Of misschien juist wel vooral meer jezelf geworden? Of jezelf durven laten zien? Ik vind een stukje zelfexpressie altijd gaaf om te zien, heerlijk al die mensen in soorten en maten, kleuren en geuren. Zolang je respect hebt voor jezelf en de ander in je uitingen: Ga ervoor!
Grappig om te lezen dit. Ik zit me zo'n voorstelling te maken van jullie mannen nu, die dan zeker geen oorbel of tattoo hebben en dat ze dan ineens thuiskomen en dat toch willen. Een oorbel bij een bouwvakker of advocaat oid. Mijn man is baas over zijn lichaam. Hij wilde wel een tattoo, maar ja, wat dan. Ben wel blij dat hij dat nooit impulsief gedaan heeft. Oorbel heeft ie ook niet. Hij is wel wat excentriek, dus ik zou niet zo verbaasd zijn als hij eens iets wil. Hij heeft alleen al een bril en snor en baard, dus ik zeg dan dat het al snel een beetje veel wordt Man zou mij ook vrij laten in beslissingen. Mijn zusje heeft een waar kunstwerk op haar rug getatoeëerd. Ik vind die echt heel mooi. De beste vriend van m'n man heeft ook veel tattoos. Maar ik vind het wel fijner dat we het overleggen/erover hebben dan dat man impulsief iets zou laten zetten.
Maar er zijn toch ook veel mensen die heel erg zichzelf zijn als ze zich heel erg saai/standaard kleden en zich zo onopvallend mogelijk uiten... (ik spreek ook over mezelf hoor, voor het geval mensen denken dat ik hun man aan het beledigen ben)
Zou een tijdelijk tattoo met bv henna nog een optie kunnen zijn als tussenstap? Dan kan je man er aan wennen en kun jij merken dat/of je het echt wilt en daarmee ook makkelijker voor jezelf opkomen?
Maar jij vond tatoeages misschien altijd al mooi? De man van bloempjelief bijv. Vind een oorbel vreselijk. Als een man dan opeens thuis zou komen met een oorbel, zou ik ook even gek staan te kijken en me afvragen wat er met hem is gebeurd.
Haha, snap ik hoor, blijft beetje lastig. Maar @Vulpen heeft het hieronder heel goed verwoord, dus ik verwijs je naar dat antwoord
@Ysabella Het heeft ook echt wel te maken mer normen en waarden inderdaad. Ik denk dat @Zxcvb en ik elkaar goed begrijpen omdat we in die zin er hetzelfde over denken en in staan. Voor ‘buitenstaanders’ is dat denk ik lastig te begrijpen en vind ik ook niet gek.
Overleggen denk ik niet. Maar ik zou zijn/ haar mening erover zéker wel belangrijk vinden. Plus: misschien voor je partner ook fijn als het nieuws alvast mentaal in kan dalen? Ben zelf niet anti tattoos, maar ook niet persé pro (partner en ik hebben er beiden 1), maar zou het ook niet heel tof vinden als m’n partner op een dag, zonder het van tevoren mede te delen, zou zeggen: kijk eens schat, tadaaa! En vermoed dat dat voor m’n partner net zo geldt. Edit: het sóórt tattoo (zoals het door een ander genoemde hakenkruis bijvoorbeeld) en ook de plék van de tattoo (bijv. in het gezicht) zouden voor mij wel punten zijn waardoor ik zwaar zal kunnen gaan steigeren. Maar over jouw idee (naam binnenkant pols) zou ik zelf als partner alleen maar denken: zolang het een naam is van iemand die je lief hebt (bijv. kind of overleden ouder), prima. De plek zou ik nét even wat langer de tijd voor nodig hebben, om daar aan te wennen. Vind binnenkant pols toch net iets te vaak zichtbaar (maar das persoonlijk).
Gewoon, er op een respectvolle manier over blijven praten, net zolang en/ of zo vaak, totdat je beiden kunt begrijpen waarom de ander vindt wat ie vindt of wil wat ie wil en je vrede kunt hebben met het standpunt van de ander, ook al is dat aan het einde van de rit misschien nog altijd niet jóuw standpunt. Zie het als een reis: het gaat niet alleen om de eindbestemming, het gaat ook om de weg er naar tóe.
Dit was/is idd een hele grote reden dat ik sinds vorig jaar een hoop meer tatoeages heb. Wil het al heel lang. Veel te lang me veel te veel aangetrokken van meningen van anderen.
Maar dat is dan toch hoe zij zijn? En dat is ook prima. Mijn man is zo'n man. Die gewoon.... heel gewoon. Zelf ben ik expressiever in mijn uiterlijk. Je kunt ook vanuit angst je uiterlijk "saai" houden. Dan is dat niet hoe je zelf bent. En dan kan je in de loop van de tijd zekerder worden van jezelf en opvallender kleding/sierraden gaan dragen.
Even ter vermaak. Gisteren zei ik out of the blue en op bloedserieuze toon tegen man "zal ik een bloemetje op mijn kont laten tatoeëren?" Dat gezicht
Dit hebben wij ook, mijn vriend mag gerust zeggen wanneer ik iets ben aangekomen oid en dat ik er weer even aan moet trekken. Het is alleen niet het uiterlijk wat op 1 staat maar gezondheid. Gezond eten en bewegen nu, heb je later beide profijt van. Dat je daardoor ook wat aan jezelf doet en je lekkerder in je vel voelt is een mooie bijkomstigheid
Nee hoor, ik vond tattoos juist absoluut niet mooi. En nog steeds vind ik niet alles zo maar mooi. En toch ben ik nu nog steeds dezelfde persoon en is er niks met me aan de hand Smaken kunnen veranderen, de manier van uiten kan veranderen, maar een complete persoonlijkheid vanwege het zetten van een tattoo of een oorbel? Bij mij in ieder geval niet!
Ik ben behoorlijk aangekomen en veel mensen beseffen niet zo goed wat daar allemaal achter kan zitten. Dan hebben we het niet over een kilootje hier en daar natuurlijk. Mijn man snapt gelukkig heel goed dat ik dat ook niet voor mijn lol heb gedaan en heeft er nooit een opmerking over gemaakt. Zou ik ook absoluut niet kunnen waarderen. Opmerkingen werken vaak ook averechts. Helemaal als het wel maar om een paar kilo gaat. Gezondheid ammehoela, die 5 kilo meer of minder gaat het verschil niet maken. Zeg dan gewoon dat je het uiterlijk belangrijker vindt.
Ja ik vind het gewoon super onbeleefd en beledigend om zoiets te zeggen. Maak je je zorgen om de gezondheid van je man/vrouw dan moet heus echt wel in gesprek gaan en het bespreken. Maar een ‘hey, je krijgt een buikje, je moet een beetje beter je best doen lieverd’ .. één van de weinige situaties waarin ik fysiek geweld goedkeur
Hier is het net door mijn gezondheid dat ik verdikt ben . Van tussen de 60 en 65 kilo voor ziekte naar kwakkelen tussen de 78 en 88 erna. Hij weet heel goed hoe lastig ik dit punt vind en hoe weinig ik er kan aan veranderen. Want hij ziet ook hoe hard ik mijn best doe natuurlijk. Sterker nog, hij zal zeggen: ge zijt prima zoals ge zijt. Dus zo een opmerking zou hier sowieso al niet gegeven worden.