Hier ook iemand met hypochondrie en gegeneraliseerde angststoornis. Ik moet zeggen dat ik wel baat heb gehad aan de psycholoog. Ik kreeg oefeningen, heb jij die niet gekregen? Oefeningen van scenario's die ik dan moest "uitdenken". Op moest schrijven en dan de waarschijnlijkheid bekijken of het zou gebeuren. Ik zag overal beren op de weg, moest alles analyseren, elke uitkomst en vaak waren het de negatieve uitkomsten die de overhand hadden. Door het op bovenstaande manier aan te pakken merkte ik hoe erg ik aan het doordraven was op dingen die niet gebeurde. Het denken kostte zoveel energie. In verloop van tijd ebte het weg en kan nu zeggen dat ik 80% genezen ben. De hypochondrie heb ik soms wat minder onder controle, dat komt ook omdat onze HA hamert op zelf googlen via thuisarts.nl en moetiknaardedokter.nl dat maakt het niet altijd makkelijk. Als ik iets heb ga ik ook direct van het ergte uit. Maar niet meer zo erg als vroeger. Ik heb mijn basiscertificaat dokterassistente gehaald zodat ik zelf verbanden kan leggen en mijn lichaam steeds meer begrijp wat de hypochondrie bij mij minder maakt. Wat ik wil zeggen is dat je zeker niet de enige bent en als jij hier op het forum je geruststelling kunt halen, dan lekker doen. Daarnaast zou ik adviseren het tegen je psycholoog te zeggen dat je het gevoel hebt dat je niet vooruit komt, wellicht kan zij een andere aanpak aanbieden.
Bedankt voor je berichtje! Zo gaat het bij mij inderdaad ook exact. En het is inderdaad erg vermoeiend... Het is bijna wekelijks een andere angst. En het stomme is, wanneer ik stress heb over het volgende kan ik de vorige angst supergoed rationaliseren. Dan vind ik de vorige angst belachelijk en snap ik niet waarom ik daar zo over moest stressen. Ik wens het niemand toe, maar het is ook wel heel fijn om van mensen te horen die hetzelfde meemaken of meegemaakt hebben. En wat fijn ook dat jij er nu helemaal van verlost bent! Ik ga je zeker binnenkort een berichtje sturen, super lief van je!
Bedankt voor je bericht! Ik heb bij mijn laatste sessie wel een soort van oefening gekregen. Ik moet nu elke keer als ik een "paniekje" krijg (zo noem ik het zelf, het zijn een soort van kleine paniekaanvalletjes die ik heb, dan voel ik de stress vanuit mijn benen naar boven trekken en dat duurt een paar minuutjes) de gedachtes die ik daarbij heb opschrijven. Want dan gaan we bekijken of er een patroon in zit. Mijn eerste afspraak bij de psycholoog was begin april en pas nu heb ik mijn eerste opdracht gekregen, en dan nog niet echt heel concreet, dus ik ga het de volgende keer inderdaad eens bespreken met haar. Ik weet wel graag waar ik aan toe ben. Die oefening van jou lijkt me wel wat, dat is ook wat concreter en duidelijk wat de bedoeling van die oefening is. Wat handig dat je je basiscertificaat doktersassistente hebt gehaald! Dat is oprecht iets waar ik vaak aan denk als ik naar de assistente bel "ik wou dat ik dat allemaal wist, want dan zou ik me veel minder zorgen maken". Terwijl, eigenlijk weet mijn gezond verstand wel vaak dat het allemaal oké is. Maar dat is toch echt niet hetzelfde. Bedankt voor de tips! En superfijn dat jij nu voor 80% genezen bent!
