwanger ben. Bijna 8 weken, nadat ik een prednison kuur heb gekregen wegens een ontstoken schildklier en mijn schildklier normale waardes heeft ben ik de maand daarna spontaan zwanger geworden, nooit gedacht dat dat ging gebeuren. Ik zou met IVF/ICSI starten in Juli, maar zover is niet meer gekomen. Vandaag eerste echo gehad en nog een grote shock erbij gekregen, het zijn er twee!
Ha iedereen! Zie dat ik hier nog in het lijstje sta, vorig jaar gelijk 1e poging IUI gelukt en inmiddels een gezonde zoon van 7mnd. Wil graag iedereen een hart onder de riem steken die nog volop in dit traject zitten. Heb een paar pagina’s bijgelezen en krijg gelijk buikpijn van de teleurstelling bij sommigen. Het geluk is helaas niet eerlijk verdeeld op de wereld maar hopelijk komt het toch ieders kant op.