Absoluut geen problemen mee. Is wel de toon die de muziek maakt he. Is niet dat hij zegt, "ga sporten met je dikke reet" . Is ook niet dat hij mij minder mooi of aantrekkelijk vind, maar in het kader van gezondheid zeker. Als ik bakken chips naar binnen werk en in een mum van tijd aan kom, terwijl wij van onszelf vrij gezond zijn, dan mag hij daar zeker wat van zeggen. Niet in het kader van je word dik maar wel in het kader van gezondheid. Andersom precies hetzelfde. Als hij elke week Mc zou eten, wat niet bij hem past, zou ik dat ook zeggen. Zou niet weten waarom niet.
Maar dat is niet helemaal wat je zei. Je zei : als ik iets ben aangekomen, dat ik er weer even aan moet trekken. Iets is een paar kilo, geen 15 kilo bijv. Een paar kilo heeft weinig te maken met gezondheid tenzij je misschien op de grenzen zit van onder of overgewicht, maar zelfs dan. Mijn man zou nooooit zeggen: ‘Lai, ik zie dat je weer iets bent afgevallen, je moet er weer een beetje aan trekken’ Whoah.. de gedachte alleen al maakt dat ik hem wil slaan
Hahaha, je verwoord het zo wel heel grappig. Denk ook niet dat het bij @Asil zo letterlijk was geweest. Het ligt er allemaal maar net aan hoe je er zelf in staat. Als je je al bewust bent van je leefstijl en weet dat je op gewicht moet/wilt blijven, heb je niemand nodig die je nog eens met je neus op de feiten drukt. Maar misschien zijn anderen zich er zelf minder bewust van en is het dan wel fijn als iemand anders zegt: Hee schat, je lijkt wat te zijn aangekomen. Zullen we er samen weer op letten? (Oid)
Ik vraag niemand toestemming als ik iets aan mijn uiterlijk wil veranderen. Of dat nou een tattoo, piercing of kapsel is. Ook qua omvang ofzo. Mijn exman vond het heel belangrijk me te vertellen dat ie me na hormonen(iui/ivf) en zwangerschap, vies, dik en lelijk vond geworden. En ook helemaal geen seks meer met me wilde. En dat was echt niet omdat ie zich zorgen maakte om mijn gezondheid hoor. Ik kan je vertellen dat de scheiding daarna niet lang volgde. Er waren nog wel meer dingen dan dat. Sinds mijn scheiding heb ik ook meer tattoos genomen. Omdat ik dat heel graag wilde en ik dat niet mocht van mij ex, vanwege het geld voornamelijk. Nu laat mijn vriend mij helemaal mijn gang gaan. Alleen een kort pittig kapsel zou hij echt niet oké vinden. Scheelt dat ik dat ook nooit zo zou willen. Hij heeft nog geen tattoos maar wil ze wel. Maar wel op plekken onder de kleding zegmaar. Geen nek of gezicht. En ook wel dingen met betekenis zegmaar. Ik wil zelf ook nog wat kleine dingetjes laren zetten.
Interessante discussie is hier ontstaan. Blijkbaar is iets zeggen over het gewicht van de partner een gevoelig punt. Hier niet. Ja. Mijn gewicht is een gevoelig punt. Maar omdat ik weet dat hij van me houd zoals ik ben, hoe ik er ook uitzie, is het geen punt als hij er iets over zegt. Ik reageer uiteraard wel steevast met de opmerking "ja.. dat is echt wat een vrouw wil horen van haar man " Hij hoeft er trouwens ook niet over te beginnen. Dat doe ik zelf vaak genoeg
Ja, @Asil kennende zal het denk ik echt niet op z'n gemeens en oppervlakkigs gaan. Het deed mij vooral denken aan mijn eigen situatie, wat als mijn man het op deze manier op mijn gewicht zou reageren. Heeft verder niets met @Asil en Asilman te maken maar alles met mijn eigen situatie, haha Ik vraag me af; zouden er echt mensen zijn die het niet doorhebben dat ze aankomen? Tot 5 kilo begrijp ik wel als je er niet mee bezig bent, maar daarboven moet je een kledingmaat omhoog.. dat is gewoon 1+1 dan? Lijkt me hoe dan ook toch echt wel overbodig voor een partner om je partner alert te maken op zijn/haar gewicht. Als je op een gewicht komt (zowel te hoog of te laag) waar gezondheid een rol gaat spelen dan weet je dat als persoon ook wel? Ik zou zelf dat soort zorgen dan niet bespreken via 'ik zie dat je bent aangekomen' of 'je lijkt te zijn aangekomen' , maar me meer te richten op oorzaak achterhalend; 'hoe gaat het met je? ik krijg het idee dat je je niet lekker voelt de laatste tijd.' ofzoiets. Maar ok, misschien een situatie die gewoon zo ver van de mijne afstaat dat ik het me gewoon moeilijk kan voorstellen dat opmerkingen over teveel aankomen/afvallen neutraal kunnen vallen, haha
