Ja, mijn man vond het gek dat ik zo beteuterd was. Die zei: maar jij wist toch ook wel dat er niet in allemaal een eitje zou zitten?! Ik dacht echt: hoezo niet?! Hij is dus enorm van de instelling “het is zo, en met verdrietig zijn, verander je daar niets aan”, dus hier thuis is er ook niet echt ruimte voor die teleurstelling. Vandaar mijn stiekem denk ik Ah ja, ik maak er maar niet te veel een big deal van, want als het wél raak is, is dat allemaal onnodig. Dus ga wel piepen als deze ronde officieel volledig mislukt is.
Ik zou inderdaad ook bang zijn het te verpesten ofzo, of dat er dan “iets in de weg zit” voor de cryo (helemaal niet erg als dat een innestelende baby is, maar toch). Maar snap de keuze van @Basilicum uiteindelijk heel goed. Ik heb vooral mezelf bang gemaakt voor meerlingen de afgelopen dagen
@Basilicum klinkt inderdaad als de goede keus! En als jij een 50% score hebt met zwanger worden na een eisprong, zie ik deze komende terugplaatsing wel als veelbelovend Je ziet hier wat een positief gevoel van tevoren kan opleveren @Flora85 Ik snap je teleurstelling zo goed Je kan altijd rationeel zijn, en relativeren. Maar kom op, het is gewoon een domper! En tuurlijk ben jij een sterke dame die daar weer overheen komt, maar nu even balen is zo logisch. En lastig ook dat je het thuis niet kan delen. (Wel herkenbaar, ik ben degene die ons met positiviteit overal doorheen sleept, dus als ik dat niet ben, zijn we nergens dan kun je je emoties ook niet altijd kwijt). Ik heb nu voor de derde dag vruchtbare afscheiding dus weet wel zeker dat ergens rond deze tijd mn eisprong gaat zijn, of iets dat erop lijkt haha. Ruim vier weken na de miskraam. Over een week heb ik een afspraak met de gynaecoloog, en over 2 weken zal ik dus wel ongesteld worden. Wat denken jullie, zou het nut hebben om voor we iets afspreken over curretage oid, die menstruatie af te wachten om te kijken wat dat nog "oplevert"?
Nee ja, dat is ook zo hoor! Met meer follikels, had ik ook meer hoop. Misschien meer verwachtingen zelfs. Dus ja, ik ben teleurgesteld. Nu al Ik merk gewoon aan mijn man dat ie he-le-maal niks kan met de emoties die bij mij leven. Vragen of ik nog pijn heb en of hij nog drinken voor me kan pakken, dat “snapt” ie, dat ik nu mijn dagen piekerend en tussen hoop en vrees door breng, dat absoluut niet. En al kun je echt niet alles in je leven bij 1 persoon halen en is dit ook wel een beetje man-eigen, dat je er niet met elkaar over kunt praten, vind ik toch lastig (al zoek ik momenteel waarschijnlijk ook gewoon iets of iemand om kwaad op te zijn, hihi). Snap inderdaad dat jij ook niet al je angsten, teleurstellingen en twijfels bij je vent kwijt kunt. Hoe ga jij daarmee om? Als ik jou was, zou ik inderdaad zo’n 2 weken afwachten, kijken of er een menstruatie komt en wat die doet. Daarna pas gaan kijken of er nog wat zit. Want een onnodige curretage, moet je niet willen.
Nee precies! Nouja dan ga ik dat voorleggen. Maar als ik al die verhalen lees, dan zie ik meestal alleen dat er na menstruatie alsnog iets achterblijft. Maargoed.. misschien dan wat meer gericht weefsel weghalen ipv curretage? Echt jammer dat ik weinig medische kennis heb op dit gebied. (Nouja.. al mijn medische kennis is basiskennis want ben nooit aan coschappen begonnen ;p). Hahah ja dat is herkenbaar, ik wil ook altijd mn woede ergens op richten Daar is dus zo lastig aan dit traject, er is niemand schuldig Ik ben toen we nog bezig waren voor de eerste, en de jaren voorbij gingen, dus ook vaker boos geworden op "het universum" Tsja ik heb me daar maar bij neergelegd, en kijk dan bij wie ik steun kan vinden zoals vriendinnen familie of jullie. Heb je iemand die de teleurstelling enigszins kan begrijpen? Daar ff mee bellen kan meer opluchten dan je soms vooraf denkt. <3
Ja, je hebt zeker kans dat er evengoed wat achterblijft. Maar wellicht wel minder of makkelijker weg te halen. En het hoeft ook niet zo te zijn: bij mij waren er na een week of 4 nog resten te zien, maar was na de volgende menstruatie alles schoon. Ik heb zelfs op de operatietafel gelegen in de tussentijd, met een gynaecologe “tussen mijn benen” die héél goed begreep dat ik het boek miskraam wilde sluiten. Ze trof ook nog weefsel aan, maar heeft het niet weggehaald. Want, hoe minder je erin rommelt, hoe beter voor je toekomstige kansen, waren haar woorden. Ik zou dus toch zeker wel gaan voor goed in de gaten houden, maar wel nog heel even aankijken. Maar laat de arts volgende week ook zeker even meekijken en -denken. Kan me voorstellen dat er bijvoorbeeld bij infectiegevaar oid wel eerder ingegrepen moet worden. Besefte het eigenlijk pas net, toen ik hier schreef wat ‘de man allemaal wel niet verkeerd doet’. Dacht ineens: is dat zo, of wil je gewoon graag boos zijn?! Het is ook allemaal niet makkelijk he, je bent niet ziek ofzo dus je doet het er allemaal maar “bij”, zo’n traject. Vaak onzichtbaar voor de buitenwereld; in stilte. Dan krijg je dompers te verwerken, maar tegelijkertijd moet je maar door. Waar ga en moet je dan heen met die emoties?! Lekker op je naasten botvieren met oneigenlijke redenen Is het beste wat je kunt doen denk ik inderdaad: aanvullen met andere mensen om je heen. 1 persoon heeft nooit alles wat je nodig hebt. Niet in vriendschap, niet in de liefde. Tenminste, dat heeft mijn mama mij altijd geleerd Heb 2 vriendinnetjes die ook uit mmm komen, die begrijpen het wel. Maja, de pest hiermee is ook: het is allemaal zó van jou, zo ongrijpbaar en zo diepgaand, die balen dan met je mee en je blijft hetzelfde achter. Tenminste, zo ervaar ik het nu.