De oefeningen waren fictief of van mezelf. Ik heb wel veel therapie gehad hoor, voor verschillende problemen. Ik heb GZZ psycholoog, haptonoom, hypnose, maatschappelijkwerk en nu medisch psycholoog. Het lukt niet altijd maar bij 1 maar je pikt toch dingen op die je toe past. Toen ik voor bovenstaand behandeld werd kwam er ook ontspanningstherapie bij, dat was voor de ADHD, ik stond altijd aan. Nu ben ik inmiddels 15 jaar verder van toen maar ik gebruik sommige oefeningen nog steeds wanneer ik merk dat het mis gaat. Mis gaan bij mij is nu dat ik te lang door ga, dan mentaal uitgeput raak en niks meer kan overzien. Dan beginnen die gedachte molens weer. Nu probeer ik alert te zijn en het sneller in de gaten te hebben en om hulp te vragen. Medicatie is niet mijn ding. cognitief vind ik een betere aanpak. Zo heette dat trouwens, cognitieve gedragstherapie. Dit was de volgorde, en dat van die casus heet piekerexposure: Wat die opleiding betreft, ik ben altijd geintereseerd geweest in gezondheid en dat maakte de hypochondrie best lastig en daarom heb ik het gedaan. Is van de NHA geweest, duidelijke en goede materie, niet ingewikkeld gewoon echt basis. Is ge angst inmiddels al gaan liggen wat betreft je topic?
@RosyBrown vraag eens aan je psycholoog of zij je wil helpen om G-schema's te maken. Dit heb ik geleerd tijdens therapie voor mijn ocd. Helpt goed.
Dat herken ik hoor, bij mij is het ook regelmatig sterker dan mijzelf geweest. Wat dat laatste betreft; voor mezelf sprekend heb ik wel geaccepteerd dat ik altijd snel angstig zal reageren en vanuit angst zal denken, maar ik accepteer niet (meer) dat het mijn leven beheerst en beperkt en dat is heel bevrijdend! Maar dat is ook een traject van jaren geweest hoor.
Wauw, wat een lange weg heb je afgelegd! Ik ken echt heel weinig van de mogelijkheden wat betreft psychologen, psychiaters, therapieën… mijn psycholoog zei dat zij een soort schaal heeft waarop ze mensen moet beoordelen, zij mag iedereen behandelen van 1 tot en met 4, en vanaf 5 moet ze iemand doorsturen naar de psychiater. En volgens haar zit ik op 4. Maar ik vraag me dan af, zou een andere psycholoog me misschien een ander cijfer geven? Zit ik dan wel op mijn plek? Cognitieve gedragstherapie ken ik wel, en daar hebben we het tijdens mijn eerste of tweede sessie over gehad, maar daarna nooit meer. Ze heeft het ook over EMDR gehad, maar ze zei dat ik me dan mijn ergste angst zou moeten inbeelden, bijvoorbeeld de begrafenis van mijn kinderen. Daar ben ik echt niet klaar voor. Ik heb medicatie geprobeerd, maar dat maakt me dan weer bang voor de bijwerkingen, dus ik wil ook liever zonder. Mijn angst wat betreft de cactusvijg is nu inderdaad wel gaan liggen. Omdat ik weet dat ik het al heel snel zou merken mochten de kinderen er iets aan overgehouden hebben. Angsten die altijd blijven sluimeren zijn dingen waarvan ik pas over vele jaren de gevolgen zou zien, bijvoorbeeld asbest, vossenlintworm, ziekte van lyme…
Ik ben me er inderdaad wel van bewust dat het wellicht nooit meer 100% weg zal gaan. En dat moet ik wel leren accepteren, want tot een jaar geleden was ik nooit angstig. Wel (over)bezorgd, maar niet angstig. Heel fijn dat het lange traject voor jou zeker niet voor niks is geweest! Geeft me weer moed dat het bij mij ook allemaal wel weer goedkomt!
