Zou dat iets zijn waar hij zich in zou kunnen vinden? Meer werken is meer ritme en regelmaat. Als hij moeite heeft met constante wisseling en spontaniteit, dan is misschien meer werken voor hem erg goed. Kost hem minder energie, heeft hij misschien voor thuis dan weer meer energie, enz.
Ik kan mij wel vinden in beide in deze. Wij geen kinderen maar ik werk fulltime en mijn vriend niet door medische omstandigheden/ chronische ziekte. Al voordat wij gingen samen wonen wist ik dat zijn draag kracht lager was dan dat van mij. Hoopte ik dat ik dat kon veranderen, zeker. Is het gelukt, nee. Door de jaren heen heb ik moeten leren mezelf aan te passen. En hij ook. Bij ons is het zo dat door de weeks hij het grootste gedeelte van het huishouden op zich neemt, mits zijn gezondheid het toe laat. Ik de rest doe, telefoontjes, regelen etc. En dat gaat vooralsnog prima. Het lijkt alsof je beeld en verwachting anders zijn dan de realiteit. En nu word je daarmee geconfronteerd. Verandering en aanpassing roepen weerstand op, wat normaal is. Zodra het stof is gaan liggen en je het rationeler kan bekijken, misschien ligt daar dan de oplossing. Misschien is een schoonmaakster zo gek nog niet, evenals een tuinman. Maar dan beide om de week? Of tuinman 1x per maand en schoonmaakster 2x per maand? Je kunt zijn werk etiek en draagkracht niet aan jezelf meten, jullie zijn 2 verschillende personen.
Dit lijken mij geen trekjes, ikzelf heb ADHD mijn vriend ook (zeggen ze) maar gok dat de diagnose niet goed gesteld is. Hij gaat nu eindelijk terug naar een psych en hoop dat er meer uit komt.
Is dat al eens onderzocht bij hem? Een eventuele diagnose en bijbehorend vervolg traject zou hem wellicht goed verder kunnen helpen. En misschien ook het accepteren voor jou makkelijker maken. Als in... "we nemen een schoonmaakster in dienst want man kan dat met zij ADD niet goed handelen" is makkelijker te accepteren dan "we nemen een schoonmaakster in dienst zodat man met een boek op de bank kan zitten"
Ik meen me te herinneren dat je zei dat hij autisme heeft/vermoeden van autisme? Als dat niet zo is dan excuses maar als dat wel zo is; dan is het geen onwil. Heel veel mensen met autisme kunnen dit niet. (Ik ook niet. Ik doe het wel maar het kost me m’n gezondheid)
Geen ervaring met therapie sessies, maar het klinkt wel logisch wat de therapeut zegt. Wij hier op het forum kunnen allerlei tips gaan geven, maar denk niet dat iedereen hier een ervaren therapeut is, dus waar hecht je dan meer waarde aan? Bij minder werken en zelf thuis meer doen lever je salaris in.. bij het inschakelen van huishoudelijke hulp en dezelfde uren blijven werken, ben je ook wat kosten kwijt dus in die zin vind ik het niet zo'n gek voorstel van je partner. In ieder geval goed dat jullie in gesprek blijven en naar de therapeut blijven gaan. Zeer begrijpelijk dat het als intensief wordt ervaren, maar hopelijk komen jullie hier sterker uit samen.
Zelf ben ik de gene die thuis is en voor de kinderen en het huishouden zorg, mijn man werkt fulltime. Wij hebben een periode gehad dat ik het allemaal niet meer recht kon breien en ik had het heel erg gevonden als mijn man daar een mening over had gehad. Mijn man zegt zelf altijd dat werken als vakantie is, even geen kinderen die om je heen dwarrelen, volwassen gesprekken, niet onderbroken worden omdat kind A is gevallen en daarna kind B hulp nodig heeft bij het zoeken van zijn sokken of omdat ze opeens ruzie hebben. En ik zit thuis, zorg dat het eten op tafel staat, zorg dat de kinderen schone kleding hebben, ik zorg dat alles hier in huis op orde is. Het gaat 24/7 door. Ik sta om 22.30 meestal nog een was op te hangen. Maar soms moet ik er ook 5 keer per nacht uit terwijl mijn man doorslaapt. Dat is een keuze vanuit goed overleg. In dit soort zaken gaat het er in mijn optiek niet om wat de ander er per se van vind, maar of de ander de kar nog wel kan trekken die hem/of haar ooit -in goed overleg- is toebedeeld. Soms veranderen situaties en eigenlijk is de oplossing heel praktisch: een schoonmaakster en iemand voor de tuin. Dat is geen falen vanuit hem of jou. Sterker nog ik vind het heel sterk van hem dat hij uitspreekt dat het niet meer gaat en dat hij nu ook meer aan zichzelf wilt gaan denken. Even heel gechargeerd, eerst doet hij niet zoveel buitenshuis (samen met jou)wat jij jammer vind, vervolgens wilt hij graag meer tijd voor zichzelf en daarna ben jij de gene die de oplossing niet ziet zitten. Terwijl jij de gene bent die vaak de hort op is en heel veel eigen tijd ‘toe-eigent’.
Ik vind het knap van je man dat hij aangeeft dat hij meer tijd voor zichzelf nodig heeft. Is er wellicht een optie dat jullie laten onderzoeken bij je man of er wellicht sprake is van autisme? En indien ja dat je daar een stukje begeleiding in krijgt? Zodat er ook begrip ontstaat voor zijn situatie en er gekeken kan worden wat voor jullie beide het beste werkt. Niet iedereen heeft hetzelfde energielevel. Dus ik denk dat je voorzichtig moet zijn in het denken "even een dagje doorwerken en dan heb je het hele huis gepoetst en de tuin gedaan". Dat kan voor dat moment wel zo zijn, maar de fysieke effecten (vermoeidheid) komt dan later en dan heb je dan wellicht een groter probleem.