Het is niet zo zwart-wit in mijn geval hoor. Mijn man mag zeker wel wat zeggen, maar het gaat op de manier waarop. Asil nam als voorbeeldje (die ze - weet ik nu - niet letterlijk bedoelde maar zonet dacht ik nog van wel) dat als ik iets ben aangekomen dan zegt mijn man dat ik er iets aan moet doen. Dat is iets waar ik gevoelig op zou reageren. Een gesprek over gewicht an sich is geen punt hoor
Ik denk i derdaad dat er mensen zijnde het niet doorhebben of negeren. En dan gaan klagen dat kleding gekrompen is in de was. Of dat de maat in de winkel erg smal uitvalt. Ik heb zelf ook een hele tijd genegeerd dat ik zwaarder werd. Wist het wel, maar boeide niet of zo. Tot we terugkwamen van vakantie. Ik een foto van mij met een groepje meiden aan het zwembad zag (van de achterkant genomen). Ik me afvroeg hoe die ene dikke dame op die foto stond, want op die dag was zij al naar huis. En ik vervolgens besefte dat ik het zelf was. Oeps.... Je laatste stukje. Waarom zou een opmerking van een partner neutraal moeten vallen? Mag je alleen maar complimentjes geven of neutraal zijn? Of mogen partners naar elkaar ook over de mi der leuke kanten van elkaar, de relatie of het leven praten? Net zoals een partner de tattoo van de ander "vreselijk" mag vinden, mag iemand ook een mening hebben over andere uiterlijkheden van de partner. Zolang de basis eronder nog gewoon respectvol en liefdevol is lijkt me dat geen probleem. Je hoeft niet perfect te zijn.
Over je eerste stuk: interessant, haha Omdat ik geen nut zie in het negatief brengen van iets als het doel is om de ander te helpen/steunen of iets te laten inzien. Iets neutraal brengen staat niet gelijk aan het niet kunnen bespreken van minder leuke kanten van een persoon. Zoals je zegt; respectvol en liefdevol. Negatieve opmerkingen maken over de ander vind ik niet respectvol noch liefdevol.
Ik weet eigenlijk niet zo goed of ik dat vind. Ik probeer sowieso altijd de 10 seconden regel aan te houden. Kun je er in 10 seconden wat aan veranderen dan kun je er wat van zeggen (lippenstift op de tanden, vlek in een shirt), zo niet, dan zeg ik er niks over. Waarom je zou je een uiterlijk op die manier bespreken? Mijn man heeft rare tenen door het hardlopen. Dat weet hij zelf ook wel, zie geen enkele reden om dat dan ook nog eens te benoemen, verandert niks immers. Ik kijk zelf ook nooit zo naar mensen moet ik zeggen, het geheel is voor mij veel belangrijker dan het uiterlijk en hoe aardiger ik iemand vind, des te knapper diegene voor mij wordt.
Wij benoemen geen dingen aan elkaar die we lelijk vinden ofzo want heel eerlijk die zijn er niet .Ok soms pest ik hem plagerig met zijn tenen en noem ik hem soms Wolverine (kleine hint dat hij zijn nagels wel mag knippen). Wat ik bedoelde en zoals @KleineLai aan geeft, bij ons is het niet in een negatieve vorm. Ik zie het ook totaal niet als een belediging. En daarnaast, elke relatie is anders en dat is helemaal prima.
Ja dat bedoelde ik ook! En zelfs als het angst is... Dat komt dan toch omdat je misschien als karaktertrek hebt dat je je graag conformeert of in het algemeen een angstig type bent. Dus in die zin kan een donkerblauw shirt op een spijkerbroek dan ineens ook heel zelfexpressief zijn. Het heeft toch iets oordelends heb ik het idee, alsof je per definitie meer jezelf bent als je meer opvalt.
Maar rare tenen kan hij niks aan doen, te zwaar worden wel. Dat zijn dan toch 2 verschillende categorieën, voor mij althans. Ik vind man zn voeten ook niet mooi (sowieso voeten in het algemeen) maar dat betekent niet dat ik zijn gereedschap ook graag onder een afdak zie of zulke vettieten dat een bh haast nodig is.
Ja, ik heb expres overgewicht. Fijn dat sommige mensen wel zo'n knop met discipline hebben. Die van mij is helaas foetsie. Maar gelukkig vind mijn vriend vet lekkerder knuffelen dan bot.
Gewoon negeren. Mensen kunnen zich er niets bij voorstellen, niets van aantrekken, ze weten niet beter.
Oh doe ik ook niet. Ik heb al vanaf mijn 10de zo'n beetje overgewicht. Tja. Als ik stop met eten en 7 keer per week naar de sportschool ga, dan gaat het er vast wel af. Heb ik daar behoefte aan? Nope
Ik niet. Ik pas een paar jaar en dan merk je wel goed hoe anders mensen je behandelen. Ik kan heel slecht tegen kortzichtigheid.