Hier is er ook door allemaal om gelachen, kan het me wel een beetje voorstellen dat je niet meer weet welke dag het is. Wij hadden sinds maandag 2 jongens naast ons (ik denk net 18-19), hebben zo gelachen, kwamen er achter dat ze zonder stroom geen telefoon konden opladen (dus een verlengsnoer van onze vouwwagen naar hun tentjes), ze hadden wel een koelbox mee, maar koelelementen niet. Schoenen werden 's avonds netjes voor de tent neergezet (buiten!), dus 's ochtends nat. Na een paar dagen maar eens gevraagd hoe ze het deden met eten; ze haalden elke ochtend en middag wat broodjes bij de bakkerij op de camping, en 's avonds schoven ze gewoon bij iemand aan (regelden ze 's middags). Vanochtend bij vertrek ontdekten ze dat ze bestek bij zich hadden. We hebben zo gelachen. Animatieteam was ook blij met ze, want ze boden zich regelmatig aan als vrijwilliger (tijdens levend cluedo, etc.) Ons zoontje heeft zijn pijl en boogsetje (met van die plastic 'plop-pijlen') bij zich, ze gingen gerust klaarstaan als 'doel' --> zoon lag dubbel toen hij bij één de kont had geraakt. Vanmorgen gingen ze weer naar huis, netjes hun tentjes leeggehaald (en ontdekten toen hun bestek), buiten op het gras neergezet maar niet op het idee komen om alles bijv. ook in tassen te stoppen, of een luchtbed leeg te laten lopen. Onze tweede zei op een gegeven moment "Maar ze moeten toch over 50 minuten (11u) weg zijn, hoe gaan ze dat doen dan?" 11.10u besloten ze om hun tentjes op te vouwen. Maar had toch wel iets schattigs, zich heel volwassen voelen, maar nog zo lekker 'guppig'.
Dat hebben wij ook ooit gehad. We dachten 5 nachten geboekt te hebben in een appartement/hotel in Zwitserland. Stond 's ochtends op dag 5 de schoonmaak voor de deur. 'Oh, u bent nog niet weg, hoe lang duurt het nog voordat u vertrekt?' 'Maar wij gaan vandaag helemaal niet, nou ja een dagje weg zometeen. Maar morgen vertrekken we pas.' 'Ik heb hier staan dat u vandaag vertrekt'. Wij in de papieren kijken en toen bleek dat we inderdaad 4 nachten hadden geboekt. Dat is dan wel 5 dagen en die 5 hadden we in ons hoofd als nachten. Oeps Maar snel even bij de receptie een nachtje bijgeboekt. Gelukkig kon dat.
Gister middag toen ik ging omkleden knakte er iets thv m'n borstbeen. Nu dus super veel pijn bij bepaalde bewegingen. Een paar weken terug heb ik dit ook eens gehad, hoop toch niet dat het een terugkerend iets gaat zijn
Ik moet even van me afschrijven. Aankomende november 2 jaar geleden heb ik te maken gehad met een bedrijfsongeval waarbij 9 mensen afgevoerd zijn met de ambulance. Het was heftig, maar bedrijfsmatig was de instelling "niet zeuren en doorgaan". Slachtofferhulp was er niet. Ik dacht dat ik het naast me neer had gelegd. Ik ben destijds bij de BHV gegaan om in ieder geval een stukje menselijke factor toe te kunnen voegen en voelde me daar goed bij. De teleurstelling jegens mijn collega's die wél hadden moeten reageren destijds bleef groot. Enfin, ik ben daar 2 maandjes geleden gestopt (grotendeels vanwege de hele mentaliteit daar) en begonnen bij een nieuwe werkgever. Afgelopen woensdag werd daar onze ergste nachtmerrie werkelijkheid. Een ongeval met dodelijke afloop. Daar hebben we wel goed kunnen praten en is er slachtofferhulp ingeschakeld. Iedereen leeft ontzettend met elkaar mee en de steunbetuigingen en bloemen stromen ondertussen binnen. Het bedrijf is niet operationeel tot maandag. Maar ik ben zo ontzettend boos merk ik jegens de vorige keer. Zo oneerlijk hoe dat toen gegaan is. Ik kan daar natuurlijk niets meer aan veranderen, maar vandaag stond ik op en mijn hele lijf voelt als een hele zware zandzak, het is moeilijk te beschrijven. Nu zal dat natuurlijk ook te maken hebben met afgelopen dagen. Slachtofferhulp zei dat dit 4-6 weken aan kan houden en dat vooral praten en op jezelf letten heel belangrijk is. Maar hoe doe je dat nu dat op jezelf letten? Ik weet wat ik voel en dat het niet goed is. Wachten tot het slijt? Ik heb ook gewoon een gezin en 2 kinderen. Vanmiddag starten we met een psycho educatie traject voor onze zoon (i.v.m. hoogbegaafdheid) en dochter staat nog op de wachtlijst hiervoor. Ik vind het momenteel loodzwaar alles zo bij elkaar. Dus, wie heeft de ultieme tip om mezelf weer een beetje beter te voelen, om wat te kunnen ontspannen? Gelukkig hebben we ook leuke dingen in het vooruitzicht zoals ons nieuwe huis (de verhuizing zelf kan me daarentegen gestolen worden). Ook ben ik ontzettend blij met de werkgever die ik nu heb, daar valt echt niets over te zeggen. Maar voor nu heb ik echt even iets leuks, iets wat me er niet aan doet denken nodig.