Is dat ook wat jouw man als ideaal ziet? En jij hebt het gevoel dingen thuis aan te moeten sturen, is dat ook echt zo (dus loopt het anders in de soep) of is dat zo omdat je wilt dat het op jouw manier gebeurd zeg maar? Het stoort hem blijkbaar niet genoeg om te veranderen, dus vraag ik mij af in hoeverre het echt storend is. Lastig hoor.
Als aanvulling: Misschien dat de mentale last meespeelt hier. Het (te) vaak er nog achteraan moeten, of het afmaken of aansturen of controleren. Het plannen, het onthouden, het regelen. De vaste verdeling ligt misschien al niet zoals TS het eigenlijk prettig vindt, en de kleine vosjes maken het misschien nu gewoon te zwaar. Als het werk niet goed verdeeld wordt en er niet voldoende positieve energie opgedaan wordt (als koppel), dan gaat het teamwork scheeflopen. Dan is een schoonmaakster een oplossing, maar een schoonmaakster ruimt niet op, en haalt niet tussen haar bezoeken door een doekje over de wc. (bijvoorbeeld). Je blijft misschien toch zitten met een mismatch op dit moment. Maar niet onoverkombaar, denk ik, maar je moet wel zoeken naar de/een oplossing. Ik denk dat misschien een ingang kan zijn om kritiser te kijken naar de belastbaarheid van haar man. Waarom kan hij maar 16 uur werken, waarom heeft hij meer rust nodig dan gemiddeld (of beter gezegd: meer rust nodig dan eigenlijk past in hun gezin), en minder overzicht heeft dan eigenlijk nodig is voor hun gezin. -Wat kost er hem zoveel energie dat hij niet voldoende heeft om TS tegemoet te komen in de mentale last? De oorzaak kan van alles zijn. Van gewoon karakter tot onderliggende lichamelijke aandoening of neurotype. Een gedachtenspinsel.
Mijn vrouw heeft autisme en haar draagkracht is een heel stuk minder dan die van mij. Zij werkt 17 uur per week vaste uren/dagen/panden, ik werk 32 uur onregelmatig. Zij doet wat ze kan in huis maar ze moet iedere dag ontprikkelen, een dutje doen of wat dan ook. Ik heb waarschijnlijk ADHD en vind het soms best wel frustrerend dat zij veel minder kan dan ik, dus wat dat betreft weet ik echt wel hoe je je voelt. Ik denk dat het in jullie geval heel helpend zal zijn dat er gekeken gaat worden naar waar zijn symptomen door veroorzaakt worden zodat er voor hem duidelijkheid komt en hij mogelijk beter kan aangeven wat hij wel/niet aankan op verschillende momenten, en dat jij leert hoe het bij hem werkt en kan inspelen op wat hij nodig heeft. Het zal lastig zijn, vooral omdat jullie al een tijd samen zijn en dit nu zo naar boven komt, maar met de juiste ondersteuning en begeleiding kan er echt veel duidelijkheid komen dus ik hoop voor jullie dat dat lukt!
De vraag is misschien ook in hoeverre je diep in je hart wil dat de therapie slaagt en jullie er samen uitkomen. Als ik het lees dan komt het heel eerlijk soms over als beren op de weg zoeken. Ook vanwege sommige tegenstrijdigheden (iemand inhuren is zonde van het geld maar minder werken niet bijvoorbeeld). Als therapie niet slaagt is het natuurlijk niet gek om uit elkaar te gaan en dan staat de deur voor die fantastische buurman aan jou kant open....
Dat haal ik ook wel een beetje uit de reactie om heel eerlijk te zijn. Krijg een beetje het gevoel dat er wordt "gezocht" naar problemen.
Ik vind deze reactie en die van @suus1983 echt heel treurig en grappig tegelijk. Ik heb me namelijk de afgelopen weken helemaal niet bezig gehouden met mijn buurman. Totaal niet. Ik ben echt alleen maar aan het denken en brainstormen, ik ben kapot. Maar ik wil juist niet naar mijn buurman. Moet er niet aan denken nu. Ik ben vooral heel erg verdrietig dat het tussen mij en mijn man zover heeft kunnen komen. Maar dat is pas sinds de sessie van gisteren. Vorige week had ik nog wel hoop, en nu heb ik een dipje. Maar geen focus op de buurman dus. Waar jullie dat vandaan halen ontgaat mij ook echt compleet.
Ik zei niks over de buurman hoor en misschien interpreteer ik je bericht verkeerd. Kan toch? Je berichtje is nogal negatief richting je man, dus zo'n conclusie is niet zo gek toch? Wat je thuis doet kan ik natuurlijk niks over zeggen, maar hier komt het veel neer over hoe je man dingen anders zou kunnen doen, maar ik mis een beetje het deel over wat jij anders zou kunnen doen.
O en even voor de duidelijkheid, als ik minder werk, zakt ons inkomen amper tot nauwelijks. Dus minder werken is logischer dan mensen inhuren.
Je bedoelt dat je dan meer aan toeslagen zal krijgen? Dat is niet helemaal hetzelfde natuurlijk. En sta jij open voor een andere baan waarin je minder kunt gaan werken?