Heb ook EMDR gehad en kan het opnieuw oppakken, ik vond het lastig, heel lastig zelfs. Ik kan heel slecht bij mijn emotie en dat was bij mij de uitdaging om te kijken wat mij tegen hield. Ze ging mij triggeren, en ik werd boos en kreeg enorm vluchtgedrag. In mijn boosheid zit enorme angst omdat ik erg sterk ben en bang ben mensen serieus wat aan te kunnen doen en dat ging ze ook verder triggeren, mijn verstand zei de tafel te pakken en naar buiten te smijten en moet dan heel hard vechten tegen het idee, ik heb de angst om mijn verbeelding echt te laten worden en dat ik het dan ga doen, maar zoiets is nog nooit gebeurd. Wilde haar ook waarschuwen maar zij heeft zich geen 1 moment onvelig gevoeld, het zijn gedachten, geen werkelijke acties. In mijn boosheid zit mijn verdriet. In angst zit mijn verdriet. Heb ontzettend veel moeite mezelf kwetsbaar op te stellen daarom is zo een forum voor mij echt heelijk. Ik kan dat dan wel, want niemand ziet of kent mij. Alles waarin mensen struggelen mbt mentale gezondheid is gewoon ruk. Maar goede begeleiding is echt belangrijk en het duurt gewoon soms even voordat de juiste behandeling bepaald is of dat je een klik met iemand hebt. Ik ben gewoon vrij complex denk ik, niet in negatieve vorm hoor. Maar ik ben altijd op zoektocht waarom ik denk zoals ik denk of ben wie ik ben. Ik snap sommige linken gewoon niet en ben enorm geinteresseerd in hoe een brein werkt en, en, en... Ik draaf door (ADHD). Ik hoop dat je hier een paar methoden aangereikt hebt gekregen die je wellicht verder kunnen helpen. En ben blij te lezen dat je angst wat is gaan liggen. Ik snap je toekomstige angsten. Die had/heb ik ook, ik kalmeer mezelf door te zeggen dat ik geen waarzegger ben en ik de toekomst niet kan voorspellen of in handen heb. Enige wat ik kan doen is dealen met de situatie die is, niet wat nog komt en ook niet wat is geweest.
Je kan inderdaad erg goed vertellen over je emoties hier op het forum, superfijn dat dat jou helpt! Voor mij is het forum echt heel fijn om herkenning en geruststelling te vinden. Ik kan over het algemeen wel heel goed praten over wat ik voel en ik kan het allemaal redelijk goed verwoorden, ik ben ook niet bang me kwetsbaar op te stellen, maar misschien ook daarom dat emdr me te heftig lijkt, dan zou ik veel te diep gaan, denk ik… Ik vind je berichten in ieder geval interessant en wijs, en ik vind zeker niet dat je doordraaft Ik heb goede suggesties en hulp gekregen van iedereen, daar kan ik weer even mee verder. En ook gewoon weer de geruststelling, en dat ik niet de enige ben. Dank!!
@RosyBrown, in je handtekening staat dat je een hoogsensitief en hoogbegaafd kind hebt. Weet jij of jij hier ook kenmerken van hebt? Ik vraag me af of daar misschien nog een verband mee zit met je angststoornis. Zouden bijvoorbeeld hoogbegaafde mensen eerder in hun hoofd blijven zitten, waardoor zo'n angst meer ruimte krijgt? En als dat zo is dat je hoog- iets bent, zou dat voor de behandeling van je angststoornis nog uitmaken? Ik ben zelf hb, met een verleden met een eetstoornis met trekken van ocd en tijdens m'n 3e zwangerschap een angststoornis. Ergens kan ik me wel voorstellen dat het een met het ander te maken heeft, daarom dat ik het eens opgooi.
Goed vertellen is het probleem niet zo zeer, en hier haalt dat wel wat ladig weg. Maar echt voelen, dat vermijd ik liever. Ben blij dat je weet dat je zeker niet de enige bent en dat wij je hier gerust kunnen stellen ♥
Wel, de dokter heeft wel ooit eens gezegd dat als ik er een label op wilde plakken dat ik moest denken in de richting van hoogsensitiviteit, in de zin van te heftig reageren op emoties. Ik weet dat ik toen dacht “aha, dus mijn dochter heeft het niet van vreemden”, maar verder heb ik daar eigenlijk niets mee gedaan… Totaal niet aan gedacht om dat aan de psycholoog te vertellen, dus dat ga ik bij de volgende sessie zeker doen, bedankt voor de goede tip! Oh ja, de psycholoog zei me dat ik ook wat trekken van OCD had. Ze twijfelde zelfs tussen 2 diagnoses, OCD of gegeneraliseerde angststoornis. Ik vond dat gek, want ik zou mezelf nooit de diagnose OCD geven. Daar herken ik mezelf niet in. Wel heftig wat je hebt meegemaakt! Als ik vragen mag, hoe komt het dat je enkel bij de 3de zwangerschap een angststoornis had?