Wat heftig wat je allemaal hebt meegemaakt. Heb je al eens contact met de huisarts hierover gehad? Wellicht dat zij je kunnen doorsturen voor passende hulp. Al zijn daar wel vaak lange wachtlijsten, maar misschien kun je tot die tijd bij de praktijkondersteuner terecht? Bij mij helpt het altijd wel om de natuur in te trekken om m'n hoofd leeg te maken. In ieder geval even weg van huis, want daar blijft alles door razen. Veel sterkte!
Jeetje wat heftig ik kan me voorstellen dat alles nu naar boven komt. Als het niet gaat zou ik bij de huisarts of bij slachtofferhulp aan de bel trekken. Je wil een ptss voor zijn als het even kan. Een hele dikke knuffel. Want dit is allemaal niet niks.
Jeetje wat heftig. Snap heel goed dat het er enorm inhakt. Misschien toch weer even contact opnemen met slachtofferhulp of de huisarts. Dikke knuffel ❤️
Ik heb super veel last van m'n gewrichten (voornamelijk polsen) vandaag, nu bedacht ik me dat dit te maken zou kunnen hebben met het weer? Iemand hier ervaring mee? Heb al lange tijd last van spieren en gewrichten, misschien een idee om eens een dagboekje bij te houden om te kijken of het ergens aan gelinkt kan worden.
Ja dat kan zeker. Misschien niet helemaal hetzelfde, maar ik ben als kind geopereerd aan gescheurde kniebanden. Bij koud, nat weer heb ik er meer last van.
Ik denk dat we een nieuw huisdier hebben. Mijn ouders zijn op vakantie dus ik zorg voor hun huis en diertjes, wonen toch langs ons. En hun kat wijkt geen seconde meer van mijn zijde nu Is normaal helemaal niet zo een kat die veel in je buurt ligt, dus wel schattig
Ja kan zeker van het weer komen. zelf ook veel last bij warm én vochtig weer, terwijl bij enkel warm (de zuid Franse warmte vb) ik net minder last heb. Zei dat pas tegen de huisarts en die zei me dat hij dat vaak hoorde. Tis dat man niet wil emigreren
@Lief of Stoer wat een heftige gebeurtenissen allemaal. Ik denk dat het voor iedereen anders is wat werkt. Waar word je zelf in andere situaties ontspannen van? Ik vond het zelf na mijn traumatische ervaring fijn om bijv Masterchef australia te kijken (vraag mij niet waarom, ik heb het daarna nooit meer gekeken), hardlopen opbouwen, in bad gaan na het hardlopen. Wandelen met vriendinnen en erover praten. Veel sterkte toegewenst, hopelijk lukt het je om iets te vinden waardoor je kunt ontspannen.
Vandaag hebben we te horen gekregen dat ons nichtje darmkanker heeft En dat is toevallig genoeg de dochter van mijn ene schoonzus die een paar maanden geleden werd gediagnosticeerd met schildklierkanker. Ze lag al een tijdje in het ziekenhuis en het vermoeden was er al,maar is nu dus bevestigd. Ze is precies even oud als ik en heeft 3 kinderen, ik denk dat het vooral daarom zo heftig aankomt (plus het feit dat de vooruitzichten vaak niet al te best zijn bij darmkanker ). Wilde het gewoon even van me afschrijven denk ik.
Heftig nieuws. Sterkte. ik kreeg ditzelfde nieuws een aantal weken geleden van mijn broer. Vlak daarvoor had hij te horen gekregen n.a.v. een darmonderzoek dat hij de ziekte van Crohn heeft. En dat de dikke darm al zwaar geleden had daaronder. En een dikke week later het bericht dat er ook darmkanker geconstateerd was, zou in beginstadium zijn. Kreeg gisteren van hem te horen dat de tumor 4 cm is, wel laaggradig. Dinsdag wordt hij geopereerd. Volledige dikke darm eruit en een stoma.