Ik zou zeker 1 menstruatie af willen wachten ja. Goed plan! Wie weet wat er nog mee uitkomt en bespaart het je een curettage. Ik hoop dat je snel weer mag beginnen met de iui.
Ow ik lees zoveel herkenbaars.. en ik kan mn eigen drinken nog pakken na een punctie ook hoor . En echt he ik wéét dat hij het niet slecht bedoeld, maar hij snapt het echt niet..alles rondom gevoelens/praten vraag ik me soms af wat er in de aanleg misgegaan is hoezo niet even dat extra vraagje hoe ik me voel of hij iets kan doen.. Het voelt of hij het allemaal maar normaal vind dat ik dit allemaal onderga, ik vind dat ik er best wat respect voor verdien . En ik doe dit keer echt zo mijn best mijn gevoelens te delen (want hé ook niet mijn sterkste kant). Het hele traject zet onze verschillen wel weer extra in het voetlicht. Niet dat het iets slechts is, ik niet van hem hou oid hoor, maar ben zo blij dat ik nog anderen om me heen heb voor de emotionele kant.. en soms steekt dat tóch.
Pfff, wat ben ik eigenlijk blij om te lezen dat dit niet alleen bij ons zo gaat zeg! Heb gisteren nog bijna letterlijk tegen mijn man gezegd wat jij nu schrijft: er lijkt wel iets fundamenteel misgegaan bij mannen en emoties. Heeft ie ook z’n ding gedaan in Rotterdam, belt ie op, eerst 10 minuten gemekker over files, dat alles daar zover lopen is. “En oh ja, er waren 2 eitjes”. Gast … Maar ze zullen er wel niks aan kunnen doen? Wat er niet in zit, kan er ook niet uit he. En we zijn tóch voor ze gevallen en gegaan ook. Iets wat we bij die andere mensen om ons heen misschien dan weer niet vinden, en zo vullen ze elkaar aan! I guess
Omg hahah zo typisch... Echt erg ook Blij dat er zoveel herkenbaarheid is hier! Ik hoor dan van vriendinnen dat ze overal zo goed over kunnen praten met hun vent en dan denk ik nou.. hier en daar gaat het prima maar meestal .. En thanks voor jullie reacties! Hopelijk vind de gyn het ook een goed idee..
@Milena92 wat goed dat je weer eisprong hebt! Komt alles toch weer wat op gang. En hopelijk zo dat laatste restje er nog uit.%
Das inderdaad heel fijn! Werkt de cyclus tenminste wel nog Het is nog best veel wat er zit dus dat zal niet allemaal komen, maar wat Flora zegt, hopelijk iig minder om weg te halen Hoe gaat het met wachten? Je geduld wordt wel enorm op de proef gesteld zeg..
Je hoort ook wel eens verhalen dat het dan naar beneden zakt en de gyn het kan pakken met een tang. Wellicht dat dat ook nog kan gebeuren.
Nou, dan hebben jouw vriendinnen enorme mazzel! Want ik hoor het zelden hoor, wij zitten meestal juist over onze Neanderthalers van mannen te klagen met vriendinnen onderling
Neanderthalers Ik voel aan alles dat ik ongesteld ga worden (sjacho!!! gevoelige baarmoeder, bruinverlies neemt iets toe) dus ik ben stiekem toch weer teleurgesteld ook al wist ik beter dan hoop hebben op natuurlijke baby ) en man zegt alleen; hou eens op met dat sjacherijnen. Ik ga hem straks Neanderthaler noemen (In deze kan hij er ook niks aan doen, heb niet gedeeld dat ik toch hoop had ).
Ben ook benieuwd @Flora85 en over mannen, tsja ik heb ook een neanderthaler-variant. Wel eentje die alle was doet, maar romantiek op emphatie, niet op mijn level zeg maar En ik snap je teleurstelling heel goed. Ik doe soms ook random en test en ben dan hee verdrietig, terwijl ik niet eens ovuleer uit mezelf dus totaal onmogelijk. Dus, heel herkenbaar @Milena92 ik zou ook zeker afwachten. Dat was in eerste instantie toch ook jouw wens. Zeker als je nu je eisprong voelt, zou ik het wel aandurven. Maar men, wat heb jij een lange nasleep gehad!! Weet je wanneer je weer een iui mag als je na de volgende menstruatie schoon bent?
Nee, ik krijg morgen tussen 10 & 12 een berichtje over of er een terugplaatsing is en of die dezelfde dag (3-daags) of dinsdag (5-daags) is.