Ik zou het dan inderdaad zeker eens aankaarten! Bedoel je dat je geen dwanghandelingen hebt? Ik had bij mijn eetstoornis vooral dat ik alles op een bepaalde manier moest doen, niet omdat ik dacht dat er anders mensen dood gingen oid, maar wel om de boel onder controle te houden. Misschien dat de psycholoog aan OCD omdat je ook behoefte hebt aan controle? Dat ik alleen een angststoornis had bij de derde begint dan eigenlijk wel bij de tweede. Bij mijn tweede zwangerschap heb ik een halfgare hamburger gegeten en sindsdien weet ik alles van toxoplasmose. Geen aanrader om je in te verdiepen Die zwangerschap ben ik nog getest of ik een toxoplasmose infectie had, en dat was niet zo. Maar ben toen wel heel voorzichtig gebleven. Misschien was dat ook wel bijna een angststoornis, maar het werd bij mijn derde zwangerschap erger. Dat was ook na een miskraam en het begon toen nadat ik dácht dat ik een stukje niet gaar vlees gegeten had. Was niet echt op hard bewijs gestaafd. Toen werd ik nogal panisch met eten van vlees, groente, fruit, etc. Bij mijn vierde zwangerschap was de angst er ook wel weer, maar niet zo heftig als bij de derde. Ik weet in ieder geval dat ik mentaal niet goed ga op hormonen, maar misschien dat de afleiding van 3 kinderen me heeft geholpen bij nummer 4
Ik heb inderdaad geen dwanghandelingen, en dat is wel mijn associatie met OCD, puur die dwanggedachtes. Maar die behoefte aan controle heb ik zeker (ik heb luchtkwaliteitsmeters doorheen het hele huis geplaatst, ik voel de noodzaak om zaken te laten testen zodat ik dingen kan uitsluiten of bevestigen, etc). Het maakt me heel onzeker als ik ergens niet de controle over heb, en dan voornamelijk als het gaat over de gezondheid van mijn kinderen. Dus OCD is vast veel genuanceerder dan het beeld dat ik erover heb! Ik kan het me zo voorstellen hoe je je hebt gevoeld nadat je geschrokken was van die halfgare hamburger! Het verloop van die angst zoals je het beschrijft is echt exact hoe mijn hoofd dat nu ook zou doen. Soms lijkt het bij mij ook wel versterkt door hormonen, als ik me bedenk op welke tijdstippen in de maand het erger is. Goed dat het tijdens je 4de zwangerschap wat op de achtergrond bleef, ik denk dat afleiding ook wel een goede is. Ik ben een paar maanden geleden gestopt met werken omdat ik ook studeer en ik dacht dat concentreren op 1 ding wellicht beter was (en het was financieel haalbaar om dat tijdelijk te doen), maar ik ga nu toch proberen terug te gaan werken want ik denk dat de angsten erger zijn geworden sinds ik vaker thuis ben. Bedankt voor je berichtjes, je hebt me waardevolle inzichten gegeven!!
Ik heb ocd, en dat is idd veel meer dan alleen dwanghandelingen. Veel mensen denken bij ocd aan bijv de deur tig keer controleren etc. Bijv dingen constant bevestigd willen hebben kan ook heel erg bij ocd horen. Als mensen soms horen dat ik ocd hebben dan geloven ze dat vaak eerst niet, omdat je aan mij niks merkt. Maar in mijn hoofd en thuis heb ik heel veel ocd dingen.