Eigenlijk veel te weinig aandacht voor PAIS. mijn vader had/heeft veel onbegrip naar zijn Sepsis. Waar van hij nooit meer geheel zal genezen.
Ik vraag me af of dat echt zo fijn is. Ik ken ze ook, ze gaan bij wijze van nog samen op vakantie 'voor de kinderen', maar het verward de kinderen eigenlijk alleen maar want na 2 weken vakantie 'scheiden' ze weer. Wat dan opnieuw verdriet kan oproepen, gevoel van schuld, enz. Want als ze het zo gezellig hebben samen, waarom zijn ze dan niet samen? Volwassenen weten dat relaties gecompliceerder zijn dan enkel het wel/niet leuk hebben samen, maar voor kinderen geld niet persé hetzelfde. Ik denk dat veel kinderen best graag zouden willen dat hun ouders weer samen komen, en dat dit soort situaties een hoop kunnen aanwakkeren. En kijk, natuurlijk is ruziende ex-partners echt niet beter dan dit. Maar ik kan me voorstellen dat als gescheiden ouders nog zo close zijn, dat dat niet persé geweldig is voor de kinderen.
Was vanavond met zoon bij het zusje en op de kinderkaart stond werkelijk waar elk woord verkleind, hij vond het maar stom, vooral de zin: elk kindje mag een snoepzakje halen. Hij vindt zichzelf met zijn 9 jaar geen kindje meer
Wat kunnen ze tegenwoordig toch slecht het weer voorspellen. Vanmorgen keek ik en zou het de hele dag droog blijven. Het heeft de hele middag geregend en ook flinke hoosbuien.
Klopt. Maar hier in ons huis weet je het nooit zeker. We liggen dermate in het 'buiten' dat de buitenbeesten slechts een kiertje/open deur of raam etc. nodig hebben om zich hier ergens binnen te settelen. De slang hebben we nog altijd niet teruggevonden trouwens, dus we hopen maar dat hij ergens ook weer de uitweg heeft ontdekt.
Hier ook heel nat geregend vanmiddag. Terwijl buienradar aangaf dat het, het komende half uur droog zou zijn!
In het geval van dit jongetje is het erg fijn. Dat herhaalt hij ook steeds in de klas en hij weet de reden waarom het zo is. En die reden is niet te vergelijken met de voorbeelden die jij nu noemt. Het is niet verwarrend en de hoop op samen komen is er niet. Neemt niet weg dat dit voor andere kinderen wel zo zou zijn natuurlijk. Tuurlijk zijn er kinderen die zo denken als jij schetst. Dat kan. En dan is het lastig. Mijn post was alleen om aan te geven dat ik zo blij ben dat het ook zo kan gaan. Wat jij nu benoemt zie ik dagelijks in mijn werk dus de keerzijde is me bekend. Ik vond het oprecht een mooi voorbeeld
Dat is dan al snel Altijd van die rommelige weken voorafgaand aan zon verhuizing, haha, maar als je eenmaal weer gesetteld bent, ben je het ook zo weer vergeten! Gaan jullie weer in dezelfde omgeving wonen?
Hier had de oudste met 8 maanden ook 8 tanden en heb tot 14 maanden borstvoeding gegeven, ging prima hoor . Mochten ze een keer proberen te bijten dan reageer je best heftig als reflex en dan laten ze het wel
Dat snap ik, ik ben het hier ook zeker mee eens, maar ik begrijp de frustratie wel . Expatienten van Corona lopen echt tegen veel onbegrip aan. En het irriteert wanneer mensen dus zeggen: ach het valt wel mee of Corona is zoooo 2020. dat is nl gewoon niet zo, want mijn gezin heeft er alsnog dagelijks mee te kampen. Net zo als @Mamafiets hier heeft het echt veel impact: ik schrijf er nooit over en ik praat er ook in de privesituatie zelden over. Maar mijn man kan niet veel, veel komt op mij terecht. Qua organiseren, qua klussen etc. Mijn schoonvader is dik in de 70 en springt vaak bij. Met klusjes of de kinderen, omdat mijn man dat niet meer kan. Nu kan dat nog; maar wat als hij het niet meer kan? Of er niet meer is? het is hier in huis best een pijnpunt edit: overigens zet ik dit bericht hier niet om de aandacht op mij te vestigen of een zielig verhaal op te hangen, maar voornamelijk om @Mamafiets te laten weten dat zij niet de enige is en dat ik begrijp hoe lastig dit is!
Helaas is dat bij veel ziektes zo. Zelf heftige ocd (onder andere) en dan is het ook vaak ach das toch fijn, heb je iig altijd een opgeruimd huis en meer van zulke opmerkingen. Was het maar zo dat het alleen daarom zou gaan.
Ja klopt! Mensen beseffen soms echt niet wat ze zeggen. en op sommige dagen trek je je schouders op en denk je; “ ach, ze weten niet beter “ en op andere dagen wordt je er boos of verdrietig onder omdat het je gewoon raakt.